Έλα να σου συστήσω τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο και τον Πλουνξ

Ο Δημοσθένης είναι ένας νέος 23 με μια πολύ ιδιαίτερη πορεία παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη αλλά λόγω της δουλειάς του πατέρα του έζησε σε πολλά διαφορετικά μέρη τα οποία καθόρισαν το χαρακτήρα, τα θέλω και τις επιλογές του.

Βρέθηκε στην Αθήνα, την Ορεστιάδα και τρία χρόνια στην Αμερική από την οποία έχει έντονες εικόνες και αναμνήσεις.

Όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα βίωσε έντονα τις διαφορές των δύο χωρών κυρίως στην παιδεία, τη δημιουργική απασχόληση και τη μη τυπική μάθηση.

Η αγάπη του για την τεχνολογία και την ζωγραφική γέννησαν τον Πλουνξ, έναν εξωγήινο του οποίο το σκάφος προσγειώθηκε σε μια πόλη που τη λένε Θεσσαλονίκη.

Ο Πλουνξ μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μιλάει με το κοινό του για την εμπειρία του στην Ελλάδα και την εργασιακή κουλτούρα της χώρας μας.

«Η αγάπη μου για το σχέδιο ξεκίνησε στην Αμερική, γιατί το σχολείο σου έδινε το κίνητρο να ανακαλύψεις πράγματα που κρύβεις μέσα σου και να τα εξελίξεις.

Υπήρχαν art classes, κτηριακές εγκαταστάσεις με υψηλές προδιαγραφές, ένας άλλος τρόπος να εκπαιδεύεσαι. Από αυτή την καθημερινότητα επιστρέψαμε στην αρχή της οικονομικής κρίσης στην Αθήνα οπότε σίγουρα αυτή η αλλαγή είναι λιγάκι τρομακτική για ένα παιδί.

Μετά, η βάση μας έγινε η Θεσσαλονίκη που μου άρεσε περισσότερο και την έχω στην καρδιά μου. Σπούδασα πληροφορική στο ΑΠΘ, είμαι στο 5ο έτος ενώ δουλεύω παράλληλα ως προγραμματιστής και προσπαθώ να ανταπεξέλθω σε όλα.

Όταν αρχίζεις να δουλεύεις, μπαίνεις σε μια διαφορετική λογική από το να σπουδάζεις. Έχεις διαφορετικές ευθύνες και εφαρμόζεις αυτό που έμαθε στον πραγματικό κόσμο. Θεωρώ την πληροφορική ένα πολύ σύγχρονο μέσο με το οποίο μπορείς να φτιάξεις διάφορα project. Μου αρέσει ο σχεδιασμός ιστοσελίδων και θα ήθελα να αναπτύξω σε αυτόν τον τομέα.

Η Ελλάδα πέρασε πολύ δύσκολα σε όλους τους εργασιακούς τομείς λόγο της κρίσης. Διανύουμε μια μεταβατική περίοδο παγκοσμίως σε σχέση με τα εργασιακά ζητήματα και αυτό είναι κάτι που πάντα με απασχολούσε και με απασχολεί.

Στην Αμερική υπάρχουν διαγωνισμοί και αξιολογήσεις. Αν καταλάβουν ότι υπάρχει κάτι που αγαπάς και το εξελίσσεις σε βοηθούν να προχωρήσεις. Κάπως έτσι η ζωγραφική έμεινε στην ζωή μου διότι συμμετείχα σε κάποιους από αυτούς τους διαγωνισμούς και τις εκθέσεις, είχα κερδίσει κάποια στιγμή την πρώτη θέση και με τον καιρό όλο και περισσότεροι μου έλεγαν ότι τους άρεσαν τα σχέδια μου.

Έχω δημιουργήσει ένα χαρακτήρα τον Πλουνξ. Ήθελα να είναι εξωγήινος γιατί μόνο έτσι θα μπορεί να δει με μια φρέσκια οπτική τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω του και να μιλήσει γ αυτό που εμείς θεωρούμε δεδομένα και δεν συζητάμε ποτέ για αυτά. Του αρέσει η ζωή στη Θεσσαλονίκη επειδή έχει ωραίο καιρό, έχει ωραίο φαγητό και προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην για να επιβιώσει και να εγκατασταθεί μόνιμα στη πόλη.

Συμβιβάστηκε και αυτό που πλέον ονειρεύεται είναι το δημόσιο γιατί θα του προσφέρει μονιμότητα. Έχει ανθρώπινη μορφή και ζωή, δεν έχει κάποια υπερφυσικά χαρακτηριστικά και είναι προσαρμοστικός. Του κάνει εντύπωση που η Θεσσαλονίκη είναι μια μικρομέγαλη πόλη για αυτόν που με το διαστημόπλοιο του έχει ταξιδέψει και έχει επισκεφθεί και άλλους γαλαξίες.

Η Θεσσαλονίκη έχει πολλά πράγματα να του προσφέρει αλλά όχι ευκαιρίες και πρέπει να δουλέψει σκληρά, για αυτό το λόγο έχει βάλει στόχο το δημόσιο.

Προς το παρόν τις ιστορίες του μπορεί να τις διαβάσει κάποιος στο Instagram, αλλά μελλοντικά θα ήθελα να φτιάξω ένα παιχνίδι on line σε σύγχρονη μορφή, μια φιγούρα που θα μιλάει στο κοινό με τους κανόνες της σύγχρονης ποπ κουλτούρας.

Στο παιχνίδι ο Πλουνξ θα έκανε διάφορες δουλειές και η δυσκολία θα εστίαζε στο να τις φέρει εις πέρας. Η έμπνευση μου για τις ατάκες του Πλούντξ είναι αμάγαλμα από ιστορίες που έχω ακούσει γύρω μου η που έχω δει να συμβαίνουν. Αρκετοί μου λένε πως κατά καιρούς ταυτίζονται με τον χαρακτήρα.

Πιστεύω πως οι πραγματικές ιστορίες μέσα από έναν φανταστικό χαρακτήρα μπορούν να σε βοηθήσουν να διαδώσεις πιο εύκολα κάτι για το οποίο δεν μιλάει εύκολα ο κόσμος. Στην οδό Καρμπολά πραγματοποιείται αρκετά συχνά το Garbola Art Fest, ένα πολύ ωραίο αυτοδιοργανωμένο φεστιβάλ, ανοιχτό σε οποιαδήποτε μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης με σκοπό την προώθηση της δουλειάς τοπικών καλλιτεχνών και δημιουργών που κάνουν handmade πράγματα.

Συμμετέχω όσο πιο συχνά μπορώ, είναι μια πολύ ωραία συνάντηση και αξίζει κάποιος να το επισκεφθεί. Έχεις την ευκαιρία να μιλήσεις με καλλιτέχνες και να δεις δουλειές τους. Θα ήθελα να κάνω στο μέλλον πράγματα δια δραστικά που θα έχουν μια ιστορία να πουν μέσα από χαρακτήρες».