Το τέλος της ελληνικής τηλεόρασης

H σεμνή ανακοίνωση στα social media του Σωτήρη Δανέζη σε σχέση με τη διακοπή της εκπομπής του στο Mega τη νέα σεζόν και η διαφαινόμενη περικοπή παρόμοιων εκπομπών και σε άλλα κανάλια, σε όσα υπάρχουν στην πραγματικότητα παρόμοιες εκπομπές, δημιουργεί μια ξεκάθαρη εικόνα του πού πάει η ελληνική τηλεόραση. Στην πραγματικότητα η ελληνική τηλεόραση απλά ακολουθεί με συνέπεια το δρόμο που χάραξε την τελευταία δεκαπενταετία, το δρόμο της απαξίωσης της νοημοσύνης του Έλληνα τηλεθεατή με το σχεδιασμό προγραμμάτων που απευθύνονται στα κατώτερα ένστικτά του και στη γλυκιά αποχαύνωσή του, που σε συνδυασμό με τον ξεκάθαρο ρόλο που παίζουν τα δελτία ειδήσεων ή εκπομπές καθεστωτικές τύπου “Ανατροπή”, που φυσικά θα συνεχιστεί στο κανάλι και τη νέα περίοδο, πετυχαίνουν το αυτονόητο. Την απόλυτη χειραγώγηση του πλήθους.

Προσπαθήστε να θυμηθείτε τι έρχεται μπροστά σας σαν εικόνα όταν σκέπτεστε την ελληνική τηλεόραση τις τελευταίες δεκαετίες; Από την είσοδο των ριάλιτι, με το περίφημο Big Brother και δώθε, μια διαρκής κατρακύλα σε προγράμματα απίστευτης ευτέλειας και κυρίως κόντρα σε κάθε έννοια αφύπνισης, προβληματισμού, σκέψης παντός είδους, εκπαίδευσης, γνωριμίας με νέες ιδέες και δεδομένα, αποτέλεσε τη βασική τροφή των ιδιωτικών καναλιών. Από τα αλήστου μνήμης σόου της Ρούλας Κορόμηλα, μέχρι τις μεσημεριανές κουτσομπολίστικες εκπομπές και από τα παλαιότερα ριάλιτι των ανθρωπίνων ρεταλιών που ξετύλιγαν τα οικογενειακά τους δράματα μέχρι τα υστερικά σίριαλ τύπου Στάβλων της Εριέτας Ζαΐμη, η προσφορά της τηλεόρασης στο αισθητικό και μορφωτικό επίπεδο του έθνους είναι μοναδική.

Άλλοθι αποτέλεσαν πέντε, έξι με τη βία εκπομπές του Δανέζη, που είναι, μαζί με τον Αυγερόπουλο, η πιο σεμνή περίπτωση δημοσιογράφου αυτής της κατηγορίας, καθώς ουδέποτε προέβαλε τον εαυτό του μέσα από την εναλλακτική τηλεοπτική δημοσιογραφία και φυσικά δεν τη χρησιμοποίησε για να κάνει άλλες μπίζνες και να χτίσει ένα προφίλ που θα εξαργυρώσει αλλιώς, του Κούλογλου, του Μπαξεβάνη, του Θεοδωράκη, του Τσίμα και του Παπαχελά. Ήταν το χαρτί που έπαιζαν τα κανάλια για να δικαιολογούν τα υπόλοιπα αδικαιολόγητα.

Η κρίση ήταν η αφορμή να κοπούν και μια σειρά τέτοιες εκπομπές και να παραμείνει το στείρο ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο, τη σεζόν που θα ξεκινήσει σε λίγο, με την ομοβροντία των τούρκικων σίριαλ που διδάσκουν όνειρα στο Βόσπορο, επαναλήψεις άθλιων ελληνικών σειρών, φτηνά ριάλιτι μαγειρικής που σε προτρέπουν να κλειστείς για πάντα στο σπίτι και δελτία κατευθυνόμενων ειδήσεων που πολλές φορές θα ζήλευε και ο Γκέμπελς.

Η λύση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το οριστικό κλείσιμο της συσκευής ή η παρακολούθηση ξένων καναλιών. Πώς γινόταν στον πόλεμο με τη Ντόιτσε Βέλλε;