Η ζωή στις μέρες του κορονοϊού

Λέξεις: Άννα Ομηρίδου

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, αν κάποιος μας περιέγραφε όσα συμβαίνουν στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και ειδικότερα στην γειτονική μας Ιταλία και όχι μόνο στην μακρινή Κίνα, με τα κλειστά καταστήματα και τους άδειους δρόμους στα πιο τουριστικά μέρη του πλανήτη κανένας από εμάς δεν θα τον έπαιρνε στα σοβαρά.

Σήμερα, που η λέξη κορoνοϊός SARS-CoV-2 έχει μπει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο δεχόμαστε όχι μόνο ως απολύτως φυσιολογικές αυτές τις εικόνες αλλά είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε –ευτυχώς όχι όλοι- και τις όποιες θεωρίες συνωμοσίας μας «σερβίρουν» είτε αυτές προέρχονται από ακαδημαϊκά χείλη είτε από καλλιτεχνικά χείλη.

Τα καθημερινά δεκάδες κρούσματα που προστίθενται στον κατάλογο σε κάνουν να νιώθεις ευάλωτος και εκτεθειμένος στον κίνδυνο. Και επειδή ο εθνικός διχασμός είναι αγαπημένο σπορ των Ελλήνων έτσι και τώρα, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση που διακυβεύεται η δημόσια Υγεία και το Εθνικό Σύστημα Υγείας, υπάρχουν αυτοί που χλευάζουν, αψηφούν τις οδηγίες των ειδικών και συμμετέχουν σε καρναβαλικές εκδηλώσεις και μαζώξεις δεκάδων ανθρώπων και υπάρχουν και αυτοί που είναι έτοιμοι να πάνε στην δουλειά τους με στολή χημικού πολέμου και αδειάζουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ στοκάροντας τα δικά τους ράφια με χαρτιά τουαλέτας και τρόφιμα μακράς διάρκειας.

Στην αρχή ήταν οι εικόνες από την Γιουχάν που έμοιαζαν πολύ μακρινές και παρέπεμπαν σε άλλες εποχές Σπιναλόγκας. Η εύλογη ανησυχία για την ενδεχόμενη εξάπλωση του ιού έδωσε πολύ γρήγορα τη θέση της στην φοβία και σε χρόνο ανύποπτο άλλαξε η συμπεριφορά μας ως καταναλωτές. Σπεύσαμε στα σούπερ μάρκετ αδειάζοντας τα ράφια, εξαφανίσαμε από τα φαρμακεία τις μάσκες προληπτικά στερώντας τες από όσους τις έχουν πραγματικά ανάγκη, περιορίσαμε τις μετακινήσεις μας με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και πριν ακόμη αρχίσει η απαγόρευση σε χώρους εστίασης, κινηματογράφο και θέατρα τα είχαμε ήδη περιορίσει σε έναν μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν ωστόσο και οι εξαιρέσεις, όσων θεωρούν ότι είτε όλα αυτά δεν τους αγγίζουν, είτε ότι πρόκειται για υπερβολή. Κι ας υπάρχει δίπλα μας το παράδειγμα της Ιταλίας.

Εικόνες μιας καθημερινότητας που αν είχαμε δει στο παρελθόν σε ταινία του Χόλυγουντ θα κοροϊδεύαμε για την υπερβολή τους. Κλειστά καταστήματα, ατελείωτες ουρές στα σούπερ μάρκετ, άνθρωποι να εργάζονται φορώντας μάσκες και γάντια μιας χρήσης και παγωμένα βλέμματα.

Τα δεδομένα γύρω μας αλλάζουν καθημερινά και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να προσαρμοστούμε σε αυτά .Τα όσα ζούμε είναι για όλους μας πρωτόγνωρα. Είναι κρίσιμο όμως να είμαστε υπεύθυνοι και ψύχραιμοι. Δεν τίθεται θέμα επάρκειας αγαθών ή φαρμάκων παρά μόνο αν εμείς το προκαλέσουμε με την υπερ καταναλωτική συμπεριφορά μας.

Οι οδηγίες των ειδικών είναι σαφείς. Μένουμε σπίτι όσο μπορούμε. Εκμεταλλευόμαστε τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία. Μένουμε σε επαφή με τους φίλους, συγγενείς και συναδέλφους μας μέσω τηλεφώνου, social media και οποιασδήποτε ψηφιακής τεχνολογίας έχουμε στην διάθεσή μας.

Αν η δουλειά μας απαιτεί φυσική παρουσία λαμβάνουμε αυστηρά όλα τα μέτρα αυτοπροστασίας. Κρατάμε τα παιδιά στο σπίτι! Δεν έχουμε διακοπές. Τα σχολεία δεν έκλεισαν για να γεμίσουν οι πλατείες, τα πάρκα και τα παγκάκια έξω από τα κλειστά καφέ. Δεν είναι μια «κανονική» περίοδος. Δεν θα πάρουμε την παρέα μας, τον καφέ στο χέρι και θα ξεχυθούμε στην Αριστοτέλους, την Λεωφόρο Νίκης ή την Νέα Παραλία επειδή είναι μια ηλιόλουστη μέρα. Μένουμε στο Σπίτι επειδή έχουμε υψηλό αίσθημα ευθύνης.

Το οφείλουμε σε όσους έχασαν την ζωή τους. Το οφείλουμε σε όλους όσους ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Το οφείλουμε και σε όλους όσους την ίδια ώρα που εμείς καλούμαστε να μείνουμε στο σπίτι μας, εκείνοι καλούνται να αφήσουν το σπίτι και την οικογένειά τους για να φροντίσουν όλους εμάς, όσους έχουν ανάγκη. Οφείλουμε να σκεφτόμαστε και να σεβόμαστε αυτές τις δύσκολες ώρες τους γιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό, τους φαρμακοποιούς, τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ που δίνουν τον δικό τους αγώνα. Ενημερώσου για τα γεγονότα, περιόρισε όμως την έκθεσή σου σε «ειδήσεις» που αντί να σε ενημερώσουν σε γεμίζουν με περισσότερη αγωνία και στρες. Καμιά φορά ο «παρανοϊός» είναι χειρότερος από τον κορονοϊό.

Όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε ώστε οι επόμενες εβδομάδες να κυλήσουν όσο το δυνατόν πιο ομαλά. Μένουμε Σπίτι. Κορονοϊός είναι, θα περάσει.

*H Άννα Ομηρίδου είναι δημοσιογράφος