Ζήτω οι ήρωες!

Δεν έχω άποψη για την πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Κύπρο, οι γνώσεις μου επί του θέματος περιορίζονται μόνο σε ό,τι έχω ακούσει και διαβάσει τις τελευταίες εβδομάδες. Επίσης δεν έχω ιδέα ποια είναι τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα θα εξυπηρετούσε ένα πιθανό κούρεμα των καταθέσεων στις Κυπριακές τράπεζες. Ωστόσο δεν μπορώ να πιστέψω πως οι Κύπριοι βουλευτές ψήφισαν με αποκλειστικό κριτήριο την εθνική τους συνείδηση και την καλή τους φιλεύσπλαχνη καρδιά.

Σαν ιδέα και πράξη μου άρεσε η καταψήφιση της ευρωπαϊκής πρότασης και όντως την βρίσκω ριζοσπαστική σαν απόφαση, η άποψή μου όμως σχετικά με το “κυπριακό” ζήτημα σταματάει εδώ. Το ίδιο θα ήθελα να προτείνω και στην πλειοψηφία των συμπολιτών μας εκεί έξω που εδώ και εικοσιτέσσερις ώρες χρησιμοποιούν τα social media και αναφέρονται στο “όχι” με λόγια που μόνο ένας παντογνώστης επί των κυπριακών θεμάτων θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει. Δυστυχώς αγαπητέ μου φίλε δεν μπορείς να έχεις άποψη επί παντός επιστητού όταν έχεις να διαβάσεις εφημερίδα από το 2004 και όταν ο κύριoς τομέας απασχόλησης σου είναι η μανιώδης συλλογή από like και retweet.

Το Σάββατο ήταν ο Κατίδης, την Τετάρτη ο Πάπας, την προηγούμενη βδομάδα ο Κασιδιάρης, στις αρχές του μήνα ο «φτερωτός» Παπαγεωργόπουλος και εσχάτως το «όχι» της κυπριακής βουλής, γενικά δηλαδή «ότι του φανεί του λωλοστεφανή». Τα social media συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανάδειξη του φαινομένου «ό,τι δηλώσεις είσαι» καθώς αυτά που γράφονται ελάχιστοι τα παίρνουνε στα σοβαρά και ακόμα πιο λίγοι είναι αυτοί οι οποίοι τα θυμούνται μερικές μέρες μετά. Έτσι μπορείς πολύ άνετα την Δευτέρα να είσαι αριστεριστής επαναστάτης, την Τετάρτη ποδοσφαιρικός αναλυτής ενώ το Σάββατο να αποτελείς τον πιό άριστα ενημερωμένο οδηγό σχετικά με το nightlife της πόλης. Όλοι επιθυμούν να είναι μέσα σε όλα, να χτυπάνε στον παλμό της εποχής, να έχουν άποψη για όλα τα hype θέματα και να βλέπουν την κόκκινη ειδοποίηση του «like» να αναβοσβήνει συνέχεια.

RIP Michael Jackson, Habemus Papam, Pablo Garcia για μια ζωή ΠΑΟΚ, Ζήτω οι Κύπριοι ήρωες, Κατίδη φασίστα, Ναι στην άρση της βουλευτικής ασυλίας του Κασιδιάρη, Μέρκελ ψόφα και άλλα τέτοια επαναστατικά μηνύματα κοσμούν τα ελληνικά timeline και γεμίζουν τους γράφοντες με την ικανοποίηση των εκατό και πλέον like. Η συνοχή των λόγων και η καθαρά προσωπική ιδεολογία και άποψη του καθενός δεν επιβραβευόνται στον κόσμο του διαδικτύου, εδώ κερδίζει αυτός που έχει τους πιο πολλούς «φίλους», αυτός που γνωρίζει και ικανοποιεί τα γούστα των ακολούθων του και αυτός που τους ξυπνάει κάθε πρωί με online καλημέρες, με ανέκδοτα και με επαναστατικά trendy μηνύματα. Στην τελική όπως μου είπε κάποτε και μια φίλη, «αν παίρναμε στα σοβαρά αυτά που γράφουμε στο facebook, τότε αλίμονο μας». Αλίμονο μας αν παίρνουμε αυτά που γράφουμε στα σοβαρά ή αλίμονο μας αν πρέπει να γράψουμε δυο – τρεις αράδες για να μας πάρουνε οι άλλοι στα σοβαρά; Δυστυχώς έχω γνωρίσει πολλούς που online πλασάρονται ως ανυπέρβλητα ενδιαφέροντες τύποι ενώ την ίδια στιγμή αποτελούν τους πιο βαρετούς και κοινωνικά αμόρφωτους ανθρώπους που έχω συναντήσει.

Το παραπάνω κείμενο δεν έχει ως σκοπό να περάσει κάποιο μήνυμα, ούτε γράφτηκε με την ελπίδα να αλλάξει τα μυαλά κάποιων. Εάν όμως εντοπίζεις τον εαυτό στην παραπάνω κατηγορία, σκέψου πως δεν είναι αργά για να σοβαρευτείς. Οι Ρωμαίοι έλεγαν πως “Scripta Manent” και επειδή ακριβώς τα γραπτά μένουν καλό θα ήταν να σκεφτείς καλά επόμενο “status update” γιατί στην τελική τις απόψεις πολύ αγάπησαν, τον ξερόλα κανείς. Επίσης μην ξεχνάς πως υπάρχει και μια άλλη ζωή στην οποία δεν υπάρχει google και πληκτρολόγιο και στην οποία όλοι καλούμαστε να ζήσουμε και να συμπεριφερθούμε χωρίς τη βοήθεια του κοινού. Εκείνος είναι ο αληθινός κόσμος και όταν καταφέρεις να μαζέψεις κι εκεί πολλά “like” τότε όντως είσαι ο αληθινά ωραίος τύπος που αποκαλείς τον εαυτό σου.