Το τσουνάμι της μνήμης
Ο Σάκης Σερέφας σε πέντε εικόνες ανάμεσα στο χθες και το σήμερα
Σκηνή πρώτη.
Κουρτινόξυλα, πτώματα, πλαστικοί κουβάδες, αυτοκίνητα, πτώματα, βάρκες, λούτρινα αρκουδάκια, κρεβάτια, πτώματα, σφουγγαρίστρες, παπούτσια, οδοντόβουρτσες, σεντόνια, πτώματα και λοιπά αναλώσιμα πλέουν αυτήν ακριβώς τη στιγμή (ναι, τώρα) στον Ειρηνικό Ωκεανό. Είναι τα απομεινάρια των ιαπωνικών χωριών και πόλεων που σαρώθηκαν από το μεγάλο τσουνάμι του Μαρτίου του 2011. Σε λίγους μήνες θα συγκεντρωθούν στη λεγόμενη Υποτροπική Ζώνη Σύγκλισης του Βόρειου Ειρηνικού, περισσότερο γνωστή ως η Μεγάλη Κηλίδα Σκουπιδιών, μια περιοχή ανάμεσα στη Χαβάη και στην Καλιφόρνια, όπου τα θαλάσσια ρεύματα τείνουν να συσσωρεύουν πλαστικά αντικείμενα και άλλα απορρίμματα. Στα επόμενα πέντε χρόνια τα ιαπωνικά συντρίμμια θα βγαίνουν λίγα-λίγα από τη Μεγάλη Κηλίδα και θα ξεβράζονται στη Χαβάη και στις δυτικές αμερικανικές ακτές, από την Καλιφόρνια μέχρι την Αλάσκα. Μαμά, βρήκα μια κούκλα στην παραλία.
Σκηνή δεύτερη.
“Dearest granddaughter, On the occasion of Holy Day of Easter, I send you this card to take an idea of Athens. I want you to enjoy Easter with all family. Kisses to Dad, Mom & Johnny. I hug you. Bapou.” Αυτήν την ευχετήρια κάρτα απέστειλε τον Απρίλιο του 1965 ένας Έλληνας παππούς από την Αθήνα στην εγγονή του που ζούσε στο Κονέκτικατ, στις Η.Π.Α. Η εγγονή έλαβε την κάρτα τον Απρίλιο του 2011. «Θα βάλω την κάρτα σε μια γυάλινη κορνίζα, έτσι ώστε όποιος έρχεται στο σπίτι μου να μπορεί να θαυμάζει τη θέα της Αθήνας, αλλά και τις ευχές και τον γραφικό χαρακτήρα του παππού μου. Θα τη διατηρήσω σαν φυλαχτό και θα παρακαλέσω τα παιδιά μου να την προσφέρουν ως δώρο στα παιδιά τους», δήλωσε η, ομογενής σήμερα, εγγονή. Μαμά, γιατί δεν έχει ουρανοξύστες στην Αθήνα;
Σκηνή τρίτη.
«Αν βρεις αυτό το μπουκάλι, απάντησέ μου και θα σου απαντήσω κι εγώ». Αυτό έγραφε στα γερμανικά το σημείωμα που βρισκόταν κλεισμένο μέσα σε ένα μπουκάλι μπύρας και το οποίο ξεβράστηκε σε μια παραλία κοντά στο Καλίνγκραντ της Βαλτικής Θάλασσας. Το μπουκάλι το είχε ρίξει πριν από 24 χρόνια από την κουπαστή ενός πλοίου στη θάλασσα ένας πεντάχρονος πιτσιρίκος μαζί με τον πατέρα του, κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής εκδρομής στη Δανία. Το βρήκε τον Απρίλιο του 2011 ένας 13χρονος Ρώσος θαμμένο στην άμμο, απάντησε με επιστολή στον 29χρονο σήμερα Γερμανό, και τώρα επικοινωνούνε τακτικά μέσω του διαδικτύου. Μαμά, βρήκα ένα μπουκάλι στην παραλία.
Σκηνή τέταρτη.
Ο συγγραφέας τελειώνει το κείμενό του. Τελειώνει την ημέρα του. Τελειώνει. Ο γιος του, ένα βράδυ του 2041, περιεργάζεται το αλλόκοτο πατρικό λάπτοπ που φυλάσσεται ως ενθύμιο μέσα σε μια ντουλάπα στο υπόγειο του σπιτιού. Το αναποδογυρίζει. Μαμά, βρήκα ένα κομμένο νύχι. Έπεσε από το πληκτρολόγιο.
