“Η ζωή είναι στιγμές και θέλουμε τουλάχιστον δύο για να την περπατάμε”

Η Έφη Λαδά έχει κάνει την εικονογράφηση σε πάνω από 80 βιβλία και σε πολλά εξώφυλλα. ‘Εχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και πραγματοποίησε την ατομική της έκθεση στην Τεχνόπολη, με τίτλο “Παραμυθοπινελιές, Μια φορά κι έναν καιρό στην Αθήνα….”. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά, στα κορεάτικα, στα ρώσικα και στα κινέζικα. Το 2009 της απονεμήθηκε το Βραβείο Εικονογράφησης από το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ και αναγράφηκε στιν τιμητικό πίνακα για το βιβλίο “Η βροχή των αστεριών”.Το 2016 το βιβλίο “Είχε απ’ όλα και είχε πολλά” σε δική της εικονογράφηση επελέγη μεταξύ των 200 καλύτερων βιβλίων στον κόσμο.

Σε ένα διάλειμμα από την ακατάπαυστη έμπνευση και δημιουργικότητά της,  μας συστήνει το νέο βιβλίο της Μαρίας Παπαγιάννη, «Τουλάχιστον Δύο» μέσα από εικόνες που ζωντανεύουν τις πιο αγνές αξίες. Φιλία, εμπιστοσύνη, συμπαράσταση, αλληλεγγύη, αγάπη, προσπάθεια και μοίρασμα.

«Χρειάζονται τουλάχιστον δύο, για να γλυκαίνει η θλίψη και να μεγαλώνει η χαρά, για να μοιράζεται κανείς τα όμορφα και τα δύσκολα».

«Ένας ιδιαίτερος και υπέροχος τίτλος, αλλά και μια πραγματικότητα μιας και έχουμε πάντα ανάγκη να μοιραζόμαστε», μας εξηγεί η εικονογράφος Έφη Λαδά. «Χρειάζονται τουλάχιστον δύο, για να γλυκαίνει η θλίψη και να μεγαλώνει η χαρά, για να μοιράζεται κανείς τα όμορφα και τα δύσκολα. Αυτό το βιβλίο είναι αφιερωμένο στις αδελφές μας, αλλά και σε όλους τους αγαπημένους μας, γιατί η ζωή είναι στιγμές και θέλουμε περισσότερους από δύο για να την περπατάμε».

Η Έφη Λαδά συνεργάστηκε με τη συγγραφέα, Μαρία Παπαγιάννη το 2015 για πρώτη φορά στο βιβλίο, «Είχε απ’ όλα και είχε πολλά». «Την Μαρία την ήξερα από τα βιβλία της και πάντα την γραφή της την έβρισκα υπέροχη! Τότε γνωριστήκαμε για πρώτη φορά, και είναι τύχη να γνωρίζεις έναν τόσο γεναιόδωρο και πλούσιο σε αισθήματα άνθρωπο. Ο δικός μου παραμυθένιος και φαντασιόπληκτος κόσμος βρήκε αέρα και πέταξε μέσα στις ιστορίες της, και ένιωσα μαγικά να δίνω μορφή στους ήρωές της! Της αναγνωρίζω ότι είναι σπουδαίος άνθρωπος και αυτή είναι η μαγεία της. Το γεγονός οτι μπορεί να το επικοινωνεί αυτό μέσα από τα βιβλία της νομίζω πως είναι ένα δώρο για εμάς».

«Οι εικόνες παίρνουν θέση στο μαξιλάρι μου, και περνάνε στα όνειρά μου έχοντας τις δικές τους προτάσεις για το αποτέλεσμα».

Η εικονογράφησή της έχει κάτι μαγικό, ζωντανεύει τις εικόνες, τις μετατρέπει σε κινούμενες. «Μάλλον το ένστικτο και την φαντασία θα έλεγα πως έχω οδηγό και φαντάζομαι με χίλιους τρόπους την ιστορία μέχρι να καταλήξω. Οι εικόνες παίρνουν θέση στο μαξιλάρι μου και περνάνε στα ονειρά μου έχοντας τις δικές τους προτάσεις για το αποτέλεσμα. Η εικονογράφηση μιας ιστορίας με απασχολεί όλες τις ώρες, είναι σαν να μην υπάρχει διαχωριστική γραμμή και μ’ έναν τρόπο γίνομαι κι εγώ ένα μέρος της εικόνας, σαν να είμαι μια πετρούλα σε μια γωνιά ή ένα φύλλο στην άκρη του δέντρου. Κάπως έτσι γίνεται η διαδικασία».

Για την ίδια, οι διακρίσεις που έχει λάβει στη δουλειά της μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην αφοσίωσή της προς αυτήν και τη διάθεση να μην ησυχάζει και να αναζητά νέους τρόπους έκφρασης.

Πριν ολοκληρώσει μια εικονογράφηση και είναι έτοιμη για δημοσίευση, οι πολύ κοντινοί της άνθρωποι τρυπώνουν στα σχέδιά της. «Είναι οι άνθρωποι που εμπιστεύομαι την γνώμη τους και την ματιά τους».

Φιλία, μοναδικότητα, συντροφικότητα, πίστη, προσπάθεια, είναι μερικές από τις αξίες του βιβλίου αυτού. «Όλα αυτά είναι σημαντικά στην ζωή όλων μας. Όταν ένας άνθρωπος έχει όλα αυτά είναι πλήρης και πιστεύω πως αυτό βοηθάει να εκφραστεί πιο ελεύθερα και δημιουργικά».

«Ζεστά κάστανα, μυρωδιές από παιδικές κρυψώνες, στολίδια, ευχές,  παιδικές φωνές, κάλαντα, χιόνι, αγαπημένα πρόσωπα, ελπίδα».

Πριν τη δημοσίευση μιας νέας δουλειάς το άγχος της αποδοχής παραμονεύει στην ταλαντούχα εικονογράφο. «Όσες φορές και να μπεις σ’ αυτήν την διαδικασία κάθε μια από αυτές είναι μοναδική και πάντα έχεις την αγωνία για την ανταπόκριση που θα έχει», εξομολογείται η Έφη Λαδά.

Της ζητήσαμε να μας περιγράψει μια Χριστουγεννιάτικη εικόνα. «Ζεστά κάστανα, μυρωδιές από παιδικές κρυψώνες, στολίδια, ευχές,  παιδικές φωνές, κάλαντα, χιόνι, αγαπημένα πρόσωπα, ελπίδα».

Η συνομιλία της πυγολαμπίδας με το φεγγαράκι ενέπνευσαν την εικονογράφο για το βιβλίο αυτό. «Ο θαυμασμός και η έκπληξη για την καινούρια γνωριμία. Έτσι έντυσα  τον καθ’ έναν τους με ρούχα μοναδικά γιατί κι αυτοί είναι μοναδικοί σαν πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας! Όλες οι εικόνες από το καινούριο βιβλίο είναι αγαπημένες μου, λίγο παραπάνω αγαπάω την ζωγραφιά που οι ήρωες κάθονται στην καμπύλη της πόλης και η φάλαινα με τον σκούφο της κοιμάται στα νερά της θάλασσας ενώ το σπίτι του μικρού φεγγαριού κρέμεται ανάποδα πάνω απ’ τα κεφάλια τους».

«Oι δύο φίλοι αγκαλιάστηκαν. Λίγο πριν ξημερώσει, το μικρό φεγγάρι βούτηξε στο νερό. «Οι φίλοι είναι τουλάχιστον δύο!» φώναξε στην πυγολαμπίδα λίγο πριν φτάσει στο τέλος, εκεί που η θάλασσα ενώνεται με τον ουρανό».

Μια εικονογράφηση λίγο πιο αγαπημένη από τις υπόλοιπες. «Όλες οι εικόνες είναι σημαντικές και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια με ευκολία. Αν όμως έλεγα πως μια είναι λίγο πιο κοντά στην καρδιά μου και που από μόνη της είναι μια ολόκληρη ιστορία, είναι η εικόνα του βασιλιά στο εξώφυλλο του βιβλίου «Είχε απ’ όλα και είχε πολλά».

Περισσότερα για την Έφη Λαδά στην ιστοσελίδα της.