Τουριστικοποιώντας τα πάντα

Αυτό που έχει ενδιαφέρον με την εμβάθυνση της τουριστικοποίησης μιας οικονομίας όπως η ελληνική, είναι ότι τουριστικοποιούνται τα πάντα.

Αν οι γειτονιές γέμισαν εστιατόρια, καφέ, ψηφιακούς νομάδες και απλησίαστα ενοίκια, ερημώνοντας από εργαστήρια και εξειδευμένα καταστήματα υποστήριξης εργαστηρίων και γειτονιάς, αν τα νησιά έγιναν επίσης απλησίαστα για οποιονδήποτε μισθωτό κάτοικο της χώρας, ακόμη και για γιατρούς και δασκάλους χωρίς τους οποίους δεν υπάρχει κοινωνία και μέλλον, σειρά εστιατοροποίησης και real-estatοποίησης έχουν ο πολιτισμός, η υγεία (ιατρικός τουρισμός), η εκπαίδευση (ξενόγλωσσα πανεπιστημιακά προγράμματα) κ.α.

Κάθε φορά χάνουμε χρήματα, δικαιώματα και χώρο ως πολίτες/ισσες αυτής της χώρας.

Και αν αδυνατώ να καταλάβω τους μικρο-μεσοαστούς νεόπτωχους ψηφοφόρους που αρκούνται στο να βλέπουν τους άλλους να τρώνε χωρίς αυτοί να μπορούνε να φάνε -ως σύμβολο μιας ψευδαίσθησης κοινωνικής κινητικότητας, ενώ έχει καταρρεύσει και το american dream εδώ και δεκαετίες- για τα παιδιά τους τι σκέφτονται;