Το παραμύθι μιας ανέλιξης…

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας φοιτητής που δεν διάβαζε σχεδόν ποτέ… τις  ώρες του τις περνούσε στο κομματικό σταντ στο φουαγιέ του Πανεπιστημίου, γνωρίζοντας κόσμο σε κάποια μπαρ που έκανε (ανεπίσημα) δημόσιες σχέσεις αφού λόγω της κομματικής του ιδιότητας  κουβαλούσε πολλά κεφάλια, και στις σκοτεινές, γεμάτες καπνό αίθουσες συσκέψεων όπου στηνόταν οι διάφορες μηχανορραφίες…Ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή των «αγώνων»… Αρχικά κολλούσε τις  αφίσες με ταχύτητα φωτός, μετά ανέβηκε ένα σκαλοπάτι, έψηνε με μαεστρία τους πρωτοετείς να εγγραφούν στα μητρώα της νεολαίας. Ακολουθώντας πιστά και έξυπνα το λαμπρό παράδειγμα των παλαιότερων έστηνε υποδειγματικά «δημοκρατικές» εκλογές για να βγάλει την κλίκα του… Πάντα ακολουθούσε τη συμβουλή των πιο έμπειρων: “γλύφε και κολάκευε τους από πάνω και όλα θα γίνουν…” Με πολύ σάλιο, πολλές προσοχές, τρίπλες και προσποιήσεις που θα ζήλευε ακόμα και ο Βιερίνια, μπήκε στα ηγετικά κλιμάκια της κομματικής νεολαίας … τώρα ξεκινούσαν τα ωραία…

Συμμετείχε στην ομάδα υποστήριξης του μελλοντικού πρύτανη ενώ το αντάλλαγμα για την πολύτιμη βοήθειά του ήταν να περνάει τα μαθήματα χωρίς να ανοίγει βιβλίο τόσο αυτός όσο και η ομάδα του… Έγινε τόσο πολύτιμος στον πρύτανη που το μεταπτυχιακό το πήρε με άριστα ενώ τον περίμενε κι ένα ωραίο, άκοπο διδακτορικό. Παράλληλα, είχε φτιάξει το δικό του στρατό, έγινε ηγέτης όχι μόνο στο κόμμα αλλά και σε δύο- τρία νυχτερινά μαγαζιά που η ομάδα έλεγχε… Στο οργανόγραμμα της ομάδας υπήρχε πλέον ταμίας, υπεύθυνος για τα social media, υπεύθυνος για τα πάρτυ, και φυσικά υπεύθυνος  κινητοποιήσεων. Οι τοπικοί βουλευτές άρχισαν ένας- ένας να τον προσεγγίζουν- “τέτοια στελεχάρα δεν πρέπει να την χάσουμε, εκλογές έρχονται”, ήταν το σκεπτικό τους.

Ανέλαβε μαζί με την ομάδα του να βοηθήσει στις εκλογές τον βουλευτή που του έταξε τα περισσότερα. Από τη διανομή των προεκλογικών του φυλλαδίων, μέχρι και να του γεμίζει αίθουσες με χειροκροτητές τόσους πολλούς  που να μην πέφτει καρφίτσα. Το αποκορύφωμα όμως ήρθε τη βραδιά των εκλογών που η «γραμμή» στην ομάδα των δικών του – πολλών δικών του- εκλογικών αντιπροσώπων ήταν: «σταυρό στον δικό μας με όποιο τρόπο». Η αποστολή για ακόμα μια φορά στέφθηκε με επιτυχία. Το κόμμα πήρε τις εκλογές και ο βουλευτής επανεκλέχθηκε – δημοκρατικά μην το ξεχνάμε-  ψηλά στη σειρά.

Ο βουλευτής έγινε υπουργός και η θεωρία του ασανσέρ έγινε πράξη: ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, πρώην κομματικός νεολαίος στο επάγγελμα, εκτοξεύθηκε στην θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου σε εταιρία του ευρύτερου δημόσιου τομέα με μισθό παχυλό,  τέσσερις γραμματείες – που αυτός απέσπασε – ταξίδια «επαγγελματικά» στο εξωτερικό. Πετούσε πάντα Business, διέμενε σε σουίτες χλιδάτων ξενοδοχείων, έτρωγε και κερνούσε στα καλύτερα εστιατόρια του Λονδίνου, της Μόσχας, του Παρισιού χρεώνοντας τα πάντα (από το μπουκαλάκι το νερό μέχρι τις όμορφες αισθησιακές Ρωσίδες) στην κρατική εταιρία που εκπροσωπούσε.

Με την ίδια μαεστρία και τον ίδιο επαγγελματισμό που κάποτε έστηνε «δημοκρατικές» διαδικασίες, τώρα έστηνε διαγωνισμούς του Δημοσίου με αντάλλαγμα ανάλογα την περίπτωση το 10% έως 30%,του προϋπολογισμού του έργου… και όπως κάποτε οι τοπικοί βουλευτές τον προσεγγίζανε, τώρα οι διάφοροι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες περίμεναν ουρά έξω από το γραφείο του για να τον «γνωρίσουν». Όλο και κάποιος βουλευτής ή υπουργός τον έπαιρνε κανένα τηλέφωνο για να βοηθήσει τον Χ επιχειρηματία, που αυτός με την σειρά του βοηθούσε το κόμμα (τώρα πως το κόμμα είναι υπερχρεωμένο είναι μία άλλη ιστορία) ή να διορίσει ένα ακόμα «δικό μας παιδί»… Αυτός πιστός στην κομματική πειθαρχία ικανοποιούσε τα αιτήματα στο βαθμό που ήθελε και μπορούσε – με το αζημίωτο πάντα.

Ήταν υπέρμαχος της εξωστρέφειας, και έτσι πέρα από τα πολλά ταξίδια στο εξωτερικό – και ας μην ήξερε να μιλάει ούτε Αγγλικά καλά- καλά – ενδυνάμωσε και το γραφείο τύπου της δημόσιας εταιρίας με 3-4 δημοσιογράφους που ανέλαβαν το θεάρεστο έργο να φτιάξουν το προφίλ του. Στα χρόνια της παντοδυναμίας του κοσμούσε συχνά πυκνά τις κοσμικές και επιχειρηματικές στήλες διαφόρων εντύπων (που ως δια μαγείας ήταν πάντα στο media plan της εταιρίας που διοικούσε) ενώ ταυτόχρονα διαχειριζόταν εκατομμύρια ευρώ στο όνομα του Ελληνικού Δημοσίου και λαού…

Κάποια χρόνια μετά το κόμμα έχασε την εξουσία και ο πρωταγωνιστής μας την θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της κρατικής εταιρίας που με τόσο κόπο είχε κατακτήσει… Το κόμμα μπήκε σε διαδικασία αυτοκριτικής, ο αρχηγός παραιτήθηκε και άνοιξαν οι διαδικασίες για εκλογή νέου… Όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί συναντήθηκαν με τον πρωταγωνιστή μας ζητώντας από τον άξιο αγωνιστή, γέννημα θρέμμα της παράταξης, τη στήριξή του… και αυτός για ακόμα μία φορά έκανε την επιλογή του σύμφωνα με αυτό που πρόσταζαν οι αρχές του, το συμφέρον της παράταξης και φυσικά το προσωπικό του όραμα για μια νέα Ελλάδα, ισχυρή και ανεξάρτητη… 

Η συνέχεια της ιστορίας μας είναι σε δυναμική εξέλιξη, το γεγονός πάντως ότι ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας από τους συμβούλους του νέου αρχηγού  είναι ίσως μία ακόμα ένδειξη ότι θα ζήσει αυτός καλά και εμείς σίγουρα χειρότερα…

* Η παραπάνω ιστορία αν και θα μπορούσε να είναι αληθινή είναι προϊόν μυθοπλασίας και ουδεμία σχέση μάλλον έχει με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις…