Ζωές συντρίμμια, χώρα σε μετάλλαξη

Του Γιώργου Τούλα 

Διαβάζοντας τα συμπεράσματα μιας ενδιαφέρουσας έρευνας που δημοσιοποιήθηκε αυτές τις ημέρες σχετικά με το πόσο αλλάζουν τα οικογενειακά πρότυπα στην Ελλάδα της Κρίσης, πως αποδομείται ένα κοινωνικό σύστημα αιώνων, πως αποσυντίθεται ο κοινωνικός ιστός και οι δομές του, στέκομαι σε δυο εντυπωσιακά στοιχεία. Το ένα είναι η άνοδος των πολιτικών γάμων έναντι των θρησκευτικών, φυσικά λόγω του κόστους του τελετουργικού. Στοιχείο εντυπωσιακό νομίζω τέλους μιας σαθρής εποχής που φάγαμε πολύ παπά. Για μια τουλάχιστον δεκαετία μια ολόκληρη βιομηχανία ονείρου στήθηκε γύρω από τη γαμήλια τελετή. Χιλιάδες άνθρωποι πούλησαν μέσα από ειδικά τεύχη περιοδικών, ειδικές εταιρίες που αναλάμβαναν να στήσουν χολιγουντιανά ντεκόρ σε κτήματα, με σκηνικά που θύμιζαν παραμύθια, με αμφιέσεις, κομμώσεις και μακιγιάζ αντάξια ταινίας εποχής, με έξοδα που άγγιζαν τους μισθούς μισού χρόνου. Λεφτά υπήρχαν βέβαια και αν δεν υπήρχαν βρισκόταν από δανεικά για να κλειστεί η νύφη με τις φίλες της σε σουίτες ξενοδοχείων κάνοντας σπα τρεις μέρες πριν, για να νοικιάσει ο γαμπρός ένα σκάφος γεμάτο χορεύτριες από ανατολικά κράτη που θα ‘’χόρευαν’’ στο μπάτσελορ για κείνον και τους φίλους του, για μια μετά-γαμήλια βδομάδα στο Μπαλί. Κανέναν δεν παραξένευαν όλα αυτά, κανέναν δεν ψύλλιαζαν τα εξώφθαλμα γεγονότα που συνόδευαν ένα γάμο. Αρκεί να έβλεπε κάνεις το βίντεο, μια φωτογραφία του σε μια κοσμική στήλη, μια λαμπερή παρουσία. Κάποτε σε ένα περιοδικό που δούλευα είχε έρθει μια κυρία και υποδείκνυε καθόλου διακριτικά στην κοσμικογράφο ποιες εικόνες να βάλει στη σελίδα της από το γάμο της κόρης της: ‘’Δεν με ενδιαφέρει να φαίνεται η συμπεθέρα, ότι ήταν ο Άκης να δειξεις’’. Ο Άκης σήμερα είναι φυλακή για τη γνωστή ιστορία του μαύρου χρήματος.

Το άλλο τραγικό συμπέρασμα της έρευνας είναι η δραματική μείωση των διαζυγίων. Πέντε χρόνια πριν τα διαζύγια ήταν μεγάλη μόδα. Άνθρωποι που προφανώς είχαν αποφασίσει ελαφρά τη καρδία να παντρευτούν για να ζήσουν το παραμύθι που περιέγραφαν τα περιοδικά με την ίδια ευκολία διαπίστωναν πόσο αταίριαστοι ήταν και επέστρεφαν άρον άρον τα δώρα-σερβίτσια στα ακριβά καταστήματα. Γιατί πόσα ασημένια μαχαιροπίρουνα να προλάβεις να χρησιμοποιήσεις και πόσα Bacarat να σπάσεις πάνω σε καβγά; Και ήρθε η νέα συνθήκη που λέει πως διαζύγια τέλος, διότι κάνεις δεν έχει τα χρήματα να πληρώσει τους δικηγόρους και τις αγωγές και κάνεις δεν μπορεί να επωμιστεί το βάρος ενός σπιτιού μόνος του. Και υπάρχουν πια άνθρωποι χιλιάδες, κλεισμένοι σε σπίτια φυλακές, να υπομένουν ανθρώπους που δεν αγαπούν, καταστάσεις ανυπόφορες, να κοιμούνται σε καναπέδες ή στην άκρη των διπλών κρεβατιών, να υποκρίνονται μπροστά σε παιδιά πως όλα πάνε ρολόι, να υπομένουν.

Η ελληνική κοινωνία περνά αλλεπάλληλα σοκ. Μοιάζει αυτό που της συμβαίνει με κείνες τις ηλεκτρικές κενώσεις που βλέπουμε στις ταινίες να υποβάλουν ασθενείς σε ιδρύματα. Η παρηγοριά είναι πάντα το μαζί. Το κοντά. Όπου αυτό χάνεται, όπου εξασθενεί η συμπόνια, η παρηγορητική συνύπαρξη, όπου κυριαρχεί ο πόνος και η σωματοποίηση του, οι εντάσεις, αναπόφευκτες πια παντού εκεί τα πράγματα γίνονται αβάσταχτα. Οι έρευνες είναι εργαλεία κατανόησης. Η πραγματική ζωή όμως είναι αποκάλυψη. Μιας χώρας που πλανήθηκε οικτρά και τώρα ξυπνά στον εφιάλτη.

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.