Το συμφέρον του κράτους συμπίπτει απόλυτα με το συμφέρον του Κουφοντίνα

Λέξεις: Αστέρης Αποστολίδης

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας διάλεξε έναν τρόπο ζωής και δράσης που τον κάνει κατά συρροή ψυχρό δολοφόνο. Τελεία.

Ως κοινωνία, έχουμε αποφασίσει πριν από πολύ καιρό τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίζουμε νομικά τέτοιες περιπτώσεις, και αυτό σημαίνει με νηφαλιότητα και όχι με εκδικητικότητα.

Κρίνοντας από τα πολλαπλά φίλια πυρά στην ανάρτηση του Αριστείδη Χατζή, πολλοί προβεβλημένοι φιλελεύθεροι στην Ελλάδα είναι φιλελεύθεροι στη θεωρία, μέχρι να έρθουν αντιμέτωποι με τα κατώτερα ένστικτα τους. Η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ’όλα, χωρίς “ναι μεν, αλλά”.

Αν πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας, θα είναι μια μεγάλη συλλογική αποτυχία του χαρακτήρα του κράτους. Περιττό να πω επίσης πως ο Δημήτρης Κουφοντίνας θα έχει κερδίσει σε αυτόν τον αγώνα και θα μνημονεύεται για αυτό. Και εδώ που τα λέμε, είναι από τις περιπτώσεις που -με τον τρόπο που εξελίχθηκαν τα πράγματα- θα έχει κερδίσει όπως και να τελειώσει η υπόθεση. Για αυτό και η απάντηση θα έπρεπε να είναι πως τα δικαιώματα των κρατούμενων πρέπει πάντα να ακολουθούνται, ακριβώς όπως έχουν θεσπιστεί.

Το επιχείρημα της Σοφίας Νικολάου περί “απεργίας πείνας για να διαλέξει τη φυλακή που επιθυμεί” είναι εξοργιστικά απλοϊκό. Όσο και αν η συγκεκριμένη λειτουργός έχει δείξει τις προθέσεις και τις απόψεις της στο παρελθόν, αφελής δεν είναι. Είναι το κατάλληλο επιχείρημα για το ακροατήριο της, υποβιβάζοντας σκόπιμα ένα περίπλοκο ζήτημα.

Κλείνοντας, πιστεύω πως το συμφέρον του κράτους σε αυτή την περίπτωση συμπίπτει απόλυτα με το συμφέρον του Δημήτρη Κουφοντίνα. Πλήρης σεβασμός στα θεσπισμένα δικαιώματα του. Γιατί αν πάθει κάτι ο κρατούμενος λόγω δογματισμών, το πολιτικό όφελος για αυτούς που μεθόδευσαν έναν θάνατο θα είναι πρόσκαιρο, αλλά η ζημιά στον θεσμό της δικαιοσύνης θα είναι μόνιμη.