To ξεκούρδιστο βαλς του παραπλανημένου
Την Κυριακή χιλιάδες άνθρωποι στις πλατείες του κόσμου άλλαξαν για πάντα την ατζέντα στην ελληνική πραγματικότητα.
Μερικές φορές αρκεί η γλώσσα του σώματος για να μαρτυρήσει μια κατάσταση. Όσα λόγια και αν την περιβάλλουν εκείνη παραμένει ο απόλυτος δείκτης.
Και χθες βράδυ στις τηλεοπτικές οθόνες είδαμε το πάσχον από ανασφάλεια πια πρωθυπουργικό σώμα, το άλλοτε άνετο και σίγουρο να κομπιάζει, να αμύνεται, να στενάζει κάτω από το βάρος της πιο ασφυκτικής κατάστασης που αντιμετώπισε στην μέχρι σήμερα πορεία μιας εύκολης και άνετης πολιτικής ζωής.
Ο τρόπος που ξεροκατάπινε, που κόμπιαζε, που μειδιούσε, μαρτυρούσε έναν άνθρωπο σε πανικό, σε οπισθοχώρηση, έναν άνθρωπο που βαδίζει γοργά την οδό της απώλειας της κληρονομικής εξουσίας. Τη συνάντηση με την αρχή του τέλους.
Ο τυφώνας της προηγούμενης Κυριακής δεν άνοιξε απλά τον ασκό του αιόλου, καθόρισε με τον πιο εμφατικό τρόπο το τι θα γίνει από δω και μπρος.
Τα τεράστια ερωτηματικά που χάσκουν πάνω από τη χώρα σαν ερινύες είναι δυνατότερα και από τους καλύτερους επικοινωνιολόγους, από τα πιο ακριβά ντίλια με τα ΜΜΕ, από τις υπηρεσίες των δεκάδων πρόθυμων τρολ που είναι διατεθειμένα να πέσουν στο χαμηλότερο σκαλί της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για λίγα ταληράκια, να προσβάλουν ακόμα και τα όσια των οσίων, τις προσωπικότητες των συγγενών δολοφονημένων ανθρώπων.
Όσο damage control και αν επιχειρήσουν οι συμβουλάτορες με τις περίβλεπτες σπουδές άλλο τόσο τα γεγονότα θα σβήνουν με το σφουγγάρι τους κάθε ελπίδα τους ότι ”θα την πηδήξουμε και τώρα”.
Όσες φορές και αν με ύφος περίλυπο σκύψει ο ΠΘ μπροστά στο μεγαλείο της Μαρίας Καρυστιανού, άλλες τόσες θα θυμόμαστε τη χλεύη που εισπέραξε, την κοροϊδία και την αλαζονεία δύο χρόνων.
Όσα εξιλαστήρια θύματα και αν αναζητηθούν στην Hellenic Train, την Πυροσβεστική, την ατυχή Εξεταστική Επιτροπή, τον Καραμανλή ή τους ψεύτες που ξεγέλασαν τον καλόπιστο ηγέτη, η αμείλικτη πραγματικότητα θα λέει άλλα. Πως το ψάρι από το κεφάλι πάντα βρωμάει. Και όταν το κεφάλι αρνείται την ευθύνη αυτό ρίχνει και άλλο λάδι στη φωτιά που γίνεται πλέον πυρκαγιά και καίει χωρίς δισταγμό όλο το σαθρό οικοδόμημα.
Το να λες με θράσος δυο χρόνια μετά ότι το εμπορικό τρένο μετέφερε κατά πάσα πιθανότητα παράνομα και επικίνδυνα φορτία που σκότωσαν αρκετούς αθώους ανθρώπους και κάποιος σε ξεγέλασε δυο χρόνια πριν και επέτρεψες να μπαζωθούν σε μια μόλις μέρα τα αποδεικτικά στοιχεία, προφανώς και σε βάζει στο κάδρο αντί να σε αθωώνει.
