Η Θεσσαλονικιά εκπαιδευτικός που αγαπάμε να ακούμε να τραγουδάει σε σκηνές

Πάνε χρόνια από την πρώτη φορά που άκουσα την Μαρία Καλούδη να τραγουδάει, αλλά ακόμα θυμάμαι πόση εντύπωση μου έκανε η φωνή της, που συνδύαζε τον λυρισμό παλιότερων σχολών ερμηνευτών, αλλά κουβαλούσε και κάτι τόσο σύγχρονο και τόσο σημερινό, σε αυτό που σκεφτόμαστε και θέλουμε από τις ερμηνείες.

Πάντα κοντά στον τραγουδοποιό Νικόλα Λειβαδίτη, η Μαρία όλα αυτά τα χρόνια της πορείας της, ερμηνεύει κομμάτια με το δικό της πάθος και με διάθεση να ανακαλύπτει κάθε φορά νέα μονοπάτια. Δικά της και της μουσικής.

Και αν η τέχνη είναι που την κάνει δημιουργική, η άλλη της ιδιότητα της εκπαιδευτικού, είναι που της προσφέρει τη δυνατότητα να “επικοινωνήσει” με ένα διαφορετικό “κοινό” και να την επαναφέρει σε μία άλλη πραγματικότητα, διαμορφώνοντας έναν ωραίο χαρακτήρα που σπάνια συναντάς πλέον στην ελληνική μουσική.

Με αφορμή την επιστροφή της στην πόλη που μεγάλωσε, για ένα live στο Καφωδείο με όλα εκείνα τα τραγούδια που αγαπάει να τραγουδάει – δικά της και άλλων – μαζί με τον Νικόλα Λειβαδίτη, τον Άρη Ζέρβα και τον Μιχάλη Μήτο το Σάββατο 20 Μαΐου, μιλήσαμε για (τι άλλο;) μουσική!

Πώς προέκυψε η απόφαση σου να αφήσεις τη Θεσσαλονίκη;

Πολύ φυσικά! Ακολούθησα απλώς τη ροή των γεγονότων και το ένστικτό μου και βρέθηκα στην Αθήνα με αφορμή ένα μεταπτυχιακό. Κάπως έτσι, πέρασαν αρκετά χρόνια και άρχισα να ανακαλύπτω τα ωραία της Αθήνας που ήταν αρκετά ώστε να με κρατήσουν εδώ, με κυριότερο την πληθώρα θεαμάτων και την ευκολότερη πρόσβασή μου σε αυτά, ως καλλιτέχνις αλλά και ως ακροάτρια.

Πώς θα χαρακτήριζες τη διαδρομή σου μέχρι τώρα στο τραγούδι;

Ποικιλόμορφη και πολύχρωμη! Είχα την μεγάλη ευλογία να συνεργαστώ με τον Νικόλα Λειβαδίτη, ο οποίος μου εμπιστεύθηκε τραγούδια του από πολύ νωρίς. Τόσο νωρίς που δεν ήξερα ακριβώς τι θέλω να κάνω. Δεν είχα οριοθετήσει ακόμα τον τρόπο που θέλω να επικοινωνώ με τον κόσμο μέσω της μουσικής.  Δοκίμασα να ρίξω φως σε διάφορες πτυχές του εαυτού μου, μέχρι να βρω την κατάλληλη δοσολογία! Το σημείο στο οποίο βρίσκομαι τώρα, μου αρέσει πολύ!

Υπάρχουν καλλιτέχνες που σε έχουν επηρεάσει κατά καιρούς;

Φυσικά! Η Τάνια Τσανακλίδου, η Χάρις Αλεξίου, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Γιάννης Σπανός, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι μερικοί από τους καλλιτέχνες που καθόρισαν ριζικά τη σχέση μου με τη μουσική και τον ίδιο μου τον εαυτό.

Γνωρίζω και τη διπλή ιδιότητα που έχεις. Είναι εύκολο να διαχειρίζεσαι δύο εντελώς διαφορετικές δουλειές και τι σου προσφέρει συναισθηματικά η κάθε μία από αυτές;

Για μένα δεν είναι εντελώς διαφορετικές. Έχουν κοινά θεμέλια την επικοινωνία, την προσφορά, το μοίρασμα, το “ακροατήριο”. Όταν τραγουδώ ή όταν διδάσκω, αισθάνομαι χρήσιμη, υπεύθυνη, ζωντανή και δημιουργική.

Τι σου λένε οι μαθητές σου που γνωρίζουν ότι τραγουδάς;        

Αρχικά ενθουσιάζονται γιατί σε ένα βαθμό ανατρέπονται τα στερεότυπά τους αλλά μετά από λίγο τους φαίνεται απόλυτα φυσικό. Και είναι! Γιατί κάνω ότι κι αυτά…εκφράζομαι μέσω της τέχνης. Για εκείνα, η τέχνη είναι παντού γύρω τους, στις ζωγραφιές, στα παραμύθια, στον χορό, στη μουσική. Μετά από λίγο μαθαίνουν τα τραγούδια μου και μου τα τραγουδάνε. Η απόλυτη χαρά!

Έχεις δοκιμαστεί σε πολλά διαφορετικά είδη στα τραγούδια που έχεις κυκλοφορήσει. Πιστεύεις πως ο καλλιτέχνης πρέπει να «ψάχνεται»;

Δεν ξέρω αν πρέπει, αλλά αν δεν το έκανα δε θα ανακάλυπτα ποτέ την πραγματική, μουσική μου ταυτότητα. Άλλωστε μέσα στα χρόνια μεταβαλλόμαστε, μετακινούμαστε, ωριμάζουμε. Δεν είμαι το κορίτσι που ήμουν στα 22, όταν μπήκα για πρώτη φορά στο στούντιο. Δεν σκέφτομαι τα ίδια, έχω άλλα βιώματα, άλλες εμπειρίες, διαφορετικές ανάγκες. Άλλα πράγματα σιγοκαίνε μέσα μας. Άλλες μελωδίες και άλλες ιστορίες μας ταιριάζουν πια.

Νιώθω πως πας κόντρα στον καιρό που θέλει πιο εμπορικά ακούσματα από την νεολαία. Τι θέλει για να μπορείς να αντισταθείς σε όλο αυτό;

Εμπιστοσύνη στην αισθητική μου και στον εαυτό μου.  Δεν κάνουμε μουσική με γνώμονα τη μόδα ή την εμπορικότητα. Κάνουμε τη μουσική που θέλει η ψυχή μας. Αυτό, προφανώς, έχει ένα κόστος. Έχει όμως και μια ομορφιά. Και μια περηφάνεια.

Κάθε φορά που επιστρέφεις στη Θεσσαλονίκη τι συναισθήματα έχεις;

Στη Θεσσαλονίκη νιώθω ζεστασιά. Εκεί είναι οι άνθρωποί μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου. Είναι το “σπίτι” μου.

Πόσο εύκολο είναι να είναι συνεργάτης σου ο σύντροφος σου; Εννοώ, υπάρχουν φορές που διαφωνείτε για τη δουλειά – Πώς το διαχειρίζεστε;

Για εμάς λειτουργεί απελευθερωτικά. Υπάρχει μια ασφαλής περιοχή όπου μπορούμε να δοκιμάσουμε, να πετύχουμε, να αποτύχουμε, να εκφραστούμε, να μοιραστούμε τις πιο τρελές ιδέες. Φυσικά και υπάρχουν φορές όπου οι ιδέες μας δεν ταυτίζονται. Αλλά, από την άλλη, υπάρχει κοινός στόχος και όραμα οπότε το πράγμα ισορροπεί.

Στα φετινά σου live, τι καινούριο θα ακούσουν αυτοί που θα έρθουν;

Φέτος παρουσιάζουμε ένα πρόγραμμα ανανεωμένο, με τραγούδια δικά μας και πολλά άλλα που αγαπάμε και αγαπάει κι ο κόσμος. Υπάρχει μια διάθεση εξωστρέφειας και ο στόχος μας είναι να φεύγουμε όλοι πιο ξαλαφρωμένοι και πιο ενθαρρυμένοι.  Φέτος, νιώθουμε πιο “παρόντες” από ποτέ.