Το «μακέτο» και οι προεκλογικές μπούρδες

Λέξεις: Σταμάτης Σεκλιζιώτης

Θα άξιζε να αφιερώσει κάποιος χρόνο και να συγκεντρώσει όλες τις εξαγγελίες έργων και αναπλάσεων που βλέπουμε σε καθημερινή βάση σε μακέτες, σε “μουσαμάδες”, σε πολύχρωμα σχέδια και περιγραφές, σε επίπεδο Κράτους, Περιφέρειας και Δήμων… Δεν ξέρω αν θα του έφταναν οι χρόνοι ώστε να μπορούσε να ολοκληρώσει μια τέτοια προσπάθεια… Οι περισσότερες εξαγγελίες αν όχι όλες, ακοστολόγητες και για χρονοδιαγράμματα ή δεσμεύσεις, ούτε συζήτηση να γίνεται…

Ελάχιστες υλοποιούνται, και λιγοστή η σχέση με τα διαφημισμένα τους σχέδια και μακέτες (εντυπωσιασμού), ξεφεύγουν από προϋπολογισμούς και χρόνους… και το να αφεθεί ένα έργο στη μέση με τις μπουλντόζες παρατημένες ή στα χαρτιά από τη μέρα που θα εγκαινιαστεί, για τούτη τη χώρα δεν είναι ούτε έκπληξη ούτε είδηση… (μέχρι να αναπροσαρμοστεί η σύμβαση προς τα πάνω….)… Το σημαντικό όμως είναι ότι όλες αυτές οι εξαγγελίες μαζί με τις πολύχρωμες παρουσιάσεις για να χορταίνει το μάτι του ανυποψίαστου, αλλά και το μυαλό να νομίζει ότι κάτι γίνεται…., στην πράξη δεν έχουν καμία σημασία. Από την μακέτα έως την υλοποίηση ο δρόμος είναι μακρύς και περιλαμβάνει διαδικασίες χρονοβόρες ανακατεμένες με αμαρτίες, παραλείψεις και λάθη ασυγχώρητα…. (έως εγκληματικά….)… Κάποιοι πολλοί…., αναθέτουν μελέτες, το πλέον σύνηθες με “κατ’ ευθείαν αναθέσεις” της δικής τους αυθαίρετης επιλογής με κομματικά κριτήρια, προσωπικής φιλίας και γιατί όχι (στη χώρα που μας συνήθισε σε τέτοια….) μιας πιθανής συναλλαγής μεταξύ των μερών…, άλλοι (δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί…) εκπονούν “ενδοϋπηρεσιακά”, επί το πλείστον, κακής ποιότητος ημιτελείς έως και ανεφάρμοστες μελέτες εντός της υπηρεσίας (κατά σοβαρή παρέκκλιση από την προβλεπόμενη διαδικασία πρόσκλησης μελετητών ελεύθερων επαγγελματιών σε διαγωνισμό….), άλλοι πάλι (αυτό πολύ της μόδας τελευταία….) υποτάσσονται στα γούστα κάποιου χορηγού με λάβαρο την εταιρική κοινωνική ευθύνη, ο οποίος εφόσον βάζει χρήματα, αποκτά και τα δικαιώματα επιλογής δικού του μελετητή και κατασκευαστή, παρακάμπτοντας έτσι μια αξιοκρατική και νόμιμη εμπλοκή αξιόλογων επαγγελματιών… με αποτέλεσμα να υλοποιείται το έργο όσο φθηνότερα γίνεται με περιορισμένη κατασκευαστική και αισθητική ποιότητα και βαρύτητα…., με την συντήρηση να περνά στην τοπική αυτοδιοίκηση με ότι αυτό σημαίνει για την βιωσιμότητα και την χρηστικότητα του έργου…., αλλά και συχνά ο/η χορηγός να εκτίθενται… Κατά κανόνα, το κίνητρο για ένα εξαίρετο αποτέλεσμα αφορά μόνο τον ελεύθερο επαγγελματία σε σχέση με τις “δημιουργίες” του δημοσίου χωρίς κίνητρα (στα πλαίσια του μισθού κάποιων υπαλλήλων…)… Βιώνουμε την υποκατάσταση της ελεύθερης αγοράς από ένα δημόσιο χωρίς κίνητρα και επαγγελματικές δεξιότητες..

Όλα γίνονται για την εντύπωση, για την επικοινωνία, για το ξεγέλασμα του κόσμου, ενός κόσμου που όσα και να πάθει, όσο τίμημα και αν πληρώσει, τελικά δεν αργεί να ξαναγίνει δούλος της λήθης…, ένας κόσμος εθισμένος να κρίνει με βάση το πιάτο ημέρας σερβιρισμένο με χίλια δυο καλούδια, αλλά σε ζωγραφιές….

Σαφώς και υπάρχουν δύο κόσμοι…. ο ένας των “γραφείων” του επί πολλές αμαρτίες περιπεσόντος ελληνικού δημοσίου, του “χαρτοπόλεμου”, των χρονοβόρων πολυπληθών συσκέψεων “υπηρεσιακών παραγόντων”, όπου μιλάνε δύο το πολύ τρεις “αιρετοί” με τους άλλους να συμμετέχουν βουβοί καθαγιάζοντας με την παρουσία τους τις αποφάσεις των αιρετών…, της δημοσιοϋπαλληλικής άνεσης χωρίς πίεση χρόνου και ο άλλος, ο σκληρός κόσμος του ελεύθερου επαγγελματία μελετητή, του παραγωγού, του προμηθευτή υλικών και υπηρεσιών, αυτού που από μόνος του πληρώνει τα αιματηρά πάγια, αλλά και του έμπειρου, του ικανού ελεύθερου επαγγελματία, του ταλαντούχου…, όταν όλοι τους περιμένουν μάταια την νόμιμη και την αξιοκρατική πρόσκληση συμμετοχής…, την ώρα κάποιου θεμιτού ανταγωνισμού, και οι οποίοι έκαναν το λάθος να μην αγκαλιαστούν με το κόμμα, η κάθε φορά με το κυβερνών κόμμα….

Στην Ελλάδα κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνουμε έναν απολογισμό και μια νέα στατιστική… Ζυγίζει το Ελληνικό δημόσιο μόνο στα κιλά που ξέρουμε ή θάπρεπε να προσθέσουμε άλλο τόσο λίπος, τους κρατικοδίαιτους, κολλητούς και κομματικούς παρατρεχάμενους και συμβουλάτορες, προμηθευτές, μελετητές, κατασκευαστές ή ότι άλλο…, οι οποίοι οι ίδιοι και οι ίδιοι υπηρετούν και αρμέγουν ένα άρρωστο κράτος για δεκαετίες, παρακάμπτοντας νόμους και διαδικασίες, με ένα πλήθος “μόνιμων” υπηρεσιακών παραγόντων οι οποίοι παραγκωνίζονται στην απραξία, ενώ συνεχίζουν να πληρώνονται κάνοντας σχεδόν τίποτε, απουσιάζουν από το πόστο τους, ασχολούνται με πάρεργα και αλλότρια ή απλώς παρίστανται…..?? (φύρα….)..

Δυστυχώς η μαλθακότητα στο ψάρι, αρχίζει από την “πολιτική” του κεφαλή….

Έλα Αλέκο… χτύπα και για μένα κάρτα αύριο… έχω κάτι δουλίτσες….!!!

Η εικόνα είναι από το πρόσφατο “μακέτο” της εξαγγελίας της Περιφέρειας Αττικής για το Πάρκο Αντώνης Τρίτσης, και όπως εξαγγέλλει: “Πρόκειται για το όραμα της Περιφέρειας Αττικής για τη δημιουργία ενός σύγχρονου Μητροπολιτικού Πάρκου με βάση τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες τάσεις σε επίπεδο αειφορικού σχεδιασμού, κλπ, κλπ…”…., (λόγια και κείμενα φορτωμένα με μπόλικη σάλτσα έκθεσης δημοτικού….).

Πέρασαν 30 χρόνια από τις Μελέτες Κατασκευής του Πάρκου Τρίτση (στις οποίες αρχές του 90, συμμετείχα σε ότι αφορά το πράσινο και τον σχεδιασμό του Τοπίου με εκλεκτή ομάδα συνεργατών, αλλά και σε κομμάτι της κατασκευής….) και δεν υπάρχει Υπουργός, Περιφερειάρχης και Δήμαρχος όλων των παρατάξεων που να μην φωτογραφήθηκαν με την κατάντια αυτού του Πάρκου, διαχρονικά υποσχόμενοι έργα και βελτιώσεις ότι θα αναστηθεί… Ουδέποτε εφαρμόστηκαν στο έπακρο οι αρχικές Μελέτες για το Πάρκο, και ουδέποτε αποτελειώθηκαν οι κατασκευές του, η δε διαχείριση στα 30 χρόνια θλιβερή…) ….Κρατήστε τώρα το νέο “όραμα” για αργότερα…. και μετρήστε μήνες, χρόνια και πράξεις… Εύχομαι να διαψευσθώ πανηγυρικά…

Πρώτοι στα λόγια αλλά και στα πανηγύρια….

*Ο Σταμάτης Σεκλιζιώτης είναι Γεωπόνος (ΑΠΘ), Αρχιτέκτονας Τοπίου και πρώην Β’ Ακόλουθος Γεωργικών υποθέσεων Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ. Έχει τιμηθεί δυο φορές (2002, 2009) με τα Βραβεία Αριστείας για το Αγροτικό Ρεπορτάζ (Honorary Awards «Excellence in Reporting») του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ.