«Πρόσωπα…αλλιώς»: Άσπα Δολιώτη

(Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου. Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, που είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη). 

Ποια είσαι;

Είμαι η Άσπα και από μικρή αρνήθηκα να μεγαλώσω… πάντα μου άρεσε να είμαι το παιδί που έπαιζε στις αλάνες με χτυπημένα γόνατα και μια μπάλα στα χέρια ή που πάνω σ΄ ένα κόκκινο ποδήλατο ανακάλυπτε τις πέρα γειτονιές και καινούργιους φίλους. Για μένα η γειτονιά μου και το σχολείο μου ήταν τα μέρη που ένιωθα όμορφα, ήταν γεμάτα αγαπημένα πρόσωπα, φασαρία και πανύψηλα, έτσι τα έβλεπα τότε, πεύκα. Είχα την τύχη να είμαι από τα παιδιά εκείνα που το σχολείο τούς ταιριάζει, που το διάβασμα και τα βιβλία ήταν το όχημα, το κόκκινο ποδήλατο για περιπλάνηση σε άλλες πιο μακρινές γειτονιές. Έτσι αποφάσισα να μην εγκαταλείψω ποτέ εκείνα που μ΄ έκαναν να νιώθω σαν το σπίτι μου, τα βιβλία και τα σχολεία.

Πού είσαι;

Από μικρή με γοήτευαν τα δέντρα και πάντα έσκαβα στις ρίζες τους, ίσως και γι΄αυτό τελικά να κατάφερα και η ίδια να βγάλω ρίζες εδώ, σ΄αυτή την πόλη, τη Θεσσαλονίκη. Σ΄ αυτό φυσικά με βοήθησε πολύ και το Πανεπιστήμιο της πόλης μας που μου άνοιξε έναν νέο δρόμο, εκείνον της Παιδαγωγικής… έναν δρόμο που ποτέ δε σταμάτησα ν΄ ακολουθώ και να ανακαλύπτω νέα σταυροδρόμια. Από νωρίς, λοιπόν, κατάλαβα ότι το φυσικό μου περιβάλλον είναι η τάξη και οι φωνές και η φασαρία μου δίνουν ζωή.

Τι κάνεις;

Αυτό λοιπόν που κάνω είναι να διδάσκω… είμαι εκπαιδευτικός ή καλύτερα καθηγήτρια, η λέξη δασκάλα για μένα είναι κάτι σαν τίτλος ευγενείας και γι΄ αυτό και σπάνια τη χρησιμοποιώ. Σε κάθε τάξη ψάχνω να συναντήσω εκείνο το παιδί που δε νιώθει το σχολείο σπίτι του, που σε αποφεύγει με το βλέμμα του και διστάζει να σου μιλήσει. Το παιδί που νιώθει αόρατο, και πρέπει με ένα σου χαμόγελο ή μια σου κουβέντα να βρει το κουράγιο να συνεχίσει. Ψάχνω το παιδί που θα νιώσει ότι έχει δικαίωμα να μιλήσει, να ονειρευτεί, να φανταστεί και ν΄ αμφισβητήσει. Για μένα διδάσκω σημαίνει ακούω, νοιάζομαι, μαθαίνω και προσπαθώ και η ίδια ν΄ αλλάξω…

Τι θέλεις;

Θέλω να μη βλέπουμε τα λάθη και τις δυσκολίες ως εμπόδια αλλά ως προκλήσεις! Θέλω ένα σχολείο που να χωράνε όλα τα παιδιά, χωρίς να χρειαστεί ν΄ αλλάξουν! Θέλω τα παιδιά μου ν΄αγωνίζονται και να διεκδικούν έναν καλύτερο κόσμο!

Εάν….θα…

Εάν θα είχα το μαγικό ραβδάκι θα άλλαζα εμένα κι όχι τα παιδιά!

Selfie

Η Άσπα Δολιώτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής στο ΑΠΘ, συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στον τομέα της Παιδαγωγικής. Πριν λίγα χρόνια επέστρεψε στο ΑΠΘ και ξανασπούδασε στο τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης. Έχει εργαστεί σε διάφορες δομές άτυπης εκπαίδευσης στην Θεσσαλονίκη με παιδιά διάφορων ηλικιών και τα τελευταία 15 χρόνια εργάζεται ως φιλόλογος στην ιδιωτική εκπαίδευση. Συμμετέχει σε σεμινάρια και δράσεις που σχετίζονται με τη λογοτεχνία, το θέατρο και τις τέχνες στις εκπαίδευση.