Ιωάννα Ασημακοπούλου: Ζούμε σε μια κοινωνία που δεν μαθαίνει από τα λάθη της, τα φοβάται
H εξαιρετική ηθοποιός σε μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης.
Τι κάνει μία πολιτικός γυναίκα , μητέρα και πρόεδρος ενός ισχυρού κόμματος, μπλεγμένη σε απανωτά εγκλήματα; Η Ιώαννα Ασημακοπούλου, φέτος, κλήθηκε να ενσαρκώσει, έναν από τους πιο δύσκολους ρόλους της ελληνικής μυθοπλασίας, ο οποίος και αγγίζει σε αρκετά κομμάτια την πραγματικότητα.
Πάντα ξυπνάει δύσκολα γιατί κοιμάται αργά. Δε νομίζει ότι έχει τυπικές μέρες… Έχει τόσες εναλλαγές ως άνθρωπος που δεν θεωρεί ότι μπορώ εύκολα να μπει σε κάποιο πλαίσιο. Της αρέσει κάθε μέρα να παίρνει τον χρόνο της, να μένει λίγο με τον εαυτό της, στη σιωπή. Από την άλλη όμως λατρεύει τη φασαρία και όχι τον θόρυβο . Όταν κλείνουν οι κάμερες και οι προβολείς συνεχίζει τη ζωή της, της αρέσει πολύ να βρίσκεται με τους ανθρώπους της και να περνά χρόνο μαζί τους ,να επικοινωνεί και να αφουγκράζεται.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“Αυτό που με οδήγησε στην υποκριτική, ήταν η ανάγκη που είχα ως παιδί να βρω τον τρόπο να εκφράζω και να επικοινωνώ τα συναισθήματα μου. Η υποκριτική είναι ένα επάγγελμα.Είναι λογικό και επόμενο λοιπόν, κάθε επαγγελματίας να αντιμετωπίζει τις δικές του δυσκολίες, στον εργασιακό του χώρο . Έτσι κι εγώ, είχα να αντιμετωπίσω, κυρίως στα πρώτα μου βήματα ως νέα ηθοποιος, δύσκολες οντισιόν ,περιόδους ανεργίας,αγωνίες για το αν πρέπει να συνεχίσω και πώς.Ευτυχώς όμως, το θέατρο μου έμαθε να μπορώ να βλέπω μέσα μου, να αναγνωρίζω την αλήθεια μου κι ας είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδρομή γεμάτη ματαιώσεις.Μου δημιούργησε την ανάγκη μιας υπαρξιακής αναζήτησης του ποια είμαι, πού πάω και τι θέλω να κάνω. Ποια διαδρομή θα με οδηγήσει στον βαθύτερο πυρήνα μου. Ακόμα την ψάχνω. Μια διαρκής γνωριμία και επαφή. Χαίρομαι πολύ γιατί υπάρχει δουλειά για αρκετό κόσμο και επίσης, διότι έχει ανέβει το επίπεδο των παραγωγών . Εύχομαι και ελπίζω αυτό να συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα .Η Έλληνες δημιουργοί έχουν πάρα πολλά να πουν ,το θέμα είναι να υπάρξει ο χώρος ,ο χρόνος και οι κατάλληλες οικονομικές συνθήκες που θα υποστηρίξουν το έργο τους.”
Περιγράφει την καλλιτεχνική της πορεία με εκφράσεις. Ενώ εξηγεί πως ο ρόλος που ταυτίστηκε μαζί του στην μέχρι τώρα υποκριτική της πορεία είναι εκείνος της Τζο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“«Να μη φοβάμαι το λάθος».Ζούμε σε μια κοινωνία που δεν μαθαίνει από τα λάθη της. Τα φοβάται. Αντί να συζητάμε για αυτά ανοιχτά, κοιτάμε πως να τα κρύψουμε κάτω από το χαλί και αυτό γιατί ως άνθρωποι πολλές φορές είμαστε έτοιμοι να δείξουμε με το δάχτυλο και ξεχνάμε να ερευνήσουμε την αιτία του, έτσι ώστε να μάθουμε από αυτό και να μην το επαναλάβουμε. «Να σηκώνω τον εαυτό μου στα δύσκολα»και φυσικά να μπορώ «να έχω μια ερωτική στάση απέναντι σε αυτό που λέμε ζωή και ύπαρξη» . Είναι λίγο δύσκολο να διαλέξω έναν μόνο, διότι μέσα από κάθε ρόλο βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω προσωπικά και να ανακαλύψω κομμάτια του ψυχισμού μου, εντελώς ανεξερεύνητα σε πολλές περιπτώσεις. Είναι όπως όταν ταξιδεύουμε σε διαφορετικούς προορισμούς εξερεύνησης. Θα αναφερθώ όμως ενδεικτικά, στο «Είμαι η Τζο» που προβάλεται στην πλατφόρμα του Ant1plus διότι ήταν μια ιδέα που έχτιζα μέσα μου, εδώ και πολλά χρόνια παρατηρώντας και μαζεύοντας υλικό και το κάναμε πράξη μαζί με τους σεναριογράφους, Παναγιώτη Χριστόπουλο,Άρτεμη Γρύμπλα, τον σκηνοθέτη μας τον Κωνσταντίνο Πιλάβιο και φυσικά τη Δήμητρα Κωστοπούλου. “Το είμαι η Τζο” μιλάει, για όλες τις πεποιθήσεις και τα στερεότυπα της κοινωνίας, ανεξαρτήτου φίλου .Ήταν όλος ο παλμός μιας κοινωνίας που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Μέσα από τον ρόλο της Τζο μίλησα ως γυναίκα, ως παιδί και ως άνθρωπος. Είναι ένα project σταθμός στην παρατήρηση, μια ιδέα που επικοινωνήθηκε με όλους τους συντελεστές και βρήκαμε κοινούς τόπους συνομιλίας. Απόδειξη σε αυτό και με χαροποιεί αφάνταστα η ταύτιση που είχαν όλοι με τη Τζο μου-μας.”
Αυτή την στιγμή, η Ελλάδα βιώνει μία περίοδο συνεχής αστάθειας, με την έξαρση της βίας να απλώνεται στην ζωή όλων καθημερινά.
“Με τρομάζουν, τα βίαια περιστατικά, άνθρωπος είμαι .Τόσα εγκλήματα και τόσος θυμός, πώς να τα χωρέσει ο ψυχισμός μας. Και δυστυχώς δεν το βλέπω μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες γύρω μας. Αγωνιζόμαστε όλοι να βρουμε μια χαραμάδα φωτός σε τούτο το σκοτάδι .Και θα τη βρούμε, είμαι σίγουρη δεν το βάζω κάτω . «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο» όπως έγραψε ο Φίοντορ Ντοστογέφσκι στον «Ηλίθιο».Η ομορφιά είναι η φύση μας ,ο πυρήνας της ύπαρξής μας, η σωτηρία μας, τίποτα άλλο. Αρκεί να γίνει τρόπος ζωής και παρατήρησης. Κάθε μέρα γίνονται τόσα πολλά που δεν ξέρεις πραγματικά τι θα σου ξημερώσει .Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ να βρω μια θετική είδηση να σας πω και δεν μου έρχεται καμία .Είμαι σίγουρη ότι υπάρχει αλλά δυστυχώς επικρατεί το αρνητικό. Παρόλο που κάνω πολύ μεγάλη προσπάθεια να δω τα πράγματα αισιόδοξα, η πραγματικότητα με προσγειώνει. Η θέση της γυναίκας, παρόλους τους αγώνες και το αίμα που έχει χυθεί, δυστυχώς δεν έχει βελτιωθεί όσο θα έπρεπε, έχουν να γίνουν πολλά ακόμη. Φοβόμαστε να μιλήσουμε, φοβόμαστε να πούμε ναι ,να πούμε όχι ,πώς θα περπατήσουμε ,τι θα φορέσουμε, να μην είμαστε μόνες το βράδυ την ώρα που θα γυρίζουμε στο σπίτι. Γιατί ποια γυναίκα όταν επιστρέφει στο σπίτι της, τη νύχτα δεν κρατάει κατευθείαν τα κλειδιά για να μπει γρήγορα μέσα, μη της επιτεθεί κανένας; Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει γυναίκες καριέρας να δέχονται βολές επειδή επέλεξαν αυτό το μονοπάτι και όχι την οικογένεια ;Πόσες γυναικες παίρνουν τα ίδια χρήματα σε ανάλογες θέσεις που κατέχουν άνδρες ;Πως αντιμετωπίζουμε η μια την άλλη αλλά και πόσο είμαστε αλληλέγγυες μεταξύ μας τελικά ; Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Tα τελευταία χρόνια βλέπουμε μία μεγάλη κινητοποίηση των καλλιτεχνών από τον COVID, στο #metoo και πέρσι απέναντι στο ΠτΔ85.
“Οι ηθοποιοί όπως και όλοι οι καλλιτέχνες, ανήκουν στη κατηγορία εκείνων που χτυπήθηκαν περισσότερο από την πανδημία και τα παρατεταμένα lockdowns. Πολλοί βρέθηκαν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Παρ´όλα αυτά είδαμε τόσες δημιουργικές δράσεις και ευφάνταστες λύσεις όπως live streaming παραστάσεων ,πρόβες μέσω zoom και τόσα άλλα.Η τέχνη είναι αναγκαίο και σημαντικό στήριγμα για τον κόσμο ειδικά σε περιόδους κρίσης. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι την ίδια περίοδο του covid και μετά τις αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου, ότι οι καλλιτέχνες βγήκαν μπροστά με σημαντικές καταγγελίες που ανέδειξαν το #metoo και στο χώρο μας. Όσο για το ΠτΔ85 είμαι με το ΣΕΗ στον αγώνα που δίνει για να διασφαλίσει τα δικαιώματα μας ως κλάδος . Το #metoo από μόνο του δεν είναι πανάκεια είναι όμως πολύ σημαντικό για ανθρώπους που έχουν υποστεί κακοποίηση, να γνωρίζουν ότι αυτό συμβαίνει και σε άλλους και οτι υπάρχουν τρόποι να γλιτώσουν και να προστατευθούν . Για να βγούμε από το σκοταδισμό και να έρθει η αναγέννηση θα πρέπει να φωτίσουμε όλες τις περιοχές .Θαύματα δεν γίνονται από τη μια μέρα στη άλλη, αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα σταματήσουμε να θελουμε να διορθώσουμε αυτά που δεν μας αντιπροσωπεύουν.”
Τις ανθρώπινες σχέσεις στο σήμερα τις βλέπει περίπλοκες και όπως εξηγεί, σε μια εποχή που το internet έχει ενώσει όλες τις γωνιές του πλανήτη οι άνθρωποι νιώθουν πιο μόνοι από ποτέ .
“Στο χέρι μας έρχεται πιο εύκολα το κινητό, παρά ένα άλλο χέρι. Προτείνω να δείτε όλοι ανεπιφύλακτα το “Poor Things”, του Γιώργου Λάνθιμου ,που απέδειξε για ακόμα μια φορά πόσο σπουδαίος σκηνοθέτης είναι. Δεν μπορώ να διαλέξω ανάμεσα σε σινεμά και τηλεόραση ή θέατρο. Μπροστά από τις κάμερες και πάνω στη σκηνή γιατί να διαλέξω μόνο ένα από τα δυο;Εξάλλου το ένα δεν αναιρεί το άλλο! Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να προλάβω να πάω σε όσο πιο πολλές χώρες μπορώ και να πω όλα τα σε αγαπώ που θέλω. Αλήθεια και το μέλλον τι περιμένει από τον εαυτό του;Μη ξεχνάτε ότι είμαστε ακόμα στην πρώτη εικοσαετία ενός νέου αιώνα και όπως γνωρίζετε σε μια τέτοια αλλαγή, βρισκόμαστε σύσσωμοι μπροστά στο παλαιό και στο νέο. Χρειάζεται να πορευτούμε με ροή εξέλιξης να αφεθούμε στην εμπειρία.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
