Ζώντας στο Σότσι της Ρωσίας

Ήταν σχεδόν ένα χρόνο πριν που συζητούσα με την γυναίκα μου την επαγγελματική πρόταση που είχε δεχθεί για να εργαστεί στο εξωτερικό. Ο προορισμός το Σότσι της Ρωσίας. Παντελώς άγνωστος προορισμός για εμάς (όπως και για τους περισσότερους φαντάζομαι).

Το Σότσι λοιπόν είναι το μεγαλύτερο θέρετρο στην αποκαλούμενη “Ρωσική Ριβιέρα” και προετοιμάζεται για την είσοδό του στο παγκόσμιο προσκήνιο ως διοργανώτρια πόλη των Ολυμπιακών αγώνων τον Φεβρουάριο του 2014.

Παραδόξως το Σότσι έχει πολύ ήπιο κλίμα για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Κάτι σαν την Θεσσαλονίκη.

Παραθαλάσσια πόλη η οποία αποτελείται από τέσσερις συνοικισμούς: το Σότσι –κέντρο, την Χόστα, το Λαζαρεβσόγιε και το Άντλερ στο οποίο μένουμε και βρίσκονται όλα τα στάδια στα οποία θα διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί αγώνες.

Άντλερ. Κάτι σαν την Ν. Μηχανιώνα. Θάλασσα, παραλία ως εκεί που φτάνει το μάτι σου. Άνθρωποι απλοί που προετοιμάζονται για την καλοκαιρινή περίοδο να υποδεχθούν τους τουρίστες. Τουρίστες βέβαια εγχώριους. Ούτε συζήτηση για εισαγόμενο τουρισμό. Και αυτός είναι ο λόγος που σχεδόν κανένας ντόπιος δεν μιλάει Αγγλικά.

Στην αρχή η συνεννόηση μαζί τους είχε χαρακτηριστικά του παιχνιδιού παντομίμα: ήθελα κότα, την αναπαραστούσα, μοσχάρι, το ίδιο, γαλα, το ιδιο!!! Κωμικές αλλά απολαυστικές καταστάσεις. Και οι ντόπιοι συμμετείχαν και πάντα βγάζαμε άκρη! Παράξενο .

Γενικά στο Άντλερ, επειδή βρίσκεται στα σύνορα με την Γεωργία και είναι και προορισμός διακοπών, θα δεις όλους τους τύπους ανθρώπων που κατοικούν στη

Ρωσία: Καυκάσιους, Ποντίους, Μογγόλους, Σκανδιναβικού τύπου, τους πάντες.

Ίσως και αυτός είναι ο λόγος που πρώτη φορά μου είδα τόσους ανθρώπους να δείχνουν τόσο μεγάλο θαυμασμό για την θάλασσα.

Στην αρχή μου φαινόταν παράξενο να βλέπω ανθρώπους είτε μόνους, είτε ζευγάρια, είτε παρέες να κάθονται στην παραλία, πάνω στα βότσαλα και να κοιτάνε με τις ώρες την θάλασσα. Μόνο την θάλασσα.

Μέχρι που την εξήγηση μου την έδωσε ένας φίλος ντόπιος ο οποίος μου τόνισε ότι οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονται εδώ για διακοπές, ίσως να είναι και η πρώτη τους φορά που βλέπουν θάλασσα στην ζωή τους!

Γνώρισα ένα τύπο του οποίου η καταγωγή είναι από μια πόλη της Σιβηρίας, ο οποίος ήρθε να εργαστεί στο Άντλερ για την προετοιμασία των Ολυμπιακών αγώνων και μου εξήγησε ότι και ένας από τους λογούς αυτής της απόφασής του ήταν και η θάλασσα.

Γενικά οι Ρώσοι που έχω γνωρίσει τουλάχιστον στην εδώ περιοχή (σαφώς και δεν μπορώ να έχω άποψη για όλους τους Ρώσους) είναι άνθρωποι που δίνουν βάση στις ηθικές άξιες. Δηλαδή σε μια πρώτη γνωριμία σου με έναν Ρώσο της περιοχής θα σου κάνει εντύπωση ότι ο άντρας θα επιδιώξει να σου κάνει χειραψία και το ότι δεν θα κάνει πότε χειραψία στη γυναίκα. Δεν έχω καταλήξει ακόμα γιατί το κάνουν αυτό. Έχω ακούσει διάφορες εκδοχές άλλα μάλλον θα καταλήξω στην εκδοχή της ένδειξης σεβασμού.

Επίσης δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πειράξουν ζευγάρι στο δρόμο σε οποία κατάσταση και να βρίσκονται (μέθη συνήθως), δεν υπάρχει περίπτωση να πειράξουν ούτε γυναίκα μονή της. Περίπτωση να βρεθεί κάποιος να πειράξει παιδί ή παιδάκια όχι απλά δεν υπάρχει αλλά μάλλον και που θα το σκεφτεί κάποιος θα πρέπει να αλλάξει χώρα.

Η διασκέδασή τους είναι ένα θέμα . Δεν μπορείς να πεις με τίποτα ότι υπάρχει οποιαδήποτε σχέση με το τρόπο που εμείς αντιλαμβανόμαστε την διασκέδαση.

Για παράδειγμα: στο κέντρο του Άντλερ υπάρχει το μεγάλο λούνα παρκ της πόλης με την «ρόδα» να δεσπόζει στο κέντρο και να φωτίζεται το βράδυ έτσι ώστε να φαίνεται από παντού. Συγκρουόμενα, σταντ με αεροβόλα τα οποία σε περιμένουν να τα πάρεις στα χέρια σου και να ρίξεις όσο πιο πολλά άδεια κουτάκια κόκα-κόλα μπορείς, για να πάρεις το έπαθλο σου, ένα αρκουδάκι. Και πραγματικά χαίρονται με το έπαθλο! Δεν προσποιούνται.

Κάνοντας την βόλτα μου μέσα στο λούνα παρκ είχα την αίσθηση ότι από κάπου θα ακουστεί το: 5 κρίκοι ένα τάλιρο, για περάστε παρακαλώ, πλούσια δώρα!)

Το διασκεδάζουν όμως, το διασκεδάζουν πραγματικά.

Δεν γνωρίζω για πόσο καιρό ακόμα θα μπορέσουν να κρατήσουν αυτές τις εγκαταστάσεις διότι αναπτύσσονται. Και αναπτύσσονται πολύ γρήγορα.

Το βλέπεις και από τα αυτοκίνητα τους. Χλιδάτα αυτοκίνητα, όλες οι ναυαρχίδες των αυτοκινητοβιομηχανιών βρίσκονται εδώ.

Πολυκαταστήματα φτιάχνονται, εμπορικά κέντρα, οργασμός νέων κατασκευών, αγοροπωλησίες κατοικιών.

Σαφώς και θα μπορούσα να περιγράψω και τα άσχημα της περιοχής ,να μιλήσω και για τη διαφθορά, την έλλειψη αξιοκρατίας, για τον έντονο εθνικισμό τους (που πιστεύω ότι  είναι κατάλοιπο του σοβιετικού καθεστώτος) αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται.

Κοντολογίς, αν είσαι απ’ αυτούς που αγαπούν την γλυκιά παρακμή των προηγούμενων δεκαετιών τότε το Άντλερ είναι ένα μέρος που θα εκτιμήσεις!

Δημήτρης – Κατερίνα