Μέρη που διηγούνται γνωστές και άγνωστες ιστορίες «ζωντανεύουν» στο κανάλι του Kristo Pantera

Το κανάλι του Kristo Pantera στο YouTube είναι ένας ταξιδιωτικός «θησαυρός».

Κάποιος μπορεί να το θεωρήσει υπερβολικό. Όταν όμως κάνει μία «βόλτα» στο περιεχόμενο του καναλιού και τα εντυπωσιακά του βίντεο, θα συμφωνήσει με το παραπάνω και με το… παραπάνω.

Κάθε βίντεο του έχει κάτι να «πει». Τοποθεσίες, άλλες γνωστές και άλλες άγνωστες, που «κουβαλούν» πέρα από μαγικές εικόνες, ιστορίες χαμένες στο χρόνο που αξίζει να ειπωθούν.

«Μακάρι να είχα μια κάμερα τότε…»

Ο ίδιος γυρνάει πίσω τον χρόνο και θυμάται τα παιδικά του χρόνια στην ανατολική Θεσσαλονίκη, τη δεκαετία του 80′, στα χρόνια που, όπως λέει, ένας κόσμος γκρεμίζονταν και γεννιόταν ένας άλλος.

«Η ιδέα της εξερεύνησης είναι μια ιστορία που ξεκινά από μικρό παιδί. Στην ανατολική Θεσσαλονίκη όπου μεγάλωσα και έμενα τη δεκαετία του 80′ ήταν η εποχή που γκρεμίζονταν ένας κόσμος και γεννιόταν ένας άλλος.

Θυμάμαι γειτονιές με πανέμορφες μονοκατοικίες με τις γεμάτες αυλές τους από τριανταφυλλιές, γιασεμιά, μουσμουλιές, λεμονιές, δαμασκηνιές και ότι μπορείς να φανταστείς. Να αδειάζουν και να κατεδαφίζονται για να γίνουν πολυκατοικίες, να περνούν ανάμεσά τους μεγάλοι δρόμοι.

Για χρόνια οι μονοκατοικίες αυτές έμεναν εγκαταλελειμμένες, τα λουλούδια στις αυλές μαραίνονταν, τα κεραμίδια άρχισαν να πέφτουν. Οι παιδικές χαρές για πολλά παιδιά τότε, ήταν αυτά τα έρημα παλιόσπιτα. Ψάχναμε για “θησαυρούς” που τότε ήταν περιοδικά, κόμικ, playmobil, αμαξάκι μινιατούρα. Κάτι που μπορεί να ξεχάστηκε από κάποιο άλλο παιδί από μια οικογένεια που μετακόμιζε, πολλές φορές ακόμη και βιαστικά.

Ήταν το παιχνίδι μας τότε. “Πάμε για εξερεύνηση” λέγαμε; “Πάμε!”.

Όσοι έζησαν εκείνες τις δεκαετίες 70′ και 80′ μπορούν να καταλάβουν τι λέω. Μακάρι να είχα μια κάμερα τότε. Θα μπορούσε να γίνει ένα νοσταλγικό ντοκιμαντέρ για μια αλλιώτικη Θεσσαλονίκη».

Η επιστροφή στις ρίζες

Οικονομική κρίση, πανδημία αποτελέσαν για τον ίδιο μια ευκαιρία να ανακαλύψει τη Χαλκιδική, τον τόπο καταγωγής του, στον οποίον τώρα ζει και εργάζεται.

«Κάπως έτσι μπήκε το “μικρόβιο”. Μεγαλώσαμε μετά και με τις μηχανές ταξιδέψαμε σε βουνά, λίμνες, θάλασσες. Βαλκάνια, Ευρώπη, γενικότερα στις μεγαλύτερες γειτονιές μας ψάχνοντας για εγκαταλελειμμένα χωριά , ενεργειακά περίεργους τόπους που κρύβουν τεράστια ιστορία πίσω τους.

Τα τελευταία χρόνια ήρθε η οικονομική κρίση, μετά η πανδημία. Το ταξίδι έγινε πιο δύσκολο από πολλές απόψεις.

Έτσι, μου ήταν πιο εύκολο να ανακαλύψω ξανά τον τόπο μου, καθώς η καταγωγή μου είναι από την ορεινή Χαλκιδική. Μένω και εργάζομαι τα τελευταία χρόνια στη Χαλκιδική.

Κάπως έτσι ξεκίνησα να γυρνώ σε κάθε γωνιά της Χαλκιδικής βλέποντας και αναδεικνύοντας κυρίως τις ομορφιές του τόπου. Δυσκολεύομαι γενικώς να αφήσω πίσω τα κακώς κείμενα και αυτά που με ενοχλούν είτε αισθητικά, είτε ρεαλιστικά, όταν βλέπω οικολογικές καταστροφές σε παραλίες και βουνά, ή σε παραλίες που κάποτε ήταν ελεύθερες και τώρα έγιναν ιδιωτικές, τόποι χαρακτηρισμένοι Natura να γίνονται χώροι για μπάζα. Μια αναισθησία και απαξίωση για το παρελθόν και την πραγματική ομορφιά που υπάρχει στον τόπο μας. Δεν γίνεται όλα αυτά να μην τα προβάλλω, γιατί ως γνωστόν όποιος ξεχνάει το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει».

«Είναι σα να μπαίνω στη ψυχή του κάθε τόπου»

Πέρα από την εξερεύνηση της Χαλκιδικής, στο κανάλι του Kristo Pantera θα βρεις αρκετά βίντεο που εστιάζουν σε κτίρια, χώρους, σημεία που στο πέρασμα των χρόνων έχουν εγκαταλειφθεί. Ποιες είναι οι εμπειρίες που αποκομίζει από όλο αυτό;

«Οι εμπειρίες είναι να βλέπω από πρώτο χέρι και να σχηματίζω προσωπική άποψη για τον κάθε τόπο. Οι εγκαταλελειμμένοι τόπο είναι σαν μια χρονοκάψουλα. Ψάχνω και εκεί για “θησαυρούς”. Αναζητώ στο διαδίκτυο πληροφορίες και παλιές φωτογραφίες, να δω πώς ήταν τότε ο χώρος ή το κτίριο και πώς είναι σήμερα. Έχει μια κρυφή γοητεία όλο αυτό.

Έχω έναν κανόνα. Να μην κάνω καμία παρέμβαση στον κάθε τόπο που πάω. Να γίνομαι σχεδόν αόρατος και να μην αφήσω ούτε ίχνη πίσω μου. Προσπαθώ να είμαι ουδέτερος, αντικειμενικός και ανοικτός. Είναι πολύ εθιστικό και συνάμα διαλογιστικό όλο αυτό.

Οι φωτογραφίες, τα πλάνα για τα βίντεο. είναι σα να μπαίνω στην ψυχή του κάθε τόπου. Μέσα από το φακό αφήνω τα τοπία να μου “μιλήσουν” και μετά να πει ότι θέλει να πει η εικόνα προς τα έξω.

Έπειτα, ακολουθεί η μαγεία του μοντάζ. Ώρες μπροστά στην οθόνη, ώστε να βγάλω κάτι που να αρέσει πρώτα σε μένα. Η δημιουργία, σε διάφορα επίπεδα, είναι ότι πιο υγιές στους ανθρώπους. Όταν σταματήσει αυτό, πολλά δεινά έρχονται.

Γενικά το ταξίδι στο χωροχρόνο και στην ιστορία, μας κάνει πιο σοφούς, πιστεύω.

Πολλοί χώροι σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας που είναι εγκαταλελειμμένοι, είναι κρίμα να μένουν έτσι. Θα μπορούσαν να πάρουν ζωή και πάλι, να γίνουν παράγοντας πολιτισμού, αλλά στου κουφού την πόρτα…»

«Δεν υπάρχει τέλειο»

Εμείς βλέπουμε στην οθόνη μας το εντυπωσιακό τελικό αποτέλεσμα, αλλά πόσος χρόνος προετοιμασίας, γυρισμάτων χρειάζεται για να φτάσουμε σε αυτό;

«Ό,τι κάνω το κάνω γιατί μου αρέσει και με γεμίζει. Δεν έχω κάτι να με αγχώνει. Ότι πρέπει να το παραδώσω σε κάποιο deadline.

Προσπαθώ να τα κάνω όλα να ρέουν φυσικά. Να απολαμβάνω τη διαδρομή. Να δίνω χρόνο στον εαυτό μου. Να ακούω τους ψιθύρους, που πολλές φορές είναι και κραυγές του κάθε τόπου που επισκέπτομαι και να βγαίνει κάτι όσο γίνεται πιο αληθινό και να παραπέμπει σε ντοκιμαντέρ.

Δεν μου αρέσουν τα στημένα και τα δήθεν. Η προσπάθεια για το τέλειο πλάνο χαλάει τον αυθορμητισμό. Δεν υπάρχει τέλειο.

Έτσι, αναλόγως με την εξόρμηση, άλλες φορές μένουμε στα βουνά και δυο μέρες και αν υπάρχει χρόνος και βδομάδες. Μπορεί να κοιμηθούμε σε ένα μέρος που μας έκανε κλικ για να βραδινό timelapse και άλλες φορές γεμίζουμε μια Κυριακή ευχάριστα με τις φίλες και τους φίλους που κάνουμε εξορμήσεις.

Γενικά ο χρόνος στην τέχνη και όχι μόνο, είναι σχετικός. Άσε που είναι και καθαρά ανθρώπινο δημιούργημα».

Από κακοκαιρία μέχρι… μηνύσεις

Δεν λείπουν βέβαια δυσκολίες και ευτράπελα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ο ίδιος μας λέει:

«Οι δυσκολίες έχουν να κάνουν με τις καιρικές συνθήκες που πολλές φορές μας αδρανοποιούν. Μπορεί να φυσάει πολύ και το drone να είναι δύσκολο να σηκωθεί. Αν βρέχει, δύσκολα μπορώ να βγάλω την κάμερα.

Άλλες φορές υπάρχουν προβλήματα με τους ανθρώπους. Δεν τα πάνε καλά με τις κάμερες. Μπορεί να γίνονται επιθετικοί. Έχω μάθει ότι ένα χαμόγελο μπορεί να αλλάξει πολλά. Μερικά βίντεο μου τα έχει κατεβάσει το YouTube γιατί τα θεώρησε ακατάλληλου περιεχομένου. Άλλες φορές έχω απειληθεί με μηνύσεις και εισαγγελέα για εγκαταλελειμμένους χώρους που πήγαμε, αλλά απαγορευόταν η διέλευση και αυτό που κάναμε εκεί, ενώ επί της ουσίας είναι ένα ξέφραγο αμπέλι.

Όταν νοιάζεται κάποιος για κάτι δεν το εγκαταλείπει. Ευτυχώς έως τώρα προσπαθώ γενικά να κρατάω ισορροπίες και να μην καταλήγουμε στα άκρα.

Ό,τι συμβαίνει στην τηλεόραση, στα μέσα μαζικής… αποβλάκωσης, όπως τα λέω, θα συμβεί και στο διαδίκτυο πιστεύω. Ήδη συμβαίνει σε πολλές πλατφόρμες. Εάν δείξεις ή πεις κάτι παραπάνω από αυτά που πρέπει θα φιμώνεσαι. Η αληθινή δημοσιογραφία θα γίνει ένα επικίνδυνο επάγγελμα. Θα είναι πιο εύκολο από ποτέ με μια μήνυση να βρεθείς πίσω από τα κάγκελα και ας έχεις το δίκιο με το μέρος σου».

Όσον αφορά τους τόπους που ξεχωρίζει:

«Ξεχωρίζω τόπους που δημιουργούν έντονα συναισθήματα μέσα μου είτε χαράς είτε θλίψης.

Είχαμε πάει στο εγκαταλελειμμένο ψυχιατρείο της Πέτρας του Ολύμπου και η ενέργεια του τόπου εκεί μας “έσφιξε” την καρδιά, από τον πόνο που υπάρχει ακόμη έντονα εκεί.

Σε ένα άλλο οδοιπορικό μας στη νότια Ιταλία είχαμε βιώσει περίεργα συναισθήματα σε ένα ελληνικό εγκαταλελειμμένο χωριό. Στη Σικελία επίσης είχαμε πάει σε μια αρχαία ελληνική πόλη που είχε σφαγιαστεί ο πληθυσμός της από τους Καρχηδόνιους πριν αιώνες, αλλά νιώσαμε τις κραυγές τους να μένουν για πάντα εκεί.

Στην Ρουμανία πήγαμε σε ένα δάσος όπου έλεγαν κάποιοι ότι είδαν ΑΤΙΑ και συνέβαιναν άλλα ανεξήγητα και περίεργα πράγματα. Πήγαμε με χαβαλέ, κάνοντας καλαμπούρι, αλλά μόλις καθίσαμε λίγο τα πράγματα άλλαξαν. Αρχίσαμε να νιώθουμε περίεργα. Ένα βράδυ τριγυρνούσαν λύκοι για ώρες γύρω από το καμπ που βρισκόμασταν σε ένα βουνό. Ήταν υπέροχη εμπειρία, αξέχαστη. Δυναμώσαμε λίγο τη φωτιά και απολαύσαμε το “τραγούδι” τους.

Στη Βόρεια Ισπανία είχα πάει σε ένα σπήλαιο που μένανε “μάγισσες” πίσω στο Μεσαίωνα και κάνανε διάφορες τελετές. Νιώσαμε κάτι το πρωτόγνωρο. Είχε κάτι σαν μουσείο από έξω και έγραφαν πόσες γυναίκες θανατώθηκαν άδικα στην πυρά.

Στη Γαλλία, μου έμεινε άλλη μια εικόνα χαραγμένη στην καρδιά, από ένα Ολοκαύτωμα που είχαν κάνει οι Ναζί στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάποιοι τόποι είναι ιστορικά πολύ “βαριά” ενεργειακά φορτισμένοι.

Σε ένα άλλο βίντεο, είχα βγάλει ένα πλάνο με ένα σκυλάκι που βρισκόταν εκεί και έτυχε να το δει ο άνθρωπος που το είχε χάσει και να γίνει η αφορμή για να τον βρει ξανά. Η μαγεία να χάνεσαι πάνω στα βουνά, να ανεβαίνεις πάνω στις κορυφές και να κοιτάς τον κόσμο κάτω είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Θα μπορούσα να γράφω και να μιλάω για ώρες. Ίσως αυτός είναι ο πλούτος του εξερευνητή και του ταξιδιώτη».

Σκέψεις που γίνονται πράξεις

Όσον αφορά τα επόμενα σχέδια του:

«Στο κανάλι θα δείτε μεγάλη ποικιλία ως προς το περιεχόμενο των βίντεο. Από μουσικές, τατουάζ, φωτογραφίες, μέχρι ταινίες μικρού μήκους, μαχητικές τέχνες, πεζοπορίες, οδοιπορικά και ταξιδιωτικά.

Δε σταματάνε τα πρότζεκτ που έχω στο μυαλό μου. Έχω πολλούς προορισμούς που θέλω να επισκεφτώ. Δεν μου αρέσει να λέω μεγάλα λόγια. Προτιμώ τις πράξεις. Και το μόνο σίγουρο είναι πως ότι σχέδιο υλοποιηθεί θα το δείτε στο άμεσο μέλλον.

Θέλω να ευχαριστήσω τις φίλες και τους φίλους που βοηθάνε στα βίντεο. Τις περισσότερες φορές αυτό που βγαίνει προς τα έξω είναι μια ομαδική δουλειά. Χωρίς αυτούς τους ανθρώπους πολλά βίντεο δεν ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν».

Ανακαλύψτε ΕΔΩ τον μαγικό κόσμο του Kristo Pantera