Το πρωτάθλημα κάνει διακοπή για δυσφημήσεις

11 αυτοί, 11 εμείς και η ζωή που συνεχίζεται.

Κική Μουστακίδου
το-πρωτάθλημα-κάνει-διακοπή-για-δυσφη-299179
Κική Μουστακίδου

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πατέρα προπονητή και αδέρφια ποδοσφαιριστές και έτσι έμαθα από μικρή ότι η Κυριακή είναι μέρα αφιερωμένη στο ποδόσφαιρο. Τελεία και παύλα. Παρά τις διαμαρτυρίες μου, η τηλεόραση δεν άλλαζε ποτέ κανάλι και η ένταση δεν χαμήλωνε σε φυσιολογικά για την ακοή επίπεδα. Όλα ήταν γρασίδι, τα καλύτερα γκολ, οι αμφισβητούμενες φάσεις και τα πάνελ με τους γνώστες κάθε προέλευσης. Όλα ήταν η στρογγυλή αυτή θεά.

Τον χθεσινό επίμαχο αγώνα δεν τον είδα, αλλά τον άκουσα. Το βράδυ ήταν γλυκό και ανοιξιάτικο, καθόμουν στο μπαλκόνι και το καφενείο της γειτονιάς είχε γυρισμένη την τηλεόραση προς τα έξω. Όπως και παλιά, έτσι και αυτή τη φορά – έτσι και πάντα – ο σπίκερ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής του τετραγώνου. Σαν να έβγαινε η φωνή του από μεγάφωνο, μπερδευόταν με τις κουβέντες των γειτόνων που επέστρεφαν σπίτι. Μάντευα τις χαμένες ευκαιρίες από τα μακρόσυρτα επιφωνήματα που δεν τελείωναν με ευχάριστο κρεσέντο, αλλά με απότομο κόψιμο από τη ρίζα.

Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η περιγραφή και το σύντομο φλας μπακ στα παιδικά χρόνια συνάδει με τα όσα ακολούθησαν. Ζούμε σε ένα καζάνι που βράζει και ανά διαστήματα το καυτό του περιεχόμενο ξεπηδά και μας κατακαίει. Χρειάζεται απλά μια αφορμή για να βρεθούμε στα κάγκελα. Κι όταν αυτή βρεθεί, την αρπάζουμε με ευχαρίστηση και βαδίζουμε συντονισμένα προς καταστάσεις που μας γυρίζουν χρόνια πίσω.

Το πρωτάθλημα διακόπηκε επ΄αόριστον και προσωπικά δεν είμαι σε θέση να αντιληφθώ πόσο πολύ στοιχίζει σε έναν οπαδό να μην βλέπει την ομάδα του στη σέντρα, λίγο πριν το σφύριγμα της έναρξης. Δεν συμμερίζομαι το πάθος του «11 εναντίον 11» και των συνθημάτων της εξέδρας, μπορώ όμως να το φέρω σε ευθεία αντιστοιχία με δικές μου αγαπημένες συνήθειες. Και τότε ναι, καταλαβαίνω μέχρι ενός βαθμού την απώλεια.

Μήπως όμως αυτή η διακοπή για… δυσφημήσεις λειτουργήσει εκτονωτικά για όλες τις πλευρές; Αυτό μένει να το διαπιστώσουμε εντός του μόνου πραγματικού αγωνιστικού χώρου που είναι η ίδια η ζωή και η προσπάθειά μας να στεκόμαστε με ψηλά το κεφάλι στο πέρασμά της. Έστω και στην παράταση.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα