Ο Κωνσταντίνος Μενελάου μας συστήνει μια διαφορετική Αλίκη

Από την σχολή κινηματογράφου και τηλεόρασης «Παράλλαξη» στο Λονδίνο και στην συνέχεια στην Αθήνα, ο Κωστάκης όπως τον αποκαλούν φίλοι και συνεργάτες επιστρέφει στην γενέτειρα Θεσσαλονίκη και μας συστήνει την νέα του ταινία «Female» που διαγωνίζεται στο FF του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και θα προβληθεί το βράδυ της Παρασκευής στην αίθουσα Παύλος Ζάννας – Ολύμπιον.

Ένα απόγευμα από εκείνα που κατεβαίναμε στο στούντιο της Αντωνίου Δανιόλου για γυρίσματα, μοντάζ και επεξεργασία ήχου, γνωριστήκαμε με τα παιδιά του Α έτους της σχολής κινηματογράφου και τηλεόρασης Παράλλαξη. Η Αντωνία, η Ισαβέλλα, ο Νικόλτσος και αναμεσά τους ένα μονίμως χαμογελαστό μελαχρινό αγόρι που όλοι αποκαλούσαν Μενελάου γιατί κάποιοι ήταν γνωστοί ως ονόματα και κάποιοι απλώς ως επίθετα. Ο Κωστάκης αποδείχθηκε η ήρεμη δύναμη της γενιάς του. Συμμετείχε σε όλα τα γυρίσματα των ταινιών της σχολής, ήταν πάντα εκεί ανάμεσα στις παρέες, αφουγκραζόταν, άκουγε, ρουφούσε πληροφορία και γνώση. Και σε αντίθεση με όσους μπήκαν εύκολα και γρήγορα στην αγορά εργασίας, έκανε την έκπληξη συνεχίζοντας τις σπουδές στο εξωτερικό και επιστρέφοντας στην Ελλάδα για να μας συστήσει την δουλειά του. Φέτος είναι ιδιαίτερα χαρούμενος που ένα project 7 ετών πήρε σάρκα και οστά. Η ταινία «Female» σε σενάριο δικό του σε συνεργασία με τον Παναγιώτη Ευαγγελίδη θα κάνει πρεμιέρα στο 66ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Γέννημα θρέμμα Σαλονικιός πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Τούμπα και μια από τις αγαπημένες του ασχολίες ήταν η παρακολούθηση ταινιών στο video και σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία στον κινηματογράφο.

«Έχω μια πολύ καλή φίλη την Νικολέτα, λίγο μεγαλύτερη από εμένα η οποία με μύησε σε διάφορα προχωρημένα ήδη τέχνης. Έτσι είχα την ευκαιρία να δω διαφορετικά πράγματα στον κινηματογράφου»

Από μικρή ηλικία εξέφρασε την επιθυμία να ασχοληθεί με την εικόνα και μετά την ολοκλήρωση του σχολείου βρήκε την σχολή κινηματογράφου Parallaxi, η μοναδική εκείνη την εποχή που προσέφερε ολοκληρωμένες σπουδές στον τομέα εικόνας και ήχου.

«Ξαφνικά από το σχολείο βρέθηκα σε ένα χώρο όπου όλοι είχαν ένα κοινό πάθος για το σινεμά και αυτό ήταν ωραίο. Γνώρισα ανθρώπους που κρατάμε σχέσεις μέχρι σήμερα. Έμαθα πολλά πράγματα από την Παράλλαξη και το κατάλαβα και αργότερα πόσο σημαντικά ήταν.

Θυμάμαι μέχρι και σήμερα όσα είχα διδαχτεί εκεί παρ όλο που αργότερα συνέχισα τις σπουδές μου στο Λονδίνο. Η πιο έντονη ανάμνηση μου είναι από τα γυρίσματα με τον Πάνο Πανάγο που μας έβαζε να κάνουμε πράγματα πολύ underground στα οποία όλοι έπρεπε να περάσουν από όλους τους ρόλους, κάμερα, υποκριτική, σκηνικά, μοντάζ, όλα προκύπτανε από συλλογική προσπάθεια μέχρι να ολοκληρώσουμε μια ταινία και όλο αυτό είχε και πολύ πλάκα. Επίσης το highlight της Παράλλαξης για εμένα ήταν ο Αχιλλέας Ψαλτόπουλος. Ο τρόπος που έκανε το μάθημα ήταν μια performance από την οποία μάθαινες και σου έμεναν πάρα πολλά πράγματα.

Ο μοναδικός τρόπος για να δείξεις την δουλειά σου εκείνη την εποχή ήταν το Φεστιβάλ Βίντεο του Μύλου υπο την καλλιτεχνική διεύθυνση του Πάνου Κοκκαλένιου. Εκείνη ήταν και η πρώτη δημόσια προβολή μιας μικρής ταινίας μου με τίτλο “Power of goodbye” από το τραγούδι της Μαντόνα που έδειχνε ένα ζευγάρι που διαφωνεί, τσακώνεται στην συνέχεια να χωρίζει. Την εποχή που ανακαλύπτω τον κινηματογράφο και κάνω τα πρώτα μου βήματα προσπαθώ να ανακαλύψω και πτυχές της ταυτότητας και προσωπικότητας μου».

Μετά το τέλος των σπουδών στην Παράλλαξη βρίσκεται στο Λονδίνο για να σπουδάσει Media Art, κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχε μάθει στη Θεσσαλονίκη. Έζησε στην Αγγλία από το 2001 μέχρι το 2015 όπου ολοκλήρωσε και το μεταπτυχιακό του στην Σχολή Καλών Τεχνών του Saint Martin’ s.

«Στο Λονδίνο ένιωσα ότι μεγαλώνω, πήγα 21 ετών και εκεί ουσιαστικά γαλουχήθηκα, έκανα παρέες, δούλευα, ξανασπούδασα, έκανα πειραματικές δουλειές, βίντεο αρτ, βίντεο που είχαν σχέση με την μόδα. Οι σημαντικότερες συνεργασίες μου θεωρώ πως ήταν αυτή με την Diane Pernet για το Α shaded view on fashion film festival, καθώς και η δουλειά μου για το Fringe Film and Arts Fest στο Λονδίνο. Επέστεψα στην Ελλάδα για την ταινία «Ηe Loves Me» ένα πειραματικό κολάζ εικόνων με αφήγηση το οποίο απέσπασε θετικές κριτικές και ταξίδεψε σε διάφορα φεστιβάλ. Επειδή δεν είχα ζήσει ποτέ στην Αθήνα αποφάσισα να δοκιμάσω να παραμείνω στην πόλη λίγο παραπάνω, να δω αν θα μου αρέσει, να κάνω μια αλλαγή σε ένα καινούργιο μέρος στην Ελλάδα και έτσι ξεκίνησε μια μετάβαση που μου πήρε καιρό. Πολλές φορές οι επιλογές καθορίζονται και από την αγορά εργασίας. Μου αρέσει η Θεσσαλονίκη αλλά θα ήταν δύσκολο να επιβιώσω επαγγελματικά».

Το 2017 ολοκλήρωσε το ντοκιμαντέρ με τίτλο Make/Believe το οποίο παρακολουθεί την καθημερινότητα του fashion blogger – influencer Μatthew Ζorpas και το οποίο προβλήθηκε στο Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. το 2018 γεννήθηκε η σκέψη για μια ταινία φόρο τιμής στην Αλίκη Βουγιουκλάκη και αυτή ήταν η αρχή για την δημιουργία της ταινίας «Female» που θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε σε πρώτη προβολή στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

«Αρχικά ήθελα να κάνω ένα συμβατικό ντοκιμαντέρ που θα έδινε στο κοινό την ευκαιρία να ξαναδεί την πολύπλευρη προσωπικότητα της Αλίκης, μιας γυναίκας εργατικής, φεμινίστριας, επικοινωνιακής, αγαπητής στο κοινό, ταλαντούχας της οποίας δεν της προσδίδουν την αξία που της αναλογεί στο πάνθεων του ελληνικού κινηματογράφου. Αργότερα μελέτησα την ιδέα κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα. Αντί για έρευνα τεκμηρίωση και παρουσίαση αρχείων να κάνω κάτι πιο πειραματικό, μια ταινία για την Αλίκη που δεν είναι η Αλίκη αλλά ένας άλλος χαρακτήρας, μια ταινία που να συνδυάζει το ντοκιμαντέρ, την μυθοπλασία, το video art που αναλύει το φαινόμενο Βουγιουκλάκη ως Key Study. Ένα πειραματικό, ποιητικό δοκίμιο. Το σενάριο το δουλέψαμε με τον Παναγιώτη Ευαγγελίδη με τον οποίο περάσαμε φανταστικά καθ ολη την διάρκεια της διαδικασίας. Είχα μια υπέροχη συνεργασία με της πρωταγωνίστριες Βίκη Παπαδοπούλου, Άλκηστη Παπαδοπούλου και Τάνια Κέλι και με όλους τους συνεργάτες που δουλέψαμε στο project».

Τον ρωτάω αν σε μικρή ηλικία ως θεατής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης φανταζόταν τον εαυτό του σε προβολή δικής του ταινίας στο Ολύμπιον.

«Εκείνη την εποχή, όλοι οι σπουδαστές της σχολής ονειρευόμασταν πως θα κάνουμε ταινία και θα ανέβουμε στην κεντρική σκηνή του Φεστιβάλ για να την παρουσιάσουμε. Ότι θα έχουμε ταινίες σε διαγωνιστικά τμήματα που θα κερδίζουν βραβεία. Αυτός ήταν ο στόχος».

Υπάρχει κάτι που σε φοβίζει;

«Δεν θέλω ο κόσμος λόγο του ονόματος της Αλίκης να έχει προσδοκίες στο μυαλό του πως θα δει μια βιογραφική ταινία ή μια ταινία με υψηλό προϋπολογισμό ακριβά σκηνικά και κουστούμια. Είναι κάτι διαφορετικό από όλα αυτά. Χαίρομαι όμως που απέσπασε θετικά σχόλια από όσους την έχουν δει».

Φύση και θέση αισιόδοξος εν αναμονή της πρώτης προβολής της ταινίας του βρίσκεται στην διαδικασία ολοκλήρωσης δύο ακόμα ταινιών ντοκιμαντέρ που θα παρακολουθήσουμε στο μέλλον και αφορούν, το ένα τον κόσμο της μόδας μέσα από τα ματιά της Diane Pernet και το άλλο τις καταχρήσεις της queer κοινότητας του Los Angeles.

Δείτε το Trailer της ταινίας: https://vimeo.com/1127517437?fl=pl&fe=sh

Προβολές

Παρασκευή 31.10. 22:00 αίθουσα Παύλος Ζάννας Σάββατο 1.11. 12:00 αίθουσα Σταύρος Τορνές

Συντελεστές

Ηθοποιοί Βίκυ Παπαδοπούλου, Άλκηστις Πουλοπούλου, Τάνια Κέλλυ Παραγωγός Κωνσταντίνος Μενελάου Σενάριο Κωνσταντίνος Μενελάου, Παναγιώτης Ευαγγελίδης Διεύθυνση φωτογραφίας Αλεξάνδρα Ρίμπα, Χαράλαμπος Πετρίδης, Hope DiKappa Μοντάζ Μάριος Κλεφτάκης Μουσική Ilia Ήχος Λέανδρος Ντούνης Κοστούμια Μάρλι Αλειφέρη Σκηνικά Πηνελόπη Βαλτή Παραγωγή The Queer Archive Συμπαραγωγή Kooqie, ΕΚΚΟΜΕΔ Συμπαραγωγοί Ισαβέλλα Αλωπούδη Διευθυντής κάστινγκ Μαρία Τσιώλη