O James Bond της Ελλάδας είναι από τη Θεσσαλονίκη

Ο Γιάννης Χριστοδούλου είναι ένας από τους παλαιότερους και γνωστότερους ιδιωτικούς ερευνητές στη Ελλάδα. Η φήμη του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας, μιας και διαθέτει γραφεία στην Αμερική και αναλαμβάνει υποθέσεις και εκτός Ελλάδος. Μας μίλησε για την ζωή και την δουλειά του ιδιωτικού ερευνητή που είναι το μεγάλο του πάθος.

Το ραντεβού μας έκλεισε στην Ερμού 1, στο γραφείο που διατηρεί από το 1981, όταν και έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα. Εντυπωσιακής αισθητικής, σαν βγαλμένο από ταινία, με φωτογραφίες από τις ταινίες του James Bond, μαύρους πάνθηρες (το σήμα κατατεθέν του), φωτογραφίες με διασημότητες από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο (μέχρι και με τον πλανητάρχη Ντόναλντ Τραμπ). Ο Γιάννης Χριστοδούλου είναι ένας άνθρωπος πολυάσχολος, γεμάτος ενέργεια, ευδιάθετος, με τον οποίο είχα μια φιλική κουβέντα. Ίσως η δημοσιογραφία και η δουλειά του ιδιωτικού ερευνητή να έχει αρκετά κοινά, μιας και βασίζονται και τα δύο κατά πολύ στη έρευνα. 

Πού γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;

Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Είμαι μοναχοπαίδι, ο πατέρας μου ήταν βιοτέχνης και οι δραστηριότητές του ήταν γύρω από αυτήν την περιοχή. Εδώ μεγάλωσα και εδώ παρέμεινα τελικά.

Στο σχολείο με τι σκεφτόσασταν ότι θα ασχοληθείτε; Περνούσε από το μυαλό σας ότι μπορεί να γίνετε ιδιωτικός ερευνητής;

Ότι το είχα μέσα μου το δαιμόνιο, το είχα από μικρός. Μου άρεσε η περιπέτεια, η ένταση, η έρευνα. Μια συγκυρία γεγονότων ήταν η αιτία που σε ένα ταξίδι αναψυχής στην Ιταλία γνώρισα έναν Κύπριο, ο οποίος λεγόταν Γιώργος και ήταν εκπαιδευτής σε σχολή ντετέκτιβ. Ο ίδιος με επέλεξε ουσιαστικά και χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα να σπουδάζω στη σχολή, όπου και διακρίθηκα ανάμεσα σε πολλούς. Μου άρεσε πάρα πολύ και με κληρονομιά το ελληνικό μας δαιμόνιο ανέπτυξα εκεί σε μεγάλο βαθμό τις γνώσεις μου. Παρέμεινα λοιπόν, παρά του ότι είχα πάει μόνο για διακοπές, και ξεκίνησα δειλά δειλά από την Ιταλία. Μετά πήγα στη Γαλλία, στη Γερμανία, στο Βέλγιο, στην Αμερική και στο Λονδίνο, το οποίο θεωρείται η πόλη των ντετέκτιβ. Έχει επικρατήσει από παλιά πως το Λονδίνο είναι η πόλη που πρέπει να πας αν θέλεις να γίνεις καλός ιδιωτικός ερευνητής. Ξεκίνησα γύρω στα 18 με 19 ετών, είχα ξεχωρίσει και στην Ιταλία και όπου και αν πήγα. Επειδή όμως ήμουν μοναχοπαίδι, έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα.

Πώς και σαν μοναχοπαίδι δεν ακολουθήσατε το στρωμένο επάγγελμα του πατέρα που θα σας το κληρονομούσε;

Το σκέφτηκα και αυτό, είχε το 1980 περίπου 2.200 βιοτέχνες στην αγορά, ήταν στην πλήρη άνθησή του το επάγγελμα, αλλά εμένα δε με ενδιέφερε, δεν το κυνήγησα. Πήγαινα και ερχόμουν από χώρα σε χώρα, για να μπορώ να μάθω και να δουλέψω στον τομέα της ιδιωτικής έρευνας. Ήταν κάτι που με ενδιέφερε, με συγκινούσε απίστευτα. Και ακόμα με συγκινεί. Η κάθε δουλειά για εμένα είναι σαν να είναι η πρώτη μου δουλειά. Όταν γύρισα στη Θεσσαλονίκη το 1981, έκανα ένα μικρό γραφείο εδώ στην Ερμού 1, με έναρξη στην εφορία, άδειες, και από τότε δεν έχω αλλάξει δουλειά. Συνεχώς ενημερώνομαι, συνεχώς εκπαιδεύομαι πάνω στον τομέα μου, πάνω σε μηχανήματα, σε ό,τι έχει να κάνει με την δουλειά μου.

Και πώς ήταν στην πορεία η δουλειά;

Πήγε πολύ καλά, το έργο μας αναγνωρίστηκε και έτσι το 1991 έγινε το γραφείο στην Αθήνα, το 1998 ξεκίνησα δουλειά στην Αμερική. Το 2000 μεγάλωσε το εύρος εργασιών στην Αθήνα και το 2008 στην Αμερική, όπου και φτιάξαμε τα εκεί γραφεία μας, τα οποία είναι σε μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από ότι εδώ.

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε την κίνηση για γραφείο στην Αμερική συγκεκριμένα;

Γιατί πάντοτε με ενδιέφερε η Αμερική, η οποία είναι μια μεγάλη αγορά. Έχω πολλούς φίλους και γνωστούς, και Αμερικάνους και από την ομογένεια, οι οποίοι με παρότρυναν να δουλέψω εκεί. Αναλαμβάνοντας δουλειές εκεί, δημιουργήθηκε η ανάγκη σύστασης του γραφείου. Έτσι, ξεκίνησε δειλά στην αρχή και φτάσαμε να έχουμε σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα γραφεία που εξυπηρετεί για οτιδήποτε χρειαστεί κάποιος για την Αμερική, ακόμα και αν βρίσκεται στην Ελλάδα και έχει μια υπόθεση στις Η.Π.Α. Τα γραφεία Αθήνα και Θεσσαλονίκη συνεχίζουν να υπάρχουν, ενώ καλύπτουμε όλη την Ελλάδα με γραφεία σε Ξάνθη, Κομοτηνή, Μύκονο και Λάρισα. Προσπαθούμε βέβαια λόγω της οικονομικής κρίσης και εμείς να περιορίσουμε κάποια πράγματα. Έχουμε συνεργάτες σε όλες τις πόλεις και όχι μόνο έναν. Μπορούμε επίσης ανα πάσα στιγμή να στείλουμε και άτομα από Θεσσαλονίκη ή από Αθήνα για κάποιο γεγονός σε μια άλλη πόλη. Αυτό εξαρτάται και από τον πελάτη, αν θέλει τον τοπικό συνεργάτη. Μπορεί κάποιος από την πόλη του να μην θέλει να αναλάβει την υπόθεσή του συντοπίτης του, αλλά κάποιος που δεν θα υπάρχει κίνδυνος να τον γνωρίζει.

Ποιες υπηρεσίες παρέχει το γραφείο;

Το γραφείο αναλαμβάνει βιομηχανική έρευνα, βιομηχανική αντικατασκοπεία, φερεγγυότητα συνεταίρων, φερεγγυότητα προσωπικού, αθέμιτο ανταγωνισμό, διαζύγια, μοιχείες, εντοπισμό ατόμων, φθορά ξένης περιουσίας και ό,τι έχει σχέση με την έρευνα.

Στην εποχή μας είναι διαδεδομένη η χρήση κινητού τηλεφώνου και το διαδίκτυο. Ασχολείστε με τις νέες τεχνολογίες; 

Το κινητό είναι μια βόμβα που κρατάς 16 ώρες στα χέρια σου. Ένα μηχάνημα που σε διευκολύνει τόσο πολύ, αλλά αν δεν προσέξεις με την χρήση του, αν πατήσεις κατά λάθος κάτι που δεν πρέπει, γίνονται πάρα πολλά. Μπορεί να κλείσει σπίτια το κινητό και το διαδίκτυο, είναι επικίνδυνο. Ξέχασε ο άλλος το τηλέφωνο ανοιχτό και τον ακούνε που λέει κάτι προσωπικό. Έχουμε ακούσει για εκβιασμούς λόγω βίντεο ή συνομιλιών, που μπορεί να οδηγήσουν και σε αυτοκτονίες. Αυτά πρέπει να τα προσέχει πολύ ο κόσμος. Όσο προχωράει η τεχνολογία τα ακούμε συνέχεια να γίνονται και να καταλαμβάνουν μέρος της ζωής μας.

Τι πιστεύετε πως ωθεί κάποιον να απευθυνθεί σε έναν ιδιωτικό ερευνητή;. 

Η αβεβαιότητα. Μπορεί να είναι απελπισμένος και σε αδιέξοδο και δεν μπορεί να βρει μια λύση στο πρόβλημα που έχει και στην απάντηση που ψάχνει. Η άλλη περίπτωση είναι ότι μπορεί να φοβάται και χρειάζεται απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα. Επίσης, η παρακολούθηση σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργεί ως προστασία.

Προστασία υψηλών προσώπων αναλαμβάνετε; Βλέπουμε φωτογραφίες σας με πολιτικούς, εφοπλιστές, επιχειρηματίες όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και με τους μεγαλύτερους του κόσμου, όπως με τον πλανητάρχη.

Ναι, και τώρα πρόσφατα στην Δ.Ε.Θ. είχαμε πολλά πρόσωπα υπό την προστασία μας και είναι κάτι που κάνουμε πολύ συχνά. Η φωτογραφία με τον Τραμπ ήταν την εποχή που δεν ήταν ακόμα πρόεδρος της Αμερικής. Κάποιοι δικοί μου τον φυλούσαν και έτσι γνωριστήκαμε και βγήκαμε φωτογραφία μαζί. Δεν είναι τίποτα δύσκολο στην δουλειά μας. Είναι απλά λίγο θέμα τύχης και συγκυριών για να κάνεις κάποια πράγματα που άλλοι δεν μπορούν να φανταστούν. Δηλαδή να βρεθείς δίπλα στις μεγαλύτερες προσωπικότητες του κόσμου. Έπαιξε και ρόλο το ότι είμαι πολύ παθιασμένος με αυτό που κάνω και το κυνηγάω πάρα πολύ. Πρόσφατα, αναλάβαμε την ενθρόνιση του αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου, ένα μεγάλο γεγονός, με δημοσιογράφους από όλο το κόσμο και με μεγάλες και ισχυρές προσωπικότητες.

Ποιο είναι το προφίλ ενός καλό ερευνητή; Τι πρέπει να προσέξει ένας πελάτης για να μην πέσει σε κάποιον απατεώνα;

Καταρχήν, το βασικότερο είναι ο ίδιος ο πελάτης, πριν πάει σε κάποιο γραφείο, να γίνει και αυτός ερευνητής και να κάνει την έρευνα του. Να ρωτήσει και να μάθει να δει αν αυτός στον οποίο απευθύνεται έχει άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος, αν είναι νόμιμος, αν έχει γραφείο, αν έχει καλές συστάσεις. Επίσης, είναι λίγο ύποπτο να σου παρουσιάζει ο ερευνητής ότι είναι όλα ρόδινα και ότι σίγουρα όλα θα λυθούν εύκολα και γρήγορα. Δεν πρέπει να δημιουργούνται ψευδαισθήσεις. Τέλος, με τη συμπεριφορά σου, με το να μην είσαι διακριτικός και προσεκτικός, μπορεί να δημιουργήσεις μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που αρχικά θα έλυνες, γι’ αυτό θέλει μεγάλη προσοχή. Προσπαθώ πάντα για το καλύτερο και με τις κατάλληλες ερωτήσεις και την σωστή συμπεριφορά να λύνω το πρόβλημα διακριτικά. Καλό είναι κάποιος πριν πάει σε ένα γραφείο να έχει ρωτήσει πρωτύτερα. Υπάρχουν ερευνητές που έχουν κάνει κακό στην δουλειά μας, όπως και σε όλα τα επαγγέλματα συμβαίνει αυτό. 

Τόση ώρα μιλάμε και χρησιμοποιούμε τον όρο ιδιωτικός ερευνητής. Γιατί έχει καταργηθεί στην Ελλάδα ο όρος ντετέκτιβ που είναι παγκοσμίως γνωστός σε όλους;

Γιατί ο Βουλγαράκης και οι σύμβουλοι του, όταν ήταν στην εξουσία, είπαν πως ο όρος «ντετέκτιβ» στο εξωτερικό είναι βαθμός και γι’ αυτό από φόβο πως ο πολίτης θα πιστέψει πως ο ιδιωτικός ντετέκτιβ έχει βαθμό στην αστυνομία, απαγόρευσε τη χρήση της λέξης. Αντί να αποσαφηνίσουμε τους όρους και να πούμε πως είναι άλλο ο ιδιωτικός ντετέκτιβ, απαγορεύτηκε ο όρος ντετέκτιβ και ιδιωτικός αστυνομικός με πολύ σοβαρές συνέπειες. Με την αστυνομία, παρ’ όλα αυτά, από πάντα συνεργαζόμασταν και συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε. Στον νόμο αυτό επίσης υπάρχουν πολλοί περιορισμοί και απαγορεύσεις, για παράδειγμα απαγορεύεται άτομο που ήταν στα σώματα ασφαλείας, στρατό, πυροσβεστική, να γίνει ιδιωτικός ερευνητής αν δεν περάσουν 5 χρόνια από την αποστρατεία του, ενώ και οι πρώτου βαθμού συγγενείς του, δε μπορούν να εργαστούν σε αυτό το επάγγελμα. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχει λογική, γιατί αποκλείει από ένα επάγγελμα κάποιον που μπορεί να θέλει να ασχοληθεί με αυτό και να έχει τις δυνατότητες να προσφέρει και να πετύχει.

Στην Ελλάδα πώς είναι το επάγγελμα σε σχέση με το εξωτερικό;

Πλέον είναι αναγνωρίσιμο και αποδεκτό και περισσότερο γνωστό σε σχέση με παλαιότερα, και ως επάγγελμα και ως υπηρεσία. Στο εξωτερικό οι χρεώσεις είναι εξωφρενικά ακριβές σε σχέση με εδώ. Το επάγγελμα και οι υπηρεσίες πληρώνονται αδρά. Έχουν καλύτερες παροχές, όμως και πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις. 

Πόσο κοντά είναι η ζωή του ιδιωτικού ερευνητή στην πραγματικότητα, σε σχέση με αυτό που βλέπουμε στις Αμερικάνικες ταινίες;

Φαίνεται εντυπωσιακή η ζωή του ντετέκτιβ στο σινεμά. Βέβαια, η ζωή δεν είναι ταινία, αλλά σίγουρα οι ίδιες οι ταινίες εμπνέονται από τη ζωή. Σε κάποια πράγματα, η μυθοπλασία πλησιάζει την πραγματικότητα. Το καλό είναι πως στην δουλειά αυτή δεν έχεις σταθερό σημείο, αλλάζεις συνεχώς μέρη όπου δουλεύεις, έχει αδρεναλίνη, έχει μια γοητεία.

Έχετε έναν εντυπωσιακό, προσεγμένο χώρο, με φωτογραφίες από τον James Bond. Σας αρέσει ως χαρακτήρας;

Αυτό προέκυψε όταν άρχισαν να μου λένε ότι είσαι ο James Bond της Ελλάδος. Το άκουγα από διάφορους και το υιοθέτησα και εγώ και έτσι τον χρησιμοποιώ και σαν σήμα κατατεθέν. Είναι ωραίο, γιατί είναι ο πιο κλασικός ήρωας ταινιών και βιβλίων και ο κόσμος αγαπάει τις ιστορίες του. Έχει μια γοητεία, είναι ένα πρότυπο. Μου αρέσει ο κινηματογράφος, όποτε προλαβαίνω και μπορώ παρακολουθώ.

Πιστεύετε στην διαφήμιση και μου αρέσει που το κάνετε με πρωτότυπο τρόπο, οικολογικό, περνώντας κοινωνικά μηνύματα.

Είναι κάποια αυτοκόλλητα που έχουμε βγάλει, από οικολογικά υλικά, τα οποία τοποθετούνται σε διάφορα σημεία και έχουν κάποια κοινωνικά μηνύματα, όπως για μια πόλη καθαρή, μηνύματα για ζώνη κατά την οδήγηση, για κράνος, μηνύματα για τα ναρκωτικά. Στην Αμερική όταν κάνεις τέτοιες διαφημίσεις έχεις υποστήριξη από τον ίδιο το δήμο. Θα έπρεπε και εδώ η πολιτεία να ορίζει τα σημεία που θα μπουν οι διαφημίσεις, το κόστος τους και να παροτρύνει οι διαφημίσεις να έχουν κοινωνικά μηνύματα.

Έχει τύχει να περπατάω στην Αριστοτέλους, να σκύψω και να δω το αυτοκόλλητό σας με το μήνυμα, να κρατάμε καθαρή την πόλη, και κάπως ντράπηκα που όλοι πετάμε σκουπίδια όπου μας αρέσει.

Αν πας στη Νέα Υόρκη, όπου ο πληθυσμός της είναι σαν μια ολόκληρη χώρα, δεν θα δεις ούτε ένα σκουπίδι στο δρόμο. Εμείς δεν ζούμε σε τόσο πολυπληθή πόλη, οπότε θα έπρεπε να φροντίζουμε περισσότερο το περιβάλλον γύρω μας. Μ’ αρέσει να περνάω κοινωνικά μηνύματα, όπως «Ποτό και οδήγηση δεν πάνε μαζί», «Το κράνος και η ζώνη σε δένει με την ζωή», «Ναι στη ζωή, όχι στα ναρκωτικά». Τα έχω υιοθετήσει. Καλό είναι να τα εφαρμόζουμε όλοι στην καθημερινότητα μας.

Το σήμα του γραφείου σας είναι ο μαύρος πάνθηρας, γιατί τον επιλέξατε;

Επειδή είναι ένα δυνατό, έξυπνο ζώο, που τρέχει πάρα πολύ και μου αρέσει. Το βάλαμε ως σήμα του γραφείου όταν πρωτοάνοιξε. Μετά από το γραφείο της Αμερικής, οι πάνθηρες έγιναν δύο και στην μέση μπήκε η υδρόγειος.

Οι υπηρεσίες σας είναι προσιτές στο κοινό;

Αυτή την στιγμή, ναι, γιατί έχουμε ρίξει τις τιμές πάνω από 50%, αλλά και πάλι ο κόσμος δυσκολεύεται να πληρώσει. Στα μηχανήματα δίνουμε πολλά λεφτά, αλλά επίσης και ο πελάτης έχει πολλές απαιτήσεις και οι απαιτήσεις θα πρέπει να πληρώνονται.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η μεγαλύτερη επιτυχία σας;

Ότι έχουμε καλύψει το 89% όσων κάναμε μέχρι στιγμής με επιτυχία. Αυτό από μόνο του αρκεί. Αυτό που θα συμφωνηθεί, θα γίνει. Δεν έχουμε συνήθως αποτυχίες, αυτά που λέμε, αυτά γίνονται.

Σήμερα με τους νέους αυστηρούς νόμους περί προσωπικών δεδομένων έχει δυσκολέψει η εργασία σας; 

Ναι, μας δυσκολεύει πάρα πολύ. Ακόμα και ένα βίντεο με μια ληστεία, έστω και κατά τύχη να καταγράψω, μπορεί να το παραδώσω και να πάω πρώτα εγώ κατηγορούμενος και μετά ο ληστής για την πράξη του. Είναι δίκοπο μαχαίρι και μπορεί να υποστούμε τις συνέπειες, οπότε μετράμε πάντα.

Υπάρχουν πολλές άλυτες υποθέσεις, οι οποίες για χρόνια αποτελούν μυστήριο για όλους μας και για χρόνια μας βασανίζουν. Γιατί δεν έχει βρεθεί λύση σ’ αυτές;

Γιατί είναι δύσκολες υποθέσεις και δεν υπάρχει χρόνος και προσωπικό για να ασχοληθεί. Είναι υποθέσεις που πρέπει να ασχοληθεί κάποιος υπερβολικά πολύ, να αφιερώσει χρόνο και χρήμα, και έτσι κάπως μένει η έρευνα στην μέση, δεν προχωράει, εξασθενεί και δεν βρίσκονται ποτέ οι απαντήσεις.

Είστε καχύποπτος με τους ανθρώπους; 

Δεν ήμουν από την φύση μου, αλλά μετά από κάποια χρόνια γίνεσαι, είσαι πιο επιφυλακτικός με τους γύρω σου.

Κινδύνους έχει η δουλειά;

Έχει κινδύνους η δουλειά, αλλά εγώ δεν φοβήθηκα ποτέ μου. 

Θα το συνιστούσατε το επάγγελμα σε κάποιον νέο παιδί;

Αν το έχει το μικρόβιο, του αρέσει, αν έχει γερό στομάχι, γρήγορο μυαλό, θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα. Αν του αρέσει η δουλειά, θα πρέπει να περάσει από πολλά στάδια για να ολοκληρωθεί ως επαγγελματίας.

Ποιο κομμάτι της δουλειά σας αρέσει περισσότερο;

Η έρευνα, αυτό είναι που μου αρέσει. Η έρευνα είναι αυτή που σε πάει κοντά, σε πάει μακριά, σου δίνει χρήματα, επιτυχίες, αλλά μπορεί να σου δώσει και απογοητεύσεις και αποτυχίες.

Ποια είναι η πιο περίεργη ιστορία που έχει συμβεί στα τόσα χρόνια λειτουργίας του γραφείου;

Είναι διάφορες ιστορίες που θα μπορούσα να πω. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές έχει να κάνει με την πρώτη αγάπη που δεν ξεχνιέται ποτέ. Ήρθε μια κυρία μαζί με τα παιδιά της και μου είπε ότι ο 70χρόνος άντρας της την απατάει, αλλά δεν μπορεί να το αποδείξει. Μου φάνηκε περίεργο στην αρχή. Από την παρακολούθηση προέκυψε ότι αυτός ο κύριος συναντούσε την πρώτη του αγάπη μέσα στο τρένο από Θεσσαλονίκη για Κατερίνη και πάλι πίσω. Αυτός 76, αυτή 72, και κάνανε αυτήν την διαδρομή μόνο για να βρίσκονται και να κάνουν ότι κάνουν εκεί μέσα. Μας συγκίνησε η ιστορία, όσο παλαβή και αν ακούγεται τελικά.

Χαλαρώνετε καθόλου, υπάρχει ελεύθερος χρόνος; 

Εντάξει, αν θέλεις βρίσκεις και τον ελεύθερο χρόνο, αλλά μου αρέσει η δουλειά που κάνω και την κάνω πολλά χρόνια, είναι το πάθος μου.

Τα σχέδια σας για το μέλλον; 

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει και πολύ μέλλον και η αλήθεια είναι πως δεν γίνονται θαύματα. Προσπαθώ να διατηρήσω αυτά που έχω και να κάνω πολύ καλά την δουλειά μου. 

Πόσα χρόνια θα το κάνετε ακόμα; 

Θα το κάνω όσο αντέχουν τα χέρια, τα πόδια και το μυαλό μου. Δεν είναι μια δουλειά που μπορείς να την κάνει ξεκούραστα και μέσα από το γραφείο. Δεν έχω πει ακόμα ότι έχω κουραστεί. Νομίζω ότι έχουμε μέλλον ακόμα μπροστά μας.

Περισσότερα: https://ereunitis.gr