Το Παρίσι στα social media

Δεν το είχα «πιστέψει» και πολύ πριν βγω από το σπίτι το περασμένο Σάββατο. Τη μηχανή μου δεν την πήρα, ένιωθα ένα «σφίξιμο» όσο ντυνόμουν. Δικαιολογήθηκα στον εαυτό μου, ότι ήθελα να περπατήσω και να μην έχω βάρος. Δεν είχα καταλάβει, μάλλον, μέχρι εκείνη την ώρα, πόσο είχα τρομάξει με τα όσα διαδραματίζονται από το προηγούμενο βράδυ στο Παρίσι και με την ιδέα του κλεισίματος των συνόρων σε μια χώρα για τόσα χρόνια ανοιχτή σε όλους… Μόνο όταν το βράδυ πια, αφού επέστρεψα, ένας φίλος από Αθήνα που μιλήσαμε στο τηλέφωνο, μου είπε ότι μετά τα πρώτα δελτία ειδήσεων είδε στον ύπνο να του επιτίθενται στο σπίτι του και ο ίδιος να γίνεται ο δολοφόνος του θύτη του, συνειδητοποίησα πια πόσο έχουμε αρχίσει να τρομάζουμε υποσυνείδητα τουλάχιστον, από όλα αυτά. Κι άρχισα, να παρακολουθώ τις αναρτήσεις στο facebook και όσα διαδραματίζονταν εκεί, συλλογικά και μη…

Μια βλάβη στην τηλεόρασή μου και το γεγονός ότι το βράδυ της Παρασκευής είχα κοιμηθεί μάλλον νωρίς, δεν έδωσαν περιθώριο να μάθω τα γεγονότα από πρώτο χέρι και σε πρώτη μετάδοση. Κατάλαβα ότι κάτι είχε γίνει στο Παρίσι και μάλιστα κάτι πολύ χοντρό, από τη νέα εφαρμογή του Facebook που νωρίς το πρωί, με το που το άνοιξα, με ειδοποιούσε ότι όλοι οι φίλοι και οι επαφές μου στο Παρίσι, είναι ζωντανοί και καλά. «Μπράβο η τεχνολογία», ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, μέχρι να ενημερωθώ ιντερνετικά και να καταλάβω τι είχε γίνει…Οι σελίδες και τα χρονολόγια φίλων και γνωστών, είχαν πάρει «φωτιά», όπως και τα σημεία του Παρισιού όπου είχαν γίνει οι επιθέσεις.

Από τα πρώτα πράγματα που έκανα, όταν ηρέμησε λίγο η ένταση της ημέρας, να στείλω μηνύματα σε φίλους στο Παρίσι, να δω αν είναι καλά και για να μάθω πώς είναι το κλίμα. Ο ένας, νέος φίλος Γάλλος που φιλοξένησα πρόσφατα στο σπίτι μου εδώ, μου απάντησε νωρίς το άλλο πρωί: «Όλα είναι καλά για εμένα, την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Σ΄ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Η διεθνής αλληλεγγύη είναι πολύ όμορφη και συγκινητική…», μου έγραφε ο Λωρέντ, προσθέτοντας ότι ταξιδιώτες από τη Θεσσαλονίκη που ο ίδιος θα φιλοξενούσε στο Παρίσι χάριν μιας συναυλίας, ακύρωσαν το ταξίδι τους λόγω της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που έχει κυρηχθεί στην πόλη». Ο δεύτερος φίλος ο Μανώλης, νεαρός Θεσσαλονικιός, που μένει χρόνια στη Γαλλία. «Όλα καλά, δεν γίνεται κάτι το συγκεκριμένο. Απλά, γίνεται όλο και πιο αυταρχική η κοινωνία και η κατάσταση, μέρα με τη μέρα», ήταν το μόνο που μου έγραψε. Δεν είχαμε άλλη επαφή αυτές τις μέρες.

Περιδιαβαίνοντας και κοιτώντας αναρτήσεις και σχόλια, μπερδεύεται κανείς από τα διφορούμενα «στρατόπεδα» ενίοτε. Υπάρχουν σελίδες που τάσσονται ναι μεν αλληλέγγυες στο Παρίσι και τους κατοίκους του, βλέπουν ωστόσο με μεγάλη «έχθρα» οτιδήποτε έχει να κάνει με τον κόσμο του Ισλάμ, μη μπορώντας τα μέλη τους να διαχωρίσουν την τρομοκρατία από τη θρησκεία ή την καταγωγή. Σε μια από αυτές, νεαρή Μουσουλμάνα έχει αναρτήσει ποστ στο οποίο με κάποιο τρόπο φτάνει να ζητά «συγγνώμη» και με την εικόνα προφίλ της να γράφει «Where did I go wrong?» («Πού έχω πάρει λάθος στροφή;»), χρωματισμένη όπως και εκατομμύρια άλλες εικόνες προφίλ αυτές τις ημέρες, από τα χρώματα της γαλλικής σημαίας. «Είμαι Μουσουλμάνα και διαβάζω αυτές τις αναρτήσεις και τα σχόλια και θέλω απλώς να καταλάβετε ότι η ISIS δεν είναι το Ισλάμ. Η τρομοκρατία δεν έχει θρησκεία και αυτή τη στιγμή νιώθω ΘΥΜΩΜΕΝΗ και ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΗ, επειδή ένας φίλος μου ζει κοντά στην “Rue de charonne” και δεν μπορώ να πάρω νέα του, δεν απαντά στα μηνύματά μου. Τρέμω από φόβο και μια αίσθηση ενοχής…».

Σε χρονολόγια Ελλήνων του εξωτερικού, ειδικά της Γαλλίας ή της Αγγλίας, η υποστήριξη και τα ποστς κατακραυγής στα γεγονότα, είναι πιο έντονα. Σε χρονολόγια Ελλήνων που ζουν εντός των συνόρων της χώρας, είναι πολύ περισσότερες οι αναφορές στους πολέμους στη Συρία και τη Μέση Ανατολή και οι συγκρίσεις.

«Σήμερα, ολες οι κυβερνήσεις ειναι “Ζε σουι Παριζιεν”. Ειναι κανένας “Ζε σουι Σύριαν”;», είχε αναρτήσει την Κυριακή μέλος του facebook που εργάζεται χρόνια στον τομέα της ενημέρωσης της χώρας. Αλλού, κυκλοφορεί το: «Εάν όλοι οι Μουσουλμάνοι πρόσφυγες είναι τζιχαντιστές, τότε όλοι οι λευκοί χριστιανοί είναι Κου Κλουξ Κλαν». Εξάλλου, αναπόφευκτα γίνονται διαρκώς αναφορές στο προσφυγικό, στη συμβολή της Γαλλίας στους πολέμους της Μέσης Ανατολής, στη στάση της Ευρώπης απέναντι στο τόσο μεγάλο αυτό θέμα, όταν τη δουλειά της την κάνουν ουσιαστικά εθελοντικές και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όλο αυτό το διάστημα.

Δύσκολο, σε μια πρώτη ανάγνωση και σε ένα πρώτο κείμενο, να γραφούν πολλά ακόμη απ’ όσα γράφονται στο facebook από το βράδυ της Παρασκευής. Εξάλλου, πολλές από τις εικόνες, μιλούν από μόνες τους. Συγκινητικές κι έντονες, αυτές που με τον Πύργο του Άιφελ φωτισμένο ή με ένα σύντομο μήνυμα, στέλνουν τη συμπαράστασή τους στη γαλλική πρωτεύουσα. Τραγική, αυτή που καταδικάζει εξ’ ολοκλήρου τους μετανάστες ανά υφήλιο, αναγράφοντας: «Μετανάστης σήμερα, τρομοκράτης αύριο». Βρίσκεται αναρτημένη, σε ελληνική σελίδα με τίτλο «Paris Terror Attacks»… Έλλειψη παιδείας, αλληλεγγύης, αγάπης και ψυχραιμίας. Επικίνδυνη… ενημέρωση και πληροφόρηση…To βασικό, ότι το μισό facebook έχει “βαφτεί” με τα χρώματα της γαλλικής σημαίας επάνω σε εικόνες προφίλ και αναρτήσεις…

«Να μην πηγαίνει ο κόσμος στις πορείες, σε αυτή τη φάση…», μου έλεγε ο φίλος μου από Αθήνα. Φίλος, συγγραφέας. «Είναι ο πιο εύκολος στόχος, για οποιοδήποτε χτύπημα». Στην αρχή νόμισα ότι, μιλούσε για τη Γαλλία. Μιλούσε για εδώ…