Το παλαιό γήπεδο του ΠΑΟΚ, ο πρόεδρος Παντελάκης και οι «Λαμπράκηδες»

Λέξεις: Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης

Το πρώτο γήπεδο του ΠΑΟΚ βρισκόταν στα ανατολικά των κτιριακών εγκαταστάσεων του “Ασύλου του παιδιού” Θεσσαλονίκης, στο χώρο όπου αργότερα αναγέρθηκε η Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ.

Το σωματείο έφυγε από εκεί το 1959, όταν μετέφερε την έδρα του στην Τούμπα, καθώς εντωμεταξύ ολοκληρώθηκε και εγκαινιάστηκε το εκεί νέο γήπεδό του.

Η διοίκηση ωστόσο του ΑΠΘ συνέχισε να το χρησιμοποιεί, για λίγο ακόμη, ως πανεπιστημιακό γυμναστήριο. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε σ’ αυτό με τον αδελφό μου Νίκο και άλλους φίλους-φοιτητές της γειτονικής Πολυτεχνικής σχολής για να πάρουμε μέρος στις προπονήσεις της ομάδας βόλεϊ ή και άλλων αθλημάτων.

Απώτερος σκοπός, των περισσότερων θα έλεγα, ήταν να συμπληρώσουν τις «υποχρεωτικές παρουσίες», γιατί αλλιώς θα έπρεπε να παρελάσουν στις εθνικές επετείους, που συχνά συμπίπτανε με κάποια εξεταστική περίοδο…

Με αυτά τα δεδομένα η πανεπιστημιακή διοίκηση διάθεσε το 1963 το γυμναστήριο για μερικούς αγώνες και προπονήσεις της ομάδας ποδοσφαίρου των “Λαμπράκηδων”, που μόλις είχε ιδρυθεί.

Όπως μάλιστα κυκλοφορούσε τότε, για την απόφασή της αυτή επέδρασε θετικά η παρέμβαση του Γιώργου Παντελάκη, σημαντικού τότε ποδοσφαιρικού παράγοντα της εποχής και μετέπειτα καταξιωμένου προέδρου του ΠΑΟΚ, επί μια ολόκληρη δεκαετία. Άλλωστε ανάμεσα στις επιτυχίες του (πρωτάθλημα, κύπελλα) ήταν και εκείνη της οριστικής ακύρωσης της επιχειρούμενης νωρίτερα μεταγραφής του Γιώργου Κούδα από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό…

Δεν ήταν βεβαίως τυχαίες οι φήμες ότι αυτός ο τόσο αξιαγάπητος αθλητικός παράγοντας, στους περισσότερους τουλάχιστον φιλάθλους, είχε αφήσει από την πρότερη ζωή του θετικές εντυπώσεις ευαισθησίας, δικαιοσύνης και εντέλει ανεξίτηλα ίχνη μιας δημοκρατικής διαδρομής.

ΥΓ: Εύχομαι στον παλιό μου φίλο και συναγωνιστή στους “Λαμπράκηδες” και νωρίτερα στον «Σύνδεσμο νέων για τον πυρηνικό αφοπλισμό και την Ειρήνη Bertrand Ryssell», στον Βασίλη Πολάτογλου, να ξεπεράσει γρήγορα το πρόβλημα υγείας που ξαφνικά του προέκυψε. Ήταν συγκινητικό για μένα το γεγονός ότι με νοήματα έδειξε στους δικούς του ανθρώπους τον φάκελο, που λίγο νωρίτερα είχε ετοιμάσει ο ίδιος, ζητώντας να μου τον στείλουν ταχυδρομικά από το Καματερό στον Πολύγυρο. Πράγματι τον παρέλαβα και ήταν πολύτομος για μένα, καθώς περιλάμβανε στοιχεία από τις κοινές μας δράσεις στα άδολα χρόνια της νιότης…

Την ίδια συγκίνηση ένιωσα και όταν λίγο νωρίτερα μου έστειλε από την Αθήνα στοιχεία (κείμενο) ο παλιός καλός μου φίλος Θανάσης Γρέβιας, συνταξιούχος σήμερα δικηγόρος. Ήταν αυτός που μαζί με τον συμφοιτητή του και φίλο Σπύρο Σακκέτα, αλλά και πολλούς άλλους, βρισκόταν μέσα στο χώρο που γινόταν η εκδήλωση (Βενιζέλου), πριν την ενέργεια της δολοφονίας του Λαμπράκη (με έτοιμο από πριν στην οδό Σπανδωνή το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη και του Εμμανουηλίδη).

Το ίδιο βράδυ στο υπόγειο του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, ο ίδιος κρατούσε στην κατάλληλη θέση και επί ώρες, όπως ζήτησε ο εντεταλμένος ιατρός, το κεφάλι του βαριά τραυματισμένου Λαμπράκη, ώστε να μπορεί να αναπνέει… Ατέλειωτες ήταν οι ώρες της οδύνης και της θλίψης που νιώθαμε, ώσπου επήλθε το μοιραίο…

Η Δημοκρατία, έστω και κουτσουρεμένη, αργούσε να ‘ρθει…

* Ο Γιάννης Κύρκος Αικατερινάρης είναι αρχιτέκτονας, π. πρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΚΜ

**κεντρική εικόνα: Η ποδοσφαιρική ομάδα των «Λαμπράκηδων» στο παλαιό γήπεδο του ΠΑΟΚ (στο χώρο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ)