Οι ζωές των άλλων: Στο μυαλό ενός χρήστη ναρκωτικών

Εικόνες: Από το Μπεργκχάιν, τον Ναό της τέκνο μουσικής στο Βερολίνο

«Έχω πολλά να πω για το θέμα των ναρκωτικών» μου είπε.

Εμένα με ενδιέφερε να μάθω τι ήταν αυτά.

«Δεν θα είχα πρόβλημα να μιλήσω επώνυμα ανοιχτά να δείχνω πρόσωπο να πω το όνομα μου, αλλά επειδή υπάρχουν τα δικαστήρια που εκκρεμούν αυτό δεν γίνεται”, μου είπε. «Θα με ενδιέφερε στο μέλλον να το κάνω. Να γράψω η να κάνω μια ομάδα η οποία θα μιλούσε ανοιχτά για τις ψυχότροπες ουσίες στην πραγματική τους διάσταση χωρίς ταμπού και φοβικά σύνδρομα που μόνο κακό κάνουν».

Λοιπόν η ζωή σου στην πόλη ξεκινάει με το που έρχεσαι για σπουδές ποια η επιδίωξη σου οι στόχοι σου όταν πρωτοήρθες;

Ήμουν καλός μαθητής, οι γονείς μου μού έλεγαν ότι έπρεπε να είμαι καλός μαθητής, κι εγώ το έκανα. Πέρασα σε μια σχολή που εγώ διάλεξα, περιμένοντας ότι το πανεπιστήμιο θα ήταν κάτι διαφορετικό από το κάτεργο του λυκείου. Τελικά ήταν κάτι παρόμοιο, έπεσα μάλλον σε λάθος σχολή στην οποία ελάχιστες καθηγητές και καθηγήτριες με ενέπνεαν, δεν είχα και την πίεση ότι πρέπει να πηγαίνω όπως στο σχολείο και σταδιακά το ψιλοπαράτησα. Ταυτόχρονα είχα ανοικτά θέματα με την σεξουαλικότητα μου, καθώς δεν είχα κάνει σεξ ούτε coming out ως queer άτομο. Αυτά με απασχολούσαν για ένα μεγάλο διάστημα. Παρ όλα αυτά στο μυαλό μου  είχα ότι θα τελειώσω το πανεπιστήμιο και θα βρω μια δουλειά σχετική με το αντικείμενο μου. Αυτό θεωρούσα ότι έπρεπε να γίνει, δεν φανταζόμουν ότι μπορούσε να γίνει και κάτι άλλο. Η οικονομική ενίσχυση από τους γονείς είχε άλλωστε συγκεκριμένο ορίζοντα, τα 6 χρόνια.

Ξαφνικά όμως βρίσκεσαι στο εξωτερικό…

Όσο μπορούσα έβρισκα αφορμές να ταξιδεύω στην Ευρώπη και να παραμένω όσο το δυνατόν για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Από πολύ νωρίς κατάλαβα ότι ακόμη και σε μια πόλη μεγαλύτερη από ότι αυτή που μεγάλωσα, πνίγομαι. Εξ’ αρχής θα προτιμούσα να είχα πάει για σπουδές στην Αγγλία ή την Αμερική, όμως σε αυτό διαφωνούσε η μητέρα μου όχι για λόγους οικονομικούς αλλά για λόγους αρχής, τότε.

Σε επαφή με τα ναρκωτικά ήρθες στο εξωτερικό;

Πριν απαντήσω να σού πω ότι ο όρος “ναρκωτικά” είναι ανακριβής, παραπλανητικός, δεν αφορά σε όλες τις ουσίες, όποτε καλό είναι να αποφεύγεται. Ορθότερος όρος είναι ψυχότροπες ή ψυχοδραστικές ουσίες. Ψυχότροπες ουσίες λοιπόν, πέραν του καφέ και του ταμπάκο, που δεν έπινα ποτέ, του αλκοόλ, που πίνω λίγες φορές τον χρόνο, και του τσαγιού, δοκίμασα πρώτη φορά στη Μύκονο που  βρισκόμουν με ένα στενό μου φίλο. Στην Μύκονο πρώτη φορά δοκίμασα τη μεφεδρόνη ή μίαου. Mας κέρασαν μερικές γραμμές ένα βράδυ, πέρασα απλά τέλεια και αυτό ήταν. Ούτε πήρα ξανά ούτε ένιωσα και την ανάγκη να αναζητήσω την ουσία για μήνες.

Γιατί το λένε μιαου;

Miaw την ονόμασαν οι φυλλάδες του Ηνωμένου Βασιλείου που ενορχήστρωσαν τον “ηθικό πανικό” (moral panic) γύρω από την μεφεδρόνη.

Γιατί το πήρες;

Ήμασταν σε ένα club και παρτάραμε. Δεν είχε τύχει ακόμη να δοκιμάσω κάποια ψυχότροπη σκόνη, αλλά γνώριζα ήδη από την θεωρητική μου κατάρτιση ότι δεν πρόκειται να με βλάψει. Ήξερα ότι το σνιφάρισμα σκονών είναι ταμπού ή και παράνομο. Θέλω να σού πω ότι ήδη τότε, χωρίς να έχω παραδειγματισμό από κανέναν πριν σνιφάρω, σημείωσα στο κινητό την ώρα που το πήρα γιατί ήξερα ότι μπορεί να χάσω την αίσθηση του χρόνου, έκανα μια πολύ μικρή γραμμή για να σιγουρευτώ ότι δεν θα παρουσιάσω κάποια αλλεργία στην ουσία, έπειτα έκανα το μισό από ότι είδα να κάνουν οι άλλοι γύρω μου (μπήκαμε πολλά άτομα μαζί σε μια τουαλέτα και κάναμε) και μετά από ένα τέταρτο αφού είδα πώς όλα είναι καλά πήρα μια κανονική δόση.

Υπάρχουν όμως και όλα αυτά τα στοιχεία που λένε πόσοι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ουσίες.

Και από τις δίκυκλες μηχανές πεθαίνουν πολλοί κάθε χρόνο, ή ακόμη διασχίζοντας τον δρόμο. Η αντίμετώπιση των ψυχοτρόπων, ειδικά των παρανόμων ψυχοτρόπων από τα media είναι αντίστοιχη του να έδειχναν συνεχώς ακρωτηριασμένα πτώματα από τροχαία. Πολλές ψυχότροπες είναι βαρετές, κάποιες όμως, διαφορετικές για το κάθε άτομο, είναι ενδιαφέρουσες και σε οδηγούν σε αξιομνημόνευτες εμπειρίες.  Εμένα στην φάση που ήμουν οι διεγερτικές ουσίες, το μιάου και το MDMA, με βοήθησαν πολύ να ανοιχτώ ακόμη περισσότερο. Πάρταρα σε όλα τα κλαμπ της Ευρώπης. Η μεφεδρόνη τότε με έκανε φοβερά κοινωνικό, μού έδινε ενέργεια και διαύγεια. Γνώριζα δεκάδες άτομα κάθε βράδυ και θυμόμουν τα πάντα από τις συζητήσεις μας ή τα φλερτ μας. Πήγαινα σε μια νέα πόλη και μέσα σε ένα μήνα έμπαινα σε όλες τις ευχάριστες και δημιουργικές παρέες που με ενδιέφεραν. Έχω ούτως ή άλλως έντονη προσωπικότητα, αλλά το μίαου απελευθέρωσε την έκφρασή μου. Μέσα σε λίγα χρόνια βίωσα και ωρίμασα τόσο, όσο διαφορετικά θα μού έπαιρνε δεκαετίες.

Μετά την Μύκονο τι έγινε;

Γύρισα πίσω στην πόλη και αργότερα μετακόμισα στο Βερολίνο. Εκεί άρχισα να πίνω πιο συστηματικά κατά τις εξόδους μου. Συνάντησα και μια πολύ ανοικτή κουλτούρα αποδοχής και αλληλοενημέρωσης των χρηστών μεταξύ τους, αλλά και υπεύθυνης χρήσης. Στα περισσότερα κλαμπ οι τουαλέτες λειτουργούν ως κουβούκλια όπου γίνεται το σνιφάρισμα. Μπαίνουν παρέες-παρέες άτομα και κερνάνε ο καθένας ό,τι έχει, γνωρίζονται, συζητούν. Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία. Αν είχα ξεκινήσει να πίνω στην Ελλάδα σε καμία περίπτωση δε θα είχα γοητευτεί τόσο.

Δηλαδή ποια η διαφορά του χρήστη εδώ και έξω;

Εδώ κάνουμε ψυχότροπες άλλα δεν πρέπει να το λέμε, όπως ακριβώς πάμε σε ψυχιάτρους και δεν πρέπει να το λέμε. Μια πλειοψηφία αυτών που πίνουν νομίζουν ότι τους παρακολουθεί η αστυνομία, φοβούνται τι θα πει ο κόσμος, η γειτονιά… Βλέπουν κατά φαντασίαν αστυνομικούς της Ασφάλειας και έχουν επεισόδια παρανοϊκού ιδεασμού που δεν μπορούν να τα διαχειριστούν και να τα εννοήσουν ως τέτοια. Ακόμη στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αξιοπρεπείς ντίλερ που να πωλούν καθαρά προϊόντα, υπάρχει δηλ. μεγάλη νοθεία. Και οι ντίλερ έχουν συνήθως μόνον κοκαΐνη. Αυτή η έλλειψη ποικιλίας νομίζω ευνοεί και σύνδρομα εξάρτησης. Είναι πολύ πιο εύκολο να σταματήσεις να κάνεις μεγάλες, τοξικές ποσότητες από μια ουσία, δοκιμάζοντας απλά μια άλλη, και τελικά να μην κολλήσεις σε καμία.

Είπες ότι εδώ έχουμε ενοχικά σύνδρομα. Πώς είναι δηλαδή έξω. Συζητάνε για την χρήση και για τα ναρκωτικά;

Υπάρχει  μια μεγάλη κατηγορία ατόμων, οι οποίοι κάνουν τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα χρήση, άλλοι και κάθε μέρα σε λογικές ποσότητες, όπως ακριβώς πολλοί πίνουν κάθε μέρα ένα κρασί, κάνουν τσιγάρο, ή πίνουν καφέ. Υπάρχει το γκρουπ αυτών που πίνουν crystal meth και κάνουν sex parties όλο το ΣΚ. Και όλοι τη Δευτέρα πάνε κανονικά στην δουλειά τους. Μια μεγάλη κατηγορία ατόμων, εμπνέονται στην καθημερινότητά τους από τη χρήση. Άλλοι ξεδίνουν το Σαββατοκύριακο για να μπορέσουν να ξαναμπουν στην δουλειά τους μέσα στην εβδομάδα.

Και γιατί υπάρχει τότε ο φόβος, οι προειδοποιήσεις, αν είναι τόσο ιδανικά όσο τα λες…

Γιατί υπάρχει μια μικρή μερίδα ατόμων που κάνει κατάχρηση, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις από το αλκοόλ ως το σεξ (όταν γίνεται χωρίς προφύλαξη), αλλά κυρίως λόγω του Prohibition, των πολιτικών του “Πολέμου κατά των Ναρκωτικών” που καθιστούν την αγορά μαύρη, καταργούν την έννοια της λογοδοσίας του προμηθευτή και αφήνουν το εμπόριο σε γκάνγκστερς αντί για επιχειρηματίες. Το ταμπού και η παρανομία δεν ευνοεί την δημιουργία μιας υγιούς κουλτούρας γύρω από τη χρήση, όπως υπάρχει μια κουλτούρα γύρω από το αλκοόλ γύρω από το οποίο υπάρχουν κοινωνικές νόρμες που οι γονείς ή κηδεμόνες περνούν στις νεότερες γενιές. Αντίθετα, τις ουσίες που είναι στην παρανομία οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να τις καταναλώσουν. Ακόμη, αν έχουν πρόβλημα να τις διαχειριστούν, φοβούνται να ζητήσουν βοήθεια ή να το συζητήσουν. Πολλοί Έλληνες φοβούνται ακόμα και τους ψυχιάτρους, νομίζοντας ότι συνεργάζονται με την αστυνομία  και δεν μπορούν να μιλήσουν στους γονείς τους, στιγματίζονται, κάνουν διπλή ζωή. Αν ήταν ελεύθερη η χρήση όλων τον ψυχοτρόπων ουσιών και διατίθεντο όπως το αλκοόλ και τα τσιγάρα ένα μεγάλο ποσοστό των κερδών θα μπορούσε δια της φορολογίας να πηγαίνει ακριβώς στην εκπαίδευση για την υπεύθυνη χρήση από ΜΚΟ και από το Κράτος. Η υπάρχουσα πολιτική, το “απλά πες όχι”, είναι ένα μήνυμα εξίσου αποτυχημένο με την έκκληση να απέχουμε από το σεξ για να μην εξαπλώνονται τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Χρειάζεται υπευθυνότητα και προφυλάξεις, όχι αποχή.

Αυτοί που δεν κάνουν ναρκωτικά χωράνε σε τέτοιες  παρέες που λες η αναγκαστικά παρασύρει ο ένας τον άλλον και λειτουργεί μιμητικά;

Υπήρχαν παιδιά στην παρέα μας και τότε και τώρα που δεν έκαναν και δεν κάνουν τίποτα, ακόμη κι αν έχουν δοκιμάσει διάφορες ουσίες. Είναι το κίνημα των straight edge, οι οποίοι δεν πίνουν ούτε τσάι. Δεν υπάρχει πίεση να κάνεις κάτι με το ζόρι.

Εσύ τι έπαιρνες και τι σου έκαναν αυτές οι ουσίες;

Ξεκίνησα με τη μεφεδρόνη όπως ήδη σού ανέφερα. Έπειτα έκανα διάφορους συνδυασμούς, uppers με downers. MDMA, GBL, κοκαϊνη, κεταμίνη, αμφεταμίνη, και κρυσταλική μεταμφεταμίνη, το σίσα. Και δεν έγινα ζόμπι ούτε μου έπεσαν τα δόντια μου! Αυτές τις ουσίες τις έκανα κατά περιόδους ακόμη και καθημερινά. Πιο σπάνια έκανα ουσίες της οικογένειας 2C, παραισθησιογόνα, όπως μανιτάρια, LSD… Είδα πανέμορφα πράγματα, εκτός από μερικά bad trips ήταν καταπληκτικές εμπειρίες. Η μόνη οικογένεια που δεν έχω δοκιμάσει ακόμη είναι τα οπιοειδή, αν εξαιρέσεις τα lonarid που έχω πάρει. Η  ίδια ουσία έχει διαφορετικά αποτελέσματα σε διαφορετικά άτομα, αλλά ακόμη και στο ίδιο άτομο σε διαφορετικές φάσεις της ζωής του. Όπως λέει και ο μπαμπάς Alexander Shulgin, αυτό που θα νιώσεις όταν πάρεις κάτι δεν εξαρτάται από τα λίγα miligram της άσπρης σκόνης, αλλά από τα πολλά κιλά της μάζας σου. Την ιδιοσυγκρασία σου. Το ψυχολογικό σου hardware και software.

Οπιοειδή γιατί όχι;

Δεν έχω πάρει γιατί η κουλτούρα των οπιοειδών είναι εντελώς διαφορετική, αυτοί κι αυτές που κάνουν χρήση είναι σε άλλους κύκλους. Τόσα  χρόνια βγαίνω σε πόλεις σε όλο τον κόσμο ή πίνουμε σε σπίτια και δεν έχω γνωρίσει σχεδόν κανένα/καμία που να κάνει οπιοειδή. Θα έλεγα λοιπόν ότι υπάρχει για τους χρήστες ηρωίνης μια διπλή περιθωριοποίηση, από την κοινωνία και από τους χρήστες τον υπολοίπων ουσιών. Από την βιβλιογραφία που έχω μελετήσει δεν πιστεύω ότι ακόμη και η ηρωίνη έχει κάτι ουσιαστικά διαφορετικό από τις υπόλοιπες ουσίες, αλλά πάλι για ιστορικούς και κοινωνικούς λόγους οι χρήστες της είναι από άλλα κοινωνικά background και έχει άλλη κοινωνική λειτουργία από τα υπόλοιπα ψυχοδραστικά.

Αν είναι η ηρωίνη τόσο αθώα όσο λες ότι είναι και τα άλλα πως γίνεται και βλέπεις ανθρώπους καταβεβλημένους, με κατεστραμμένα χέρια, χωρίς δόντια να σέρνονται στο δρόμο και να πεθαίνουν.

Πολύ καλή ερώτηση. Σκέψου λοιπόν ότι η ηρωίνη είναι ένα downer, ένα κατασταλτικό, ένα ναρκωτικό με την πραγματική σημασία της λέξης. Και έχουμε το φαινόμενο η ίδιοι άνθρωποι που κάνουν κατάχρηση ηρωίνης να κάνουν τώρα κατάχρηση του σίσα, που είναι ένα ισχυρό διεγερτικό, με τα ίδια αποτελέσματα για την υγεία τους. Ταυτόχρονα το σίσα το κάνουν οι μεσοαστοί ομοφυλόφιλοι στα clubs και στα sex parties. Πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Για μένα αυτό και μόνο δείχνει ότι οι αιτίες της κατάχρησης δεν μπορούν να εντοπιστούν στην σκόνη, αλλά στον ίδιο τον άνθρωπο. Πρώτα έχεις το πρόβλημα και μετά έρχεται η ηρωίνη. Δεν έχεις ενδιαφέροντα, ένα πάθος, δουλειά, και κάνεις την ηρωίνη πάθος σου. 

Πώς γίνεσαι λοιπόν έτσι;

Δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσω για αυτό, γιατί δεν έχω τα αντίστοιχα βιώματα ούτε από τον εαυτό μου ούτε από τους γύρω μου. Εκτίμησή μου είναι ότι είναι άνθρωποι που εξ αρχής δεν έχουν μια συγκρότηση, που βρίσκονται εξ αρχής στο κοινωνικό περιθώριο και έχουν ήδη πολλά προβλήματα, και αποκτούν μια σχέση με την ηρωίνη, που τους βοηθά να ανακουφιστούν. Έχω δει ανθρώπους να καταστρέφονται ακριβώς το ίδιο, άστεγοι και χωρίς δόντια, από τον τζόγο ή από μια σχέση. Η ηρωίνη είναι βέβαια μια ουσία που είναι ιδιαίτερα εξαρτησιογονα περισσότερο από άλλες αλλά η εξάρτηση όπως λέει και ο Γρίβας είναι μια έννοια τόσο γενική που τελικά γίνεται άχρηστη. Μπορεί  κάποιος  να είναι εξαρτημένος ακόμα και από τη ζάχαρη, ή από τον υπολογιστή ή ακόμη χειρότερα από το καζίνο. Φαντάσου τώρα αυτό να ήταν παράνομο, να σε διώχνανε από το σπίτι σου, να έχανες τη δουλεία σου, να σε δέρνανε οι μπάτσοι σε πλατείες και πάρκα. Κι όλα αυτά όταν η ηρωίνη είναι λιγότερο νευροτοξική και ηπατοτοξική σε σχέση με άλλες ψυχότροπες. Πολλά από τα φαινόμενα που επεσήμανες θα εξαφανίζονταν εάν οι χρήστες είχαν πρόσβαση σε καθαρές βελόνες, σε καθαρή διακετυλομορφίνη (ιατρική ηρωίνη), αποστειρωμένους χώρους για να κάνουν χρήση, όπως γίνεται σε Ολλανδία και Ελβετία. Υπό τέτοιες συνθήκες υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν καθημερινά χρήση χωρίς κανένα πρόβλημα.

Πώς είναι δυνατόν να λες ότι δεν είναι επικίνδυνο αφού διπλά μας φίλοι γνωστοί πεθαίνουν από αυτά τα ναρκωτικά χωρίς απαραίτητα να είναι τζάνκια.

Αυτά συμβαίνουν συνήθως από υπερβολική χρήση, υπερβολική καταπόνηση του οργανισμού, και συνεπικουρούνται από κάποιο προηγούμενο  πρόβλημα υγείας, π.χ. με καρδιά. Ακόμη πάντα όταν κάνουμε ψυχότροπες είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε να πίνουμε νερό, να μην αφυδατωνόμαστε. Στην αφυδάτωση οφείλονται κάποια περιστατικά,  έχει όμως να κάνει και με την ηλικία και τη φυσική κατάσταση. Εγώ αν κάνω τώρα τις ποσότητες που έκανα στα 22 είμαι σίγουρος ότι θα κλατάρω. Ένας μαραθώνιος αλκοόλ και άλλων ψυχότροπων, κάπνα, υπερβολικά δυνατή μουσική και ορθοστασία μπορεί να καταβάλει τον οργανισμό.

Άρα μήπως είναι καλό να είναι παράνομο βάση  αυτής της λογικής;

Αν ήταν νόμιμες οι ψυχότροπες δεν θα είχαν πεθάνει αυτοί που λέμε ότι πεθαίνουν.  Θα  μπορούσε να πάει ο καθένας και η καθεμία να πάρει ότι θέλει από ένα φαρμακείο, έχοντας πρώτα πάρει τη γνώμη του/της ιατρού της. Κανείς και καμιά δε θα είχε τότε κίνητρο να πιεί υπερβολικά χωρίς την δέουσα προσοχή την μια μέρα που βρήκε αυτό που θέλει να πιεί, και θα ήξερε ακριβώς τι πίνει και την καθαρότητά του.

Εσύ που τα πήρες όλα τελικά τι κατάλαβες;

Είχα πολύ δυνατές εμπειρίες, σχέσεις, σεξ, φιλίες, επικές συζητήσεις, διαλογισμούς, αναζητήσεις  και τώρα κάνω πολύ πιο περιστασιακά, μια φορά το μήνα ίσως και πιο σπάνια. Πια αποφεύγω τα διεγερτικά. Ίσως έχει να κάνει με την ψυχολογία μου πλέον. Όταν μπήκα σ’ αυτήν την  φάση ήμουν ανέμελος, δεν είχα καθόλου βαρίδια, τελείως ανοιχτό μυαλό, τελείως ακομπλεξάριστος. Σε ένα άτομο με τέτοια ψυχολογία τα διεγερτικά δίνουν τρομερή ώθηση, αντίθετα σε έναν άνθρωπο που κουβαλάει ψυχολογικές βαλίτσες, τα διεγερτικά μπορεί να τον σπρώξουν στα προβλήματα του. Ήμουν ελεύθερος από έγνοιες κτλ και το βίωσα πολύ καλά. Σιγα σιγά αποκτώντας  προβλήματα, περιπέτειες, άγχος κυρίως τα τραύματα που απέκτησα από τους μπάτσους, το ξύλο, δικαστικές περιπέτειες, εμφάνισα ανασφάλειες και σταμάτησα γιατί σταμάτησαν πλέον και να με φτιάχνουν, πίνω και αντί να χαρώ έχω κρίσεις άγχους. Συνεχίζω να πίνω κεταμίνη που είναι ένα γενικό αναισθητικό, και τώρα περνάει κλινικές έρευνες για χρήση και ως αντικαταθλιπτικό. Για ένα διάστημα είχα κολλήσει, αλλά επειδή είναι ηπατοτοξική αφενός και επειδή τη βαρέθηκα αφετέρου πλέον παίρνω πολύ σπανιότερα.

Η κουλτούρα των ναρκωτικών έχει να κάνει με την κοινωνική θέση; Τα ρούχα  τα κλαμπ  τα ναρκωτικά θέλουν λεφτά…

Υπάρχει  βέβαια και αυτή η κατηγορία που λες, τα πλουσιόπαιδα που ψωνίζουν με το χαρτζιλίκι των γονέων ή οι άνθρωποι της show biz, επιχειρηματίες… όμως οι περισσότεροι χρήστες και χρήστριες είναι παρέες που βάζουν από 10-30 ευρώ ο καθένας και η καθεμία και αγοράζουν μερικά γραμμάρια για το σαββατοκύριακο. Αντί δηλ. να πάρεις 3-4 ποτά θα πάρεις ένα ποτό και μια μερικές γραμμές. Έτσι μπορεί μια βραδιά να σου βγει και πιο φθηνά από το να πίνεις αλκοόλ σε ένα μαγαζί που έχει 10 ευρώ το ποτό.

Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει τα ναρκωτικά;

Ναι, πάρα πολύ. Μειώνονται οι ποσότητες σ’ αυτό που θα πάρεις και/ή το πόσες φορές θα βγεις και θα πιείς. Επίσης μπορεί να πάρεις φθηνότερες ουσίες, ή ουσίες χαμηλότερη καθαρότητας, και να νομίζεις ότι φτιάχνεσαι.

Οι τιμές έχουν πέσει;

Όχι ίσα ίσα ας πούμε το χόρτο που είναι και η πιο ευρέως διαδεδομένη παράνομη ψυχότροπη, μετά από το χτύπημα στην Αλβανία πωλείται 3-4 φορές πιο ακριβά.

Τι είναι το χτύπημα της Αλβανίας;

Έκανε ράτζια η Αλβανική αστυνομία στο Λαζαράτ, κατέστρεψαν τις καλλιέργειες των ανθρώπων. Συμπαθώ ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό Edi Rama, αλλά μέσα στο ’14 έκανε ένα φοβερό crack-down σε όλη την παραγωγή χόρτου της Αλβανίας και από τις αρχές του ’15 άρχισε να φαίνεται η έλλειψη στην ελληνική αγορά. Αυτό έχει αυξήσει τις τιμές του χόρτου και ακόμη κάνει μια μερίδα των χρηστών και χρηστριών να στραφούν στην ηρωίνη.

Στην πορεία αυτή που είχες με τα ναρκωτικά είχες και περιπέτειες με την αστυνομία.

Η αστυνομία στην Ελλάδα κάνει ότι θέλει. Όταν κάποια στιγμή ακούστηκε το μιάου ως νέο ψυχότροπο στην πιάτσα και μέσω πληροφοριοδοτών έψαξαν και βρήκαν και εμένα, θέλοντας να μάθουν περισσότερα. Ήρθαν με πολιτικά ρούχα στο σπίτι μου (πάντα η Ασφάλεια φορά πολιτικά) με εξύβρισαν, με χτύπησαν, έκαναν πλιάτσικο στο σπίτι και με απήγαγαν. Δεν μού επέδειξαν ταυτότητα, δεν μού είπαν ποιοι είναι και πού με πάνε. Με πήραν μέσα στην νύχτα χωρίς να ξέρω τι θα με κάνουν κι αν θα βγω ζωντανός. Η πρώτη φορά είναι λοιπόν πολύ σοκαριστική. Αν σταματούσε η απαγόρευση θα σταματούσαν και όλα αυτά και τουλάχιστον μια ομάδα ανθρώπων θα γλίτωνε από την επαφή με την αστυνομία. Είναι πολλές οι περιπτώσεις ανθρώπων που έκαναν επώνυμη καταγγελία και το κυνήγησαν από παντού όσο μπορούσαν, και δεν έγινε τίποτα. Σε πιάνουν, σε εξευτελίζουν χυδαία, σε χτυπάνε ακόμη και με κλωτσιές. Σε σχέση με αυτά που κάνουν στους αλβανούς αυτά που έκαναν σε μένα είναι απλός περίπατος. Διαλύουν το σπίτι κυριολεκτικά. Οτιδήποτε βρεθεί στο σπίτι σου μπορούν να το βαπτίσουν ναρκωτικό, και εσύ καλείσαι να αποδείξεις ότι δεν είναι.

Τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να γίνει για να αλλάξει αυτό;

Καταρχήν είναι τελείως λάθος η αστυνομία να ασχολείται με την προβληματική χρήση ουσιών από ορισμένους ανθρώπους. Αυτό είναι θέμα ψυχολόγων, ψυχιάτρων και κοινωνικών λειτουργών. Το δε εμπόριο  είναι θέμα αγορανομίας και ΣΔΟΕ. Η Αστυνομία θα έπρεπε να ελέγχεται συνεχώς από πολίτες, από ανεξάρτητες αρχές. Οι δικαστικοί λειτουργοί να προστατεύουν πραγματικά τους συλληφθέντες κι όχι μόνο τύποις. Να υπάρχουν κάμερες στα τμήματα. Αλλά ακόμη κι αν γινόταν νομότυπα, χωρίς τις απαγωγές και τα βασανιστήρια, η καταστολή μόνο εντείνει τα κοινωνικά προβλήματα και αυτά των χρηστών.

Οι γονείς, οι φίλοι σε στήριξαν;

Με στήριξαν. Είναι απαραίτητη άλλωστε η υποστήριξη διότι δεν υπάρχει απολύτως καμία μέριμνα για τους κρατουμένους. Εναλλάξ ερχόταν οι γονείς μου και μού έφερναν ρούχα. Η αντίδραση της μάνας μου ήταν η ίδια όπως όταν της είπα ότι είμαι γκέι. Αρχικά ξεσπάσματα θλίψης και πένθους κι έπειτα μελέτη, ενημέρωση και αποδοχή.

Έχασες φίλους μετά από αυτό;

Πάντα στη ζωή οι άνθρωποι είναι κοντά σου στις επιτυχίες και κάνουν ότι δε σε γνωρίζουν στις δυσκολίες. Αν έχεις μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη, κάποιοι μπορεί να σε απομακρύνονται φοβούμενοι ότι πλέον συνεργάζεσαι με την αστυνομία, ότι είσαι ρουφιάνος.  Αυτοί που με ενδιέφεραν δεν απομακρύνθηκαν.

Εκτός από το κρατητήριο του τμήματος έκανες και έναν μήνα σε φυλακή κανονικά στα Διαβατά Θεσσαλονίκης. Πώς ήταν εκεί ;

Για ένα μικρό διάστημα είναι πολύ ωραία να το ζήσεις. Και τώρα να μού έλεγαν να πάω να κάτσω μερικές βδομάδες θα πήγαινα. Βρήκα τρομερό ανθρωπολογικό ενδιαφέρον στα άτομα που γνωρίζεις, Ρομα, χρήστες ηρωίνης, άνθρωποι που δε θα συναντούσα ποτέ διαφορετικά. Έμαθα λίγα Αλβανικά και σχεδίαζα να ξεκινήσω και ρομάνι. Είχε ενδιαφέρον ότι αρκετοί φυλακισμένοι χρήστες δήλωναν κατά της αποποινικοποίησης. Με μια λογική ευθυνοφοβίας, θέλουν να εγκαταλείψουν στο κράτος την ελευθερία επιλογής τους. Να είναι παράνομες δηλαδή οι ψυχότροπες γιατί δεν μπορούμε να ελέγξουμε τους εαυτούς μας. Να είναι το κράτος υπεύθυνο για εμάς, εμείς αποποιούμαστε τις ευθύνες μας.

 Ποιους γνώρισες εκεί; 

Τον  πρώην δήμαρχο Παπαγεωργόπουλο ο οποίος θεωρώ ότι με συμπάθησε και τον συμπάθησα και εγώ, ανοιχτοχέρης, συνέχεια κερνούσε τους απόρους κρατουμένους, αριστοκράτης. Γνώρισα και τον Λεμούσια, κάποιους που ήταν μέσα για χρέη, για υπεξαιρέσεις, ληστές αλλά και άτομα που κανανε φόνο η τραυματίσανε άλλους ή άλλες.

Μιλήσατε  με τον δήμαρχο για την υπόθεση του;

Θεωρώ αγενές να ρωτήσεις κάποιον αν είναι αθώος και δε θα ήθελα να τον βάλω σε δύσκολη θέση. Συζητήσαμε για δικονομικά, τεχνικά θέματα και διαβάζαμε τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Έχει καταθέσει για την υπόθεσή του αίτηση αναίρεσης προς τον Άρειο πάγο. Χάρηκα που τελικά βγήκε. Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση στις μακρόχρονες ποινές κάθειρξης, ειδικά για τα μη-βίαια εγκλήματα

Το πρόγραμμα σας ποιο είναι στην φυλακή;

Ξύπνημα, γάλα ή τσάι, βόλτα στο προαύλιο, λίγο γυμναστική, μεσημεριανό, διάβασμα, ειδήσεις στην τηλεόραση και το βράδυ πάλι φαγητό και διάβασμα ή ταινία στην τηλεόραση. Το φαγητό ήταν πάρα πολύ καλό και υγιεινό. Μού άρεσε ότι ήταν κάπως σαν κατασκήνωση. Έχεις 200 άτομα, μπορείς κάθε μέρα να πεις κάτι με κάποιον και να μάθεις και κάτι διαφορετικό. Η φυλακή είναι χωρισμένη σε 3 ορόφους που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, στον ισόγειο κυρίως Έλληνες και Ασιάτες, στον πρώτο Έλληνες και ρωσόφωνοι, στον δεύτερο Έλληνες και Ρομά. Αλβανοί είναι σε όλους τους ορόφους.

Έχεις μετανιώσει για κάτι. Να πεις ότι  αν έκανες άλλες επιλογές θα είχες άλλη κατάληξη και θα συνέβαιναν άλλα πράγματα;

Αυτό που έχω μετανιώσει είναι λάθος χειρισμοί σε θέματα αυτοπροστασίας. Μού φάνηκε απίστευτο πώς ήταν δυνατόν άνθρωποι τελείως άγνωστοι που δεν τους είχα βλάψει ποτέ να ταξιδέψουν αρκετά χιλιόμετρα για να με απαγάγουν, κι έπειτα να με βασανίζουν με μένος. Γενικά κινούμαι με καλή προαίρεση απέναντι στον κόσμο και μού είναι δύσκολο να συλλάβω ότι κάποιος/α έχει κακές προθέσεις απέναντί μου. Έχω εκτεθεί πολλές φορές και έχω πέσει θύμα απατεώνων. Πλέον είμαι πιο προσεκτικός, όμως δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου. Χάρις σε αυτές έγινα αυτός που είμαι σήμερα και έχω τα άτομα γύρω μου που έχω σήμερα.

Πώς θα ένιωθες αν μάθαινες ότι κάποιος που ήπιε μαζί σου η πήρε κάτι από σένα πέθανε την επόμενη μέρα από αυτό;

Καθένας είναι υπεύθυνος για της επιλογές του. Εγώ συστήνω στον καθένα πριν πάρει κάτι να ενημερωθεί όσο μπορεί από έγκυρες πηγές. Πάντως δεν έχει ένας/μια που πουλάει δίκυκλα ευθύνη αν εγώ αγοράσω μια μηχανή, κάνω κόντρες και σκοτωθώ σε μια κολόνα. Ούτε αυτός που έχει κάβα, αν εγώ πιω και τρακάρω, ή αν πιω και σαπίσω στο ξύλο την οικογένειά μου.

*Ενάμιση χρόνο από αυτή τη συνέντευξη ο Αριστείδης βρέθηκε χθες νεκρός στο σπίτι του στο Βερολίνο. Η κηδεία του τις επόμενες μέρες στην Αθήνα. (16/12/2017)