Το μίσος δεν θα νικήσει την αλληλεγγύη

Την Παρασκευή 9/1 ένα θλιβερό περιστατικό διατάραξε την λειτουργία του ξενώνα υποδοχής και φιλοξενίας ασυνόδευτων παιδιών ανηλίκων αιτούντων άσυλο που λειτουργεί στην πρώην Παιδόπολη Αγ.Δημήτριος στην περιοχή Ωραιοκάστρου από την ΑΡΣΙΣ και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εργασίας.

Άγνωστος εισήλθε στον προαύλιο χώρο του ξενώνα ισχυριζόμενος ότι «οι λαθρομετανάστες του έκλεψαν τον σκύλο του» και άρχισε να φωνάζει, να εξυβρίζει το προσωπικό να απειλεί, και να μιλά απαξιωτικά για τα φιλοξενούμενα παιδιά και την καταγωγή τους. Παρά τις ήπιου τόνου συστάσεις της κοινωνική λειτουργού που αντέδρασε ψύχραιμα στην απαράδεκτη αυτή και ακατανόητη συμπεριφορά, συνέχισε την ένταση μιλώντας προσβλητικά και υβριστικά στην ίδια και έβγαλε ένα όπλο απειλώντας ότι είναι ικανός για τα χειρότερα.

Εν τω μεταξύ ειδοποιήθηκε η Αστυνομία η οποία όμως ήλθε μετά τη λήξη του περιστατικού και αφού το άτομο αυτό με την παρέμβαση κάποιου συγγενικού του προσώπου αποχώρησε.

Η καταγγελία που έγινε στη συνέχεια οδήγησε στην σύλληψή του και στην άσκηση ποινικής δίωξης.

Το πρωτοφανές αυτό περιστατικό προβληματίζει έντονα όλους μας και δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά:

-Η μισαλλόδοξη και «πολεμική» στάση του απέναντι στους ανηλίκους φιλοξενούμενους και κατεπέκταση στη λειτουργία του ξενώνα και το προσωπικό δεν εκφράζει ανενδοίαστη ρατσιστική και αντικοινωνική συμπεριφορά για την οποία θα πρέπει να λογοδοτήσει; -Το θράσος και η άνεση με την οποία εκδηλώθηκε η στερούμενη κάθε λογικής –έχασε τον σκύλο του- αφορμή αυτής της συμπεριφορά υποδηλώνει ότι οποιοσδήποτε «ευηπόληπτος» κατά τα άλλα πολίτης μπορεί να εκθέτει δημόσια και να «ασκεί» σε βάρος των πλέον αδύναμων τις «ιδέες» και καλύτερα τις ιδεοληψίες του εξυβρίζοντας και απειλώντας; Που στηρίζεται; -Η στάση του ατόμου αυτού που είναι μόνιμος κάτοικος του Ωραιοκάστρου, δεν θα πρέπει να απομονωθεί από την τοπική κοινότητα; – Πώς και γιατί εκδόθηκε η άδεια οπλοφορίας; Δεν θα πρέπει άμεσα να ανακληθεί η άδεια οπλοφορίας από το συγκεκριμένο άτομο;

Ο ξενώνας φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο λειτουργεί από την ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο 6 χρόνια. Μέχρι σήμερα, δεκάδες παιδιά ηλικίας 12-18 ετών που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους λόγω πολέμου και εμφυλίων συρράξεων από πολλά κράτη της Ασίας και της Αφρικής, καταπονημένα και αντιμετωπίζοντας πολλούς κινδύνους έφρασαν στην Ελλάδα και στη συνέχεια, με την μέριμνα της Ελληνικής πολιτείας, στον συγκεκριμένο ξενώνα για να τους παρασχεθούν τα βασικά και αυτονόητα στον αγαθά: Ασφάλεια, στέγαση, διατροφή και ένδυση, ψυχοκοινωνική στήριξη, φροντίδα, υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση. Τα παιδιά αυτά έχουν φιλοξενηθεί και έχουν βοηθηθεί να ξαναχτίσουν τη ζωή τους, να κάνουν μια καινούργια αρχή, να σταθούν στα πόδια τους.

Η κοινότητα του Ωραιοκάστρου –αρχές και πολίτες- ποτέ δεν ένοιωσε απειλή από την παρουσία των εφήβων αυτών στην καθημερινή της ζωή, αντίθετα λειτούργησε απέναντι στο το «διαφορετικό» και το «ξένο» ανεκτικά, φιλόξενα και υποστηρικτικά.

Η τοπική κοινωνία όχι μόνο δεν εξέφρασε φόβο η προκατάληψη η έσω και επιφυλάξεις για την λειτουργία του ξενώνα στο ξεκίνημά του, όπως πολλές φορές συμβαίνει, αλλά βοήθησε και πρακτικά στη λειτουργία του μέσω των υπηρεσιών της Αυτοδιοίκησης και μέσω εθελοντών και χορηγών. Κατά τη διάρκεια του χρόνου δημιουργήθηκε ένα ανθρώπινο δίκτυο αλληλεγγύης και βοήθειας για τα παιδιά που φιλοξενούνται στους ξενώνες της ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο και ένα θετικό περιβάλλον για τα βήματα ένταξης που τα παιδιά αυτά προσπαθούν να κάνουν.

…«σαν ένα βάζο με πολύχρωμα λουλούδια στο σπίτι μας, που πρέπει να τα βάζουμε νερό» παρομοίωσε ένας πολίτης την παρουσία του ξενώνα στην ζωή της κοινότητας.

Ανάλογη συνεργατική και επιβοηθητική είναι η στάση από τους κοινωνικούς φορείς, τις οργανώσεις και τους πολίτες της Θεσσαλονίκης.

Είναι πεποίθησή μας, ότι μεμονωμένα σαν αυτό θλιβερά συμβάντα, δεν μπορούν ούτε να μας φοβίσουν αλλά ούτε και να επηρεάσουν τη ποιότητά της καθημερινής μας ζωής. Την ποιότητα που με γνώμονα τη διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και ευημερίας, χτίζουμε και συντηρούμε καθημερινά στο τόπο μας, παρά τις όποιες αρνητικές συγκυρίες και αντιξοότητες, οι Κοινωνικές Οργανώσεις, οι πολίτες, οι κοινωνικοί φορείς, οι υπηρεσίες και οι κάθε μορφής προοδευτικές συλλογικότητες.

Η μαζική και άμεση αντίδραση υποστήριξης και αλληλεγγύης στα για τους φιλοξενούμενους και την ΑΡΣΙΣ που εκδηλώθηκε από την τοπική κοινωνία και τα ΜΜΕ μετά τη δημοσιοποίηση του συμβάντος, δείχνουν τον υψηλό βαθμό θωράκισης που έχουμε πετύχει σαν τοπική κοινωνία απέναντι στα φαινόμενα μισαλλοδοξίας, διακρίσεων, ρατσισμού και ξενοφοβίας, και ότι δεν εφησυχάζουμε…

Υπενθυμίζουμε ότι: – Στον συγκεκριμένο ξενώνα φιλοξενούνται ασυνόδευτα παιδιά πρόσφυγες και παιδιά που έχουν αιτηθεί άσυλο και ανθρωπιστική προστασία στην Ελλάδα – Στη χώρα μας οι ξενώνες ασυνόδευτων ανηλίκων -μικρού αριθμού και περιορισμένης συνολικής δυναμικότητας σε σχέση με τις υπάρχουσες ανάγκες- λειτουργούν υπό την εποπτεία του Ε.Κ.Κ.Α., ενώ χρηματοδοτούνται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων. – Εκτός από τα ασυνόδευτα παιδιά, στη χώρα μας διαμένουν (ή βρίσκονται ¨παγιδευμένοι¨ ή κρατούμενοι, λόγω του ισχύοντος συστήματος ασύλου) χιλιάδες οικογένειες με ανήλικα παιδιά, και μόνοι ενήλικες, που είναι επίσης πρόσφυγες και δικαιούχοι διεθνούς προστασίας – Οι πρόσφυγες είναι πρόσωπα που έχουν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και δεν μπορούν να επιστρέψουν λόγω φόβου δίωξης. Κυρίως είναι θύματα πολέμου.

Απευθύνουμε την παρούσα ανακοίνωση σε όλους τους συμπολίτες μας και καλούμε τους αρμοδίους θεσμικούς φορείς να ενεργήσουν σύμφωνα με την «σταθερή επιλογή της Ελληνικής Δημοκρατικής Πολιτείας», – όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του προσφάτως ψηφισθέντος από την κυβέρνηση νόμου κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας-, που είναι « η ουσιαστική προώθηση της ισότητας ενώπιον του νόμου και η εξάλειψη κάθε μορφής διακρίσεων. Η επιλογή αυτή έχει ως θεμέλιο το άρθρο 2 του Συντάγματος, το οποίο καθιστά πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας το σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου».