Μάνος Μυλωνάκης: Η μουσική μέσα του
Ο Μάνος Μυλωνάκης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της πόλης.
Του Γιάννη Βήκα Αρχική εικόνα: Δάφνη Μελίδου
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε αρχιτεκτονική, άνοιξε το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο όπου στέγασε και ένα αυτοσχέδιο στούντιο, μετέωρος ανάμεσα σε δυο αγάπες, με τη ζυγαριά να κλείνει εμφανώς προς την μουσική με την οποία διατηρεί μια σχέση εξάρτησης από τα επτά του χρόνια. Το βιογραφικό του είναι αντιστρόφως ανάλογο της ηλικίας του. Οι περισσότεροι θα τον ξέρετε μέσω μιας μπάντας που αγαπήσαμε πολύ. Οι Your Hand in Μine διαλύθηκαν σαν σχήμα πριν ενάμιση χρόνο αλλά ο Μάνος Μυλωνάκης επανέρχεται ως αυτόνομος καλλιτέχνης με σκοπό να μας απασχολήσει (με την καλή έννοια) για πολύ καιρό ακόμη με μια πολλά υποσχόμενη σόλο καριέρα. Με μεγάλη εμπειρία στη μουσική τεχνολογία και τη σύνθεση, έχει εργαστεί σκληρά για την τέχνη που αγαπάει και μετρά πολλές ζωντανές εμφανίσεις σε μπαρ, κινηματογραφικές αίθουσες, φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό, αλλά και street performances. Αυτόν τον καιρό “έντυσε” μουσικά την εξαιρετική παράσταση «Zyklon B» του Θανάση Τριαρίδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου. Ένας νέος καλλιτέχνης με ψυχή, ταλέντο, διάθεση για πειραματισμούς και μουσική παιδεία που φαίνεται πως έχει σκοπό να φτάσει πολύ μακριά. Και δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι θα τα καταφέρει.
Για τον ίδιο η μουσική «είναι εκείνη η τέχνη που μπορεί να επηρεάσει τη συναισθηματική σου κατάσταση πιο άμεσα από κάθε άλλη. Είναι αυτή που θα ζωντανέψει τον ποιητικό ή θεατρικό λόγο, αυτή που μπορεί να κάνει την καρδιά σου να χτυπάει πιο γρήγορα στο σινεμά, είναι αυτή που θα σε διώξει από ένα μπαρ. Είναι σαν να έχει το τηλεκοντρόλ σου και να σου αλλάζει mode». Όπως μας περιγράφει, η μουσική για τον ίδιο μετατράπηκε από ασυνείδητη σε συνειδητή προτεραιότητα στη ζωή του. Θεωρεί την 3η τέχνη ένα ζευγάρι γυαλιά μέσα από το οποίο μπορεί να βλέπει τα πάντα, έναν από τους καλύτερους λόγους για να ξενυχτήσει, ή να ξυπνήσει νωρίς το πρωί. «Αυτή η σχέση εξάρτησης ξεκίνησε από μικρή ηλικία, με πιάνο και βαρετά (τότε) θεωρητικά από τα 7, έκανε κάποιους κύκλους και επαναπροσδιορίστηκε μέσα μου μετά τα 23, οπότε το εφηβικό χόμπι μετατράπηκε σε ανάγκη» μας λέει χαρακτηριστικά.
Εικόνα: Μίνος Αλχανάτης
Σχετικά με τις πηγές έμπνευσης και τα ερεθίσματα που είχε και έχει και τα οποία τον τροφοδοτούν ως συνθέτη, λέει πως η εξάχρονη εμπειρία του ως μέλος των Your Hand in Mine του προσέφερε μία καλή ψυχολογική και τεχνική βάση, τη δημιουργική αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να πετύχει στόχους, πράγμα απαραίτητο για τα πρώτα του σόλο βήματα. Επίσης, δεν του αρέσει ν’ αναζητάει τι πυροδοτεί τη δημιουργική διαδικασία, με την έννοια ότι δε θέλει να εγκλωβιστεί σε κάποιου είδους συνταγή. Προτιμά δηλαδή να μην το σκέφτεται, γιατί «αν βρει τι είναι, και μετά αποδειχθεί ότι έκανε λάθος, θα έχει πρόβλημα». Ο ίδιος δεν πιστεύει στην έμπνευση, ενώ μας εξομολογείται πως ανατρέχοντας στο τι έχει λειτουργήσει στο παρελθόν, διαπιστώνει ότι είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων και τυχαίων συγκυριών, «που δε μπορείς -και δεν έχει νόημα- ν’ ανακατασκευάσεις». Αυτά που έχουν λειτουργήσει θετικά στο παρελθόν για τον ίδιο και τον έχουν βοηθήσει στο να τροφοδοτήσει τη δημιουργικότητά του είναι για παράδειγμα, όπως μας αναφέρει, ένα ταξίδι που έκανε, ένας μουσικός που ανακάλυψε στο ταξίδι, ένας άνθρωπος που του πρότεινε να τον ακούσει, ο ελεύθερος χρόνος -αλλά και ο μη ελεύθερος χρόνος-, αλλά και η ομορφιά ενός μουσικού οργάνου.
Το περασμένο φθινόπωρο ο Γιάννης Παρασκευόπουλος τον έβαλε στο χώρο του θεάτρου, οπότε και του ανέθεσε τη σκηνική διασκευή τραγουδιών στο «Συνέβη και Του Χρόνου του» του ΚΘΒΕ. Λόγω της καλής τους συνεργασίας, προέκυψε και η σύνθεση μουσικής για το “Zyklon Β”, το οποίο μας περιγράφει ως μια από τις συναρπαστικότερες μουσικές εμπειρίες του. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ενασχόλησή του με το θέατρο. «Το μαγικό κείμενο του Θανάση Τριαρίδη και η καταπληκτική δουλειά του Γιάννη -και φυσικά όλων των συντελεστών-, όχι μόνο έφτιαξαν μια παράσταση για την οποία είμαστε όλοι περήφανοι, αλλά έδωσαν μια κατεύθυνση στη μουσική μου πορεία, ίσως και διαφορετική από αυτήν που περίμενα. Είναι το δημιουργικό χαστούκι που δεν περίμενες να φας, αλλά εν τέλει σε πάει μπροστά».
Υπάρχουν, όμως, για έναν καλλιτέχνη στην πόλη μας διέξοδοι αλλά και δυνατότητες και ευκαιρίες για περαιτέρω εξέλιξη; “Σε μια τόσο δύσκολη και κρίσιμη εποχή, τις διεξόδους πρέπει να τις εφεύρει κανείς μόνος του. Τις ευκαιρίες δε θα τις βρεις ούτε στην Αθήνα, ούτε στην Καβάλα, ούτε στο εξωτερικό, όπου ο όγκος της προσφοράς επισκιάζει τη ζήτηση ακόμη περισσότερο. Στην πόλη της Θεσσαλονίκης, θεωρητικά υπάρχει μια ικανοποιητική αναλογία μεταξύ μεγέθους πόλης και εν δυνάμει ‘’καταναλωτών’’ καλλιτεχνικού προϊόντος, αλλά οι περιορισμοί τεχνικής φύσεως οπωσδήποτε υπάρχουν, όπως χώροι, φορολογία και άλλα, που δημιουργούν εμπόδια»
Για τον ίδιο η λέξη «καριέρα» είναι κάτι περίεργο, διότι, όπως μας λέει «αφενός ο καθένας τη νιώθει διαφορετικά και αφετέρου γιατί οι εποχές άλλαξαν». Η εντύπωση που έχει ο ίδιος για τα πράγματα στον καλλιτεχνικό χώρο είναι πως δεν υπάρχει πλέον η έννοια «καριέρα», όπως παλιά. Η παγκοσμιοποιημένη βιομηχανία με εφαρμογές όπως το iTunes αλλά και με την προσβασιμότητα των πάντων στα πάντα έχει δημιουργήσει μια κατάσταση, στην οποία κατά τη γνώμη του «κανείς δε μπορεί να ξεχωρίσει και να διακριθεί, με την έννοια που ξεχώριζαν κάποτε οι καλλιτέχνες». Θεωρεί πως στις μέρες μας «είναι δύσκολο να υπάρξουν ξανά Blur, όχι γιατί δεν θα ξαναβγούν τέτοια ταλέντα, αλλά επειδή το σύστημα δεν λειτουργεί έτσι πια». Από την άλλη, όπως μας λέει χαρακτηριστικά, «μπορεί κάποιος μινιμαλιστής συνθέτης στη Μαλαισία να βγάζει δισεκατομμύρια, χωρίς να τον ξέρει κανένας».
Εικόνα: Νέστορας Σπανός
Ακούραστος και δημιουργικός διαγράφει το μέλλον του στη μουσική χωρίς να τον τρομάζει η σκληρή δουλειά. Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το θεατρικό του soundtrack για το Zyklon (manosmilonakismusic.bandcamp.com), ενώ σε περίπου ένα μήνα από τώρα υπάρχει στο πρόγραμμα και η επόμενη κυκλοφορία του, το Sólfar EP, πέντε ορχηστρικά κομμάτια που ηχογράφησε πέρυσι το καλοκαίρι με Ισλανδούς μουσικούς στο Reykjavik. Επίσης, κατά τη διάρκεια του έτους, θα συνεχίσει να ασχολείται ενεργά με την μουσική, για τη μακροσκελέστερη έκδοση του Drink and be Merry (Χαίρε και πίει ευ), του ντοκιμαντέρ της Λένας Αθανασοπούλου που είδαμε στο πρόσφατο φεστιβάλ, ενώ έχει ως στόχο να οργανώσει όλο αυτό το υλικό που προκύπτει για τη live παρουσίασή του. Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο!
Website: www.manosmilonakismusic.com Facebook: www.facebook.com/manosmilonakismusic Soundcloud: www.soundcloud.com/manosmilonakismusic http://manosmilonakismusic.bandcamp.com/
*Ο Μάνος Μυλωνάκης επανέρχεται με το “Solfar”, πιθανότατα την πλέον φιλόδοξη και ολοκληρωμένη δουλειά του. Ηχογραφημένο στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, με τη συμμετοχή των Viktor Orri Arnasson (βιολί), Kristin Mariella Fridjonsdottir (βιόλα) και Hallgrimur Jonas Jensson (τσέλο), το “Solfar” αποτελεί το νέο κεφάλαιο των αναζητήσεων του Μυλωνάκη στον ωκεανό του ήχου. Τα τύμπανα ηχογραφήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, από τον Δημήτρη Τασούδη των Prefabricated Quartet και Magnanimus Trio, όπου ολοκληρώθηκε η παραγωγή και η μείξη.
