Περιβαλλοντικές οργανώσεις καταγγέλλουν κατάργηση της αδόμητης ζώνης στις παραλίες

Το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομίας για την εμπορική αξιοποίηση παραθαλάσσιων περιοχών καταργεί την αδόμητη ζώνη των 30 μέτρων από το όριο του αιγιαλού, καταγγέλλουν με κοινή ανακοίνωσή τους το WWF, η Greenpeace και άλλες έξι περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Όπως επισημαίνουν, άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Ισπανία και η Γαλλία, επεκτείνουν τη ζώνη προστασίας μέχρι τα 250 μέτρα, αναγνωρίζοντας τον ρόλο τον ακτών στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Οι οργανώσεις ζητούν την κύρωση και εφαρμογή του Πρωτοκόλλου για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) που προβλέπει η Σύμβαση της Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου.

Το Πρωτόκολλο, το οποίο σύμφωνα με την ανακοίνωση αποτελεί ήδη ενωσιακό δίκαιο, προτάσσει ως μέτρο θεσμικής θωράκισης των παραλιών την απαγόρευση της δόμησης σε ζώνη 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή.

«Η Ελλάδα, μέσω του νομοσχεδίου αυτού, καταργεί και το ελάχιστο των 30 μέτρων, δίνοντας σήμα σε πράξεις οριοθέτησης παραλίας που επιτρέπουν δόμηση κυριολεκτικά πάνω στο κύμα!» αναφέρει η κοινή ανακοίνωση, την οποία υπογράφουν επίσης η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, η Medasset, η Καλλιστώ, η Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών και η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης.

Όπως επισημαίνουν οι οκτώ οργανώσεις στα σχόλια που υπέβαλαν από κοινού στην «απαράδεκτα μικρής διάρκειας διαβούλευση», το νομοσχέδιο δεν εισαγάγει μεταρρύθμιση για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση του παράκτιου χώρου, ενώ απουσιάζουν κρίσιμες προβλέψεις που σχετίζονται με την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.

«Η συνεχής αγνόηση των πολύτιμων προστατευτικών υπηρεσιών που προσφέρει η υγιής και ελεύθερη από σκληρές υποδομές παράκτια ζώνη συνιστά μια πολλαπλά αποτυχημένη πολιτική, αφού δεν αγνοεί μόνο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά θέτει σε άμεσο κίνδυνο και την ασφάλεια των πολιτών» καταγγέλλουν οι οργανώσεις.

Και προειδοποιούν ότι «η επιστημονική γνώση, αλλά και το πρόσφατο παρελθόν έχουν δείξει πως η συνεχής υποβάθμιση της παράκτιας ζώνης μόνο δραματικές καταστροφές προκαλεί, καθώς επιφέρει και ανυπολόγιστο κόστος για την εθνική οικονομία από τις αποζημιώσεις που καλείται να καλύψει εκ των υστέρων».

«Το νομοσχέδιο εξαφανίζει επίσης την απαγόρευση παραχώρησης των «μικρών αιγιαλών» (μήκος ή πλάτος μικρότερο των 5 μέτρων, ή έκταση μικρότερη των 150 τετραγωνικών), καθιστώντας ακόμα και αυτά τα πολύτιμα οικοσυστήματα διαθέσιμα προς ενδεχόμενη εμπορική εκμετάλλευση. Ακόμα και αυτές οι μικρές, απομονωμένες παραλίες, τώρα θα μπορούν να παραχωρούνται σε ξενοδοχεία.

»Τέλος, σε άλλη μια προκλητική αγνόηση των υποχρεώσεων της χώρας για σεβασμό στο δίκαιο της ΕΕ, επιχειρείται δια νόμου επέκταση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, δίχως να τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες δέουσας εκτίμησης της επίδρασης στη “Θαλάσσια Περιοχή Θράκης” (περιοχή Natura 2000) και δίχως να τηρούνται οι διαδικασίες της οδηγίας 2001/42/ΕΚ για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων».

Οι οκτώ οργανώσεις ζητούν:

• Άμεση κύρωση από τη χώρα μας του Πρωτοκόλλου για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, το οποίο προτάσσει ως μέτρο θεσμικής θωράκισης των ακτών τον ορισμό 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή ζώνης στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση. Σε κάθε περίπτωση, ζητάμε άμεση συμμόρφωση με τις προβλέψεις αυτού, δεδομένου ότι αποτελεί ήδη ενωσιακό δίκαιο.
• Αφαίρεση κάθε δικαιώματος ένταξης σε καθεστώς στήριξης από τον αναπτυξιακό νόμο και από τον νόμο για τις στρατηγικές επενδύσεις επιχειρηματιών που αυθαιρετούν εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και καταπατούν παράκτια ή παρόχθια οικοσυστήματα.
• Ενίσχυση της ανεξαρτησίας και των διαθέσιμων πόρων του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών, ώστε να είναι σε θέση να επεμβαίνει αποτελεσματικά σε περιπτώσεις αυθαιρεσιών και να προβαίνει άμεσα στην απομάκρυνση παράνομων κατασκευών.
• Άμεση ολοκλήρωση της διαδικασίας θέσπισης των μέτρων προστασίας και διαχείρισης για όλες τις περιοχές Natura 2000 της χώρας με την έγκριση των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών και των σχεδίων διαχείρισης, και τη θέσπιση των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων. Ημίμετρα όπως η επιλεκτική θέσπιση «απάτητων» παραλιών και άλλων οικοσυστημάτων μόνο συσκότιση των ευθυνών της Πολιτείας επιτυγχάνουν, με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη και ντροπιαστική από τη χώρα μας αγνόηση της καταδικαστικής απόφασης του ευρωδικαστηρίου εις βάρος της Ελλάδας για παραβίαση της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για την προστασία της φύσης.

πηγή in.gr