Ο φωτογράφος που αποτυπώνει στο φακό του, την ψυχή του ειδώλου του

Η τέχνη της φωτογραφίας, εκεί που το μάτι συνδέεται με την ψυχή και πατά το “click” σε πρόσωπα, εκφράσεις και τοπία που μιλούν. Χαζεύοντας φωτογραφίες στα περιοδικά όλοι μας θα θέλαμε να έχουμε ένα πορτρέτο από έναν φωτογράφο που θα είναι ικανός να αναδείξει την ομορφιά μας απ’ όλες τις πλευρές της. Ξέρεις, εκείνες τις αψεγάδιαστες εικόνες, με τα concept ή την απλότητα που τις κοιτάς και φαντάζεσαι τον εαυτό σου πίσω από την κάμερα ή στην θέση του μοντέλου.

Ο φωτογράφος Γιάννης Βελισσαρίδης ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που ζει μέσα στην ανησυχία, ανανεώνεται και εξελίσσεται σε αυτά τα 38 χρόνια που εργάζεται στον συγκεκριμένο τομέα. Ξεκίνησε να ασχολείται με την φωτογραφία το 1984, όπως εξηγεί για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Πολύ σύντομα έγινε η αγάπη του και το κύριο επάγγελμα του. Εκτός από την φωτογραφία ασχολείται με την σκηνοθεσία, σκηνοθετεί εταιρικά videos και επίσης αρθρογραφεί και γράφει γενικά.

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Βέροια μέχρι και τα 23 του έτη όποτε και κατέβηκε στην Αθήνα και έκτοτε ζει εκεί. Από τις 19 Δεκεμβρίου μέχρι και τις 23 ο Γιάννης Βελισσαρίδης θα βρίσκεται στην πόλη μας για το “Ένας Μήνας Ηθοποιού”, Κιλκισίου 34.

“Το 1990 κατέβηκα στην Αθήνα για να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα φωτογραφίας, διότι σε εκείνη την φάση της ζωής μου δίδασκα φωτογραφία στην Βέροια ενώ ήμουν αυτοδίδακτος. Δεν με κάλυψε κάποια από τις σχολές που πήγα και παραδόξως κατέληξα σε ένα studio φωτογραφίας ως βοηθός με την Τζουλιάνα Ντιάλας και κάναμε μόδα και πορτρέτα, εκεί έμαθα πάρα πολλά πράγματα. Η Αθήνα είναι η βάση μου μέχρι και σήμερα. Στην Θεσσαλονίκη τα αγαπημένα μου μέρη είναι το Bar Θερμαϊκός, τα Κάστρα και η Παραλία όπου και είχα βγάλει μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες το 1987, με την χαρακτηριστική ομίχλη.”

Ο Γιάννης εδώ και 20 χρόνια διοργανώνει ένα πενθήμερο event στο οποίο απευθύνεται σε νεαρούς ηθοποιούς και τους καλεί για φωτογράφιση πορτρέτων σε χαμηλές τιμές για να δημιουργήσουν το δικό τους book, το οποίο και θα τους βοηθήσει μετέπειτα στην αναζήτηση της εργασίας αλλά και θα τους αναδείξει στα casting.

“Ένας μήνας ηθοποιού”, ένα project που διοργανώνω εδώ και 20 χρόνια στην Αθήνα. Κάθε χρόνο τον Οκτώβρη, φωτογραφίζω ανερχόμενους ηθοποιούς σε προνομιακή τιμή για να μπορέσουν τα νεότερα παιδιά να φτιάξουν το book τους. Φέτος είχαμε πολλές συμμετοχές και δώσαμε παράταση, έτσι και πήρα την απόφαση να το κάνω στην Θεσσαλονίκη, όπως και έκανα το 2012. Τότε είχανε έρθει πάρα πολλά παιδιά και τα φωτογράφισα και συγκεκριμένα δύο κοπέλες διακρίθηκαν μέσα από αυτά τα πορτρέτα, η Κρίστη Παπαδοπούλου και η Ευγενία Σαμαρά που σήμερα και οι δύο κάνουν καριέρα σε θέατρο και τηλεόραση.

Με το συγκεκριμένο project δίνω μια ευκαιρία στους Θεσσαλονικείς να κάνουν το book τους και να είναι ισάξιοι σε οποιοδήποτε casting συμβαίνει σε όλη την χώρα. Πιστεύω πως είναι κάτι που λείπει από την Θεσσαλονίκη και έτσι θέλω να δώσω την ευκαιρία να γίνει και στην πόλη σας. Δεν μ’αρέσει που ακούω συνέχεια πως όλα γίνονται στην Αθήνα γι αυτό και ανεβαίνω στην Θεσσαλονίκη και δίνω την ευκαιρία και εκεί στα νέα παιδιά για να μάθουν την τέχνη της πόζας, να αποχωρίζονται τα αξεσουάρ τους και τις στάμπες στα ρούχα και τέλος να έχουν μία φωτογραφία η οποία απεικονίζει την προσωπικότητα τους. “

Τα πορτρέτα που έχει κάνει είναι πολλά ωστόσο αυτό που ξεχωρίζει είναι της ηθοποιού Αννίτας Κούλη.

“Πριν από έξι χρόνια είχα στο μυαλό το concept του drama clawn, είχα καλέσει μία εξαιρετική make-up artist, της έδειξα τι θέλω να μου κάνει αλλά μου έκανε κάτι άλλο. Κάποια στιγμή με πιάνει η Αννίτα και μου λέει “ρε ‘συ Γιάννη μπορείς να την διώξεις να βαφτώ μόνη μου; Δεν μου αρέσει έτσι όπως με έκανε. Και όντως πλήρωσα την κοπέλα έφυγε, η Αννίτα βάφτηκε μόνη της και είχαμε ένα μοναδικό πορτρέτο.

Θα ήθελα πολύ να φωτογραφίσω την Μπεατρίς Νταλ την πρωταγωνίστρια της ταινίας Betty Blue και τον Θανάση Βέγγο, ο οποίος δεν έκανε φωτογραφίσεις με κανέναν. Τον είχα προσεγγίσει στα γυρίσματα του σίριαλ “Περί ανέμων και υδάτων”, του είπα πως ήμουν φωτογράφος του Στέλιου Καζαντζίδη και έλαμψε.

Τον παρακάλεσα να του κάνω το πορτρέτο το αποδέχθηκε και με παρέπεμψε στην μάνατζερ του εκ των υστέρων επικοινώνησα με την κοπέλα, όμως το ραντεβού δεν έγινε ποτέ και έτσι δεν έγινε και η φωτογράφιση και κάποια μέρα έμαθα πως ο Θανάσης πέθανε. Και σήμερα θέλω να φωτογραφήσω τον Ψαραντώνη. “

Όπως εξηγεί είναι δύσκολο να είσαι φωτογράφος στην Ελλάδα του σήμερα. Οι παλιοί επαγγελματίες είναι λίγοι κι αυτό διότι τα κινητά πλέον φωτογραφίζουν πολύ καλά. Επιπροσθέτως, ως έναν βαθμό ευθύνεται και η κρίση της τελευταίας δεκαετίας. Ο Γιάννης ήταν ο προσωπικός φωτογράφος του Στέλιου Καζαντζίδη για 3 χρόνια.

“Το επάγγελμα μας πια είναι πραγματικά πολύ δύσκολο, αισθανόμαστε πως πάνε να μας εξαφανίσουν. Κάποιοι ωστόσο ξεχωρίζουμε και κάνουμε ακόμη δουλειές. Ο Στέλιος είχε αποχωρήσει, δεν τραγουδούσε ούτε έγραφε δίσκους για δικούς του λόγους, εγώ τότε συνεργαζόμουν με την δισκογραφική εταιρία “MBI” δεν ξέρω πως το κατάφερε ο Δημήτρης Κάφος, αλλά ήρθε σε συμφωνία με τον Στέλιο για να γράψουν έναν δίσκο μετά από πολλά χρόνια.

Κάπου εκεί μου είπαν κι εμένα “έχεις φωτογράφηση με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Όταν πήγα και τον γνώρισα είδα έναν καλοσυνάτο, ήρεμο γεράκο όπως ακριβώς το λέω και μόλις έμαθε  το όνομα μου με ρώτησε αν είμαι πόντιος, του απάντησα θετικά και μου είπε “τεμέτερον”. Έκτοτε υπήρχε μεγάλη χαρά όταν με έβλεπε και πάντα με φώναζε Πόντιο. Ήταν πολύ όμορφη συνεργασία, κάναμε μερικές φορές φωτογράφηση studio ηχογράφησης, τον θυμάμαι δίπλα στην κονσόλα με ένα φλιτζάνι ελληνικού καφέ να τον ραχατιάζει, ήταν τρομερός, όταν έμπαινε στο studio και ξεκινούσε το τραγούδι γινότανε σεισμός.” Ο Γιάννης Βελισσαρίδης ήταν αποκλειστικός φωτογράφος του Σον Κόνερι όταν είχε έρθει στην Ελλάδα για μία έκθεση ζωγραφικής της γυναίκας του. Επίσης φωτογράφισε αποκλειστικά τους U2 στην συναυλία της Αθήνας στο ΟΑΚΑ, την σπουδαία φωτογράφο Nelly’s και την φλαμένκο ισπανίδα χορεύτρις Cristina Hoyos.

“Tην ωραιότερη φωτογραφία της ζωής μου δεν την έχω τραβήξει ακόμη, θα ήθελα να επικεντρωθώ στην σκηνοθεσία και να κάνω μία εκπομπή για την φωτογραφία στην τηλεόραση στο άμεσο μέλλον. Επίσης, να εκδώσω το μυθιστόρημα που έχω γράψει αλλά να γράψω και άλλα βιβλία.”