Η 26χρονη που κάνει γνωστή τη Θεσσαλονίκη παγκοσμίως με το waack
H Σοφία, μια από τις μικρότερες ηλικιακά, διοργανώτρια event χορού παγκοσμίως, κάνει πράξη τα όνειρά της και φέρνει το Hollywood στην πόλη
Μυαλό, το μόνο πράγμα που μπορεί να νικήσει τη στασιμότητα. Η Σοφία είναι 26 χρονών. Ζει, δημιουργεί και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη. Προσπαθεί να μας μάθει όλα όσα δεν γνωρίζουμε για ένα κομμάτι της disco με έναν τρόπο σπουδαίο, μέσω του Waacking ενός style χορού που προήλθε από την underground gay κοινότητα της Αμερικής.
Μια από τις πιο νεαρές σε ηλικία διοργανώτριες χορευτικού event παγκοσμίως και έχει καταφέρει να κάνει την πόλη μας τόπο συνάντησης χορευτών από όλο τον κόσμο, με glitter, μπάλες ντίσκο, διάθεση πάρτι και συναισθήματα. Όλα όσα είδαμε στο “Fame”, στο “Pose”, σε ταινίες του Hollywood ενώνονται και δημιουργούν το απόλυτο σκηνικό λάμψης στην πόλη. H Σοφία ασχολείται με τον χορό από τα 9 της χρόνια. Στα 18 το ακολούθησε επαγγελματικά διδάσκοντας σε αρκετές σχολές. Παράλληλα, ήταν μέλος αρκετών διαγωνιστικών ομάδων, και από το 2012 μέχρι και σήμερα κάνει waack.
Η πρώτη της επαφή με αυτό ήταν στο Ηip Hop International στο Las Vegas. Το 2014 ξεκίνησε να πηγαίνει σε camp χορού όπου και ήρθε σε επαφή με την κουλτούρα, τους ανθρώπους, το style και την μουσική του waacking.
Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΠΑΜΑΚ και σχέδιο μόδας στην Panchic, έχει σελίδα στα social media με vintage γυαλιά και χειροποίητα κοσμήματα που πουλά λιανική και χονδρική, αγαπάει τα sports, ταξιδεύει συχνά, κάνει καταδύσεις από πολύ μικρή, και αναλαμβάνει τον ρόλο της art director σε διάφορα μικρά projects.
“Μέσα από το waack έχω ανακαλύψει τον εαυτό μου κι έχω βρει το πώς θέλει να είναι η Σοφία. Είναι ένας χώρος στον οποίο είσαι όπως ακριβώς θέλεις να είσαι, δεν σε κρίνει κανένας για τίποτα, εφόσον μπαίνεις στο διαγωνιστικό κομμάτι υπάρχει ανταγωνισμός αλλά είναι θεμιτός σε σχέση με άλλα street styles.
Υπάρχει αγάπη μεταξύ της κοινότητας του waacking. Έχει μία μαγεία, λατρεύω ότι προέρχεται από την εποχή των 70’s, από μία κουλτούρα και ένα κόσμο που δεν τον έχουμε γνωρίσει εμείς εδώ, όλο αυτό το glamour, η πούλια και το στρας, το ότι προβάλλεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου είναι μαγικό. Μπορείς να εκφράσεις ότι και να νοιώθεις όπως και να είσαι, σε όποια φάση της ζωής σου. Το waack για εμένα είναι λύτρωση, μια ανάσα του στιλ ότι μπαίνω στον χώρο που μπορώ να “μιλήσω” για όλα αυτά που αισθάνομαι.”
Η Σοφία εξηγεί ότι στην Ελλάδα υπάρχουν χορευτές που ασχολούνται με το συγκεκριμένο είδος χορού, ωστόσο δεν είναι αρκετοί. Όμως υπάρχει μία σχετική άνθηση. Τα τελευταία δύο χρόνια η πανδημία «χτύπησε» και τον χορό και όπως λέει η ίδια χρειάζεται νέο αίμα στην κοινότητα που θα φέρει φρέσκες ιδέες. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ζήσεις από τον χορό, θα πρέπει να εργάζεσαι σε σχολές χορού 6 ημέρες την εβδομάδα για να βγάζεις έναν καλό μισθό ο οποίος θα καλύπτει τα προς το ζην, εξηγεί η ίδια.
“Ωστόσο, έχουμε μια πολύ δυνατή κοινότητα από μέλη που το αγαπούν πραγματικά και ασχολούνται ουσιαστικά με το είδος χτίζοντας το community” εξηγεί η Σοφία.
“Αυτή η πίεση και η στείρα διδασκαλία εξαφανίζει το νόημα του χορού και είναι ο λόγος που έχω σταματήσει να διδάσκω, μετά από ένα σημείο και από τις πολλές ώρες διδασκαλίας δεν ήθελα καν να ακούσω μουσική.
Το γεγονός του ότι χορεύουμε ένα είδος δεν σημαίνει πως γνωρίζουμε την ιστορία του, είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε την κουλτούρα του κάθε style, τον δημιουργό του, την μουσική του. Φυσικά στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Θεσσαλονίκη που είναι μικρή πόλη δεν υπάρχουν τα κατάλληλα ερεθίσματα. Είμαστε αρκετά κλειστοί στο θέμα της σεξουαλικότητας και το waack είναι ένας χώρος απόλυτης ελευθερίας, όλοι είναι αποδεκτοί, να ντύνονται όπως θέλουν ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικότητας. Υπάρχουν βήματα, ακόμη και μέσα από το δικό μου event πολλοί straight χορευτές που ήρθαν και το είδαν στον φυσικό του χώρο κάτω από τις ντίσκο μπάλες, τα φώτα, το απόλυτο σκηνικό και όχι σε κάποιο διαγωνισμό ενθουσιάστηκαν.”
“Το Waack The World το φανταζόμουν από το 2016, είχα σχεδιάσει το logo σε χαρτί με μολύβι. Θεώρησα πως είναι κάτι που λείπει αυτή τη στιγμή από την ελληνική σκηνή, κάτι που θα ήθελα εγώ σαν χορεύτρια να έχω την ευκαιρία να μπορώ να συμμετέχω στην Ελλάδα.
Σκέφτηκα ότι εγώ ως Σοφία αν θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι με το waack μπορώ να ταξιδέψω όσες φορές είναι δυνατόν και να πάρω μέρος σε battle να κάνω σεμινάρια και να ζήσω την κουλτούρα, όμως υπάρχουν άλλα παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για να εξελιχθούν. Έτσι, με αυτή την σκέψη μου και βασιζόμενη σε αυτά τα παιδιά είπα “γιατί να μην φέρουμε εδώ αυτή την μαγεία.”
Μία μέρα λοιπόν και ενώ το δούλευα χρόνια στο μυαλό μου, είπα τώρα θα το κάνω και όντως το έκανα. Είναι δύσκολο, ειδικά την πρώτη χρονιά ήμουν νεότερη, δεν έπαιρνα ιδιαίτερα ρίσκα δεν ήξερα πως θα εξελιχθεί. Για να διοργανώσεις κάτι τέτοιο το οποίο απευθύνεται σε κλειστή κοινότητα χρειάζεσαι δύναμη, χρειάζεσαι ικανά άτομα τα οποία να είναι διατεθειμένα να σε βοηθήσουν επειδή αγαπούν τον χορό. Υπάρχουν πολλές ευθύνες, πολλά τα εμπόδια που πρέπει να διαχειριστείς γι αυτό και πρέπει να υπάρχει ένα leader.”
Όπως εξηγεί υπάρχει γενικότερη έλλειψη οικονομικής ενίσχυσης στα νέα «μυαλά» που θέλουν να διοργανώσουν κάτι δικό τους. Στην Ελλάδα επίσης το νομικό κομμάτι στέκεται εμπόδιο στην διοργάνωση του event, ενώ μεγάλο πρόβλημα είναι και η αναζήτηση χώρου.
“Δεν υπάρχουν κατάλληλα διαμορφωμένοι χώροι για events. Ακόμη και στα clubs αν σκεφτείς δεν χορεύουμε δεν την έχουμε αυτή την κουλτούρα. Θα έπρεπε να την έχουμε στο εξωτερικό ο χορός στα clubs και στα bars υπάρχει πολύ έντονα εδώ όλοι σε κοιτάνε περίεργα οπότε αυτόματα οι χώροι που μπορούμε να εκφραστούμε εμείς είναι ελάχιστοι. Είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω γνωρίσει πολύ κόσμο οι οποίοι με στήριξαν.
Υπήρχαν πολλές στιγμές άγχους είναι λογικό, την πρώτη χρονιά ήμουν 22 χρονών με έπιανε ο πανικός κατευθείαν όσο περνούσαν τα χρόνια και οι διοργανώσεις έμαθα να είμαι πιο ψύχραιμη σκεφτόμουν πως όλα αντιμετωπίζονται. Άκουσα τόσο όμορφα σχόλια, από ανθρώπους που ζουν σε όλο τον κόσμο, που γνώρισαν το waack όπως το γνώρισα εγώ. Μέσω του Waack The World τόλμησα να ξεπεράσω πολλά πράγματα του εαυτού μου. Ενώ είμαι πολύ κλειστή, ξαφνικά κοινωνικοποιήθηκα μέσω του event και σκεφτόμουν γιατί δεν το έκανα τόσα χρόνια. Μέσα από διάφορες έντονες στιγμές έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται “ακραίο ότι τα κατάφερες, δες τι συμβαίνει τώρα.”
Όταν μπήκα στον χώρο φέτος και είδα πως οι συνεργάτες μου είχαν ετοιμάσει τα πάντα όπως τα ονειρεύτηκα, έπεσα στα γόνατα και έκλαιγα, γιατί αισθάνθηκα πως με στήριξαν πως ένα όνειρο πήρε σάρκα και οστά. Δεν θα έκανα τίποτα αν δεν είχα αυτούς τους ανθρώπους.”
Το Waack The World όπως λέει η Σοφία είναι ένα waacking φεστιβάλ το οποίο έχει ως στόχο να διασκεδάσει όποιον το επισκεφτεί.
“Το κάνω με όλη μου την αγάπη, με όλη μου την καλή διάθεση, έτσι ώστε όποιος και να έρθει να είναι χαρούμενος και πραγματικά να το χαρεί. Φέτος, αποφάσισα να το κάνω καλοκαίρι, γιατί summer in greece, το φως του ήλιου είναι τόσο λαμπερό. Το φαντάστηκα ως ένα πολύ μεγάλο πάρτι στο οποίο θα συναντηθούν οι χορευτές από όλο τον κόσμο κι εκείνοι που θέλουν να γνωρίσουν αυτό που κάνουμε και θα προκληθεί μία τεράστια έκρηξη συναισθημάτων που θα ποικίλει.
Φεύγοντας από το event μου θέλω ο καθένας να το θυμάται για τον δικό του λόγο για την δική του στιγμή. Το Waack The World είναι το παιδί μου, είναι κομμάτι μου. Ήμουν τυχερή που έβλεπα όλα τα παιδιά να λάμπουν με τον χορό τους, μέσα από 70 χορευτές από όλο τον κόσμο, η ελληνική συμμετοχή έφτασε τελικό. Δεν απευθύνεται μόνο σε χορευτές, απευθύνεται σε όλους. Το waacking δεν είναι απλά χορός έχει ένα κομμάτι θεατρικότητας, θα δεις μία άτυπη παράσταση, θα γελάσεις, θα συγκινηθείς, θα νοιώσεις.” Περιμένουμε ακόμη ένα Waack The World με τη νέα χρονιά το οποίο θα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό.
Η Σοφία τα τελευταία 3 χρόνια οργανώνει το πρώτο waack festival στην Ελλάδα το οποίο είναι γνωστό παγκοσμίως καθώς χορευτές από κάθε χώρα επισκέπτονται τη Θεσσαλονίκη αποκλειστικά και μόνο για τη συγκεκριμένη διοργάνωση.
“Δεν φαντάζομαι το τι θα συμβεί του χρόνου, αλλά θέλω να είναι κάτι που θα μείνει ανεξίτηλο. Είναι μεγάλη μου επιθυμία να ασχοληθώ κι άλλο με τον χορό είναι κάτι το οποίο με εκφράζει απόλυτα. Θέλω να ταξιδέψω, να δω κι άλλα events στο εξωτερικό, να γνωρίσω κι άλλο κόσμο και επειδή φέτος είχα ένα σοβαρό ατύχημα η ζωή είναι στιγμές, το κατάλαβα φέτος.
Είμαι πολύ περήφανη για τον εαυτό μου, το πίστεψα και κατάλαβα πως οι προσπάθειες πάντα ανταμείβονται. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις και προσπαθείς θα τα καταφέρεις και το λέω σε όλους αυτό, βασικά σε όλους τους ανθρώπους της ηλικίας μου που λένε πως δεν γίνεται. Γίνεται! Πάντα θα υπάρχουν οι δεύτερες σκέψεις, οι ανασφάλειες, η άποψη του κόσμου που σε επηρεάζει και θα σου λέει ναι αλλά…δεν υπάρχει αλλά.
Αν θέλεις να κάνεις κάτι πολύ μπορείς να το κάνεις αρκεί να προσπαθήσεις. Πρέπει να παίρνουμε τα ρίσκα τώρα, τώρα μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο μας. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και αμφιβολίες, κάντε το πρώτο βήμα για τα όνειρα σας και μετά όλα θα έρθουν.”
