Η μουσικός που γράφει τραγούδια για τις γυναίκες και τα μοιράζεται με σπουδαίες φωνές

Στην πρώτη της δισκογραφική δουλειά, βάζει τη γυναίκα σε πρώτο πλάνο και συνθέτει αλλά και τραγουδά όλα εκείνα που νιώθει, αισθάνεται, διεκδικεί ή ερωτεύεται μέσα σε μία «Μικρή λίμνη».

Η Δανάη Παπαδοπούλου κυκλοφορεί από την FM records το άλμπουμ της «Μικρή λίμνη» και εκτός από τη δική της φωνή, θα ακούσουμε την Ελένη Τσαλιγοπούλου, την Ιουλία Καραπατάκη και την Νεφέλη Φασούλη σε τραγούδια με μουσική και ενορχήστρωση δικά της και στίχους της Ανθούλας Αθανασιάδου, της Σμαρώς Παπαδοπούλου και της Μαριαλένας Χριστοπούλου.

Η Δανάη ανήκει σε μία νέα γενιά μουσικών που επιθυμούν, αλλά ίσως και να οφείλουν, να παίρνουν θέση έστω μέσα από το έργο τους για θέματα που αφορούν τους ίδιους αλλά και μία μεγαλύτερη μερίδα κοινού. Κι αυτό στη «Μικρή λίμνη» είναι εξαιρετικά ικανό να αγγίξει τη γυναικεία φύση αλλά και όχι μόνο.

Σε μία εποχή άλλωστε που μιλάμε για κρίση στη δισκογραφία, η κυκλοφορία ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ και η εμφάνιση νέων ανθρώπων που αγαπούν αυτό που κάνουν, δίνει ελπίδα για το μέλλον.

Για το άλμπουμ, τις συνεργασίες της, τα όνειρα και τις δυσκολίες της, η Δανάη Παπαδοπούλου μιλάει στην Parallaxi και συστήνεται…

Πότε ξεκινάει η δημιουργία της «Μικρής λίμνης» και πότε καταλαβαίνετε πως αυτό που δημιουργείται θέλετε να το μοιραστείτε με το κοινό;

Η δημιουργία ξεκινάει από πολύ παλιά, καθώς ένα από τα τραγούδια του δίσκου το έγραψα στα 19 μου… Γράφω μουσική από μικρή αλλά μόλις έγραψα το «Αγάπης ιστορία» ένιωσα πως ήρθε η ώρα να μοιραστώ κάτι δικό μου και πως είχε κάπως ωριμάσει όλη η μουσική πληροφορία μέσα μου σε μια συνθετική «φωνή». Το πρώτο single βγήκε πριν από δύο χρόνια, ενώ μετά από το δεύτερο αποφάσισα πως ήθελα να προσπαθήσω να συγκεντρώσω μία συνολική δισκογραφική πρόταση.

Στο άλμπουμ συμμετέχουν μερικές σπουδαίες γυναικείες φωνές του σήμερα, όπως η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Νεφέλη Φασούλη και η Ιουλία Καραπατάκη. Είναι στην ουσία ένας γυναικείος δίσκος;

Είναι, ναι. Όχι μόνο λόγω ερμηνευτριών αλλά και λόγω δημιουργών, μιας που η σύνθεση είναι δική μου και οι στίχοι είναι γραμμένοι από γυναίκες στιχουργούς.

Πώς έγινε η επιλογή αλλά και η συνάντηση με αυτές τις ερμηνεύτριες για να γίνει ο δίσκος;

Η επιλογή έγινε επειδή τα τραγούδια που τους πρότεινα, στο μυαλό μου τους ταίριαζαν πάρα πολύ. Συγκεκριμένα η «Καρδιά στο μηδέν» γράφτηκε ένα πρωί μετά από όνειρο στο οποίο είχα δει την Ιουλία (είμαστε φίλες από το γυμνάσιο) και το «Πόσο μ’ αγάπησες» το έγραψα κυριολεκτικά με τη φωνή της Ελένης στα αυτιά μου. Σχεδόν την άκουγα να το λέει όταν το συνέθετα. Όσο για τη Νεφέλη Φασούλη δεν μπορώ να φανταστώ κάποια σύγχρονη και νέα φωνή που να μπορεί να πει ένα jazzy ελληνικό κομμάτι πιο ζεστά και ανάλαφρα.

Το «γυναίκες είμαστε και ξέρουμε από πόνο» πάντως, θα αγγίξει πολλές γυναίκες νομίζω. Είναι ένα τραγούδι που νιώθετε κι εσείς το ίδιο;

Η γυναικεία φιλία και οι σχέσεις μεταξύ γυναικών σε σημαντικές φάσεις της ζωής μας είναι κάτι που αξιολογώ σαν ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μου δόθηκε στη ζωή. Αυτό το τραγούδι είναι ένας ύμνος σε αυτές τις σχέσεις και η στιχουργός το έχει εκφράσει ακριβώς όπως το νιώθω κι εγώ, καθώς και για εκείνη οι φίλες της αποτελούν τον φάρο της ζωής της. Και όχι μόνο οι φίλες, αλλά και οι αδερφές, οι μητέρες και οι συντρόφισσες της ζωής σε όλες τις μορφές τους.

Είναι στην εποχή μας ενθαρρυντικό το να υπάρχει η ευκολία του διαδικτύου για έναν καλλιτέχνη;

Το διαδίκτυο αποτελεί ευκολία μόνο για όσους καλλιτέχνες διαθέτουν τα μέσα και τους πόρους για να το εκμεταλλευτούν. Οι υπόλοιποι χάνονται μέσα στη χαράδρα του αλγόριθμου. Είναι στην πραγματικότητα πολύ σκληρή εποχή για καλλιτέχνες και το διαδίκτυο είναι χρήσιμο εργαλείο για όσους ξέρουν να το χειρίζονται, αλλά φόβητρο για όλους όσοι μπορεί να είναι άξιοι καλλιτέχνες αλλά δεν κατέχουν τα αλγοριθμικά παιχνίδια και αποθαρρύνονται.

Είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο για έναν μουσικό να διαθέσει τη μουσική του σήμερα και να ξεχωρίσει μέσα στον ωκεανό της πληροφορίας που υπάρχει;

Σίγουρα είναι πιο δύσκολο, ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχει πια η δισκογραφία όπως την ξέραμε. Ο καθένας μπορεί μόνος του να βγάλει τη μουσική του προς τα έξω αλλά δεν θα φτάσει σε πολλά αφτιά χωρίς την υποστήριξη της βιομηχανίας.

Τι μουσική σας αρέσει να γράφετε;

Όλα αυτά που θα ακούσετε στη μικρή λίμνη και πολλά άλλα που δεν υπάρχουν μέσα.

Παίρνοντας έναν τίτλο από τα τραγούδια σας – και μάλιστα ένα από τα πολύ αγαπημένα μου – σε τι που συμβαίνει γύρω σας θα λέγατε ή θα θέλατε να μπορούσατε να πείτε σήμερα «Εγώ απέχω»;

Είναι πολλά από τα οποία θα ήθελα να απέχω και ελπίζω στο μέλλον να τα καταφέρω. Ο αστικός τρόπος ζωής, η εξάρτησή μας από την κατανάλωση, το χρήμα και τις εύκολες, έτοιμες λύσεις.

Ποιος θα μπορούσε να είναι ένας πολύ αγαπημένος σας στίχος από το άλμπουμ;

«Η καρδιά στο μηδέν κι η ψυχή με σατέν ξεγλιστρά, για να ‘ρθει η χαρά κι όλα να ενωθούν στο μετά»