Το μήνυμα του συνθήματος «Η Μακεδονία είναι ελληνική»

Ένα σύνθημα κωδικοποιεί το αίτημα μιας ομάδας ανθρώπων, σηματοδοτώντας παράλληλα τη στάση της έναντι ενός επίμαχου θέματος. Στόχος της ομάδας αυτής, που συσπειρώνεται γύρω από ένα ζήτημα, είναι ν΄ακουστεί η φωνή της, να ασκήσει πιέσεις και να ευαισθητοποιήσει τρίτους που μένουν αδιάφοροι ή δεν γνωρίζουν το θέμα για το οποίο διαδηλώνει. Αποδέκτης, δηλαδή, του μηνύματος δεν είναι τόσο αυτός που έχει ήδη πάρει θέση, όσο εκείνος (πολιτική εξουσία, κοινή γνώμη) που έχει διαφορετική άποψη, ή αμφιταλαντεύεται ή δεν γνωρίζει.

Στην προκειμένη περίπτωση σε ποιους απευθύνεται το σύνθημα «η Μακεδονία είναι ελληνική»; Στην ελληνική κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα; Μα τόσο η συμπολίτευση όσο και η αντιπολίτευση έχουν ήδη εκφράσει με σαφήνεια επισήμως τις θέσεις τους, παρά τις ασάφειες που χαρακτηρίζουν, λόγω εσωτερικών αντιθέσεων, τη Νέα Δημοκρατία και τους ΑΝ.ΕΛ. Αναλόγως έχει εκφραστεί η κοινή γνώμη στον τόπο μας, καθότι εδώ και τριάντα περίπου χρόνια γνωρίζει το πρόβλημα, ανεξαρτήτως αν έχω σοβαρές ενστάσεις ως προς την πληρότητα της ενημέρωσης και διαφωνώ με το αίτημα για δημοψήφισμα.

Το εν λόγω σύνθημα μήπως απευθύνεται στον ΟΗΕ, που έχει ορίσει επίσημο διαμεσολαβητή και στα κράτη-μέλη του; Μα οι 145 από τις 194 χώρες που είναι μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει τη FYROM με το όνομα «Μακεδονία». Απευθύνεται στη διεθνή κοινή γνώμη και στις πολιτικές δυνάμεις τρίτων χωρών προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν και να ασκήσουν πιέσεις ώστε να συμπαρασταθούν στο δίκαιο του αγώνα μας; Εδώ μόνον πικρά μπορεί να γελάσει κανείς. Δεκάδες φορές σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις με διπλωμάτες, με φίλους και συνάδελφους στο εξωτερικό επιχείρησα να πείσω τους συνομιλητές μου ότι πρέπει να χρησιμοποιούν τη λέξη FYROM και όχι Μακεδονία. Ματαιοπονούσα.

Ακόμη και οι πλέον φιλέλληνες την ανέφεραν μία φορά ως FYROM -προφανώς για να μη με προσβάλουν- αλλά την επόμενη, αναφερόμενοι στη γειτονική χώρα, επαναλάμβαναν τον όρο Μακεδονία. Κοντολογίς, ουδέποτε άκουσα στο εξωτερικό κάποιον να χαρακτηρίζει τα «Σκόπια» –όρος μάλλον αδόκιμος και επ΄ αυτού μπορώ να διηγηθώ διάφορα περιστατικά- ως FYROM. Για την πλειοψηφία των αλλοδαπών, σε διπλωματικό επίπεδο και στην καθημερινότητα, η λέξη Μακεδονία έχει ταυτιστεί –προφανώς κακώς, κάκιστα- με την γειτονική χώρα. Και για αυτό δεν ευθύνεται μόνον η «άλλη πλευρά», την ευθύνη φέρει και η ημέτερη πλευρά, δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και ο τρόπος που χειρίστηκαν το θέμα από τη δεκαετία του ΄50. Αν αυτή είναι η πραγματική κατάσταση και όχι εκείνη που θα επιθυμούσαμε, τι σημαίνει το σύνθημα «η Μακεδονία είναι ελληνική»;

Ποιο είναι το μήνυμα που θα πάρει η διεθνής κοινή γνώμη, όταν αύριο διαβάσει στις εφημερίδες τις ανταποκρίσεις από την Ελλάδα που θα συνοδεύονται από εικόνες γεμάτες με ελληνικές σημαίες; Η απάντηση είναι πάλι αυτονόητη. Οι Έλληνες, τουλάχιστον, αυτοί που συμμετέχουν στο συλλαλητήριο, επιθυμούν να προσεταιριστούν τα Σκόπια. Η Ελλάδα επιθυμεί να κάνει νέα σύνορα προς βορρά. Κι όσοι δεν το καταλαβαίνουν, ας το σκεφτούν. Αν αυτή είναι η επιθυμία και ο στόχος κάποιων, -που σίγουρα υπάρχουν- ας το πουν ευθέως. Όσοι, όμως, δεν το θέλουν, ας κάνουν την αυτοκριτική τους.