(Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου. Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, που είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).
Ποιος είσαι;
Ποιός είμαι…; Η πρώτη ερώτηση είναι και η πιο δύσκολη…! Ας αρχίσουμε από τα απλά λοιπόν! Είμαι ο Σάββας και είμαι αρχαιολόγος. Είμαι παράλληλα κάτι που κάποιος θα ονόμαζε ως “Huge Nerd” (έτσι μου λένε τουλάχιστον). Μου αρέσει η επιστήμη μου, η μελέτη της ιστορίας και οι αργόσχολες συζητήσεις που τραβάνε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες περί πολιτικής, τέχνης, ιστορίας, φιλοσοφίας, περί της ανθρώπινης ύπαρξης και της ζωής γενικότερα. Μου αρέσουν επίσης τα παιχνίδια ρόλου, τα παιχνίδια στρατηγικής, τα διάφορα ανούσια εγκυκλοπαιδικά trivia, τα βιβλία, τα ταξίδια, οι εξερευνήσεις, οι νέες κουλτούρες και οι παλιοί πολιτισμοί, η ροκ μουσική, οι metal συναυλίες κτλ κτλ κτλ… μου αρέσει να μου αρέσουν πράγματα μάλλον…! Μεγάλη μου αγάπη αποτελούν, τέλος, οι γαστρονομικές αναζητήσεις, οι μπυροκαταστάσεις, οι τσιπουροκαταστάσεις και η θάλασσα.
Που είσαι;
Λίγο εδώ, λίγο εκεί, λίγο παραπέρα! Η βάση μου είναι στη Θεσσαλονίκη, η οποία είναι και η πόλη της καρδιάς μου, αλλά η φύση του επαγγέλματός μου είναι τέτοια που συχνά με πάει μακριά από τα όρια της. Έχω δουλέψει σε διάφορες αρχαιολογικές συμβάσεις στην Κρήτη, στην Κέρκυρα, στο Κιλκίς και σε πολλά άλλα μέρη. Τα τελευταία χρόνια ήμουν στη Χαλκιδική. Κάπως αντιφατικό αλλά όσο μου αρέσει να έχω την “έδρα” μου άλλο τόσο μου αρέσει να ζω και να γνωρίζω άλλα μέρη.
Τι κάνεις;
Συνήθως ασχολούμαι με την έρευνα στο εκάστοτε πρόγραμμα που εργάζομαι ή να βουτάω με ένα τσαπάκι στο χέρι μέσα στα σκάμματα των διαφόρων ανασκαφών. Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι μεταξύ συμβάσεων και ετοιμάζομαι για το επόμενο αρχαιολογικό έργο που θα χρειαστεί να αναλάβω. Εδώ και μια δεκαετία είμαι και μέσα στην οργανωτική ομάδα της έκθεσης Comic ‘n’ Play, της μακροβιότερης και παλαιότερης έκθεσης του είδους που φιλοξενείται στην πόλη μας. Έχοντας τελειώσει πριν κάποια χρόνια το μεταπτυχιακό μου στην κλασική αρχαιολογία, ψάχνω επίσης να βρω το θέμα για το διδακτορικό μου (ή καλύτερα ψάχνω τον χρόνο και το κουράγιο για να το ψάξω ;-Ρ). Last but not least, πριν λίγο καιρό παντρεύτηκα την εκλεκτή συνοδοιπόρο στη ζωη μου, οπότε διανύω και αυτό το καινούργιο κεφάλαιο γεμάτο νέες εμπειρίες, ταξίδια και σταθμούς.
Τι θέλεις;
World Peace and Happiness! Ώπα, αυτό είναι από άλλο κείμενο…! Σοβαρά τώρα, αυτό το οποίο θα ήθελα περισσότερο είναι ο κόσμος και ειδικά οι Έλληνες να αντιμετωπίζουν με διαφορετικό και πιο ώριμο τρόπο την ιστορία. Για το πλήθος η ιστορία είναι αυτό το βαρετό πράγμα που τους έβαζαν αυστηροί καθηγητές και δάσκαλοι να αποστηθίσουν παπαγαλία στα μαθητικά τους χρόνια και έχουν την πεποίθηση ότι “τώρα ποιός ασχολείται, ποιός νοιάζεται για τον τάδε που έζησε 3000 χρόνια πριν” και άλλα τέτοια. Μια άλλη μερίδα του πληθυσμού θα σου υπεραναλύσει από την άλλη πλευρά την υπέρμετρη τελειότητα, ικανότητα και ηθική των αρχαίοι ημών προγόνων και το πώς έπαιρναν τον λίθο και τον έστιβαν, κατατρόπωναν τους πάντες, ήταν οι πιο έξυπνοι και άλλα παρόμοια, καταλήγοντας σε αβάσιμη και επικίνδυνη προγονολατρεία…. Νομίζω πρέπει να μάθουμε να αντιλαμβανόμαστε την ιστορία πιο ολιστικά. Καλά και ωραία είναι τα ανδραγαθήματα των προηγούμενων γενιών και δεν είναι κατακριτέο ένα είδος υπερηφάνειας για τα ιστορικά κατορθώματα τους. Αυτό όμως που έχει σημασία όλο και περισσότερο στις μέρες μας είναι να αναγνωρίζουμε τα λάθη τους. Τα σημεία που απέτυχαν και τους λόγους που οδήγησαν σε αυτές αποτυχίες. Δεν ήταν όλοι οι αρχαίοι βέλτιστες φύσεις. Το αντίθετο μάλλον. Το ανθρώπινο είδος από την στιγμή που άρχισε να δημιουργεί σύνθετους πολιτισμούς δεκατέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν αντιμετωπίζει ξανά και ξανά τα ίδια προβλήματα και συνεχώς επιλέγει παρόμοιες οδούς που συχνά οδηγούν σε αδιέξοδα. Επιπλέον, πάντοτε στην ιστορία εμφανίζονται δημοκόλακες, πολιτικάντηδες και τρομολάγνοι, οι οποίοι θα επιβαρύνουν με δήθεν δυσεπίλυτα προβλήματα την επιβίωσή μας και θα θέσουν ζητήματα προσωπικής ευθύνης, αποποιούμενοι φυσικά τη δική τους και επικαλούμενοι τις εκάστοτε δυσκολίες των καιρών. Ιστορικά, μια μερίδα συνεχώς κερδοσκοπεί, προσπαθώντας να στρέψει κάποιον ενάντια στον διπλανό του ή οποιονδήποτε ξεφεύγει ή είναι διαφορετικός γιατί αυτός είναι τάχα ο πραγματικός υπαίτιος των συμφορών του. Νομίζω αυτό θα έπρεπε να είναι και το κέρδος της ιστορικής έρευνας: η ολιστική ενδοσκόπηση της ανθρώπινης φύσης που φέρει ως απότοκο το αξίωμα ότι τελικά υπάρχει τρόπος να λυθούν πολλά από τα προβλήματα μας ακόμα και αν μας λένε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον.
Ουφ, αρκετό “κήρυγμα” έπεσε νομίζω…! Ένα άλλο μικρότερο θέλω μου είναι η δημιουργία ενός συστήματος παιχνιδιού ρόλων με βάση την αρχαία Ελλάδα. Δεν υπάρχει κάποιο στην αγορά που να είναι βασισμένο σε ιστορικά στοιχεία και πέραν του ψυχαγωγικού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για εκπαιδευτικούς σκοπούς για κάθε ηλικία. Κρίνοντας από τις καθημερινές μου υποχρεώσεις, η ολοκλήρωση ενός τέτοιου εγχειρήματος βρίσκεται χαμένη στο μακρινό μέλλον.
Εάν… Θα…:
Έαν είχα τον χρόνο και τα μέσα, θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο.
Selfie:
Ο Σάββας Πετρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε και αποφοίτησε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στο ίδιο Τμήμα απόκτησε και τον μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών του με ειδίκευση στην Κλασική Αρχαιολογία και πιο συγκεκριμένα στην Κεραμική Αρχαϊκής Περιόδου. Από το 2019 εργάζεται σε διάφορες Αρχαιολογικές Υπηρεσίες και Μουσεία της χώρας σε ανασκαφές, σε επιβλέψεις έργων και σε ψηφιακά προγράμματα. Από το 2015 έως σήμερα είναι μέλος στην οργανωτική ομάδα της έκθεσης Comic ‘n’ Play.
