Το σχολείο στην Καλαμαριά που έγινε η χειρότερη είδηση των ημερών
Κρίμα, μα τόσο κρίμα...
Λέξεις: Κική Μουστακίδου
”Στην Καλαμαριά, οι μαθητές του 2ου Γυμνασίου έκαναν κατάληψη για να διώξουν συμμαθητή τους που εμφανίζει επιθετικότητα, αντικοινωνική συμπεριφορά και μαθησιακές δυσκολίες εξαιτίας ενός συνδρόμου που έχει εκ γενετής” / Μακεδονία της Κυριακής, 3/2/2019, ρεπορτάζ: Θεολόγος Ηλιού
Όταν η κρίση ήταν ακόμη στα σπάργανα και χαζεύαμε την παραθαλάσσια ομορφιά του Καστελόριζου χωρίς να έχουμε πλήρη αίσθηση της ασχήμιας που θα ακολουθούσε, λίγοι άνθρωποι είχαν την ικανότητα να αναπτύξουν τη διορατικότητά τους και να δουν – σαν σε σκηνή από ταινία – την επικείμενη σαρωτική φτωχοποίηση αποτυπωμένη στις καθημερινές μας συναναστροφές.
Κάθε φορά που ένα παιδί υποφέρει στο σχολικό του περιβάλλον, κάθε φορά που η λέξη bullying ακούγεται περισσότερο κι από τη λέξη ”καλημέρα” στα πηγαδάκια των γονέων και των καθηγητών, αρμενίζουμε στραβά στον στραβό γιαλό μας, χωρίς ορατή ελπίδα να ανακτήσει η ανθρωπιά και η ψυχραιμία το τιμόνι.
Οι νέες γενιές, παρατημένες μπροστά σε tablet και κινητά, χωρίς να λαμβάνουν την αγάπη και την προσοχή που απαιτείται στις ευαίσθητες ηλικίες της ζωής τους από γονείς και συγγενείς που τρέχουν να προλάβουν τα πάντα, να αμειφθούν ελάχιστα και να κοιμηθούν με το άγχος βραχνά στο προσκεφάλι τους, καλλιεργούν ασυγκράτητα τα πιο ζωώδη ένστικτά τους, δίχως φίλτρο κανένα.
Τα παιδιά, χωρίς να αντιλαμβάνονται την βαθιά έννοια της λέξης ”σεβασμός” (και δεν μιλάω αυτή τη στιγμή σαν υπερήλικη με σύνδρομο παρελθοντολαγνείας, αλλά σαν ανήσυχη πιθανή μητέρα του μέλλοντος), χωρίς επί της ουσίας να περνούν χρόνο μόνα τους κάνοντας έστω και ασυνείδητα απολογισμό κάθε μέρας, αλλά αγκαλιασμένα συνεχώς με τους φωτεινούς, ηλεκτρονικούς αντιπερισπασμούς τους, μετατρέπονται σε όντα που αναζητούν με μανία τους εχθρούς τους, συνεχίζοντας τον φαύλο κύκλο της συσσωρευμένης οργής που κληρονομούν.
Στα μάτια των άτεγκτων ανηλίκων, κανείς δεν δικαιολογείται και κανείς δεν αξίζει την υπομονή τους. Στη ζωή επιβιώνουν οι δυνατοί και οι αγέλες. Αυτό δεν έχουν μάθει άλλωστε τα τελευταία χρόνια στη χώρα που έχουν για πατρίδα;
