Το «κούρεμα» της βλακείας

Παρακολουθώ έκπληκτος το τελευταίο χρονικό διάστημα τη συστηματική προσπάθεια που πραγματοποιείται από πολιτικούς ενεργούς και μη, επιχειρηματίες, νεόπλουτους και νεόφτωχους, φορείς ενημέρωσης κάθε ιδεολογίας, να συστήσουν έναν νέο τρόπο ζωής, πιο λιτό, πιο εναλλακτικό, πιο μαζεμένο, χωρίς την καταναλωτική υστερία που χαρακτήριζε, είναι αλήθεια, τη ζωή μας το πρόσφατο παρελθόν. Γιατί όχι; Άλλωστε, οι περισσότεροι παραδέχονται, κάνοντας την αυτοκριτική τους, ότι το παρακάναμε, μια και είχαμε χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου.

Αυτό όμως που δεν μπορώ να ανεχτώ με τίποτα είναι να εμφανίζονται συντετριμμένοι και μετανιωμένοι οι «βαρόνοι» του life style οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν ξαφνικά ότι, κόβοντας μεμιάς τα πολλά πολλά, τώρα περιορίζονται στα τα του οίκου τους, φορώντας τις πιτζάμες τους και τρώγοντας γιαουρτάκι 2%. Ποιοι; Αυτοί που έφεραν τη χώρα στο χάλι που τη δέρνει, αυτοί που δεν έχαναν την παραμικρή ευκαιρία να μοστράρουν τα πολυτελή τζιπ τους στις κακοτράχαλες πλαγιές του Κολωνακίου! Αυτοί που επιδείκνυαν, όλα αυτά τα χρόνια, τις πολυτελείς τους επαύλεις, συνήθως στη Μύκονο και στην Αθήνα, καμαρώνοντας με περισσό θαυμασμό. Όλοι αυτοί, λοιπόν, τώρα, αλλάζοντας τάχα ξαφνικά τρόπο ζωής, θρηνούν και οδύρονται για το κακό που μας βρήκε. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι το οικονομικό τους προφίλ έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα, εξαιτίας των αμέτρητων χρεών, που οι ίδιοι δημιούργησαν με τον τρόπο ζωής που είχαν υιοθετήσει, και εμφανίζονται εξαιρετικά ολιγαρκείς και μετρημένοι.

Να γυρίσουμε σε όλους αυτούς περιφρονητικά την πλάτη και να ασχοληθούμε μόνο με όσους έχουν να επιδείξουν αληθινό έργο. Να αφουγκραστούμε άλλους πολύ πιο δημιουργικούς συνανθρώπους μας οι οποίοι έντιμα, με διακριτικότητα και αξιοπρέπεια επιβιώνουν και εξακολουθούν να παράγουν χαμηλόφωνα και να παραμερίσουμε όλους τους κλώνους των μοδάτων παρουσιαστών, σκυλοτραγουδιστών, μοντέλων και πολλών άλλων οι οποίοι μας κατακλύζουν με ανούσιες λεπτομέρειες της προσωπικής τους ζωής.