Δεν είμαι πολιτικός αναλυτής, παρακολουθώ όμως με ενδιαφέρον την γείτονα χώρα δεκαετίες τώρα και διατηρώ πολλές και καλές σχέσεις με Τούρκους και Ρωμιούς φίλους, με τους οποίους συζητούμε συχνά για πολιτική. Με αυτή τη αιτιολογία γράφω αυτό το μικρό σημείωμα.
Και το πραξικόπημα δείχνει να απέτυχε. Και ο Ερντογάν λογικά θα ενισχυθεί από την εξέλιξη αυτή. Και αυτό δεν θα είναι καλό -αν δεν αλλάξει τίποτα και δεν πήρε έστω ένα μάθημα ότι συμμάχους δεν πολυέχει πια- και δεν θα είναι καλό για προφανείς πολιτικούς λόγους (προσφυγικό, κουρδικό, Συρία, Ευρώπη κλπ) αλλά και σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία μέσα στην χώρα.
Διότι ναι μεν ο Ερντογάν είναι δημοκρατικά εκλεγμένος,όπως και άλλοι που διολίσθησαν στον ολοκληρωτισμό μας λέει η ιστορία, όμως δεν ασκεί δημοκρατική διακυβέρνηση. Και αυτό γίνεται κατανοητό βεβαίως από τον μέσο μορφωμένο Κωνσταντινουπολίτη αλλά δεν βάζω στοίχημα ότι ισχύει το ίδιο για τον εργάτη στο Γκαζιαντέμπ. Και μολονότι είναι αξιοθαύμαστο και με υψηλό φρόνημα το γεγονός να ξεχύνεται ο κόσμος στους δρόμους να αντιταχθεί με γυμνά στήθη στα τανκς, υπερασπίζοντας την όποια δημοκρατία του Ερντογάν, ξέρετε εντούτοις ότι όλος αυτός ο λαός ήταν στην πλειοψηφία τους συντηρητικοί έως υπερσυντηριτικοί ισλαμιστές, οι άνδρες με τα σκουφάκια προσευχής οι γυναίκες με το χιτζάμπ και το μαντό κλπ και δεν ήταν πχ τα παιδιά που διαδήλωναν για τα επεισόδια στο Gezi Parki.
Από την άλλη πλευρά ο Φετουλάχ Γκιουλέν, και αν ήταν όντως αυτός πίσω από το πραξικόπημα, δεν είναι κεμαλιστής. Είναι ένας ιμάμης που έως το 2013 ήταν συνεργάτης του Ερντογάν ο οποίος απομακρύνθηκε με την ιστορία του ελέγχου της διαφθοράς και αυτοεξορίστηκε στις ΗΠΑ. Είναι μάλλον ένας μετριοπαθής ισλαμιστής, που στηρίζει την σχολική εκπαίδευση και την ύπαρξη του ειρηνικού ισλάμ, κόντρα στον ισλαμικό φονταμενταλισμό.
Μακριά από εμένα οποιαδήποτε προσπάθεια αγιοποίησης ή δαιμονοποίησης προσωπικοτήτων, και το πιστεύω βαθιά ότι τα τανκς δεν φέρνουν την δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία απαιτεί ευρύ λαϊκό κίνημα και στηρίζεται στην παιδεία. Δυστυχώς η Τουρκία έχει έλλειμμα δημοκρατίας, καθώς έχει έλλειμμα παιδείας που συνάδει με μια χειραγωγική χρήση της θρησκείας με ότι αυτό συνεπάγεται, Και όσο αυτό δεν αλλάζει, φοβάμαι ότι δημοκρατικές αλλαγές είτε έξωθεν υποκινούμενες είτε ημεδαποκινουμενες δεν θα ευδοκιμήσουν στην Τουρκία.
