Το ροκ του μέλλοντος μας

Λέξεις: Ρία Καλφακάκου

Πολλά έχουν ειπωθεί για τη σημαντική γεωπολιτική θέση της πόλης μας , στο χώρο των Βαλκανίων, αλλά και ως ΝΑ πύλη της Ευρώπης , και το σημαντικό ρόλο που δύναται να έχει στην ανάπτυξη, στη δημιουργία σχέσεων φιλίας και συνεργασίας των γειτονικών λαών, και στην ειρήνη στην περιοχή.

Η Θεσσαλονίκη, κατ ευφημισμόν συν-πρωτεύουσα, στην ουσία μια πόλη παρατημένη στην τύχη της, όπου τοπικοί παράγοντες, ή απλώς οικονομικά συμφέροντα , καθορίζουν το μέλλον της, χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική. Με την Αθήνα να μην ασχολείται με τις ανάγκες της πόλης και των κατοίκων, αλλά να επιλέγει μια σειρά έργα, χρήσιμα, άχρηστα, καλά, καταστροφικά, αλλά προς όφελος των μεγαλοεργολάβων.

Η πόλη με το μικρότερο πράσινο ανά κάτοικο, τσιμεντοποιείται παραπάνω, η πολιτιστική κληρονομιά της θεωρείται δευτέρας διαλογής, και οι κάτοικοί της νιώθουν την ποιότητα ζωής τους να υποβαθμίζεται.

Κάποιες προσπάθειες που έγιναν από την προηγούμενη κυβέρνηση, με την απόδοση των στρατοπέδων ,για να γίνουν πνεύμονες πρασίνου και πολιτισμού, προχωρούν με αργά βήματα, και χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών.

Το ΜΕΤΡΟ για μια ακόμα φορά καρκινοβατεί, και τα αρχαία στη Βενιζέλου, η πολιτιστική κληρονομιά της βυζαντινής συμβασιλεύουσας, καταστρέφονται με εντολή του διορισμένου ΚΑΣ.

Οι θετικές πρωτοβουλίες από την προηγούμενη δημοτική αρχή , όπως η ανάπλαση της πλατείας Ελευθερίας ως χώρου μνήμης και πρασίνου, και η πεζοδρόμηση της Αγίας Σοφίας μέχρι την παραλία, σταματούν από το σημερινό δήμαρχο, και ξαναγυρίζουμε στο πάρκινγκ στην πλατεία και στο καυσαέριο που αυξάνεται στο κέντρο της πόλης.

Το χωρικό σχέδιο για την ανάπλαση της ΔΕΘ, φτιαγμένο με επιχειρηματικούς όρους, που δεν αναγνωρίζουν τις ανάγκες της πόλης, και η όλη περιβαλλοντική ευαισθησία εξαντλείται στο να μην αυξηθεί η περιβαλλοντική επιβάρυνση με το νέο σχέδιο. Οι υποσχέσεις για πράσινο και χώρο προσβάσιμο στους κατοίκους, έγιναν αδόμητος χώρος, περιφραγμένος, με υποσχέσεις για πιθανή ελεύθερη πρόσβαση κάποιες περιόδους του χρόνου. Το ΑΠΘ, αντί να βλέπει και να επικοινωνεί με τη θάλασσα και τον ανοιχτό ορίζοντα, θα δει να υψώνονται τείχη μπροστά του σε όλο το μήκος της Εγνατίας. Ένα αχρείαστο για την πόλη αλλά και αμφίβολου οικονομικού οφέλους για την ΔΕΘ, ξενοδοχείο θα ανεγερθεί. Και βέβαια πάρκινγκ , πολλά πάρκινγκ που καλούν τα αυτοκίνητα να έρθουν στην πόλη, καταστρέφοντας το όραμα , για ένα μέλλον του κέντρου χωρίς αυτοκίνητα που ευαγγελίζονται αφελείς συγκοινωνιολόγοι.

Το Μουσείο Ολοκαυτώματος, ένα μνημείο κατά του φασισμού, μια ευκαιρία για να αλλάξει η μοίρα των δυτικών συνοικιών, και για τους πιο ρεαλιστές ή κυνικούς, το μεγαλύτερο και σημαντικότερο τουριστικό αξιοθέατο, δεν φαίνεται να προχωράει, ενώ ένας υφέρπων αντισημιτισμός αναζωπυρώνεται.

Ο λαός της πόλης, έχει να αντιμετωπίσει τα άμεσα προβλήματα της φτώχειας και της επιδημίας, μέσα στην τρομερή ύφεση που άρχισε ως συνέπεια και του covid. Άλλοτε απληροφόρητος, άλλοτε βλέποντας να γίνονται ερήμην του πράγματα που θα καθορίσουν το μέλλον της πόλης , δεν ξέρει πώς να αντιδράσει.

Ας δώσουμε μια ευκαιρία σε ένα άλλο μέλλον για την πόλη΄, με προτεραιότητες στο δημόσιο χώρο, στο πράσινο, στην βιώσιμη ανάπτυξη, και όχι κυρίως και πολλές φορές αποκλειστικά στο επιχειρείν, έστω και αν προσωρινά μειώνει την ανεργία. Ας δώσουμε μια ευκαιρία στο περιβάλλον ,στην ποιότητα ζωής ιδίως των πιο αδύναμων, ας δώσουμε τη δυνατότητα συμμετοχής στην κοινωνία των πολιτών, μια ευκαιρία στη δημοκρατία . Για μια ανοιχτή, όμορφη, ανεκτική, πράσινη, ανθρώπινη πόλη.

*Η Ρία Καλφακάκου είναι Δημοτική Σύμβουλος