Ιόλη Ανδρεάδη: «Τα τραγούδια του Χιώτη συνυφαίνονται με τις δικές μας, μικρές, ατομικές ζωές»

Η Ιόλη Ανδρεάδη ανήκει σε μία νέα γενιά σκηνοθετών που ερευνούν και προσφέρουν ένα αλλιώτικο θέατρο που εξελίσσει την ίδια την τέχνη αλλά και τους θεατές. Η πρόσφατη συνεργασία της με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος φέρνει μπροστά στους θεατές της Θεσσαλονίκης τη ζωή του Μανώλη Χιώτη, ενός σπουδαίου συνθέτη που άφησε τη δική του ιστορία στη μουσική της χώρας.

Ένα έργο που, όπως αναφέρεται, σκάβει βαθιά στην ψυχή του μεγαλοφυούς και πρωτοπόρου μουσικού, συνθέτη και περφόρμερ και επικοινωνεί απευθείας με την καρδιά του ερωτευμένου, του προδομένου, του παρατημένου ή μελαγχολικού ακροατή, γιατρεύοντάς την από τον πόνο της ανθρώπινης κατάστασης.

Οι παραστάσεις της Ανδρεάδη έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα μεγάλων θεσμών, όπως το Φεστιβάλ Αθηνών, το Θέατρο Τέχνης, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Φεστιβάλ Φιλίππων και τώρα, με τη συνεργασία του με το ΚΘΒΕ διευρύνει έναν καλλιτεχνικό κύκλο, όπου μαζί με τον Άρη Ασπρούλη δημιουργούν ένα δικό τους σύμπαν, εξαιρετικά ενδιαφέρον και αξιόλογο.

Για την παράσταση «MANOLIS / καρδιά σε τέσσερις χορδές» που παρουσιάζεται από το ΚΘΒΕ σε πανελλήνια πρώτη στη Μονή Λαζαριστών (Σκηνή Σωκράτης Καραντινός), η Ιόλη Ανδρεάδη μιλάει στην Parallaxi και μας βάζει στον δικό της σκηνοθετικό κόσμο, ξεναγώντας μας σε αυτόν!

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με τον Μανώλη Χιώτη και να τον μεταφέρετε στο θεατρικό κοινό της Θεσσαλονίκης;

Μας έκανε να ασχοληθούμε, μαζί με τον Άρη Ασπρούλη, με τον οποίο γράψαμε το θεατρικό έργο, ο μεγάλος θαυμασμός για το έργο του. Τα τραγούδια του έχουν τη δύναμη να συνυφαίνονται με τις δικές μας, μικρές, ατομικές ζωές και στιγμές. Στο βαθμό που να τα θεωρούμε «δικά μας», μέρος της δικής μας ιστορίας. Με πολλούς ανθρώπους που έχω μιλήσει, ισχύει το ίδιο πράγμα. Αυτό αποτέλεσε και το δικό μας κίνητρο.

Ο Χιώτης θεωρείται και είναι, ένας μουσικός και συνθέτης που πολύ εύκολα διακρίνεται πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν ηχητικά. Βάσει της έρευνας σας, ήταν αυτό ένα στοιχείο που του αναγνωρίστηκε όσο ζούσε και δημιουργούσε ή νιώθετε πως η ιστορία του δίνει τελικά τη θέση που του αξίζει;

Όταν ένας άνθρωπος φεύγει, παύει να έχει σημασία για τον ίδιο το τι θέση θα του δώσουν οι μεταγενέστεροι. Βάσει της έρευνάς μας, ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης υπήρξε μεν δέκτης του θαυμασμού των συγχρόνων του, και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό, όσο ήταν εν ζωή, ενώ ταυτόχρονα μια σειρά από ιδεοληψίες ενδεχομένως και να του στέρησαν ένα επιπλέον κομμάτι αναγνώρισης που του άξιζε. Ευχή μου είναι πως μέσα από την παράσταση υπενθυμίζουμε στον κόσμο την μέγιστη αξία του έργου του Μανώλη Χιώτη.

Πώς λοιπόν επιλέξατε να «φωτίζετε» αυτόν τον ξεχωριστό μουσικό;

Μέγιστη συμβολή σε αυτή τη διαδικασία είχε και έχει η συνεργασία με άξιους μουσικούς της Θεσσαλονίκης, τον μαέστρο μας Παύλο Παφρανίδη, καθώς και τους σπουδαίους Βαγγέλη Καλαμάρα, Σπύρο Μελισσανίδη, Σταύρο Κρομμύδα και Κατερίνα Σεγκούνα Πλιόγκου. Η χρήση των τραγουδιών και της μουσικής του Μανώλη Χιώτη στην παράσταση λοιπόν γίνεται πρώτον από πεπειραμένους μουσικούς και δεύτερον θεατρικά, γίνεται θεατρική χρήση, ως μέρος της αφήγησης, μέρος της ιστορίας, μέσα από την οποία «βγαίνουν» τα τραγούδια. Έπειτα, γίνεται μια προσπάθεια να φωτιστούν σημαντικές στιγμές από το έργο του αλλά και από τη ζωή του.

Νομίζω πως η μισή απόλαυση σας σε κάθε παράσταση που κάνετε, είναι η έρευνα που προηγείται. Ισχύει;

Ναι, ακριβώς έτσι.

Παρουσιάζοντας σημαντικές στιγμές της ζωής του, υπήρξε κάποια που σας «κράτησε» περισσότερο;

Πολλές είναι οι στιγμές που με «κράτησαν». Ο έρωτάς του για το μπουζούκι, είναι ανάμεσα στα στοιχεία που με ενδιέφεραν περισσότερο, αν και δεν πρόκειται για μια στιγμή αλλά για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής του. Ο χαρακτήρας του, έτσι όπως φανερώνεται από συμπεριφορές που φαίνεται πως είχε. Και η διαρκής έμπνευση και «φλόγα» που φαίνεται κάτω από το έργο του.

Αν μπορούσε να δει την παράσταση ο ίδιος ο Χιώτης, τι πιστεύετε ότι θα έλεγε;

Δεν το γνωρίζω. Με την καθοδήγηση, ή μάλλον την οδηγητική φροντίδα του γιου του, του Διαμαντή Χιώτη, πάντως, έχουμε αποφύγει κλισέ και ανακρίβειες. Ενώ ταυτόχρονα έχουμε αφεθεί ελεύθεροι να φτιάξουμε μια μυθοπλασία, ένα «όνειρο» βασισμένο στη ζωή του.

Με μία σταθερή διεθνή παρουσία τα τελευταία χρόνια, βρίσκετε διαφορά στις απαιτήσεις του κοινού στη χώρα μας από αυτό έξω;

Βρίσκω κάποιες διαφορές και βρίσκω και κάποιες ομοιότητες. Το κοινό που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως θεωρώ πως είναι ακόμη – σε μια δύσκολη περίοδο – ανοιχτό στην ουσιαστική επαφή με κάτι που θα του δοθεί από σκηνής με ειλικρίνεια, αγάπη και μεράκι.

Η συνεργασία σας με το ΚΘΒΕ και τους ηθοποιούς του τι σας δίνει ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο;

Θεωρώ πως με προχώρησε αυτή η συνεργασία, όπως προχωρούν ένα σκηνοθέτη οι ευτυχείς -κυρίως- συνεργασίες του. Πρόκειται για μια ευτυχή συνεργασία, χωρίς να γνωρίζομαι προσωπικά εκ των προτέρων με κανέναν/καμία από τη δημιουργική ομάδα, ή με την παραγωγή, ή με τους τεχνικούς, ή με τους μουσικούς. Μόνο τρεις συνεργάτες από την Αθήνα με τους οποίους συνεργάζομαι σταθερά είχα, και κανέναν άλλο. Αλλά σαν να το ευλόγησε κάποια δύναμη αυτό το πράγμα. Γιατί κάθε παράσταση, με έναν τρόπο, έχει και το δικό της «άστρο». Ό,τι και να κάνεις εσύ, αν είναι να πάει κάτι θα πάει, ή δεν θα πάει αντίστοιχα.

Αν σας αφιέρωνε ο Μανώλης Χιώτης ένα τραγούδι του, ποιο θα θέλατε να είναι αυτό;

Λατρεύω πολλά από τα τραγούδια του. Αν και είναι λυπημένο, όπως και τα πιο πολλά του, αν δεις τους στίχους, βρίσκω τρομερά θεατρικό και συγκλονιστικό τραγούδι «Το Γκαρσόνι».

«MANOLIS / καρδιά σε τέσσερις χορδές» | Πληροφορίες για την παράσταση

Με την παρουσία σημαντικών τραγουδιών, όπως «Περασμένες μου αγάπες», «Ηλιοβασιλέματα», «Ο Πασατέμπος», «Το γκαρσόνι», «Σβήσε τη Φλόγα», «Απόψε φίλα με», «Μοιάζεις κι εσύ σαν Θάλασσα» και άλλων μεγάλων επιτυχιών, ένα ανσάμπλ ηθοποιών και μουσικών καταδύεται στην ψυχή του παγκόσμιου και αιώνιου Μανώλη Χιώτη. Εκεί, όπου ο αληθινός με τον θεατρικό χρόνο περιπλέκονται, οι φωνές των ζωντανών και των νεκρών ηχούν ισότιμα και τα όνειρα των ανθρώπων δεν έχουν τελειωμό.

Το «MANOLIS / καρδιά σε τέσσερις χορδές» είναι ένα έργο που σκάβει βαθιά στην ψυχή του μεγαλοφυούς και πρωτοπόρου μουσικού, συνθέτη και περφόρμερ και επικοινωνεί απευθείας με την καρδιά του ερωτευμένου, του προδομένου, του παρατημένου ή μελαγχολικού ακροατή, γιατρεύοντάς την από τον πόνο της ανθρώπινης κατάστασης.

Πάνω σε ένα μαγικό πάλκο, μέσα σε έναν κόσμο μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, ο Μανώλης Χιώτης και τα κοντινά στη ζωή του πρόσωπα, μιλούν σε πρώτο ενικό.  Εξομολογούνται. Όχι φήμες. Όχι ψευδείς ιστορίες. Εξομολογούνται τον πυρήνα του ήθους και του σύμπαντος που αποτέλεσε ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης. Έναν πυρήνα σημαδεμένο από την απώλεια, τον πόνο, τον φθόνο, τη σκληρή δουλειά, αλλά και την επιτυχία, την αναγνώριση, την έμπνευση, τον έρωτα, την τόλμη, την πρωτοπορία, την τιμιότητα και την ανθρωπιά.

Η παράσταση παρακολουθεί τη ζωή του Μανώλη Χιώτη από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του, με σταθμούς-κλειδιά και μεγάλες στιγμές στην καλλιτεχνική του πορεία, αλλά και στην προσωπική του ζωή, εκεί όπου, ιδιωτικά, κρίνεται η επαφή του ανθρώπου με το θείο και το αν ο κάθε άνθρωπος πήρε και έδωσε εκείνο το μερίδιο αγάπης για το οποίο ήταν προορισμένος.

Πληροφορίες: Σκηνή Σωκράτης Καραντινός, Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη) | Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες και 40 λεπτά (η παράσταση θα έχει διάλειμμα) | Προπώληση εισιτηρίων: MORE.com |Τ. 2117700000 |καταστήματα PUBLIC| καταστήματα NOVA | Πληροφορίες- κρατήσεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ | Ώρες παραστάσεων: Τετάρτη: 19.00, Πέμπτη- Παρασκευή: 21.00, Σάββατο: 17.30 & 20.30, Κυριακή: 19.00