Κορονοϊός: Πόσο σημαντικός είναι ο εμβολιασμός των παιδιών;
Ο παιδίατρος και διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Άρης Ζαμπουρίδης μιλά στην Parallaxi
Σχεδόν δεκαεννιά μήνες μετά το πρώτο κρούσμα στη χώρα μας, οι ζωές μας έχουν αλλάξει ριζικά. Δυο lockdowns, δεκάδες μέτρα και στερήσεις μετά, στα χέρια μας υπάρχει το μεγάλο όπλο των εμβολίων.
Σήμερα όλοι οι άνθρωποι έχουν την επιλογή να εμβολιαστούν, με τους ανήλικους να προστίθενται στη λίστα εδώ και λίγο καιρό. Με αφορμή το άνοιγμα των σχολείων η Πολιτεία απεύθυνε μεγάλο κάλεσμα σε γονείς να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, με στόχο να προστατευθούν τα ίδια αλλά και ο περίγυρός τους. Μέχρι στιγμής, δυο σκευάσματα έχουν εγκριθεί, αυτό της Pfizer και αυτό της Moderna, για τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα.
Οι κατάλληλοι άνθρωποι να μιλήσουν γι αυτό είναι φυσικά οι παιδίατροι, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. Πόσο ασφαλή είναι; Ποιος είναι ο λόγος για να εμβολιαστούν τα παιδιά; Τι ισχύει με την ανοσία; Υπάρχουν παρενέργειες; Σε αυτή τη σειρά ερωτημάτων, απαντά μέσω της Parallaxi ο παιδίατρος και διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Άρης Ζαμπουρίδης.
Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουν προκύψει μέχρι σήμερα μετά από τη χορήγηση σε πάρα πολλά παιδιά, «τα εμβόλια είναι πολύ ασφαλή», τονίζει ο γιατρός. «Σε κάθε φαρμακευτικό προϊόν υπάρχουν πιθανές παρενέργειες, παρόλα αυτά τα χρησιμοποιούμε εδώ και εκατοντάδες χρόνια καθημερινά. Έτσι και τα εμβόλια από τη στιγμή που ελέγχθηκαν σε ομάδες μελέτης για παιδιά και είδαν ότι είναι ασφαλή, πήραν την έγκριση να μπορούν να χορηγηθούν σε αυτές τις ηλικιακές ομάδες».
Τι είναι αυτό που ανησυχεί περισσότερο τους γονείς
«Αυτό που τους ανησυχεί περισσότερο είναι το αν έχουν επιπτώσεις τα εμβόλια και όχι τόσο αν πάθουν κάτι από αυτά. Δηλαδή για το μέλλον. Η αίσθηση μου είναι ότι οι γονείς δε θέλουν να τα κάνουν στα παιδιά τους γιατί σκέφτονται ότι μπορεί να υπάρξει κάτι στο μέλλον που δε το γνωρίζουν. Αυτό που μπορούμε να απαντήσουμε από την εμπειρία που έχουμε εμείς οι παιδίατροι με όλα τα άλλα εμβόλια και γνωρίζοντας την τεχνολογία που έχει το συγκεκριμένο, είναι ότι δε μπορούν να προκύψουν μακροχρόνιες συνέπειες. Φυσικά το άμεσο απασχολεί κι αυτό, αλλά εγώ πιστεύω ότι ο κύριος λόγος που ανησυχούν είναι οι απότερες συνέπειες. Σ’ αυτό τον τομέα είμαι κάθετος. Οι απότερες είναι σίγουρα μηδενικές».
Σήμερα υπάρχουν κάποιες αντιδράσεις – επιπλοκές σε ένα πολύ μικρό ποσοστό παιδιών, με τη μορφή μυοκαρδίτιδας που εμφανίζεται αλλά αυτοιάται μόνη της σε δυο τρεις εβδομάδες και δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα, όπως λέει ο ίδιος. «Αυτό που τονίζω εγώ είναι ότι αυτή η κατάσταση, μπορεί να προκύψει και από την ίδια τη νόσο, χωρίς να ξέρουμε αν είναι αυτόιασιμη ή αν θα έχει κάποια άλλη εξέλιξη».
Αυτή τη στιγμή ο κόσμος ανησυχεί πιο πολύ για το εμβόλιο παρά για την ίδια τη νόσο, όπως αποδεικνύεται καθημερινά. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτή τη στιγμή ο φόβος είναι η νόσος, όταν έχει αυτή τη θνητότητα που έχει. Πρέπει αυτό να μας φοβίζει πιο πολύ, παρά η ασφάλεια των εμβολίων».
Γύρω από το εμβόλιο υπάρχουν πολλοί μύθοι, με τον μεγαλύτερο να είναι αυτός που υποτίθεται ότι επηρεάζει τη γονιμότητα. «Αυτό έχει αποδειχθεί επίσημα ότι δε θα συμβεί. Δεν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός που να δημιουργεί τέτοιο θέμα».
Ο κύριος λόγος για να εμβολιαστεί ένα παιδί
Ο παιδίατρος τονίζει πως ο κύριος λόγος για να εμβολιαστεί ένα παιδί δεν είναι μόνο η ασφάλεια του ίδιου, αλλά ότι αποτελεί κατά κάποιο τρόπο μια κινούμενη «βόμβα». «Είναι ένα άτομο που έχει έντονη κοινωνικότητα, συμμετέχει σε ομάδες, στο σχολείο, έχει επαφή με πολλά παιδιά και με όλη την οικογένεια. Φανταστείτε κάθε παιδί που μπορεί να νοσήσει σε τι κύκλο μπορεί να μεταδώσει τον ιό. Άλλωστε τον χειμώνα, όλες αυτές οι ιώσεις που έχουμε, κύρια πηγή είναι τα παιδιά».
«Τα παιδιά προσωπικά μπορεί να μην έχουν επιπτώσεις από τη νόσο, όπως κάποιος μεγαλύτερος, αλλά τα ίδια θα πρέπει να ενταχθούν στο πρόγραμμα εμβολιασμού γιατί έτσι θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτό το δίχτυ ασφαλείας».
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ένδειξη για αποκλεισμό κάποιας ομάδας παιδιών από το συγκεκριμένο αγαθό. Σε ότι αφορά τις αλλεργίες, οι οποίες είναι πολύ διαδεσομένες γύρω μας, εμφανίζονται σε πολύ συγκεκριμένα συστατικά. «Αυτοί που τις έχουν, είτε ενήλικες, είτε παιδιά, δεν αποκλείονται από τον εμβολιασμό, εκτός και αν έχουν περάσει κάποια μεγάλη αντίδραση. Εκεί είμαστε πιο προσεκτικοί».
Ο ρόλος των εκπαιδευτικών και η ανοσία
Μια «ανάσα» πριν το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς, πολλοί είναι αυτοί που σκέφτονται πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών στο θέμα. «Τα παιδιά πέρα από τους γονείς και την οικογένεια, έχουν σαν πρότυπα τους δασκάλους τους. Ως πρότυπα αυτοί οι άνθρωποι, θα πρέπει να μπορούν να περάσουν τα μηνύματα που πρέπει. Αυτό μπορεί να γίνει φυσικά με ανθρώπους που πιστεύουν στο εμβόλιο και έχουν εμβολιαστεί. Κάποιοι άλλοι δε μπορούν να περάσουν αυτά τα μηνύματα και δυστυχώς θα υπάρξουν δάσκαλοι που θα μπορέσουν να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν τη σημασία του εμβολίου, θα υπάρξουν όμως και κάποιοι που ή δε θα ασχοληθούν καθόλου ή που θα περάσουν αρνητικά μηνύματα στα παιδιά. Αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να το δει η Πολιτεία. Θα πρέπει ουσιαστικά ένα παιδί να ακούσει τη σωστή πληροφορία κι αυτός που θα τη μεταφέρει, είναι ένας σημαντικός παράγοντας».
Αναφορικά με την ανοσία, είναι ένα θέμα που ελέγχεται ακόμα. Τι σημαίνει αυτό; Η νόσηση ναι μεν τη δημιουργεί, αλλά δεν είναι γνωστή η διάρκειά της. «Δε μπορούμε να πούμε ότι τα δεδομένα είναι πολύ ξεκάθαρα. Με αυτά που γνωρίζουμε όμως τώρα, είναι ότι τα εμβόλια αφήνουν πάρα πολύ καλή ανοσία. Σε κάποιες περιπτώσεις τα αντισώματα της νόσησης, είναι πολύ λιγότερα από αυτά του εμβολιασμού».
«Δεν υπάρχει επιλογή ‘να αρρωστήσω ή να εμβολιαστώ’. Εμβολιάζομαι πολύ απλά γιατί δε πρέπει να αρρωστήσω εγώ, αλλά ούτε και οι συνάνθρωποι μου», υπογραμμίζει ο Άρης Ζαμπουρίδης.
Συνοψίζοντας, ο ίδιος σημειώνει πως ο εμβολιασμός είναι μια πράξη κοινωνική. «Η υγεία είναι δημόσια, δεν είναι ατομική μόνο. Εκεί είναι και το λάθος αυτών που αρνούνται να εμβολιαστούν, σκέφτονται εγωιστικά. Η διαφορά ενός εμβολιασμένου και ενός ανεμβολίαστου είναι ότι ο δεύτερος σκέφτεται τον εαυτό του μόνο».