Βραβείο "δημοσιογραφίας"

Λέξεις: Κωστής Παπαϊωάννου

Είμαστε υπερήφανοι για τη δημοσιογραφία που ασκείται με αρχές, ιδανικά και αξίες ως εγγυητής της Δημοκρατίας”, είπε ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Μπότση. Και μετά η ΠτΔ απένειμε το βραβείο στον Νίκο Ευαγγελάτο.

Η χώρα που κατρακυλάει στη σκάλα ελευθερίας του Τύπου απονέμει βραβείο δημοσιογραφίας στον Ευαγγελάτο.

Απονέμεται βραβείο στον εθνικό καλλιεργητή και έμπορο φοβίας, τον εκμαυλιστή των νοικοκυραίων, στον τζογαδόρο της ανασφάλειας και του ηθικού πανικού.

Βραβεύουν τον άνθρωπο που από τα βάθη των 90s δίνει φωνή στον ύστερο νεοελληνικό ρατσισμό. Τον άνθρωπο που ξέρει να ξύνει τα σκληρά φοβικά ρεφλέξ, να παίζει μπάλα με τη διαχείριση της πληροφορίας, να ντιλάρει την κυβερνητική χειραγώγηση, να κοιτάει τον θεατή στα μάτια και να τον κατευθύνει ανάμεσα σε ολογράμματα νεκρών νηπίων και αναπαραστάσεις «εχθρικών εισβολών από ορδές μεταναστών».

Πρόκειται για έναν από τους κύριους παραγωγούς και διακινητές ακροδεξιάς ρητορικής, πάντα με τον μανδύα της «προφανούς αλήθειας» και της «κοινής λογικής”. Από τα χρόνια της ελληνοσερβικής φιλίας ακόμα, τα χρόνια του Χριστόδουλου και των ταυτοτήτων, τα χρόνια των επιχειρήσεων σκούπα και των “τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων”.

Ο Ευαγγελάτος συνομιλεί απευθείας με τη γενιά που ήταν 40 και 50 και 60 ετών όταν εκείνος ξεκινούσε, με τα σημερινά τηλεοπτικά μας γερόντια. Ο Ευαγγελάτος είναι ο άνθρωπος που αφήσαμε να φυλάει τα γερόντια μας. Είναι δικός τους άνθρωπος πια. Σε αυτόν έχουν γράψει στη διαθήκη τους. 30 χρόνια ζει μαζί τους και τους στρώνει το τραπέζι με trash αισθητική. Βραβείο δημοσιογραφίας λοιπόν στον πιο κίτρινο τύπο. Σαν να λέμε βραβείο “δικηγορίας με αρχές” στον Κούγια. Βραβείο “διοίκησης με ήθος” στον Μπέο. Βραβείο «δημοκρατικού πνεύματος» στον Κασιδιάρη. Βραβείο «σεβασμού της γενετήσιας αξιοπρέπειας» σε Λιγνάδη και Φιλιππίδη.

Τι είναι το βραβείο αυτό; Ωμή προσβολή της αξιοπρέπειας και της κοινής λογικής από θεσμούς επιφορτισμένους –υποτίθεται- με την υπηρεσία των αξιών και της αριστείας. Τι άλλο είναι η βράβευση αυτή; Η ίδια η εικόνα αρκεί: θεσμοί που χαριεντίζονται, ακκίζονται και κολακεύονται μεταξύ τους.

Είναι πνιγηρό το αίσθημα που δημιουργείται όταν πολιτεία και θεσμοί βυθίζονται σε τέτοιον ανεπίγνωστο αυτοεξευτελισμό.

Αίσθημα ασφυξίας. Ίδιας έντασης με αυτό που προκάλεσε η εικόνα της ωμής βίας στο ΑΠΘ.

*Ο Κωστής Παπαϊωάννου σπούδασε Ιστορία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες. Διδάσκει στην Ελληνογαλλική Σχολή Αγίας Παρασκευής. Έχει ασχοληθεί με την κατάρτιση ενηλίκων, τη διά βίου μάθηση και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Ήταν πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και γενικός γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Υπήρξε πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Πρωτοστάτησε στη σύσταση του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, μετείχε στον συντονισμό του Παρατηρητηρίου στη Δίκη της Χρυσής Αυγής και διευθύνει το Σημείο για τη μελέτη και αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.