«Πρόσωπα…αλλιώς»: Άννα Κυριακίδου

(Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου. Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, που είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη). 

Ποια είσαι;

“Ηθοποιός είμαι”, απάντησα στην κυρία που με ρώτησε στο κατάστρωμα, στο ταξίδι της επιστροφής από την Ερμούπολη, “ε, δεν πειράζει, τι να κάνουμε” μου απάντησε. Η φίλη μου, η Έλσα η δικηγόρος, γέλασε με τη συνάδελφο της. Ηθοποιός είμαι, ηθοποιός, γεννήθηκα με αυτό το κουσούρι, τα έχετε ακούσει από πολλούς, τα γνωστά, μάζευα τα παιδιά της γειτονιάς στην Αρετσού και φτιάχναμε παραστάσεις. Έγραψα, σκηνοθέτησα και έπαιξα σε ένα έργο που λεγόταν “Παναμάς”, στην έκτη δημοτικού, στην αποχαιρετιστήρια γιορτή. Ο Παναμάς, ήμουν εγώ: ένας αδέξιος υπηρέτης που κάνει γκάφες διαρκώς. Στην φωτογραφία βέβαια που υπάρχει στο εξοχικό μας, βλέπω πως φορούσα χωρίς κανένα κόμπλεξ η δισταγμό η τσίπα να το πω, γαλάζιο μπλουζάκι με γιακαδάκι, καρό φούστα και τσόκαρα μπεζ dr scholl. Τα παιδιά γελούσαν δεν τους ένοιαζε, το θέατρο είναι παιχνίδι. Παιχνίδι ναι, έχει και το κλάμα και το γέλιο μαζί. Θυμάμαι το κλάμα που έριξα γιατί καθαρίσαμε το θέατρο στην οδό Χιλής στην Καλαμαριά (το σημερινό θέατρο Σταύρου Κουγιουμτζή). Βάζαμε χλωρίνες και vim μαζί για να καθαρίσουμε το μωσαϊκό, παίζαμε το Δον Καμίλο τότε, και εγώ χάλασα τα πορτοκαλί σταράκια μου, τα έσκισα απ τη χημική δολοφονική ένωση. Πήγα σπίτι, τα έκρυψα από τη μαμά μου και έκλαιγα όλη νύχτα αλλά ήμουν χαρούμενη γιατί το πάτωμα από το θέατρο έλαμψε. Άλλο κλάμα θυμάμαι.. όταν δεν πέρασα στη σχολή του κρατικού, το βράδυ πήγα να παρακολουθήσω την παράσταση της λυρικής, ο Κουρέας της Σεβίλλης, δεν είδα τίποτα από τα δάκρυα που έριξα στο θεωρείο. Αργότερα μια απο τις δυο ωραιότερες ημέρες της ζωής μου. Η πρεμιέρα των “Τριών αδερφών” του Τσέχωφ, στο Θέατρο Αμαλία, γεμάτη χαρά, δώρα από τους δασκάλους μου, τους συναδέλφους μου κι εγώ ντυμένη Ιρίνα με τα λευκά, σαν νύφη φρέσκια και αμόλυντη, γεμάτη ευχαρίστηση και ηδονή από ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα…και μετά ταξίδια, ταξίδια πολλά, στην Κατοχή ως Ελένη, στη μουσική του τσιτσάνη ως Μπέλλου, την Σκανδιναβία ως Ανιές, στην Ιρλανδία ως Πόλυ, στη Ρωσία ως Μάσα, στην Επίδαυρο ως Άννα που παίρνει το αίμα της πίσω! Ταξίδια πολλά και ας μην έχω πάει σε πάνω από τρεις χώρες. Μια ζωή γεμάτη χάρες και κλάμα. Που να εξηγήσεις της κυρίας στο κατάστρωμα του πλοίου.

Που είσαι;

Είμαι ξαπλωμένη στο χειρουργείο και τρέμω από την επισκληρίδιο, κοιτάζω το ρολόι επισταμένως στον τοίχο και περιμένω, περιμένω να την δω, την κουβαλάω 9 μήνες βρε αδερφέ, από δεξιά ορμάει η καθαρίστρια και με μία τεράστια σφουγγαρίστρα αρχίζει να καθαρίζει τα αίματα από την προηγούμενη γέννα και μουρμουρίζει: “καλά πού είναι η πρωινή καθαρίστρια, εγώ κορόιδο είμαι;”, στα αριστερά μου οι γιατροί πιάσανε την ψιλοκουβέντα και κάνουνε χαβαλέ τρελό, έρχεται μία νοσοκόμα, μου ακουμπάει το μέτωπο και μου λέει να ησυχάσω, “ησύχασε κορίτσι μου”, λέει και φεύγει αμέσως. Ορκίζομαι ότι αυτό ήταν το πιο παρηγορητικό άγγιγμα στον κόσμο, ακόμα και από τη μητρική αγκαλιά. Αφού λοιπόν προχώρησε η διαδικασία και δυο άντρες πάτησαν την κοιλιά και τα πνευμόνια μου και τα έκαναν πιο ψιλά από τσιγαρόχαρτο, αφού μου έκοψαν 7 στρώσεις απ την κοιλιά μου, την είδα να βγαίνει, να σηκώνεται ψηλά, να μου τη βάζουν δίπλα μου και να την αντικρίσω για πρώτη φορά,την κόρη μου, σε εκείνο το χειρουργείο, που έγινα μάνα και όλα έμοιαζαν σαν ένα σουρεαλιστικό έργο που ήμουν και θεατής και πρωταγωνίστρια μαζί. Η παράνοια της συνεχούς παρατήρησης, συνήθειο του επαγγέλματος κυρίες και κύριοι, και η ταυτόχρονη παραδοχή, του πόσο περίπλοκη είναι η ζωή μας, (σαν θέατρο), μέσα στην ίδια στιγμή. Στον ίδιο χώρο πρωταγωνίστριες: η μια ζει το μεγαλείο της μητρότητας κ η άλλη την ήττα της σφουγγαρίστρας.

Τι κάνεις;

Κάνω ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Πηγαίνω το πρωί στη δουλειά μου στο βασιλικό θέατρο, παίζουμε το αριστούργημα της Στέλλας Μιχαηλίδου “Πολυξένη”. Εκεί υποδύομαι τη μάνα, γυρίζω σπίτι και συνεχίζω να παίζω τον ίδιο ρόλο με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Κάνω όνειρα, υπομονή, κάνω αστεία πολλά, πολλές φορές κάνω πως δεν είμαι εγώ. Γιατί φώναξαν τα παιδιά “δεν εχω οξυγόνο”, κι εγώ ξέρω τι σημαίνει αυτό.

Τι θέλεις;

Θέλω να βρίσκομαι και να συναντιέμαι με ανθρώπους που μιλάμε την ίδια γλώσσα, θέλω η πόλη μου να έχει το θέατρο που της αξίζει, θέλω η πόλη μου να έχει τις αίθουσες που της αξίζουν, θέλω να συνεχίσω να είμαι στη σκηνή, όσο μπορώ, θέλω να ησυχάσει το παιδί μέσα μου, να κοιμηθεί τακτοποιημένο και ήρεμο για να συνεχίσω και εγώ το παιχνίδι της ζωής, ήρεμα και σιγανά, με ζαριές, ήττες και νίκες, με τη φουρτούνα μέσα μου και την ήρεμη θάλασσα αλλά ποτέ χωρίς οξυγόνο.

Εάν…θα…

Εάν θα ξαναγεννιόμουν πάλι ηθοποιός θα γινόμουν. Αυτό δεν είναι επιλογή, αυτό μου το ψιθύρισε ένας άγγελος στο αυτί μου, όταν ήμουνα μωρό. Εάν θα μπορούσα όμως, θα διόρθωνα κάποια λάθη που έκανα στο παρελθόν. Πιστεύω στις δεύτερες ευκαιρίες και με γοητεύει το παρελθόν. Θα ξαναγεννιόμουν λοιπόν, με δόξα και τιμή θα γινόμουν ηθοποιός και θα απέφευγα κάποιες κακοτοπιές και κάποιες μα… Ελάτε να δείτε την Πολυξένη μας στο Βασιλικό. Ελάτε να ακουμπήσει η ψυχή σας σ αυτό το παιδάκι που ψάχνει τη θέση του στον κόσμο. Είναι το αδερφάκι σας, είναι όλοι εμείς. https://www.ntng.gr/Default.aspx?lang=el-GR&page=2&production=61308

Selfie:

Η Άννα Κυριακίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στο Εργαστήρι Θεατρικής Τέχνης της Πειραματικής Σκηνής της “Τέχνης” και στο Τ.Ε.Ι.Θεσσαλονίκης στη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας. Παρακολούθησε διάφορα σεμινάρια θεάτρου και μαθήματα χορού στη σχολή χορού του Δήμου Καλαμαριάς. Ασχολήθηκε με την εκπαίδευση στο θέατρο και συνεργάστηκε με το Κ.Θ.Ε.Θ., το Αβέρτο Θέατρο, το ΙΕΚ ΑΚΜΗ (Ακαδημία Τέχνης).

Έπαιξε στο θέατρο στις εξής παραστάσεις: Τρεις Αδερφές (Ιρίνα), Ο γλάρος (Μάσα), Βρικόλακες (Ρεγγίνα), Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας (Τιτάνια), Εκκλησιάζουσες (Νέα), Πέντε Σιωπές (Μαίρη), Το παιδί (Ανιές), Εργαζόμενα κορίτσια (Ρεβέκκα), Μετά τη βροχή (Κοκκινομάλλα γραμματέας), Το έξυπνο πουλί (Γκούντρουν), Ποιος είναι δίπλα μου (Κέλλυ), Μέρες ολόκληρες, νύχτες ολόκληρες (Εκείνη), Η Γκρέτα Γκάρμπο ήρθε στη πόλη μας (Πόλυ), Η Συναναστροφή (Βασιλική), Ένα κραχ στον Παράδεισο (Λέλα), Φτερά μπεκάτσας (Ράνια), Η όπερα του ζητιάνου (κα Πίτσαμ), Τζιτζιμιτζιχοτζιριά (κα Ούργκα), Το όνειρο του Ρο (Ψιλή, Δέλτα), Μετά το πρώτο κουδούνι (η Σκηνογράφος), Αλεύρι, τυρί και κάτι κόκκινο στην κορυφή (κα Διευθύντρια), Δον Καμίλο (Τζούλια), Ερωτικό Συμπόσιο, Από κοστούμι σε κοστούμι, Ανέβα στη στέγη να φάμε το σύννεφο (Γιαγιά) κ.α. Συνεργάστηκε με την Ελεύθερη Σκηνή, το Θέατρο Αθήναιον, την ομάδα Passatempo, το Κ.Θ.Ε.Θ. κ.α., αλλά κυρίως υπήρξε μέλος της Πειραματικής Σκηνής της “Τέχνης” συμμετέχοντας σε πάρα πολλές παραστάσεις ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. Συνεργάστηκε επίσης με τους εξής σκηνοθέτες: Ν. Χουρμουζιάδη, Σ. Μιχαηλίδου, Γ. Μόσχο, Γ. Καλαβριανό, Α. Ρεβή, Χ. Χατζηβασιλείου, Τ. Τζαμαργιά, Σ. Σπυράτου, Γ. ΚαλαΪτζή, Β. Γεωργιάδου, Ν. Παπανδρέου, Π. Ζηβανό, Γ. Παρασκευόπουλο, Σ. Καρακάντζα, Ε. Βασιλικιώτη, Δ. Χουμέτη, Ν. Χατζηπαππά, Σ. Χατζηαδαμίδη, Μ. Κακογιάννη, Β. Παπαβασιλείου, Γ. Σκουρλέτη κ.α. Έπαιξε στο σήριαλ της ΕΡΤ 3, Οι κυνηγοί του Piper Methistiqum (Χριστίνα) και στην ταινία του Πάνου Καρκανεβάτου, Το ρουλεμάν (Λέλα).

Συνεργασίες με το ΚΘΒΕ . Πολυξένη / Μιχαηλίδου Στέλλα (Σκηνοθεσία) . Βίρα τις άγκυρες / Παπαθανασίου Θανάσης, Ρέππας Μιχάλης (Συγγραφέας) / Πελτέκης Αστέριος (Σκηνοθεσία) . Σιωπή, ο Βασιλιάς ακούει / Κολαλάς Αθανάσιος (Σκηνοθεσία) . Συμμετοχή στη 19η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης . Σ’ εσάς που με ακούτε / Αναγνωστάκη Λούλα (Συγγραφέας) / Θεοδωρίδης Χρήστος (Σκηνοθεσία) . Η τριλογία του παραθερισμού / Γκολντόνι Κάρλο (Συγγραφέας) / Σκουρλέτης Γιάννης (Σκηνοθεσία) . Μπίλλυ ο ψεύτης / Γουώτερχαους Κηθ, Χωλ Γουίλλις (Συγγραφέας) / Νικολάου Νανά (Σκηνοθεσία) . Ελένη / Ευριπίδης (Συγγραφέας) / Παπαβασιλείου Βασίλης (Σκηνοθεσία) . Τέταρτη διάσταση / Ρίτσος Γιάννης (Συγγραφέας) / Σπυροπούλου Πολυξένη (Σκηνοθεσία) . Τρωάδες / Ευριπίδης (Συγγραφέας) / Παρασκευόπουλος Γιάννης (Σκηνοθεσία) . Εορτές Ραδιοφώνου: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης / Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος (Συγγραφέας) . Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου / Ζέη Άλκη (Συγγραφέας) / Τζαμαργιάς Τάκης (Σκηνοθεσία) . 2018: Ολοήμερο Θερινό Καλλιτεχνικό Εργαστήρι για παιδιά . Σε μένα μιλάς; / Χάχφελντ Ράινερ (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδου Στέλλα (Σκηνοθεσία) . 13 Μετρό Στάση Πανεπιστήμιο / Καπέλιος Νίκος (Σκηνοθεσία) . Σκηνοθετώντας τον Ντελακρουά / Μαραγκόπουλος Νικόλας (Σκηνοθεσία) . Οικογένεια Νώε / Καλογεροπούλου Ξένια, Μοσχόπουλος Θωμάς (Συγγραφέας) / Μιχαηλίδου Στέλλα (Σκηνοθεσία) . ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ on the road / Χατζηαδαμίδης Στέλιος (Σκηνοθεσία) . Σερσέ λα φαμ / Πασχάλης Στρατής (Συγγραφέας) / Σπυράτου Σοφία (Σκηνοθεσία) . ”Με μουσικές εξαίσιες… με φωνές!…” Μια μουσική ιστορία της Θεσσαλονίκης / Λιάβας Λάμπρος (Συγγραφέας) / Σπυράτου Σοφία (Σκηνοθεσία)