H Μαρία Παπαφωτίου του Σκαραβαίου γίνεται η «Ιφιγένεια των Ταύρων» στη Θεσσαλονίκη

Η θεατρική παράσταση «Η Ιφιγένεια των Ταύρων», σε κείμενο, σκηνοθεσία και μουσική Χριστόφορου Χριστοφή έρχεται στο Επταπύργιο Θεσσαλονίκης για δύο παραστάσεις, την Τρίτη 6 και την Τετάρτη 7 Αυγούστου, ενώ στον ρόλο της Ιφιγένειας, θα δούμε την ηθοποιό Μαρία Παπαφωτίου σε συνέχεια μερικών σπουδαίων ρόλων που έχει υποδυθεί τα τελευταία χρόνια και μετά την μεγάλη τηλεοπτική της επιτυχία στον «Σκαραβαίο» δίπλα στον Γιάννη Τσορτέκη.

Για την Θεσσαλονίκη ωστόσο, η νεαρή ηθοποιός δεν είναι «άγνωστη» θεατρικά καθώς η πρώτη μεγάλη επιτυχία της ήρθε από τη sold out παράσταση «Ιστορία χωρίς όνομα» σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, όπου υποδυόταν την Πηνελόπη Δέλτα σε νεαρή ηλικία κάνοντας μεγάλη επιτυχία στην πόλη το 2020. Το τηλεοπτικό κοινό από την άλλη, πριν τον «Σκαραβαίο», την αγάπησε από τον ρόλο της νεαρής Κυβέλης, στη σειρά της ΕΡΤ1 «Φλόγα και Άνεμος», αλλά και από τον ρόλο της Αγγελικής στο «Κόκκινο Ποτάμι» του Μανούσου Μανουσάκη.

Η Μαρία Παπαφωτίου, που σπούδασε υποκριτική στα 30 της όπως έχει η ίδια αποκαλύψει, ανήκει σε μία νέα γενιά ταλαντούχων ηθοποιών του θεάτρου και της τηλεόρασης που χωρίς ταμπέλες και βεντετισμούς παραδίνονται στην τέχνη τους. Με αφορμή την «Ιφιγένεια των Ταύρων», η ηθοποιός μιλάει στην Parallaxi

Πώς προέκυψε για εσάς «Η Ιφιγένεια των Ταύρων» του Χριστόφορου Χριστοφή;

Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζομαι με τον Χριστόφορο και νιώθω μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Ήταν στα μέσα του χειμώνα που μου πρωτομίλησε για την Ιφιγένεια. Και αισθανθήκαμε και οι 2 πως θα είναι ένα ταξίδι γενναίων πειραματισμών και βαθιάς βουτιάς σε δύσβατες περιοχές της ύπαρξης. Όπως -για καλή μας τύχη- συμβαίνει.

Στα λίγα χρόνια που είστε στον χώρο έχετε κληθεί να αναμετρηθείτε με μεγάλους ρόλους και σπουδαία έργα στο θέατρο. Σας τρομάζει κάθε φορά που σας έρχεται ακόμα ένας τέτοιος ρόλος;

Σας ευχαριστώ από καρδιάς γι’ αυτή σας την ανάγνωση , όμως η δική μου εκτίμηση είναι πως δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι ρόλοι όπως δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι άνθρωποι , μικροί και μεγάλοι ηθοποιοί , μικροί και μεγάλοι σκηνοθέτες , μικρά και μεγάλα έργα. Υπάρχουν παρόλα αυτά μικρές και μεγάλες προσεγγίσεις , μικρές και μεγάλες προθέσεις . Σε ό,τι μου έχει ανατεθεί μέχρι σήμερα , έχω μπει με ανοιχτή καρδιά και φόρα κυρίως ορμώμενη από λαχτάρα και ισχυρή επιθυμία . Ούτως ή άλλως το πεδίο του θεάτρου προσφέρεται για δοκιμές δίχως φόβο . Είναι ένας συμπαγής φαντασιακός ού-τόπος γεμάτος εργατικότητα μεν ξεγνοιασιά δε .

Νιώθετε να ενισχύετε με αυτές τις επιλογές τις απαιτήσεις του κοινού που σας βλέπει και αναζητά κάθε φορά από εσάς να είστε το ίδιο καλή;

Σας ευχαριστώ και πάλι αλλά δε νιώθω ποτέ καλή . Ίσως ούτε και κακή . Περισσότερο βιώνω την ενσάρκωση σαν κάτι που μοιράζεται και όχι σα μια προσωπική υπόθεση “απόδοσης” . Και αυτό είναι κάτι που μου προκύπτει κατά κύριο λόγο μέσα από το θέατρο . Σαν άνθρωπος έχω και ανταγωνισμούς και στόχους πρωτιάς και όλα . Γι’ αυτό με μαγεύει αυτή η δουλειά . Γιατί με απελευθερώνει από τον Γολγοθά μου . Η αγωνία μου είναι κάθε φορά μέσα από τη θεατρική πράξη να δείξω/δείξουμε κάτι που θα κάνει τους θεατές να φύγουν πιο ανάλαφροι , πιο μαχητικοί , λίγο πιο κοντά στις υψηλές αξίες .

Ποιες αναφορές θα δει ο θεατής στη δική του ζωή μέσα από την «Η Ιφιγένεια των Ταύρων»;

Το έργο μας είναι ένα καθαρά αντιπολεμικό πόνημα . Μια κραυγή ενάντια στο παράλογο των συρράξεων και των αλληλοσκοτωμών . Ακόμα και αν στην Ελλάδα δε βιώνουμε τον πόλεμο στην κλασική του μορφή, τον ζούμε μέσα από αλλεπάλληλες αναξιότητες , επαναλαμβανόμενα πολιτικά εγκλήματα σε όλους τους τομείς , ηχηρές παραλείψεις μέριμνας και φροντίδας από την κεντρική εξουσία , καθίζηση και αποκτήνωση εν τέλει όλου του κοινωνικού βίου. Οπότε ναι υπάρχουν κοινές αναφορές αλλά και η πολυπόθητη κάθαρση και ο εξαγνισμός των ηρώων στο τέλος .

«Να αλλάξεις τα πάντα… Να γίνεις αυτός που ποθείς… Να δηλώσεις τη δική σου ταυτότητα…» διαβάζω στο δελτίο τύπου της παράστασης και σκέφτομαι διαβάζοντας για εσάς πως κάποια στιγμή αλλάξατε εντελώς τη δική σας ζωή, στρέφοντας στο θέατρο στα 30 σας. Οπότε είναι κάτι που σας αγγίζει ως μήνυμα αυτό και υποθέτω το λέτε σε άλλους ανθρώπους;

Έχω αλλάξει πολλές φορές τη ζωή μου και δεν έχω πατήσει ακόμα τα 40! Πιστεύω στη συνεχή ροή, στις αλλαγές, στην αναδιαμόρφωση ακόμη και στο γκρέμισμα αν αυτό είναι απαραίτητο . Σε ό, τι δηλαδή μας φέρνει πιο κοντά στα μέσα στρώματα της ψυχής μας . Σε ό, τι προάγει τον αληθινό σεβασμό εαυτού.

Σε μια εποχή που το επάγγελμα πέρασε αποκλεισμούς λόγω πανδημίας, αβεβαιότητα αλλά και μετά το metoo, δεν σας τρόμαξαν κάποια στιγμή ώστε να το σκεφτείτε ξανά;

Θα έλεγα πως δεν το σκέφτηκα μόνο και αποκλειστικά για το δικό μας επάγγελμα αλλά για όλο το φάσμα της κοινωνίας μιας και αισθάνθηκα πως ήμασταν αρκετά ανοχύρωτοι απέναντι σε τέτοιους τριγμούς . Είναι φυσικά ανακουφιστική η αίσθηση πως μετά από τέτοια δοκιμασία μοιάζει το status quo να αλλάζει και η υφιστάμενη δομή να παίρνει νέο σχήμα πιο κοίλο και πιο φιλόξενο . Επάγγελμα έχω σκέφτει κι άλλες φορές να ξαναλλάξω. Να ασχοληθώ με τη γη , να μη ζω στην Αθήνα και άλλα τέτοια ! Προς το παρόν αυτό που έχω τολμήσει είναι μια ελαφριά στροφή προς τον χώρο της παραγωγής που μου αρέσει ιδιαίτερα .

Τον χειμώνα σας είδαμε στον «Σκαραβαίο» και ίσως να ήταν η μόνη φορά που σας είδα σε κάτι σύγχρονο και όχι εποχής. Πώς είναι η σχέση σας με την τηλεόραση; – Τι σας κάνει να πείτε ναι σε μία πρόταση γι’ αυτήν;

Ελπίζω όχι και η τελευταία! Το απόλαυσα πολύ! Η σχέση μου με την κάμερα είναι ακόμα πιο φρέσκια και από τη σχέση μου με τη σκηνή . Είναι ιδιαίτερο μέσο – ιδιαίτερα αποκαλυπτικό . Υπογραμμίζει την αλήθεια με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο και εντελώς συμπληρωματικά με τη σκηνή . Είναι αλληλένδετα μεταξύ τους αν και φαινομενικά μοιάζουν να κινούνται αντιθετικά . Τη δουλειά την ήθελα πολύ και για πολλούς λόγους από το πρώτο κάστινγκ. Ο ισχυρότερος εξ αυτών ήταν ο Σταύρος ( Στάγκος-ο σκηνοθέτης μας). Εργατικός , εμπνευσμένος , δοτικός . Με έντονη εργασιακή συνείδηση , απόλυτα ενσυναισθητικός και ψύχραιμος . Το πιο κουλ άτομο που έχω γνωρίσει στο επάγγελμα . Τον αγαπώ πολύ και τον θεωρώ και προσωπικό φίλο πια. Εύχομαι και αυτός !

Σας θυμάμαι ως Πηνελόπη Δέλτα στη Θεσσαλονίκη πριν λίγα χρόνια. Πώς είναι να επιστρέφετε τώρα στην πόλη και να συστήνετε ένα άλλο πρόσωπο σου;

Ανυπομονώ ! Λατρεύω να παίζω στη Θεσσαλονίκη . Λατρεύω το θεατρικό της κοινό , το άρωμα των σκηνών της , τη φλόγα της . Διαρκής μου απορία είναι γιατί δε μεταφέρονται περισσότερες παραγωγές πάνω . Εννοώ και τηλεοπτικές . Έχει υπέροχους χώρους η Βόρεια Ελλάδα και με κέντρο την Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να ανθίσει ποικιλλοτρόπως . Εγώ πάντως θα ερχόμουν τρέχοντας !

Τι περιλαμβάνει η δική σας Θεσσαλονίκη στη μνήμη σας;

Το πιο νόστιμο φαγητό , το πιο λαμπρό φως , τους πιο αληθινούς ανθρώπους , τους πιο υπέροχους ρυθμούς , τα πιο γνήσια γλέντια , την πιο διαρκή νοσταλγία . Η αγαπημένη πόλη στον κόσμο . Μάζι με την Κων/πολη . Και όπως λέει και η κουμπάρα μου : “.. εμείς θα έπρεπε να κάναμε άλλη δουλειά , να ζούσαμε στη Θεσσαλονική και να είμαστε για καφέ κάθε απόγευμα στην παραλία ..”

Ποια μπορεί να είναι η αγαπημένη σας στιγμή στην παράσταση;

Κάθε στιγμή βλεμματικής επαφής και ελαφρού μειδιάματος με τους συμπαίκτες μου

Η Ιφιγένεια των Ταύρων | Επταπύργιο | Τρίτη 6 και Τετάρτη 7 Αυγούστου 2024 | Ώρα: 21.15 | Πληροφορίες – προκρατήσεις: www.allofgreeceoneculture.gr

Συντελεστές: Κείμενο, σκηνοθεσία, μουσική επένδυση Χριστόφορος Χριστοφής | Σκηνικά, κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου | Χορογραφίες: Έρση Πήττα | Video art: Τάκης Δημητρακόπουλος | Βοηθός σκηνοθέτη: Μάνος Σπιτάλας

Ερμηνεύουν: Μαρία Παπαφωτίου (Ιφιγένεια), Δημήτρης Μαύρος (Κύριος Άντον), Αλμπέρτο Φάις(Πυλάδης), Κωνσταντίνος Λιάρος (Ορέστης), Αναστασία -Νάστια  Ντεντιάεβα, Ελένη Φώτου (Χορεύτριες) – Στον ρόλο του Ερμή ο Magnus Pedersen

Η εκδήλωση προσφέρεται δωρεάν από το Υπουργείο Πολιτισμού | H προκράτηση θέσης είναι υποχρεωτική | Καταβάλλεται μόνο το αντίτιμο εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο (6€, Μειωμένο: 3€) | Πληροφορίες & προκρατήσεις: www.allofgreeceoneculture.gr

Λίγα λόγια για το έργο

Μια Ιφιγένεια, ένας Πυλάδης, ένας Ορέστης και κάποιος Άντον Τσέχοφ σε ένα αντάμωμα άχρονο θα χαράξουν ομόκεντρους κύκλους σε μια αέναη σύγκρουση με τον εαυτό τους και τους υπόλοιπους στην «Ιφιγένεια των Ταύρων» του Χριστοφή. Όλοι τους απόγονοι των συνώνυμων ιστορικών προσώπων. Κληρονομιά το όνομά τους… Βάρος αμέτρητο στους ώμους τους… Πώς να αποτινάξουν από πάνω τους όσα τους χρέωσε η ιστορία; Οι άνθρωποι αλλάζουν… Παραμορφώνονται με τα χρόνια, δεν αναγνωρίζουν τον ίδιο τους τον εαυτό και συγκρούονται με καθετί που ενστικτωδώς αναγνωρίζουν ως φορέα αυτής της αμνησίας… Να αλλάξεις τα πάντα… Να γίνεις αυτός που ποθείς… Να δηλώσεις τη δική σου ταυτότητα… Κι ύστερα τι; Πώς να χωρέσει ο ήχος της ανάσας σου μέσα στον θόρυβο ενός πολέμου;

Φωτογραφίες: Ιάσων Παρισσόπουλος – Φώτης Πλέγας