Η συγκλονιστική παράσταση για την απώλεια που βιώνει ένας πατέρας, από απόψε στη Θεσσαλονίκη

Η νέα θεατρική σεζόν στο Metropolitan: The Urban Theater στη Θεσσαλονίκη, ανοίγει την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου με ένα έργο που υπόσχεται να συγκλονίσει. Το “Sea Wall” του πολυβραβευμένου Σάιμον Στήβενς παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία του Απόστολου Τζίμα, φέρνοντας στο προσκήνιο μια θεατρική εμπειρία που ισορροπεί ανάμεσα στην τρυφερότητα και την οδύνη.

Η παράσταση συνομιλεί με το “Moments”, δημιουργώντας ένα δυνατό δίπτυχο γύρω από την απώλεια και την πατρική εμπειρία, που αγγίζει κατευθείαν τις πιο κρυφές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής. Ο Τζίμας, με αγάπη για την τέχνη του θεάτρου και τολμηρή ματιά στη σκηνοθεσία, επιχειρεί εδώ κάτι περισσότερο από μια απλή παράσταση: χτίζει έναν διάλογο ανάμεσα σε δύο εσωτερικές διαδρομές, δύο φωνές που συναντιούνται στο ίδιο σημείο ή αλλιώς, στο βλέμμα του πατέρα.

Το “Sea Wall” παρασύρει τους θεατές από την αμεσότητα και τη ζεστασιά της αφήγησης στην άβυσσο μιας αβάσταχτης θλίψης, ενώ το “Moments” ανοίγει το ημερολόγιο ενός γιου που παλεύει με το βάρος της απώλειας. Μαζί, τα δύο έργα συνθέτουν έναν στοχασμό για την αγάπη, την πίστη, τον θάνατο και τη μνήμη.

Στο κέντρο αυτής της δημιουργικής πορείας βρίσκεται η Ison Theatrical Projects, η καλλιτεχνική εταιρεία που ίδρυσε ο Απόστολος Τζίμας στα Ιωάννινα, με στόχο να προσφέρει θεατρικές εμπειρίες που αγγίζουν τον θεατή βαθύτερα και τον καλούν να σκεφτεί για κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα. Με τη δύναμη της ποιητικής γλώσσας, αλλά και μια σκηνοθεσία που συνδυάζει το λυρικό με το σύγχρονο, η Ison επιχειρεί να γεφυρώσει παραδόσεις και να αναδείξει νέες θεατρικές προοπτικές.

Με αφορμή την παράσταση, μιλήσαμε με τον Απόστολο Τζίμα για τη διαδρομή που τον οδήγησε στο “Sea Wall”, για τις δυσκολίες αλλά και τις ευκαιρίες που ανοίγει ένα τόσο απαιτητικό έργο, καθώς και για το πώς αντιλαμβάνεται τη θέση του θεάτρου σήμερα. Σε μια συζήτηση ειλικρινή και ουσιαστική, ο σκηνοθέτης μοιράζεται σκέψεις για την απώλεια, τη μνήμη, αλλά και τη δύναμη της τέχνης να αγγίζει τα πιο ευαίσθητα νήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η Θεσσαλονίκη είναι ένας τόπος που έχεις ζήσει και, υποθέτω, έχεις αγαπήσει. Επιστρέφεις στην πόλη τώρα με μία νέα παράσταση, το «Seawall». Πώς νιώθεις γι’ αυτό;

Η Θεσσαλονίκη είναι πάντα ένα κομμάτι μου. Επιστρέφω με χαρά και προσμονή, όχι μόνο γιατί εδώ έχω ανθρώπους και εμπειρίες που με έχουν διαμορφώσει, αλλά και γιατί η πόλη έχει μια δική της ενέργεια που σε εμπνέει. Το να παρουσιάζω το Seawall εδώ, μοιάζει σαν να μοιράζομαι μια πολύ προσωπική στιγμή με ανθρώπους που μπορούν να τη νιώσουν ουσιαστικά.

Τι σε κέρδισε στο “Seawall” εσένα;

Με κέρδισε η αφοπλιστική του απλότητα. Ο Stephens καταφέρνει να μιλά για την πιο σκληρή απώλεια με έναν τρόπο τρυφερό, ανθρώπινο και αληθινό. Δεν προσπαθεί να εξηγήσει, δεν δίνει απαντήσεις. Απλώς στέκεται δίπλα μας και μας θυμίζει πόσο εύθραυστοι αλλά και πόσο γενναίοι μπορούμε να γίνουμε.

«Δύο φωνές. Δύο εσωτερικές διαδρομές. Δύο ιστορίες που, αν και ξεκινούν από διαφορετικούς τόπους, συναντιούνται στο ίδιο σημείο: το βλέμμα του πατέρα, του πατέρα που αναζητά απαντήσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Τώρα» διαβάζω και σκέφτομαι πού θα ήθελες αυτές οι δύο ιστορίες να συναντήσουν τους θεατές σου; – Τι θα ήθελες να κρατήσουν – αν πρέπει να κρατήσουν μόλις κάτι από όλα – και να πάρουν μαζί τους φεύγοντας;

Θα ήθελα να συναντήσουν τους θεατές στον πιο προσωπικό τους χώρο – εκεί που δεν υπάρχει καμία άμυνα. Αν κάτι κρατήσουν φεύγοντας, θα ήθελα να είναι η δύναμη της ανθρώπινης σχέσης, το ότι μέσα από τον πόνο μπορεί να γεννηθεί κατανόηση, φως και αληθινή επαφή.

Κάνοντας συχνά θεατρικές δουλειές εκτός Αθηνών, νιώθεις να είναι διαφορετικός ο κόπος που χρειάζεται για να φέρεις κόσμο στο θέατρο σε μία μικρότερη πόλη – ίσως ακόμα και στη Θεσσαλονίκη – από το πιο εκπαιδευμένο κοινό πλέον της Αθήνας;

Δεν θα έλεγα πως είναι πιο δύσκολο, είναι απλώς διαφορετικό. Η Θεσσαλονίκη και γενικότερα οι πόλεις της επαρχίας έχουν κοινό με βαθιά αγάπη για το θέατρο και τεράστια δίψα για ποιοτικές παραστάσεις. Αυτό το καθιστά ακόμα πιο τιμητικό και ουσιαστικό να παρουσιάζεις δουλειές εκεί. Ο διάλογος με το κοινό τους είναι ειλικρινής και έντονος.

Τι είναι αυτό που ένας νέος άνθρωπος όπως εσύ ζητάς να πάρεις αλλά και να δώσεις στο θέατρο σήμερα;

Ζητώ να συναντήσω τον κόσμο με αλήθεια και τόλμη. Το θέατρο για μένα είναι μια πράξη συλλογική, μια διαδικασία ανταλλαγής. Θέλω να δίνω χώρο σε ιστορίες που μας αφορούν όλους, ιστορίες που ανοίγουν δρόμους για σκέψη και συγκίνηση. Και θέλω να παίρνω πίσω την αίσθηση ότι αυτή η συνάντηση έχει σημασία, ότι μας αλλάζει – έστω και λίγο.

Επιστρέφοντας στο «Seawall» και μιλώντας για απουσία, πώς θα χαρακτήριζες τους δύο ήρωες της παράστασης σου;

Είναι δύο άνθρωποι που βρίσκονται στο πιο ευάλωτο σημείο της ζωής τους. Φωτίζονται μέσα από την απώλεια, κι όμως δεν χάνουν το ανθρώπινο μεγαλείο τους. Θα τους χαρακτήριζα βαθιά αληθινούς – άνθρωποι που κουβαλούν την οδύνη αλλά και το θαύμα του να ζεις.

Ποια στοιχεία του κειμένου του Simon Stephens ήθελες εσύ να «φωτίσεις» περισσότερο;

Ήθελα να αναδείξω την αίσθηση της σιωπής και του κενού. Τα κομμάτια που δεν λέγονται, που μένουν ανάμεσα στις λέξεις, έχουν τεράστια δύναμη. Επίσης, τον τρόπο που η καθημερινότητα μπορεί να συνυπάρχει με το ανείπωτο – το μικρό και το κοσμικό να συναντούν το τραγικό.

Επειδή ο ήρωας σου, πατέρας, ζητά απαντήσεις και συνειρμικά μου έρχονται στο μυαλό γονείς που σήμερα ζητούν απαντήσεις για τον χαμό των παιδιών τους, νιώθεις να υπάρχει μία τέτοια σύνδεση που θα περάσει κι από το μυαλό άλλων – Σε αυτή την περίπτωση, πόσο πιο δύσκολο νιώθεις να γίνεται το έργο σου σε αυτή την παράσταση;

Η σύνδεση είναι αναπόφευκτη. Ζούμε σε έναν κόσμο που η απώλεια και η αδικία είναι καθημερινές ειδήσεις. Δεν θέλω να την αποφύγω αυτή τη σκέψη – αντίθετα, θέλω να της δώσω χώρο. Ναι, αυτό κάνει το έργο πιο δύσκολο. Αλλά ίσως κάνει και την ανάγκη του θεάτρου μεγαλύτερη: να προσφέρει έναν χώρο όπου μπορούμε να πενθήσουμε, να μιλήσουμε, να σταθούμε μαζί.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

Sea Wall του Simon Stephens (σε σύνθεση με το “Moments”)   με τους Χρήστο Δημητρίου και Γιάννη Κράβαρη   | Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Απόστολος Τζίμας | Εικαστική Επιμέλεια: Γιάννης Κράβαρης | Πρωτότυπη Μουσική: August Bites | Επιμέλεια Κίνησης: Άννα Παπανικολάου | Φωτισμοί – Φωτογραφίες – Βίντεο: Κωστής Εμμανουηλίδης | Γραφιστικός σχεδιασμός: Χρήστος Λέντζαρης | Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου | Παραγωγή: Ison Theatrical Projects

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Χώρος: Metropolitan: The Urban Theater, Βασ. Όλγας 65 & Φλέμινγκ 2, Θεσσαλονίκη (τηλ. 2311 284 773) | Παραστάσεις: 3 – 19 Οκτωβρίου 2025, κάθε Παρασκευή-Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 20:00 | Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά | Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ Κανονικό, 12 ευρώ Μειωμένο (ΑμεΑ, φοιτητές, άνεργοι, πολύτεκνοι) \ Αγορά εισιτηρίων: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/seawall/ & καθημερινά από το ταμείο του θεάτρου | Parking: Ιδιωτικοί χώροι parking πλησίον του θεάτρου | Πρόσβαση με Μετρό: Στάση Φλέμιγνκ 

• Το θέατρο Metropolitan είναι προσβάσιμο σε αναπηρικά αμαξίδια.
• Δεν επιτρέπεται η είσοδος στο θέατρο μετά την έναρξη της παράστασης.