Πέτρο, πως έφτασες στην κορυφή της Ευρώπης;

Πως γίνεται ένα παιδί που αρχικά δεν του άρεσε η κωπηλασία, τελικά να διακρίνεται σε σημαντικές διοργανώσεις του αθλήματος; Ο Πέτρος Γκαϊδατζής είναι ένα από εκείνα τα παιδιά. Ενώ αρχικά δεν τον κέρδισαν οι αναγνωριστικές προπονήσεις που έκανε εν τέλει ο 22χρονος συνέχισε με αποτέλεσμα να λάβει πολλές διακρίσεις. 

Πρώτος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κωπηλασίας, έχει κατακτήσει άλλα δύο χρυσά σε πανευρωπαϊκές διοργανώσεις, καθώς και δεύτερη θέση σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Ο Πέτρος έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη. Είναι φοιτητής της Ιατρικής του ΑΠΘ και έχει ολοκληρώσει 3 έτη. Αυτή τη στιγμή έχει αναβάλλει τις σπουδές του για την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 2024. 

«Αυτό έχει γίνει γιατί συνήθως βρίσκομαι στην Αθήνα και η σχολή μου είναι στη Θεσσαλονίκη, οπότε δεν μπορώ να παρακολουθώ τα μαθήματα ταυτόχρονα. Όταν θα ολοκληρώσω τις υποχρεώσεις μου στην Ολυμπιάδα, θα συνεχίσω κανονικά την σχολή μου»

“Στην αρχή δεν μου άρεσε η κωπηλασία – έκανα 5-6 μήνες προπόνηση και μετά το καλοκαίρι σταμάτησα”

Μιλώντας για τα όσα έχει στερηθεί όλα αυτά τα χρόνια για να πετύχει τις διακρίσεις, ο Πέτρος αναφέρει πως έχει κάνει κάποιες θυσίες. 

«Όταν ακόμα πήγαινα σχολείο δεν μπορούσα να βγαίνω τόσο συχνά με τους φίλους μου. Πήγαινα το πρωί προπόνηση, μετά απευθείας στο σχολείο και όταν σχολούσα ξανά προπόνηση. Τα απογεύματα και τα βράδια διάβαζα για να μην χάσω την επαφή μου με τα μαθήματα. Αυτό που χάνεις στην αρχή είναι κυρίως ο χρόνος που θα περνούσε κάποιους με τους φίλους και την οικογένεια του. Τώρα τα πράγματα είναι  διαφορετικά. Έχω και εγώ εντελώς άλλο σκεπτικό. Πλέον το έχω συνηθίσει, είναι η ρουτίνα της ζωής μου. Η θυσία που κάνω τώρα είναι το γεγονός πως έχει σταματήσει την σχολή μου και έτσι χάνω χρόνια. Βέβαια είναι κάτι που θέλω. Οποιοσδήποτε το κάνει όλο αυτό και το θέλει πραγματικά, δεν το βλέπει ως θυσία»

Όπως εξηγεί ο Πέτρος στην αρχή η κωπηλασία – τους πρώτους αναγνωριστικούς μήνες – δεν του άρεσε, γι’ αυτό και μετά από 5-6 μήνες σταμάτησε. Στη συνέχεια η μητέρα του τον παρότρυνε να συνεχίσει και αφού ξεκίνησαν τα μαθήματα στη βάρκα κόλλησε και δεν ήθελε να κάνει τίποτα άλλο.

«Το άθλημα στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου διαδεδομένο. Για να ξεκινήσει κάποιος κωπηλασία, όπως έγινε και με μένα, πρέπει να υπάρχει κάποιος γνωστός. Στη δική μου περίπτωση υπήρχε μία περίοδος που δεν ασχολούμουν με κανένα άθλημα. Περίπου στη Β’ Γυμνασίου, ένας γνωστός μου που έκανε τότε κωπηλασία μου είπε να πάω για να δοκιμάσω. Στην αρχή δεν μου άρεσε – έκανα 5-6 μήνες προπόνηση και μετά το καλοκαίρι σταμάτησα, όμως η μητέρα μου με παρότρυνε να συνεχίσω. Και κάπως έτσι την επόμενη χρονιά μου άρεσε και κόλλησα»

Σε κάθε περίπτωση η κωπηλασία είναι ένα πολύ δύσκολο άθλημα. Όπως αναφέρει ο Πέτρος: «δεν πρόκειται μόνο για την στιγμή του αγώνα γιατί αν έχεις προετοιμαστείς κατάλληλα δεν θα έχεις πρόβλημα. Ο αγώνας είναι δύσκολος ψυχολογικά γιατί όταν στήνεσαι στην εκκίνηση είναι 50-50. Είναι κάποιοι αθλητές που στην προπόνηση μπορεί να μην αποδίδουν, όμως επειδή είναι πολύ καλοί στο ψυχολογικό κομμάτι μπορούν να αποδώσουν»

“Η κωπηλασία δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη και δεν υπάρχει μεγάλη στήριξη από χορηγούς. Ο καθένας πρέπει να το κυνηγάει μόνος του”

Μιλώντας για τις προπονήσεις ο νεαρός αθλητής δηλώνεις πως είναι πολύ απαιτητικές.

«Κάνουμε 2-3 προπονήσεις την ημέρα, συνολικής διάρκειας 8 ώρες. Σίγουρα το πρωί 4-5 ώρες και άλλες 2-3 ώρες το απόγευμα. Η προπόνηση επίσης είναι δύσκολη διότι δεν έχουμε αγώνες μέσα στη χρονιά. Οι αγώνες που συμμετέχουμε είναι 3-4 συνήθως προς το καλοκαίρι, οπότε τον χειμώνα κάνουμε επί 9μήνες μόνο προπόνηση. Αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο για κάποιους. Δεν είναι σαν το ποδόσφαιρο που υπάρχουν αγώνες κάθε σαββατοκύριακο. 

Όταν έρχεται η ώρα των αγώνων τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μία εβδομάδα πριν τους αγώνες χαλαρώνουμε λίγο την προπόνηση, για να μπορέσει ο οργανισμός να ξεκουραστεί. Ο καθένας ως αθλητής όσο περνάνε τα χρόνια και φτάνουμε σ’ ένα υψηλό επίπεδο έχει αναπτύξει δικούς του τρόπους για να ξεκουράζεται και να αποδίδει. Εγώ προσπαθώ να χαλαρώνω, όταν φτάνει η ώρα του αγώνα μόνο σκέφτομαι την κούρσα γιατί αν την σκέφτεσαι συνέχεια αν δεν πάει κάτι όπως το έχεις στο νου σου, θα πανικοβληθείς»

Σχετικά με τις διαφορές που υπάρχουν στο εξωτερικό, ο Πέτρος τονίζει πως υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην προπόνηση που κάνουν οι αθλητές κάθε χώρας.

«Στο εξωτερικό κάποιες χώρες οι οποίες έχουν την οικονομική δυνατότητα ταξιδεύουν και κάνουν κοινόβια προετοιμασία σε άλλες χώρες για να μπορέσουν να βρουν πιο ήρεμα νερά. Σε θέμα καθαρά προπόνησης κάποιες χώρες, κυρίως στα βόρεια (Αγγλία, Νορβηγία) δεν χρειάζονται τόση ένταση γιατί είναι ήδη τα σώματα τους δυνατά λόγω φυσικής διάπλασης. Εμείς στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ισπανία κάνουμε πολύ προπόνηση για την ένταση. Ανεβάζουμε πολύ τους ρυθμούς στις κούρσες, κάνουμε πολλές κουπιές το λεπτό για να πάμε πιο γρήγορα, ενώ οι βορειότερες χώρες βάζουν περισσότερη δύναμη. Βέβαια αυτό εξαρτάται και από τον κάθε αθλητή»

Στήριξη από πολιτεία

Δεν είναι λίγοι οι αθλητές που έχουν κάνει δημόσια έκκληση στην πολιτεία να βοηθήσει τους αθλητές να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν.

«Η κωπηλασία δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη και δεν υπάρχει μεγάλη στήριξη από χορηγούς. Ο καθένας πρέπει να το κυνηγάει μόνος του. Εγώ βρίσκομαι σε μία εταιρεία, έχω έναν μάνατζερ, ο οποίος προσπαθεί να μου βρει χορηγούς για να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπάω. Η πολιτεία δεν μπορώ να πω ότι στηρίζει καθαρά τον αθλητή, δηλαδή δεν πληρώνομαι εγώ από κάποιον μηνιαία. Θα δώσει η πολιτεία κάποιο προϋπολογισμό στην ομοσπονδία και εκείνη θα πάρει καινούργιες βάρκες, νέο εξοπλισμό»

Ολυμπιακοί Αγώνες και το μεγάλο όνειρο

Ίσως ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα κάθε αθλητή είναι η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετέπειτα η κατάκτηση μεταλλίου. Ο νεαρός αθλητής εξομολογείται πως όσο περνάνε τα χρόνια, έρχονται και άλλες επιτυχίες, βλέπει πως μπορεί να ανταπεξέλθει σ’ ένα πιο υψηλό επίπεδο και ο στόχος των Ολυμπιακών μοιάζει πιο ρεαλιστικός. 

«Πιστεύω πως έχω φτάσει σ’ ένα σημείο που μπορώ να πάρω πρόκριση στους Ολυμπιακούς. Δεν θα μιλήσω για κάποια διάκριση γιατί είναι εντελώς διαφορετικό το να προκριθείς και το να πάρει κάποιο μετάλλιο. Είμαι γενικά πολύ αισιόδοξος. Είναι το μέγιστο που μπορείς να καταφέρεις. Είναι λίγοι οι άνθρωποι που τα έχουν καταφέρει και μόνο αυτό το γεγονός σε δελεάζει και θέλεις να τεστάρεις τον εαυτό σου αν μπορεί να τα καταφέρει. Το όνειρο μου είναι να πετύχω πράγματα στην κωπηλασία και στον αθλητισμό. Θέλω επίσης να μπορέσω να πάρω και το πτυχίο μου στην Ιατρική. Όνειρο μου είναι να μην φτάσω σε σημείο να μην είμαι χαρούμενος μ’ αυτά που κάνω»