«Πρόσωπα…αλλιώς»: Βασίλης Κατσίκης
Απαντά στο ερωτηματολόγιο Στανισλάφσκι
(Κονσταντίν Στανισλάβσκι (1863-1938) Σκηνοθέτης, ηθοποιός και θεωρητικός του θεάτρου. Σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι: Ποιος είμαι, που είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό Εάν που ορίζει μια φανταστική συνθήκη).
Ποιος είσαι;
Απ’ ό,τι ξέρω, είμαι ένας άνθρωπος που δεν βολεύεται εύκολα και πάντα ψάχνει να βρει το αυτονόητο, αλλά συνήθως βρίσκει απέναντί του το ανόητο – που είναι ισχυρό και αήττητο! Ταυτόχρονα, μαζί με την αβολεψιά έρχεται και η έμπνευση. Αυτή είναι που με σώζει και μου δίνει την ψευδαίσθηση – ελπίδα πως η νίκη είναι κοντά. Σε μια λέξη, θα πω πως είμαι ένας «Ηττητής» (ένωση του ηττημένου και του νικητή).
Πού είσαι;
Ζω στη Θεσσαλονίκη και πηγαινοέρχομαι στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους και στα Γιάννενα για συναισθηματικούς, αφού είναι η γενέτειρά μου. Τώρα που γράφω αυτές τις αράδες, κάθομαι κάτω από ένα αλμυρίκι, στην Πανεπιστημιακή Κατασκήνωση του ΑΠΘ στην Καλάνδρα Χαλκιδικής. Πριν αρκετά χρόνια ανακάλυψα αυτό «το μικρό παραθεριστικό χωριό του Αστερίξ» και πλέον περνάω αρκετά καλοκαίρια εδώ. Στην κατασκήνωση αυτή συνυπάρχουν φοιτητές, εργαζόμενοι και διδάσκοντες του ΑΠΘ σε μια κοινοτική εμπειρία. Υπάρχουν όλα εδώ: μαγικός τόπος, προβλήματα αλλά και πάθος για συνύπαρξη. Όλο αυτό με έχει εμπνεύσει και επεξεργάζομαι τα τελευταία χρόνια ένα σενάριο για μια ταινία που ελπίζω σύντομα να την υλοποιήσω εδώ.
Τι κάνεις;
Προσπαθώ να κάνω σινεμά σε μια χώρα που μισεί τους καλλιτέχνες! Πριν καιρό, σε τηλεπαράθυρο, μεγαλοδημοσιογράφος σε κόντρα με οξύθυμο πολιτικό, για να τον θίξει, τον αποκάλεσε «καλλιτέχνη»! Ναι, ξέρω ότι πολλοί θα το θεωρήσουν υπερβολικό, αλλά δεν είναι. Πήγα να αγοράσω σουβλάκια κοντά στο σπίτι μου και ο σουβλατζής, επειδή με γνώριζε, μου είπε γελώντας ότι κατέβασε από τα γνωστά torrents μια ταινία μου και την είδε. Του απάντησα ότι, αφού αυτός δεν πλήρωσε για να δει την ταινία μου, λογικό είναι να μη του πληρώσω κι εγώ τα σουβλάκια! Το χαμόγελό του έφυγε αμέσως και μου είπε πως δεν είναι το ίδιο, αφού εκείνος έχει έξοδα αγοράς κλπ, ενώ η ταινία «απλά υπάρχει» στο διαδίκτυο! Όλα αυτά –και ακόμα χειρότερα – έζησαν πολλοί συνάδελφοι, οι οποίοι αναγκάστηκαν να φύγουν μακριά, σε χώρες με μεγαλύτερο σεβασμό στους ανθρώπους που προσπαθούν να εκφραστούν καλλιτεχνικά. Με ρωτάνε πολύ συχνά νέοι καλλιτέχνες τι να κάνουν; Να φύγουν ή να μείνουν και δεν ξέρω τι να τους πω!
Τι θέλεις;
Θέλω να υπάρχει δικαιοσύνη στη χώρα μου και σε όλο τον κόσμο. Θέλω ο γιος μου, που σπουδάζει μουσική, να αγαπηθεί από τη χώρα του όπως την αγαπάει κι εκείνος, και να μην αναγκαστεί να ξενιτευτεί κι αυτός. Όπως εδώ, στην κατασκήνωση του ΑΠΘ, η αλληλεγγύη είναι κανόνας επιβίωσης, έτσι να είναι παντού. Να καταλάβει ο «εγωιστής υπεράνθρωπος» πως είναι απλά μια ασήμαντη σκόνη στο σύμπαν και να πάψει να μας ταλαιπωρεί με την αγωνία του για περισσότερα αγαθά και εξουσία.
Εάν… θα…
Αν θα μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ήθελα να έχω ταξιδέψει περισσότερο. Να ζήσω και σε άλλους πολιτισμούς, όχι μόνο στην Ευρώπη. Θα ήθελα να περνάω περισσότερο χρόνο στη φύση, με την οικογένειά μου και με αγαπημένους φίλους. Θα ήθελα την κοινωνία των πολιτών να είναι ενεργή και να απαιτεί την συμμετοχή της στις αποφάσεις της πολιτείας. Θα ήθελα να νιώθω περισσότερο ελεύθερος σε όσα κάνω. Βλέπετε, ο κινηματογράφος είναι μια ακριβή τέχνη και είμαστε δέσμιοι των budgets! Ζηλεύω τους ποιητές, τους συνθέτες και τους ζωγράφους γιατί με ένα μολύβι και ένα χαρτί μπορούν να εκφραστούν καλλιτεχνικά!
Selfie:
Ο Βασίλης Κατσίκης είναι σκηνοθέτης – παραγωγός και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στα Γιάννενα και σπούδασε στην Ιταλία. Ζει στην Θεσσαλονίκη. Έχει σκηνοθετήσει 43 ντοκιμαντέρ (σειρές ερευνητικού χαρακτήρα όπως το MIXER και εκπομπές τέχνης όπως το ΣΚΤ του ΑΠΘ στην ΕΡΤ3), πολλά διαφημιστικά σποτ και τέσσερις ταινίες μεγάλου μήκους. Συμμετείχε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει βραβευτεί πολλές φορές. Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, με τίτλο CCTV, βραβεύτηκε από την ΠΕΚΚ (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) ως η καλύτερη ταινία του 2004 στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, με το CCTV συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σικάγο το 2005 και συμπεριλήφθηκε στις σημαντικές κριτικές του Variety και της Guardian. Το 2008 έγραψε και σκηνοθέτησε την κωμική περιπέτεια Ι Φορ – Λούφα και Απαλλαγή, η οποία συγκαταλέγεται στις 10 πιο εμπορικές ταινίες του ελληνικού σινεμά όλων των εποχών.
