Βασίλης Μηλιώνης: Υπάρχει ομορφιά ακόμη και σε αυτό που θα χαρακτήριζε κανείς άσχημο

Εικόνες: Θεόφιλος Τσιμάς

Συστήθηκε τηλεοπτικά με την «Μαύρη Θάλασσα», ωστόσο έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό όταν ερμήνευσε τον Τζανή στη «Μάγισσα». Το θεατρόφιλο κοινό όμως, τον γνώρισε μέσα από εξαιρετικές συμμετοχές σε έργα που ακόμα συζητάμε, όπως η «Απλή Μετάβαση» των Καραμουρατίδη, Ευαγγελάτου και Θεοχάρη, η παράσταση «Στην παλιά εθνική» στην κεντρική σκηνή του θεάτρου του Νέου Κόσμου και, ασφαλώς, το «Η θάλασσα και ο Γέρος» που είναι διασκευή του κλασικού έργου του Έρνεστ Χέμινγουεϊ «Ο Γέρος και η θάλασσα» σε σκηνοθεσία της Μαρλέν Καμίνσκι.

Με αφορμή τον δεύτερο χρόνο περιοδείας του «Η θάλασσα και ο Γέρος» όπου ο Βασίλης Μηλιώνης μαζί με τον Τάσο Νούσια και την Φαίδρα Σούτου έρχονται και στη Θεσσαλονίκη (Παρασκευή 11 Ιουλίου 2025) στο Θέατρο Δάσους, ο σημαντικός ηθοποιός που μεταξύ όλων των παραπάνω έχει και μία υποψηφιότητα στα Βραβεία Χόρν αλλά και πολλά σχέδια για την επόμενη σεζόν, μιλάει στην Parallaxi για όλα και εύχεται στον… εαυτό του, ωραίες συναντήσεις!

Ένα κείμενο βαθιά φιλοσοφικό όπως αυτό του «Η θάλασσα και ο Γέρος» και όμως που τόσο αγαπήθηκε! Θα ήθελα να εντοπίσεις τους λόγους που εσύ πιστεύεις πως προσέλκυσε και συνεχίζει και φέτος να προσελκύει ένα μεγάλο κοινό;

Νομίζω είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Μιλάμε για ένα κείμενο κλασικής λογοτεχνίας, αρκετά δημοφιλές, το οποίο σίγουρα το έχεις αγαπήσει διαβάζοντας το ακόμη και στην περίοδο των σχολικών σου χρόνων. Οπότε σε πρώτη φάση, το ακούς και λες, Α! Να κάτι που θα ήθελα να δω πως θα παρασταθεί! Από τη στιγμή που κάποιος έρθει στην παράσταση θα διαπιστώσει ότι το σκηνικό σύμπαν που δημιουργείται σε εντυπωσιάζει, αλλά και σε αγγίζει. Πράγμα που είναι πολύ σημαντικό. Και αυτό γιατί ο Λόγος μετατρέπεται σε κάτι ενεργητικό. Πέραν δηλαδή από την φιλοσοφία, πέρα από τον στοχασμό, ο θεατής βιώνει την εμπειρία του κειμένου, ζωντανά μπροστά στα μάτια του.

Τι ζητάς εσύ από το κοινό που βλέπει αυτή την παράσταση;

Απολύτως τίποτα. Πιστεύω δηλαδή ότι αυτό είναι και το λάθος που κάνουμε και οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες και όλοι. Περιμένουμε ο θεατής να είναι έτοιμος για αυτό που θα δει. Μα εκεί ακριβώς βρίσκεται η ουσία, να είσαι όσο πιο ανέτοιμος γίνεται. Τηρώντας πάντα εννοείται τους στοιχειώδεις κανόνες σεβασμού απέναντι στους υποκριτές και σε αυτό που συμβαίνει επί σκηνής.

Με την  περίπτωση σου νιώθω τα τελευταία χρόνια να γίνονται όλα κάπως γρήγορα και να ανταμείβεσαι για τη δουλειά που ρίχνεις. Είναι πράγματα λοιπόν συγκυριακά που συνέβησαν ή πράγματα που κυνήγησες και μόχθησες για να γίνουν;

Είναι και τα δύο. Νομίζω σε οτιδήποτε κάνουμε όλοι μας, υπάρχει ένα κομμάτι που θα έλεγε κανείς ευνοϊκή συγκυρία(;) τύχη(;) ευκαιρία (;) όπως θες μπορείς να το ονομάσεις, στην πραγματικότητα όμως δεν σημαίνει και τίποτα αν μείνεις αδρανής. Οπότε ναι. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς, αλλά ακόμα και σε κάτι που σε έφερε η τύχη, αν εσύ δεν το πας παρακάτω, με συνεχόμενη δουλειά, δεν γίνεται τίποτα.

Ποια θα έλεγες πως είναι τα καλά της αναγνωρισιμότητας και ποια αυτά που θα χαρακτήριζες «αναγκαία κακά» ή συνέπειες που νιώθεις να σε «χαλάνε» ή πράγματα που πρέπει να προσέχεις;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν τη νιώθω στο πετσί μου για να αναγνωρίσω τα καλά της ή τα κακά της. Νιώθω σίγουρα ωραία όταν καταλαβαίνω ότι η δουλειά μου γίνεται επιδραστική. Πιστεύω όμως, ότι η αναγνωρισιμότητα, ανεξάρτητα τώρα από τη δική μου περίπτωση, ενέχει ευθύνη για αυτά που λες και κάνεις, επειδή ακόμα και άθελα σου, ασκείς κάποιου είδους επιρροή σε ανθρώπους. Οπότε ναι αυτό χρειάζεται προσοχή. Σημαντικό είναι επίσης να μην χάνεις τον εαυτό σου στη διαδικασία.

Πόσο μπορεί να σε επηρεάζει η αβεβαιότητα αυτής της δουλειάς από σεζόν σε σεζόν;

Αρκετά. Αυτό είναι κάτι που δε θα φύγει ποτέ πιστεύω και όλοι οι ηθοποιοί το αντιμετωπίζουμε. Το θέμα είναι να το κανείς με θετικότητα και να έχεις χαρά για ό, τι έρχεται. Όχι άγχος για αυτό που δεν έρχεται. Αυτό θέλει αρκετή ισορροπία. Είναι σύνθετο όμως γιατί η δουλειά μας, πέρα από το θέμα του βιοπορισμού, έχει και καλλιτεχνικά κριτήρια. Οπότε τα όχι και τα ναι κοστίζουν.

Από την «Απλή Μετάβαση» μέχρι την «Παλιά Εθνική» και τώρα με τη νέα περιοδεία του «Η θάλασσα και ο Γέρος» τι νιώθεις να έχει αλλάξει καλλιτεχνικά στον Βασίλη;

Κάθε φορά προστίθεται ένα λιθαράκι. Είναι πολύ διαφορετικές όλες αυτές οι εμπειρίες μεταξύ τους. Και ευτυχώς βρίσκονται, καλλιτεχνικά, στο εύρος που θέλω να υπάρχω σαν ηθοποιός. Πιστεύω πολύ ότι δεν είμαστε ένα πράγμα. Οπότε το να σου δίνεται η ευκαιρία να δοκιμάζεσαι στο Μουσικό θέατρο, στην καθαρή πρόζα, ή στον ποιητικό ρεαλισμό, είναι σίγουρα κάτι το οποίο σε πάει παρακάτω, σε εξελίσσει. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να διαγραφείς χιλιόμετρα στη σκηνή. Σε μεγαλώνει, σε ψήνει στη δουλειά, φεύγουν οι ανασφάλειες, έχεις μεγαλύτερη τόλμη σε πράγματα. Αυτό αναζητώ. Και ελπίζω να συνεχίζουν τα πράγματα να με συναντούν με τέτοια γενναιοδωρία.

Πώς θα περιέγραφες την σχέση σου με τον Τάσο Νούσια;

Για τον Τάσο έχω να πω μόνο καλά. Είναι συγκινητικός σε όλα του. Από το ανθρώπινο, μέχρι το επί σκηνής. Αυτός είναι συνολικά ο τρίτος χρόνος συνεργασίας μας, συμπεριλαμβανομένης και της συνάντησης μας στη “Μάγισσα”. Τον ξέρω πια αρκετά καλά και η σχέση μας είναι πολύ αγαπημένη. Σχεδόν οικογενειακή.

Τι είναι για σένα το θέατρο και τι η τηλεόραση; – Τι διαφορετικό βρίσκεις στη δική σου διαδικασία για να προσεγγίσεις έναν ρόλο;

Το καθένα ξέρεις έχει τη δική του μαγεία. Και τα δυο κατά τη γνώμη μου έχουν τον ίδιο πυρήνα : την μοναδικότητα της στιγμής. Στο θέατρο αυτό συμβαίνει επί τόπου μπροστά στα μάτια όλων, που γίνονται μάρτυρες σε κάτι. Και έπειτα σβήνει. Στην τηλεόραση, (στην κάμερα γενικότερα) αυτό πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω. Αποτυπώνεται και τοποθετείται σε μια σειρά. Και συνομιλεί με τόσα πράγματα που πραγματικά δεν πάει ο νους αυτού που παρακολουθεί. Αυτό λοιπόν, έχει άλλη διαδικασία, εκ των πραγμάτων. Στο θέατρο υπάρχει μια ροή που σε παρασέρνει και όλα τα στοιχεία που το συντελούν επιδρούν άμεσα στο σώμα σου , στο πετσί σου. Το παθαίνεις επιτόπου. Στην κάμερα δε το αντιλαμβάνεσαι. Η κάμερα λειτουργεί ερήμην σου. Και είναι αυτή που έχει την εξουσία. Ως ηθοποιός μπορώ να πω, ότι υπάρχουν διαφορές στην προσέγγιση, κυρίως τεχνικές. Στην κάμερα, το πού διοχετεύεις την ενέργεια σου έχει σημασία, κάθε πλάνο έχει σημασία και κάτι θέλει να πει. Αυτό δεν μπορεί να μη το αντιλαμβάνεται τεχνικά ο ηθοποιός. Η σκηνή από την άλλη έχει άλλα τεχνικά, αλλά δεν την προλαβαίνεις, είσαι κιόλας στο παρακάτω. Έχει αμείλικτη ενέργεια.

Υπάρχει κάτι που να σε ενοχλεί πολύ συναισθηματικά ή και αισθητικά σήμερα γύρω μας;

Αισθητικά όχι , δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι. Άλλωστε και τι σημαίνει αισθητική. Υπάρχει ομορφιά και μαγεία ακόμη και σε αυτό που θα χαρακτήριζε κανείς άσχημο. Θέλω να πω ότι για μένα η αισθητική είναι κυρίως μια εσωτερική λειτουργία. Μια διαδικασία να βρίσκεις την ομορφιά και την συγκίνηση οπουδήποτε. Και αυτό προσπαθώ να κάνω και σαν άνθρωπος. Τώρα αν μπορώ να πω ότι κάτι με ενοχλεί, είναι ότι ο σύγχρονος κόσμος τείνει να χάσει αυτή τη λειτουργία. Δεν τον απασχολεί η ανάλυση μιας στιγμής και η μετάφραση μέσω των αισθήσεων, αλλά τα πάντα πια είναι μόνο πληροφορία. Μη αναλυμένη, βιαστική, τυφλή. Αυτό είναι λυπηρό. Ο χρόνος πια δε διαστέλλεται. Τείνει να είναι μονοδιάστατος και οι στιγμές χάνουν τη σπουδαιότητα τους και την μοναδικότητα τους. Αυτό επηρεάζει την συναισθηματικότητα μας. Είμαστε πια αριθμοί. Και πιστεύουμε μόνο σε αριθμούς. Έχω την αίσθηση ότι η ζωή είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό.

Νιώθεις μέρος μίας γενιάς ανθρώπων που θα πρέπει να πάρει στα χέρια της το μέλλον; – Υπάρχει μία τέτοια ευθύνη;

Εννοείται. Με πολλούς τρόπους κιόλας. Φυσικά οι παθογένειες χρόνων δεν ξεριζώνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά νιώθω ότι ο καθένας μας και όλοι μαζί με μια μικρή μετατόπιση σε σχέση με τις γενιές των γονιών μας και ενδεχομένως μαθαίνοντας από τα λάθη τους να μπορούμε να μετακινήσουμε τον άξονα σε ένα κόσμο με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση. Ακόμα και αν τα στοιχεία γύρω μας δεν είναι εντελώς ευνοϊκά , μπορούμε σίγουρα να αντιστεκόμαστε και να παλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ποιες είναι οι εικόνες που σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούς Θεσσαλονίκη;

Ωραίοι άνθρωποι, φιλόξενοι, άνετοι, χαρούμενοι, μακριά από το στρες και τους ρυθμούς της Αθήνας, καλό φαγητό, ηρεμία στην ψυχή και υπέροχα μέρη. Μια άλλη ατμόσφαιρα πόλης, που είναι κάθε φορά ανάσα για μένα.

Ποια είναι η άποψη σου για το κοινό της Θεσσαλονίκης – Πόσο διαφορετικό είναι το κοινό από περιοχή σε περιοχή;

Έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μια αυθεντικότητα στο κοινό της Θεσσαλονίκης. Μια καλώς εννοούμενη αθωότητα. Αυτό είναι υπέροχο, γιατί ο θεατής κρίνει κάτι αφού το δει και όχι εκ των προτέρων. Στην Αθήνα το έχουμε χάσει λίγο αυτό. Το κοινό διαφέρει όντως από περιοχή σε περιοχή. Στην επαρχία ο κόσμος διψάει να δει θέατρο, το έχει αρκετά ψηλά, και στενοχωριέται που όλη η ενέργεια του είναι συγκεντρωμένη στις μεγάλες πόλεις. Τώρα με την περιοδεία αυτό μου έγινε πολύ καθαρό. Ο ενθουσιασμός και η πραγματική εκτίμηση ήταν μεγάλα

Τι ακολουθεί μετά την καλοκαιρινή περιοδεία σου επαγγελματικά;

Πολλά και ωραία. Είμαι πολύ χαρούμενος για όλα. Για αρχή έχουμε την πρεμιέρα του «Porto  Leone,  στη γειτονιά με τα κόκκινα φανάρια» στον Alpha σε σκηνοθεσία Βασίλη Τσελεμέγκου και Γιώργου Κορδέλλα. Έχω αγαπήσει πολύ αυτή τη δουλειά. Τα γυρίσματα έχουν τελειώσει καιρό πριν βέβαια, αλλά το αποτέλεσμα πιστεύω οτι θα μας δικαιώσει. Έπειτα έχουμε τις πρόβες και την πρεμιέρα του «Hotel Amour» του νέου μιούζικαλ του Θέμη Καραμουρατίδη και του Γεράσιμου Ευαγγελάτου στο θέατρο Ακροπόλ, σε σκηνοθεσία Σμαράγδας Καρύδη, και ξεκινάω και γυρίσματα για μια νέα σειρά , την οποία δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να ανακοινώσω, αλλά θα είναι κάτι πολύ τρυφερό και διαφορετικό. Αυτά για την ώρα.

Τι θα μπορούσε να ευχηθείς στον Βασίλη, σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε καλλιτεχνικό;

Να συνεχίσουν να έρχονται ωραίες συναντήσεις. Και να βρισκόμαστε σε όλο και ευνοϊκότερες συνθήκες να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και για τον εαυτό μας και για τους άλλους.

*Η Θάλασσα και ο Γέρος | Παρασκευή 11 Ιουλίου 2025 | Θέατρο Δάσους | Διάρκεια: 95 λεπτά / Εισιτήρια– Τιμές εισιτηρίων: προπώληση από 15€ -22€ / Προπώληση: More.com