Τον Πέτρο θα φάει ο Λύκος

Μια “έπαναστατική’’ πρόταση ήρθε να προστεθεί τις μέρες αυτές σε όσα κορυφαία ακούσαμε στη μνημονιακή Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια. Η πρόταση αυτή ήρθε από έναν πρώην υπουργό οικονομικών, που εξαιτίας των εμπλοκών του σε μια σειρά σοβαρά σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων βρίσκεται σήμερα εκτός πολιτικής. Πριν δούμε την πρόταση του ας δούμε ποιος είναι ο πολιτικός, σύμφωνα με το βιογραφικό του που φιλοξενείται στη Βικιπαίδεια.

Ο Πέτρος Δούκας είναι Έλληνας πολιτικός. Σπούδασε οικονομικά και διεθνείς σχέσεις στο πανεπιστήμιο George Washington, διοίκηση επιχειρήσεων και χρηματοοικονομικά στο πανεπιστήμιο Columbia και οικονομικά στο New York University, του οποίου αναδείχτηκε διδάκτωρ των οικονομικών. Το 2007 αναμείχθηκε στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Στις εκλογές του 2009 δεν συμπεριελήφθη στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, καθώς ο Κώστας Καραμανλής τον θεώρησε υπεύθυνο για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου. Είναι παντρεμένος με την Ιλεάνα Έβερτ, κόρη του Μιλτιάδη Έβερτ.

Μάλιστα. Λαμπρές σπουδές, πολιτικές περγαμηνές ενός γάμου με πολιτικές προεκτάσεις, πολλά επαγγελματικά πόστα αξιώσεων και στο τέλος εμπλοκές. Δίκαιες ή άδικες η Ιστορία θα κρίνει. Και αποβολή από το πολιτικό σύστημα που γεννά όλα αυτά τα φαινόμενα. Και απουσία. Που πρέπει πάση θυσία να γίνει παρουσία. Πως; Με μια καινοτόμα πρόταση. Που λέει πάνω κάτω πως ήρθε η ώρα της δωρεάν εργασίας για τους ανέργους. Πως; “Να μαζεύουν ελιές, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα, σε μαγαζιά, συνεργεία, επιχειρήσεις, ανάλογα με την ηλικία, τις δεξιότητες, την έφεση και την όρεξη του καθενός. Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για τρεις μήνες χωρίς επιβάρυνση (για τις επιχειρήσεις, κλπ). Οι άνεργοι με την εθελοντική εργασία θα «ξετριφτούν», θα «μπούνε σε κάποια δράση”, έστω και ταπεινή, θα «έρθουν σε επαφή με τους αυριανούς εργοδότες’’.

Η Τρόικα δεν πίστευε στα αυτιά της ακούγοντας τα. Φυσικά ούτε η ίδια που καθήλωσε τους μισθούς στα 400 ευρώ και περιέκοψε συντάξεις, επιδόματα ανεργίας και κοινωνικές παροχές δεν θα τολμούσε να το προτείνει. Το πρότεινε ο ευπατρίδης Έλλην πολιτικός. Που αφού μελέτησε παρόμοιες πρακτικές στο Ιράν, στην Κίνα, σε μπριγάδες της Λατινικής Αμερικής μια φορά και έναν καιρό, τα καταναγκαστικά έργα στα Γκουλάγκ της πάλαι ποτέ Σοβιετίας, βρήκε έναν έξυπνο και όμορφο τρόπο να μην νιώθει κάνεις περιττός. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες, κυρίως στο χώρο του ίντερνετ και κυρίως από ανθρώπους που είναι μακροχρόνια άνεργοι και φυσικά μοιάζει εντελώς περιπαικτικό στα μάτια τους η αντικατάσταση του κράτους πρόνοιας που οφείλει να ανακουφίζει τους κοινωνικά αδύναμους από ένα κράτος-τιμωρό που επιβάλει την εθελοντική εργασία προς όφελος εργοδοτών που πιθανά στο μέλλον θα ανακάμψουν και θα επαναξιολογήσουν την εθελοντική προσφορά των πληβείων τους.  Ο ίδιος δικαιολογεί τις αντιδράσεις στα λεγόμενα του με το έξης:’’ Ακριβώς επειδή δεν αντέχει η Ελληνική κοινωνία τόση ανεργία και επειδή ανεργία σημαίνει ανέχεια, ψυχολογική κατάρρευση, αλλά και μη παραγωγή έργου, γι’ αυτό παρουσιάζω αυτές τις προτάσεις!’’. Τουτέστιν ψυχοπονιάρης. Θα είχε νόημα ίσως με κάποιο συγκροτημένο πρόγραμμα απασχόλησης όσων λαμβάνουν κάποιου είδους ενίσχυσης, π.χ. ένα γενναίο επίδομα ανεργίας να βρισκόταν ένα είδος κοινωνικής απασχόλησης τόσης όμως που θα άφηνε περιθώρια εξεύρεσης κανονικής εργασίας, ή ακόμα και η πρακτική πάντα με αντιμίσθιο των αποφοίτων πανεπιστημίων ή άλλων κοινωνικών ομάδων που χρειάζονται εφόδια για να αναπτύξουν τις δεξιότητες τους. Δεν νομίζω όμως ότι εννοεί κάτι τέτοιο ο κύριος Δούκας. Το να δουλεύει κανείς δωρεάν στα τεχνικά έργα εθνικών μεγαλοεργολάβων και μετά να επιστρέφει απένταρος στο σπίτι του είανι άλλο πράγμα. Το ξετρίψιμο ενός πεινασμένου και καταχρεωμένου άνεργου θα αποδώσει καρπούς. Σε έναν άλλο κόσμο ίσως…