Το βιτριόλι δεν κατάφερε να διαποτίσει την ψυχή της Ιωάννας

Λεξεις: Ελίνα Ζουμπουλίδου

Η πρωτόγνωρη για τα δεδομένα εγκληματική επίθεση σε βάρος της Ιωάννας Παλιοσπύρου, αναμφισβήτητα έχει θέσει σε λειτουργία μέσα μας μηχανισμούς εκγύμνασης της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης. Η εμμονή μιας γυναίκας, καθοδηγούμενης από χαρτομαντείες και δεισιδαιμονίες, σέρβιρε ατόφιο μίσος, πήρε σάρκα και οστά και μετουσιώθηκε σε ένα αδίκημα κακουργηματικού χαρακτήρα, με ανυποψίαστο θύμα.

Στη θεωρία, η μόνη σανίδα σωτηρίας σε μια θάλασσα κτηνωδίας είναι η λογική. Στην περίπτωση της δράστιδος όμως, αυτή απωλέσθηκε από την πρώτη στιγμή. Κι είναι αφόρητα δύσκολο να κατανοήσει κανείς το παράλογο. 

Καθισμένη στο βάθρο των προνομίων μου, δε φημίζομαι για τη γενναιότητά μου, μολονότι καθημερινώς  και αδιαλείπτως  κάνω πελώρια βήματα να μεταβολίσω τους φόβους  μου για μικροπράγματα σε κάτι πιο ωφέλιμο και θαρραλέο. Ουκ ολίγες φορές, τα έβαλα κάτω και κατέληξα ότι οποιαδήποτε γυναίκα θα μπορούσε να φορέσει τα παπούτσια της Ιωάννας. Απλώς, η τύχη διάλεξε εκείνη, που κλήθηκε να αναμετρηθεί με το ανίκητο τέρας, που τόσο καιρό έθρεφε μέσα της η δράστις, σαν εκεινα τα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας.

Η Ιωάννα με γοητευτικό θάρρος και απύθμενη τόλμη, εμφανίστηκε  στο δικαστήριο,, επιθυμώντας να αντικρίσει την αλήθεια κατάματα, να κάνει βουτιά στα άδυτα της ψυχής της Έφης και να πάρει την πολυπόθητη απάντηση στο εναγώνιο ερώτημα γιατί. Εκείνη, φορά 24 ώρες το 24ωρο τη μάσκα της αξιοπρέπειας και την μπέρτα της σύγχρονης ηρωίδας. 

Αυτό το σπουδαίο κορίτσι που βιώνει μια ραγδαία και τραυματική αλλαγή στη ζωή του, πατά γερά στο σταθερό έδαφος των ηθικών αξιών και της αξιοπρέπειας και οχυρωμένη αντιμετωπίζει κάθε σεισμική δόνηση, που προέρχεται από το υπέδαφος της δειλίας και της μικροπρέπειας. Η δεξαμενή της ψυχής της ξεχειλίζει από το μεγαλείο της και με τεντωμένες τις κεραίες της ψυχραιμίας και της πνευματικής διαύγειας, επιλέγει το δύσβατο μονοπάτι, για να βγει στον κεντρικό δρόμο, της δικαιοσύνης και της αλήθειας.

 Η αβίαστη ροή λόγου της Ιωάννας , χωρίς κομπιάσματα και συναισθηματικά ξεσπάσματα, είναι τέτοια, που μας αναγκάζει συνεχώς να αναζητούμε νέα λήμματα στο λεξικό για να την παρομοιάσουμε επιτυχώς με έναν άνθρωπο, που κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα του γραφείου του, αραδιάζει τις σκέψεις σε σελίδες τετραδίου και τις βάζει σε σειρά με νηφαλιότητα.

Τελικά, όσο διαβρωτικές ιδιότητες κι αν αποδεδειγμένα έχει το βιτριόλι, αυτό δεν κατάφερε να εισχωρήσει πιο πέρα από τους ιστούς και τους μύες της.