Dennys: Όταν έσβησαν τσιγάρο στο πρόσωπο μου, με πλησίασαν όλοι. Μετά, τι να το κάνω όμως…

Τον γνώρισα τυχαία, όταν μία μέρα έπεσε μπροστά μου ένα από τα βίντεο του στο instagram. Μιλούσε νομίζω για μία άσχημη εμπειρία του σε έξοδο, όταν τον χτύπησαν και περιέγραφε όσα πέρασε.

Δυστυχώς, η ζωή ενός queer ανθρώπου στην Ελλάδα, δεν είναι εύκολη, κι o Dennys το έμαθε καλά από τότε που αποφάσισε να αφήσει την Ξάνθη και να κατέβει στην Αθήνα για να κάνει όσα αγαπά.

Πλέον στα 19 του, έχει 165 χιλιάδες ακόλουθους, συνεργασίες με μεγάλα brands και μια ζωή που φτιάχνει ο ίδιος, λέγοντας ωστόσο πως «φοβάται» κάθε φορά που βγαίνει στην πόλη. Μάλιστα, συγκλονίζει η σκέψη του πως κάθε gay και queer παιδί εκεί έξω που κυκλοφορεί, μπορεί να έχει την κατάληξη του Ζακ Κωστόπουλου, εννοώντας πως η ομοφοβία που οδήγησε στην δολοφονία του Ζακ, θα μπορούσε να οδηγήσει και σε επόμενες δολοφονίες πολύ εύκολα.

Σήμερα, ο Dennys απολαμβάνει την ωραία τροπή που έχει η ζωή του επαγγελματικά, αλλά πάντα, κρατάει στο μυαλό του τις άσχημες στιγμές που βίωσε, λέγοντας χαρακτηριστικά μάλιστα πως κάθε φορά που βάφεται και ντύνεται όπως θέλει, πρέπει να παίρνει ταξί για να νιώθει πιο ασφαλής. Ανάμεσα στα υπόλοιπα που θα πούμε, μου μιλάει και για την ιστορική στιγμή της ψήφισης του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Μιλώντας μαζί του, ήθελα να καταλάβω τι μπορεί να σκέφτεται ένα νέο παιδί που αγωνίζεται να επιβιώσει σε μία κοινωνία που ακόμα κάνει τεράστιες συζητήσεις για το αν θα πρέπει δύο άνθρωποι του ίδιου φύλου που ερωτεύονται, να έχουν τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Και μη νομίζετε, δεν είναι μόνο ο Dennys εκεί έξω που φοβάται, είναι χιλιάδες παιδιά που ζουν τα ίδια…

«Ήρθα στην Αθήνα στα 16 μου για χορό. Έφυγα από το σπίτι μου, χωρίς να εννοώ πως έφυγα με κακό τρόπο, απλά αποφάσισα πως θέλω να πάω για κάτι που αγαπώ και με στήριξαν πολύ, όπως ακόμα με στηρίζουν. Και μπορεί να μην είναι πολύ μακριά εκείνη η περίοδος, είσαι όμως άλλος άνθρωπος τελείως στα 16 και άλλος στα 19. Νομίζω πως τότε το έβλεπα όλο πολύ ανώριμα και ήμουν πολύ στον κόσμο μου. Άλλωστε είναι και μία ηλικία που δεν έχεις έγνοιες. Ωστόσο παίρνοντας μία τέτοια απόφαση, μεγαλώνεις απότομα θες δε θες. Δεν έχεις τη μαμά σου να σου μαγειρέψει ή να σου μαζέψει τα πεταμένα ρούχα. Είναι όλο ένα σοκ στην αρχή. Μου πήρε κάποιους μήνες για να καταλάβω τι συμβαίνει, που είμαι, με ποιον είμαι» αναφέρει ξεκινώντας τη συζήτηση μας.

Έφαγες τα μούτρα σου;

Ναι, εννοείται. Σκέψου ότι είναι η τρίτη φορά που έρχομαι στην Αθήνα για να πετύχει όλο αυτό. Έχω φάει τα μούτρα μου πανηγυρικά. Πήγαινα Ξάνθη, ξαναγυρνούσα, πήγαινα ξανά… Αρχικά λοιπόν, είχα έρθει για χορό και όντως στην αρχή πήγα σε σχολές, σε βίντεο κλιπς, όλα αυτά. Όμως κατάλαβα μέσα σε μία δύο εβδομάδες πως δεν είμαι εγώ γι’ αυτό. Κι έτσι κατευθείαν στράφηκα αλλού.

Πώς έρχεται στη ζωή σου το μοντελινγκ;

Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου να γίνω μοντέλο. Σε καμία περίπτωση. Αλλά μέσα από την ελάχιστη προβολή που είχα προλάβει να πάρω από τον χορό, εντελώς τυχαία με προσέγγισε το πρώτο πρακτορείο, κάναμε την αρχή και έτσι είπα πως εγώ αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Ξεκινώντας λοιπόν να το κάνω, το ερωτεύτηκα.

Έχει διαφορά ένα queer μοντέλο, όπως έχω διαβάσει στα ΜΜΕ να σε αναφέρουν, από ένα άλλο μοντέλο;

Το queer δεν είναι δουλειά. Είναι το πώς αισθάνομαι εγώ. Το γράφουν γιατί μάλλον στην Ελλάδα το queer είναι τύπου εξωγήινος. Έχω μάλιστα την εντύπωση πως σε κάποια μέσα δεν έχει ακουστεί ποτέ ο όρος queer πριν από εμένα και γι’ αυτό γράφεται δίπλα από την ιδιότητα μου. Όμως, το queer για μένα είναι ελευθερία και έκφραση και αυτό που είμαι, οπότε δεν έχω θέμα με όλα αυτά που γράφονται.

Πώς πιστεύεις θα μπορούσε να αλλάξει ο τρόπος που βλέπουμε ως κοινωνία τα queer άτομα;

Πιστεύω πως δε θα προλάβω να το ζήσω εγώ αυτό. Εδώ έχουμε προβλήματα με τον όρο γκει που το λέμε και πενήντα χρόνια, μη περιμένεις για τον όρο queer που τώρα άρχισε να ακούγεται πιο πολύ να το συνηθίσουν έτσι εύκολα. Θα έπρεπε να αλλάξει, αλλά να σταματήσει δεν υπάρχει περίπτωση δυστυχώς. Τουλάχιστον σύντομα.

Πόσο ικανοποιημένος είσαι από τη δουλειά σου;

Είμαι πολύ. Ξέρεις, στην αρχή κάνεις υποχωρήσεις, κάνεις τζάμπα. Αλλά ευτυχώς κάποια στιγμή ανταμείβεσαι αν το κυνηγήσεις, αν το θέλεις πολύ, αν δουλέψεις σκληρά.

Πώς νιώθεις που επιτέλους ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια;

Μόνο χαρά, υπερηφάνεια και δικαίωση για την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών! Είναι αυτονόητο ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα αν θέλουμε να μιλάμε για ένα κράτος δικαίου και ελευθερίας. Το ΝΑΙ σε αυτό το νομοσχέδιο σημαίνει πολλά και αυτονόητα αλλά κυρίως σημαίνει προχωράω μπροστά, σέβομαι τον συνάνθρωπό μου και χαράζω με αγάπη τον δρόμο της εξέλιξης και της προόδου. Καμία διάκριση πλέον, μόνο χαμόγελα, σεβασμός, προστασία και συγκίνηση. Η Ελλάδα του φωτός είναι η 37η χώρα στον κόσμο και η 16η στην Ευρωπαϊκή Ένωση που αναγνωρίζει την ισότητα στον γάμο μεταξύ δύο ανθρώπων ίδιου ή διαφορετικού φύλου με την τροποποίηση του Αστικού κώδικα. Ελπίδα, Φως και όμορφα συναισθήματα για ένα πιο ανθρώπινο και αισιόδοξο μέλλον! Επιτέλους μεταρρύθμιση, ενότητα, δημοκρατία! Όχι στην οπισθοδρόμηση, ναι στις ίσες επιλογές και αξίες!!!

Αλήθεια, πώς νιώθει ένας νέος queer άνθρωπος ακούγοντας όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς τον τελευταίο καιρό σχετικά με τα ομόφυλα ζευγάρια. Έχουν μιλήσει για άρρωστους ανθρώπους, για διαστροφή, για ανικανότητα να μεγαλώσουν παιδιά. Τον στενοχωρεί αυτό που συμβαίνει;

Δεν τον στενοχωρεί αυτό. Τον στενοχωρεί το πόσο καταπιεσμένος είναι και ότι δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα του. Αν όλοι εκφραζόμασταν ανοιχτά και δεν υπήρχαν κρυφές συμπεριφορές, δεν θα υπήρχε ρατσισμός. Εγώ αυτό πιστεύω να σου πω την αλήθεια. Όταν κάποιος αντιδράει τόσο έντονα και μισεί άλλους ανθρώπους, είναι σίγουρο πως έχει κάποιο πρόβλημα μέσα του. Κάτι θέλει να εκφράσει ο ίδιος και δεν μπορεί να το κάνει. Με εκνευρίζει πολύ όλη αυτή κατάσταση αυτών των ημερών. Είναι όλο λάθος. Τι πάει να πει είμαι υπερ ή κατά για τις ζωές άλλων ανθρώπων; Θα έπρεπε να είναι αυτονόητα κάποια πράγματα. Εντωμεταξύ έχω δει αντιδράσεις ακόμα και από άτομα που γνωρίζω πως είναι γκέι και queer. Βλέπουμε λοιπόν πως έχουμε πολλή δουλειά ακόμα. Μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα που εμείς μεταξύ μας τα λέμε έτσι, αλλά από την άλλη δεν έχουν καν νομοθετηθεί. Οπότε φτάνουμε να μας βρίζουν και να τους καλύπτει και ο νόμος.

Έχεις μιλήσει για ρατσιστικές συμπεριφορές που έχεις υποστεί, για bullying και ομοφοβικές επιθέσεις που έχουν να κάνουν με τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό. Φοβάσαι όταν βγαίνεις;

Παλιότερα, που ήμουν και μικρός και κάπως στον κόσμο μου, δεν με επηρέαζε τόσο. Αλλά αυτή την τελευταία φορά που μου έσβησαν τσιγάρο στο πρόσωπο και με χτύπησαν με κλωτσιές και μπουνιές ήταν σοκαριστικό. Μάλιστα, έγινε δημόσια και με κόσμο κοντά μας, που μετά ήρθαν να μου συμπαρασταθούν. Τι να το κάνω όμως μετά… Φοβήθηκα τότε όντως. Δε μπορώ να σου πω ότι το έχω ξεπεράσει μάλιστα μέχρι σήμερα. Σκέψου πως το φανελάκι που φορούσα, ακόμα δεν το έχω πλύνει. Στέκομαι πολλές φορές και το κοιτάω… Σκέφτομαι τι έγινε ή τι έκανα εγώ λάθος. Δηλαδή, μετά μπαίνω σε τέτοιες σκέψεις. Ρίχνω ευθύνες στον εαυτό μου. Ξέρεις, κυκλοφορώ πλέον μόνο με ταξί όταν βάφομαι ή όταν ντύνομαι. Θα μπω στα μέσα όταν θα είμαι τελείως άβαφος και με τις φόρμες μου, ντυμένος κοινωνικά, όπως έχουμε μάθει σαν αγόρι, αλλά όταν θα ντυθώ όπως θέλω, δε θα μπω στα μέσα. Ωστόσο να πούμε πως το πρόβλημα σε αυτές τις καταστάσεις, είναι πάντα πρόβλημα του άλλου. Δε φταίει ποτέ κανένα παιδί.

Τι θα συμβούλευες σε ένα νέο παιδί 16 χρονών, όπως ήσουν εσύ, που τώρα έρχεται στην Αθήνα και φοβάται ανάλογες επιθέσεις;

Αρχικά να διαλύσει λίγο στο μυαλό του το όνειρο πως στην Αθήνα είναι όλα τέλεια και αγγελικά πλασμένα. Δεν ισχύει αυτό. Εγώ δεν θεωρώ την Αθήνα ούτε καν μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Λόγω συμπεριφορών αυτό, γιατί πέρα από αυτό και η Αθήνα και η υπόλοιπη Ελλάδα έχει πανέμορφα μέρη. Αλλά λόγω κοινωνίας, είμαστε πολύ πίσω. Εντάξει βέβαια, από εκεί και πέρα ας κάνει ο καθένας ο,τι θέλει. Ίσως να ήμουν εγώ κάπως άτυχος… Δε νομίζω όμως. Άλλωστε δε συμβαίνουν μόνο σε εμένα αυτά, τα έχω δει να συμβαίνουν καθημερινά και σε άλλα παιδιά. Ξέρεις, επειδή πολλοί με ρωτούν πώς ήταν όταν ζούσα στην  Ξάνθη, πρέπει να πω πως ποτέ εκεί δε μου έκαναν bullying, ούτε περίεργα σχόλια, ούτε με έβρισε ποτέ κανείς, ούτε με χτύπησε. Ίσως να ήμουν και τυχερός, δε ξέρω. Πάντως δεν έχω να πω για εκεί τέτοια περιστατικά. Ενώ εδώ στην Αθήνα, παίζουμε τη ζωή μας τζόκερ και ναι, ζούμε σε μία πάρα πολύ εχθρική κοινωνία.

Επιστρέφοντας στη δουλειά σου, θα ήθελα να μου πεις αν σκέφτεσαι καθόλου πώς θα είναι τα πράγματα για σένα όταν πάψουν να χτυπούν τόσο συχνά τα τηλέφωνα;

Το μόντελιγκ έχει ημερομηνία λήξης κάποια στιγμή αλλά βλέπουμε πλέον πως ανοίγει κι αυτός ο χώρος. Οπότε είμαι πιο ευνοημένος από αυτή την άποψη. Σίγουρα όμως με προβληματίζει, αλλά εγώ δουλεύω και μέσω instagram που αυτό δεν έχει τόσο άμεσα ημερομηνία λήξης. Αλλά αν σκεφτείς πως έχουν αρχίσει να με προσεγγίζουν από τηλεοράσεις, ίσως κάπου εκεί να στραφώ αργότερα.

Έχεις 165 χιλιάδες ακόλουθους στο instagram κι αυτό σημαίνει ότι ασχολείσαι πολύ επαγγελματικά. Ωστόσο σκέφτεσαι και πώς μιλάς, τι λες και σε ποιους ώστε να «περνάς» απόψεις σου;

Μιλάω συχνά μέσω social όντως. Είναι μία πολύ καλή ευκαιρία όλα αυτά για να μιλήσω και παίρνω την αγάπη του κόσμου. Ξέρεις, είναι περίεργο και αυτό… Δεν το έχω συνηθίσει. Μου στέλνουν μηνύματα μέχρι και μαμάδες με παιδιά. Νιώθω τεράστια ευθύνη τι θα πω και ποιοι θα με ακούσουν πλέον. Κι ενώ στην αρχή δεν το σκεφτόμουν και είπα και κάποιες χοντράδες δυο τρεις φορές, πλέον προσέχω πολύ.

Θα επέστρεφες στην Ξάνθη ή σε μία άλλη, μικρότερη πόλη από την Αθήνα για να ζήσεις και να δουλέψεις;

Να δουλέψω πώς; Αν υπήρχε τρόπος ναι. Σε προσωπικό επίπεδο, θα το ήθελα πολύ. Αλλά κάνοντας αυτή τη δουλειά, δε γίνεται. Μακάρι να υπήρχε όμως τρόπος, να ήταν όλες οι παραγωγές και τα καστιγκ στην Ξάνθη και να έκανα και τη δουλειά που αγαπώ αλλά να ήμουν και με την οικογένεια μου και τους φίλους μου.

Έχεις συνεργαστεί με μεγάλα brands εντός και εκτός χώρας. Τι σε κρατάει στην Ελλάδα;

Σίγουρα αυτό είναι το όνειρο μου και όλοι μας, όσοι ασχολούμαστε με αυτό, το θέλουμε κατά βάθος να φύγουμε και να κάνουμε καριέρα και έξω. Απλά, αυτό που με φοβίζει είναι ακριβώς το ότι επειδή είμαι σε πολύ καλή φάση και έχω «χτίσει» κάτι. Αν πάω έξω, ίσως να πετύχει. Αλλά αν δεν πετύχει; Δεν είμαι σε φάση να επιστρέψω πίσω στους δικούς μου, όπως έκανα κάποτε, να τους ζητήσω λεφτά για να πληρώνω το σπίτι μου στο Λονδίνο. Αν όμως πήγαινα κάπου συστημένος και ξέροντας πως θα δουλέψω όντως, θα το έκανα σίγουρα.

Κάπου διάβασα πως είπες όχι στην πρόταση του GNTM να μπεις στον επόμενο κύκλο του ριάλιτι μόδας. Γιατί αυτό;

Αρχικά, να σου πω πως συμβουλεύτηκα έμπειρους ανθρώπους που νιώθω κοντά μου και έχουμε δουλέψει μαζί, όπως τον Λάκη Γαβαλά που ρώτησα κατευθείαν και την Βίκυ Κουλιανού. Η απόφαση λοιπόν, ήταν πως δεν υπάρχει λόγος να το κάνω, δεν το έχω ανάγκη και είμαι τυχερός γι’ αυτό. Άσε δηλαδή, που είναι και μία στάμπα. Όπως γράφουν τώρα το «queer μοντέλο», μετά θα λένε ο «Dennys από το GNTM». Επίσης, δεν θα άντεχα τον εγκλεισμό.

Αν μπορούσες κάτι να άλλαζες αύριο γύρω σου, ποιο θα ήταν αυτό;

Το πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι άλλους ανθρώπους. Να μάθουμε να μη μισούμε. Να μάθουμε πως αν κάποιος φορέσει ένα κραγιόν δεν πάει να πει πως είναι διαφορετικός. Να μάθουμε τα αυτονόητα.