Ο Όμηρος από το Λος Άντζελες ζωγραφίζει σε κάθε γωνιά της Θεσσαλονίκης

Ο Όμηρος μεγάλωσε στο Κολόμπους του Οχάιο, μόλις 2 ώρες από τη Νέα Υόρκη και από τότε που θυμάται τον εαυτό του, πάντα κάτι μουτζούρωνε. Βρήκε την καλλιτεχνική του φωνή στο κολλέγιο, σπουδάζοντας εικονογράφηση στην Καλών Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο στο Λος Άντζελες και σήμερα, ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Απολαμβάνει καθημερινά τον ελληνικό τρόπο ζωής, πίνοντας φραπέδες και τρώγοντας μπουγάτσα, ενώ ταυτόχρονα ζει το όνειρό του, με τα έργα του να κοσμούν διάφορες γωνιές της πόλης, με κάθε είδους τέχνη από illustration, μέχρι pop art και comic!

Ο νέος καλλιτέχνης, εγκαταλείποντας την Αμερική, κατέληξε να ερωτεύεται τη Θεσσαλονίκη, να παρατηρεί την ομορφιά της, να εμπνέεται από τη ζωή του κόσμου γύρω του, να ζωγραφίζει σε κάθε γωνιά της και να συνεργάζεται στενά με τους ανθρώπους της.

Ο Όμηρος μιλά στην Parallaxi για τη ζωή του στις ΗΠΑ, την αγάπη του για την τέχνη και τη ζωγραφική, τις καλλιτεχνικές διαφορές της Αμερικής με την Ελλάδα, τον έρωτά του για τη Θεσσαλονίκη αλλά και το πώς βλέπει το μέλλον των νέων καλλιτεχνών στη χώρα και την πόλη μας. 

Ο ίδιος εξηγεί πώς βρέθηκε από το Λος Άντζελες στη Θεσσαλονίκη, αλλά και το πώς προέκυψε η αγάπη του για την τέχνη της ζωγραφικής. 

«Μεγάλωσα στο Κολόμπους του Οχάιο, μόλις 2 ώρες από τη Νέα Υόρκη. Η εταιρεία του πατέρα μου βρισκόταν στη Νέα Υόρκη, οπότε περνούσαμε πολύ καιρό γυρνώντας ανάμεσα στις 2 πόλεις. 

Μετακομίζαμε πολύ λόγω της δουλειάς του πατέρα μου και είχα τη χαρά να μεγαλώσω και να γίνω μέρος τόσων πολλών όμορφων πολιτισμών και γλωσσών, περνώντας πολλά από τα χρόνια μου τόσο στη Γερμανία, όσο και στην Αυστρία, την Ελβετία και τη Γαλλία, μέχρι που ήρθα στη Θεσσαλονίκη.

Το 2017, μετακόμισα στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια για τις σπουδές μου για ένα πτυχίο στην εικονογράφηση Καλών Τεχνών. Πέρασα τον περισσότερο χρόνο μου γυρνώντας ανάμεσα στο Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες! Αφού τελείωσα τις σπουδές μου, ήρθε ο Covid και αποφασίσαμε να μετακομίσουμε με όλη την οικογένεια στη Θεσσαλονίκη, καθώς οι γονείς μου ήθελαν να περάσουν το χρόνο της συνταξιοδότησης σε ένα μέρος που ένιωθαν σαν το σπίτι τους και ήταν το σπίτι της οικογένειας για πολλές γενιές.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα κάτι μουτζούρωνα. Μεγαλώνοντας, η καλύτερη φίλη της μητέρας μου ήταν ελαιοχρωματίστρια και στα 5 μου χρόνια θυμάμαι ήδη να παίζω εξάσκηση καθώς μου έδειχνε τις αριστουργηματικές τεχνικές της ζωγραφίζοντας πορτρέτα και λουλούδια.

«Μεγαλώνοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες, εμπνέεσαι και επηρεάζεσαι από πολλά διαφορετικά στυλ και την ποπ κουλτούρα, από τα συνοικιακά καταστήματα κόμικς στα οποία μου άρεσε να περνάω όλη την ημέρα, μέχρι τις καταπληκτικές βραδιές ταινιών στα drive ins, υπήρχε τόση δημιουργικότητα παντού μεγαλώνοντας!»

Άρχισα πραγματικά να βρίσκω τη φωνή μου ως καλλιτέχνης όταν μπήκα στο κολέγιο. Με τους καθηγητές να διδάσκουν και να εργάζονται ταυτόχρονα στις πιο διάσημες εταιρείες ψυχαγωγίας και στα πιο ακριβά περιοδικά του κόσμου, βοηθούσαν να διαμορφώσεις τη δική σου προσωπικότητα με κάθε γραμμή που σχεδίαζες. Πειραματισμός με διαφορετικά μέσα νέας και παλιάς εποχής και απλά να καταλάβεις τι σε κάνει να τρελαίνεσαι. Ήταν ένα μείγμα δεξιοτεχνίας και αυτογνωσίας».

Η δημιουργική διαδικασία είναι το αγαπημένο κομμάτι του Όμηρου στη ζωγραφική, όπως εξηγεί ο ίδιος. 

«Πρόκειται για τη διασκεδαστική, ακατάστατη και συχνά νυχτερινή δουλειά που απαιτεί 8 φλιτζάνια καφέ, που έχει να κάνει με το να δοκιμάζεις ένα σωρό τρελές ιδέες σε διάσπαρτα κομμάτια χαρτιού μέχρι να αρχίσεις να χτίζεις ένα παζλ που αργότερα οδηγεί στη δημιουργία ενός υπέροχου σκίτσου!

Από εκεί και πέρα όλα είναι τεχνική, όραμα και καινοτόμος εθιμοτυπία για να ζωντανέψεις ένα έργο τέχνης που μιλάει στους θεατές του με την ίδια αγάπη και το ίδιο πάθος που έχεις εσύ για το θέμα και αναδεικνύει το θέμα με μια μοναδική προοπτική και φως!». 

Κύρια πηγή έμπνευσης για τον Όμηρο, σε κάθε έργο του, είναι η παρατήρηση. 

«Είτε πρόκειται για ένα θέμα, ένα πρόσωπο ή μια ιδέα, η παρατήρηση είναι από εκεί που ξεκινάω. Το να γνωρίσεις το θέμα σου, σε βοηθά να δημιουργήσεις μια ιδιαίτερη, προσωπική σχέση με αυτό που προσπαθείς να ζωντανέψεις, και αυτή είναι η διαφορά που κάνει όλη τη μαγεία!». 

Μεταξύ illustrating, pop art και comic, ο Όμηρος θεωρεί ότι η τέχνη της ζωγραφικής ως επάγγελμα είναι εξίσου απαιτητικό για όλους. 

«Πιστεύω ότι αυτές τις μέρες το επάγγελμα είναι πραγματικά απαιτητικό εξίσου σε όλους. Κατά καιρούς στο παρελθόν, κάποια μέρη ήταν πιο κυρίαρχα από τα υπόλοιπα λόγω των τάσεων και των απαιτήσεων της αγοράς, αλλά πιστεύω ότι ειδικά στην περίοδο που οι πελάτες φαίνεται να επεκτείνουν διαρκώς την εικόνα τους, πολλά από τα στοιχεία κάθε μιας από αυτές τις τεχνικές φαίνεται να αλληλοτροφοδοτούνται για να δημιουργήσουν ένα πολύ μοναδικό στυλ που είναι εμβληματικό για μένα, ενώ παράλληλα αντανακλά ακριβώς το όραμα και το μήνυμα του πελάτη».

Η διαφορά στους ρυθμούς της καθημερινότητας είναι αυτή που ξεχωρίζει και σοκάρει αρχικά, στη ζωή ανάμεσα σε ΗΠΑ – Ελλάδα, όπως εξηγεί ο Όμηρος. Όμως καλλιτεχνικά, η Ελλάδα μοιάζει πιο προσωπική και αυθεντική σε αυτόν.

«Η ζωή στις ΗΠΑ ήταν ένα μείγμα ενθουσιασμού και συνεχούς κίνησης. Υπάρχει μια αίσθηση απεριόριστων ευκαιριών εκεί, ειδικά στην καλλιτεχνική σκηνή. Σε πόλεις όπως η Νέα Υόρκη ή το Λος Άντζελες, υπάρχει πάντα κάτι που συμβαίνει – γκαλερί, εκθέσεις, μουσική και παραστάσεις σε κάθε γωνιά. Ο ρυθμός είναι γρήγορος, σχεδόν φρενήρης- είναι σαν όλοι να βιάζονται να τα καταφέρουν ή να τα σπάσουν. Αυτή η ενέργεια μπορεί να είναι απίστευτα εμπνευσμένη, αλλά μπορεί επίσης κατά καιρούς να είναι λίγο εξαντλητική.

Ερχόμενος στην Ελλάδα, ο ρυθμός είναι εντελώς διαφορετικός. Υπάρχει ένας πιο αργός ρυθμός ζωής εδώ, ο οποίος, στην αρχή, φάνηκε σαν σοκ μετά από χρόνια αμερικανικού ρυθμού διασκέδασης με power jet, αλλά δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να τον εκτιμήσω και να τον αγαπήσω. Οι άνθρωποι στην Ελλάδα εκτιμούν το γεγονός ότι αφιερώνουν χρόνο για να απολαμβάνουν διαλείμματα καφέ για μια ζωή, γεύματα που μπορεί να διαρκούν ώρες και περισσότερη επαφή με την οικογένεια και τους φίλους.

Καλλιτεχνικά, η Ελλάδα μοιάζει πιο προσωπική και αυθεντική κατά κάποιο τρόπο. Η καλλιτεχνική σκηνή εδώ είναι μικρότερη, αλλά αυτό σημαίνει επίσης ότι είναι λιγότερο εμπορευματοποιημένη και περισσότερο συνδεδεμένη με τις τοπικές παραδόσεις και τους σύγχρονους αγώνες. Δεν κάνεις τέχνη μόνο για να την πουλήσεις – είναι για να εκφράσεις κάτι που συντονίζεται βαθιά με τον πολιτισμό και τη στιγμή».

Η απόφασή του να μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη είναι από τις καλύτερες αποφάσεις που έχει πάρει ο ίδιος και η οικογένειά του. 

«Αγαπώ την Αμερική και πάντα την αισθάνομαι σαν το σπίτι μου, αλλά γύρω στο καλοκαίρι του 2019 , και οι δύο γονείς μου είχαν φτάσει σε ηλικία συνταξιοδότησης. Πάντα είχαν ένα σχέδιο να μετακομίσουν μετά τη συνταξιοδότησή τους και καθώς η κατάσταση του COVID άρχισε να ξεφεύγει από τον έλεγχο στις ΗΠΑ, αποφασίσαμε να μετακομίσουμε πίσω στην Ευρώπη για να είμαστε πιο κοντά στην οικογένεια της μητέρας μου, που κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και να απολαύσουμε τη ζωή στην Ελλάδα!». 

Ένα ιδανικό πρωινό για τον Όμηρο στη Θεσσαλονίκη περιλαμβάνει το πρωινό ξύπνημα, έναν κρύο φραπέ και μία μπουγάτσα από τον φούρνο, ενώ συνεχίζει για να δουλέψει στο στούντιό του. Το μεσημέρι τρώει με θέα τον Θερμαϊκό και το απόγευμα καταλήγει σε ένα νυχτερινό κέντρο και όλα αυτά κάνοντας μικρές αποστάσεις με τα πόδια, κάτι που έχει αγαπήσει στην πόλη! 

«Λατρεύω τα πάντα στη Θεσσαλονίκη! Είναι μοναδική ομορφιά από την Ανατολή στη Δύση!

Μεγαλώνοντας στις πολιτείες, δεν είχαμε τη δυνατότητα να ζήσουμε την εμπειρία του να είμαστε μέρος μιας τόσο εμπλεκόμενης κοινότητας. Η ιδέα του να έχεις αυτή τη μεγάλη πόλη και μια μικρή ατμόσφαιρα χωριού την ίδια στιγμή, όπου όλοι γνωρίζουν τους πάντες και μπορείς απλά να περπατάς στους δρόμους, με το φιλικό χαμόγελο “Καλημέρα” και έχεις την ευκαιρία να νιώσεις αυτή τη στενή σχέση με όλους όσους συναντάς είναι κάτι τόσο μοναδικό για την πόλη μας!

Αυτή η ζεστή καρδιά, το αίσθημα της φιλοξενίας που είναι πάντα αξιοθαύμαστο και από το οποίο πρέπει να μαθαίνεις. Η Θεσσαλονίκη έχει μια μοναδική ικανότητα να κάνει μια ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, όπως σχεδόν καμία άλλη πόλη δεν μπορεί.

Η Θεσσαλονίκη προσφέρει μια μοναδική αίσθηση ασφάλειας, πλούσιου και ποιοτικού τρόπου ζωής που πολλές δυτικές χώρες θα ονειρεύονταν να έχουν. Συνδυάζοντας την τέλεια ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής».

Ο ίδιος βλέπει ένα λαμπρό καλλιτεχνικό μέλλον στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, την οποία φαντάζεται ως το Μονακό της Βαλκανικής Χερσονήσου. 

«Πιστεύω ακράδαντα ότι η Θεσσαλονίκη έχει ένα μεγάλο μέλλον και ότι το μέλλον είναι αυτό που θα το κάνουμε εμείς! Όλα έχουν να κάνουν με τη φιλοδοξία και την αυτενέργεια. Η πόλη μας είναι γεμάτη με αμέτρητα λαμπρά νέα μυαλά σε όλους τους τομείς της βιομηχανίας και αυτό είναι το μέλλον της Ελλάδας!

Πρέπει να ενδυναμώσουμε τη νέα γενιά και να τη στηρίξουμε. Να στηρίξουμε τις ιδέες τους σήμερα και να βοηθήσουμε να γίνουν πραγματικότητα το αύριο.

Η Θεσσαλονίκη έχει τη δυνατότητα να γίνει το Μονακό της Βαλκανικής Χερσονήσου με μοναδική ζωντανή ομορφιά, και ακόμα και αν έχουμε να κάνουμε μεγάλη πρόοδο για να κάνουμε την οικονομία ιδανική, είναι πρόοδος που αξίζει τον κόπο και όλα είναι θέμα αισιοδοξίας!».

Οι ανερχόμενοι ζωγράφοι αντιμετωπίζουν συναντούν και αντιμετωπίζουν διαφορετικά τοπία, το καθένα με τη δική του γοητεία, σύμφωνα με τον Όμηρο. 

«Στην Ελλάδα, η καλλιτεχνική σκηνή μπορεί να είναι μικρότερη, αλλά είναι βαθιά ριζωμένη στην πρωτοτυπία, τον πολιτισμό και την κοινότητα, προσφέροντας ένα στενό δίκτυο όπου ευδοκιμούν γνήσιες σχέσεις. Υπάρχει επίσης μια αυξανόμενη δυναμική για την υποστήριξη νέων φωνών, καθιστώντας την εποχή αυτή συναρπαστική για να γίνεται μέρος της εξελισσόμενης σκηνής».

Για τον Όμηρο, η Ελλάδα -και ιδιαίτερα η Θεσσαλονίκη- θα είναι πάντα το σπίτι του, όπως ομολογεί ο ίδιος.

«Η πόλη έχει μια μοναδική ενέργεια, με το μείγμα της αρχαίας ιστορίας και της σύγχρονης ζωής, υπάρχει μια κάποια άνεση στην οικειότητα των ανθρώπων, του πολιτισμού και της θάλασσας. Έτσι, ακόμη και αν η δουλειά μου με ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο -είτε πρόκειται για εκθέσεις, συνεργασίες ή εκθέσεις τέχνης- μου αρέσει πάντα να επιστρέφω στη Θεσσαλονίκη για να επαναφορτίζομαι και να επανασυνδέομαι.

Όσο για τα μελλοντικά μου σχέδια, βλέπω τον εαυτό μου να συνεχίζει να βρίσκεται με το ένα πόδι στην Ελλάδα και με το άλλο στον διεθνή κόσμο της τέχνης. Η ιδέα είναι να διατηρήσω μια ισορροπία: να ταξιδεύω και να εκθέτω στο εξωτερικό για να παραμείνω συνδεδεμένος με τις παγκόσμιες τάσεις και το κοινό, ενώ παράλληλα να φέρνω μέρος αυτής της παγκόσμιας εμπειρίας πίσω στην Ελλάδα και να βοηθήσω να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ της τοπικής και της διεθνούς σκηνής. Υπάρχει πολύ ανεκμετάλλευτο δυναμικό στον ελληνικό κόσμο της τέχνης και θα ήθελα πολύ να συμβάλω στην αύξηση του προφίλ του στην παγκόσμια σκηνή.

Σχεδιάζω επίσης κάποια έργα που αφορούν ειδικά την Ελλάδα, όπως δημόσιες καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις και συνεργασίες με βάση την κοινότητα στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις.

Υπάρχει τόση έμπνευση για να αντλήσω από εδώ – είτε πρόκειται για το αστικό τοπίο, είτε για τα ιστορικά στρώματα, είτε για την κοινωνική δυναμική. Θέλω να συνεχίσω να δημιουργώ έργα που απευθύνονται τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές κοινό, συνδυάζοντας επιρροές από όλα τα μέρη που έχω ταξιδέψει με τον ξεχωριστό χαρακτήρα της Ελλάδας.

Έτσι, για να απαντήσω στο ερώτημα: Σίγουρα θα μείνω στην Ελλάδα, αλλά δεν σκοπεύω να μείνω ακίνητος εδώ. Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος και υπάρχουν πάρα πολλά να δούμε και να μοιραστούμε. Αλλά στο τέλος της ημέρας, όπου κι αν πάω, η Θεσσαλονίκη θα είναι πάντα το σπίτι μου».

*Μπορείτε να βρείτε τον Όμηρο και την τέχνη του ΕΔΩ