Ο Θεσσαλονικιός που μπορεί να σε κάνει να αμφισβητήσεις τις γνώσεις σου με ένα story

Φιλόλογος, συγγραφές, και book influencer, κάνει την ελληνική γλώσσα να φαίνεται παιχνίδι.

23 Φεβρουαρίου 2021, 9:10 πμ

Θα πω το αυτονόητο. Η Ελληνική γλώσσα είναι η πιο γοητευτική σε όλο τον πλανήτη. Αλλά ταυτόχρονα και η πιο δύσκολη. Kάθε μέρα μαθαίνω τουλάχιστον μία νέα λέξη που δεν ήξερα πως υπάρχει στην γλώσσα μου.

Η ποικιλία των λέξεων απέραντη, οι συλλαβές και οι συνδυασμοί γραμμάτων χιλιάδες. Είμαι λάτρης των ελληνικών, λυπάμαι όταν την απλοποιούμε, πληγώνομαι όταν παρατηρώ εκατομμύρια λάθη ακόμα και από εμένα. Αν σκεφτείς πόσα σφάλματα κάνουμε στον προφορικό λόγο θα καταλάβεις πόσο καλά στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε ελληνικά. Αλλά υπάρχει ένας εκεί έξω που βασίζεται στα λάθη μας και δημιουργεί ένα ατελείωτο παιχνίδι.

Συγγραφέας, φιλόλογος – ”influencer”, με καθημερινά κουίζ σε φέρνει αντιμέτωπο με την αμάθεια σου.

Να σας συστήσω λοιπόν τον Στέφανο Αλεξιάδη. Η γλώσσα είναι κάτι που τον γοήτευε από πολύ μικρή ηλικία. Από παιδί το αγαπημένο του μάθημα ήταν αυτό της Γλώσσας. Η καλύτερη στιγμή ήταν εκείνη της ορθογραφίας. Ένιωθε ότι έβγαζε το μπλε παραλληλόγραμμο τετράδιο και μεγαλουργούσε. Του αρέσει αυτή η δεσμευμένη ελευθερία που έχει η γλώσσα μας. Εκεί που ξέρεις πως υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες, τους οποίους πρέπει να ακολουθήσεις, την ίδια στιγμή είσαι ελεύθερος να πλάσεις τις δικές σου ομόρριζες λέξεις.

Στο προφίλ του στο Instagram θα βρείτε βιβλία, βιβλιοκριτικές, κουίζ ορθογραφίας, φωτογραφίες προσωπικές και συχνά τη γνώμη του για ό,τι συμβαίνει.

”Το προφίλ μου αρχικά ήταν προσωπικό και ιδιωτικό. Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου να μετατρέψω τον λογαριασμό σε «δημόσιο». Κάποια στιγμή πριν από 2 χρόνια αποφάσισα να κάνω το προφίλ λίγο πιο δημιουργικό. Ήθελα να προάγω τον πολιτισμό, όπως και όποτε μπορούσα. Σκέφτηκα λοιπόν να ξεκινήσω να προβάλλω τα βιβλία λογοτεχνίας που μου αρέσουν με απόρροια να ενταχθώ σε μια κοινότητα που ονομάζεται Bookstagram. Παράλληλα, σκέφτηκα να ασχοληθώ με ένα δημιουργικό κομμάτι του επαγγέλματός μου, την ορθογραφία.

Θεωρώ πολύ δυνατό μέσο το Instagram για να τοποθετείται κανείς δημόσια. Έχουμε την ανάγκη να ακούσουμε τη γνώμη ανθρώπων που δεν έχουν βήμα στα ΜΜΕ. Αυτός είναι ο λόγος που κι εγώ ακολουθώ ανθρώπους που έχουν κάτι να σου πουν. Και πιστέψτε με, είναι πολλοί. ”

Αυτή τη στιγμή το profile του στο Instagram έχει μόλις 10 χιλιάδες ακόλουθους, για εμένα είναι ένα μόνιμο καθημερινό παιχνίδι, ξέρω ότι θα βάλει 5 story με ερωτήσεις ορθογραφίας εκ των οποίων τα 3 θα τα απαντήσω λάθος θα εκνευριστώ, θα διαφωνώ γιατί σε όλη μου την ζωή το γράφω και το λέω λανθασμένα, μα στο τέλος ο Στέφανος θα μου έχει μάθει το σωστό. Τα stories βασίζονται σε διαλόγους που παρακολουθεί καθημερινά εμπνέται από την καθημερινότητα και τον καθημερινό διάλογο.

”Με τις ερωτήσεις ορθογραφίας και γενικότερα γλωσσικού περιεχομένου ξεκίνησα την περίοδο της πρώτης καραντίνας τυχαία. Το έκανα μόνο και μόνο για να διασκεδάσουμε εγώ και οι υπόλοιποι συνακόλουθοί μου. Ραγδαία όμως είδα να αυξάνεται το κοινό που ασχολούταν με αυτό και σιγά σιγά ξεπεράσαμε τους 10.000 ακολούθους. Μόνο ευγνώμων μπορώ να είμαι.

Αν κρίνω από τους ανθρώπους που μου στέλνουν μηνύματα, πρόκειται για ενήλικες. Αν θέλεις ένα συγκεκριμένο ηλικιακό φάσμα, νομίζω πως ανήκουν στις ηλικίες 18-35. Υπάρχουν κι αρκετοί μαθητές που μου λένε πως βοηθιούνται όσον αφορά στην ορθογραφία και βελτιώνονται με αυτόν τον τρόπο στο μάθημα της Έκθεσης. Ε, τι άλλο να ζητήσω;”

Δέχεται αμέτρητες ερωτήσεις καθημερινά οι περισσότερες αφορούν τη γραφή των λέξεων ή την ορθή χρήση τους. Κάποιες ερωτήσεις είναι εξεζητημένες και απαιτούν μεγάλη συζήτηση, η οποία δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει στα social media. Τουλάχιστον προς το παρόν.

”Παρατηρώ πως τα περισσότερα ορθογραφικά λάθη είναι κοινά και συνήθως αφορούν σε ουσιαστικά. Τα λάθη είναι ίδια και στον προφορικό και στον γραπτό λόγο. Λόγω της φύσης της γλώσσας μας όμως, τα λάθη διακρίνονται μόνο στον γραπτό λόγο.

Κάθε γλώσσα «φθείρεται». Έτσι, «φθείρεται» και η δική μας. Χρησιμοποιώ όμως τα εισαγωγικά, γιατί θεωρώ πως δεν πρόκειται για φθορά αλλά για εξέλιξη. Η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που συνεχώς μεταβάλλεται. Αυτός είναι και ο λόγος που δε βάζω παραδείγματα που διχάζουν (π.χ. αυγό/αβγό), καθώς υφίστανται και οι δυο τύποι. Τα social media επηρεάζουν αρκετά όλους μας, γιατί είναι σχεδιασμένα σύμφωνα με τα ξένα πρότυπα. Τα hashtags λοιπόν είναι ένα δημιούργημα που δεν ευνοεί και πολύ την ελληνική γλώσσα. Αναγκάζομαι συχνά να χρησιμοποιώ greeklish στα hashtags, τα οποία δεν εκτιμώ και πολύ.”

Καθημερινά λαμβάνει επευφημίες. Όχι φυσικά για τον ίδιο. Για τη γλώσσα μας. Είναι μαγική η χρήση της και η ευπλασία της. Ο Στέφανος την «εκμεταλλεύομαι» για να κάνει πιο δημιουργικό το Instagram. Οι φορές που τον έχουν αμφισβητήσει είναι ελάχιστες αλλά γόνιμες. Τονίζει δε πως η αμφισβήτηση πρέπει να υπάρχει. Κανένας μας δεν είναι αυθεντία. Κι όποιος ισχυρίζεται πως είναι, το ‘χει χάσει το παιχνίδι.

”Ξέρατε ότι η μεγαλύτερη λέξη σε αριθμό χαρακτήρων που έχει βρεθεί σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ελληνική; Συγκεκριμένα, ανήκει στο έργο «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, έχει 172 γράμματα και είναι η εξής: «λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιοκαραβομελιτοκατακεχυμενκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοκεφαλλιοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγαοπτερύγων». Δε θα εξηγήσω τι σημαίνει. Είμαι περίεργος για το πόσοι θα το ψάξετε. (Όσοι το ψάξετε και το βρείτε, στείλτε ένα μήνυμα, αν θέλετε, να μη χαίρομαι μόνος μου).”

Ξέρατε ότι οι λέξεις «κατσίκα», «καρπούζι» και «λεβέντης» δεν είναι ελληνικές;

”Αγαπημένη φράση είναι το «Αν μη τι άλλο». Αν μη τι άλλο, μόλις βρίσκω την ευκαιρία, τη χρησιμοποιώ. Αγαπημένη λέξη είναι το «ευχαριστώ», γιατί είναι μια λέξη ογκώδους περιεχομένου. Σκεφτείτε πόσο πολλά μπορούμε να εννοούμε λέγοντας «ευχαριστώ».”

Ο Στέφανος περιμένει με αγωνία να πετάξει με τα «φτερωτά σανδάλια» μου που θα εκδοθούν μέσα στον Μάρτιο από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο.Πρόκειται για ένα διήγημα με πρωταγωνιστές παιδιά, που απευθύνεται όμως σε κάθε ηλικία.

”Ο κύριος πρωταγωνιστής είναι κινητικά ανάπηρος. Το προδίδω, γιατί γίνεται γνωστό από την πρώτη κιόλας σελίδα. Προσπάθησα μέσω του βιβλίου να καταστήσω σαφή την ύπαρξη της διαφορετικότητας με κάθε τρόπο. Η αποδοχή είναι όμορφο πράγμα και επειδή δε θέλω να παριστάνω πως δε νοιάζομαι, φυσικά και ενδιαφέρομαι για το αν αυτό που γράφω αρέσει στον κόσμο. Είναι όμορφο να νιώθεις ότι κάποιος ταυτίζεται μαζί σου, συμμερίζεται την άποψή σου και του αρέσεις. Όχι σε όλους αλλά σίγουρα σε κάποιους.

Εύχομαι πραγματικά να αγαπήσετε τον Φοίβο που θα προσπαθήσει να σας εξηγήσει πώς βλέπει ένα κινητικά ανάπηρο παιδί τον κόσμο που η κοινωνία έχει φτιάξει για αυτόν. Θα προσπαθήσει να σας βάλει στα παπούτσια του για να περπατήσετε, όπως αυτός. Κι ας μην περπατάει. Και πού ξέρετε; Μπορεί τελικά να πετάξει …”