Αντίο στον Παναγιώτη Τέτση, τον δάσκαλο της Τέχνης

Εικόνα: motion team

“Μόνο αν κυνηγάς το εφήμερο παλιώνεις”.

Και για αυτό ο Παναγιώτης Τέτσης θα είναι πάντα επίκαιρος.

Έφυγε χθες βράδυ από τη ζωή ο Παναγιώτης Τέτσης, ένας σπάνιος δημιουργός και πνευματικός άνθρωπος σε ηλικία 91 χρόνων.

Υδραίος στην καταγωγή, ύμνησε τον τόπο του και το ελληνικό φως μέσα από την εξπρεσιονιστική του πινελιά και αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της ελληνικής μεταπολεμικής ζωγραφικής μαζί με το Γιάννη Μόραλη.

Ζωγράφος και Ακαδημαϊκός, πρώην Πρύτανης της Σχολής Καλών Τεχνών, εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1970 (ένα ρόλο που αρνήθηκε να εκπληρώσει λόγω πολιτικών συνθηκών), με συμμετοχή στη Μπιενάλε του Σάο Πάολο και της Αλεξάνδρειας, βραβευμένος με το διεθνές βραβείο του Μουσείου Γκουνγκενχάιμ, ο Παναγιώτης Τέτσης ήταν πάνω από όλα Δάσκαλος. “Είναι για τους μαθητές τους Δάσκαλος της Τέχνης αλλά και της Ζωής” αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανύποπτο χρόνο η μαθήτριά του Ειρήνη Κανά μιλώντας για τον Τέτση.

Υψηλής ποιότητας άνθρωπος, αποτέλεσε φάρο για τους μαθητές τους και το χώρο της Τέχνης μέσα από το καλλιτεχνικό του έργο και το Ήθος του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κληροδότημά του προς την Εθνική Πινακοθήκη με 210 έργα με την άδεια να διατεθεί το 20% αυτών προκειμένου να αγοραστούν άλλα έργα τέχνης, όπως αναφέρθηκε στην πρόσφατη βράβευση του με το νεοσύστατο βραβείο Εικαστικών Τεχνών Γιάννη Μόραλη.

*Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το 1940 παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Γερμανό Klaus Frieslander και, στη συνέχεια, σπουδάζει στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1943–1949). Το 1951 γίνεται επιμελητής στην έδρα ελεύθερου σχεδίου στο ΕΜΠ, με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Με υποτροφία του ΙΚΥ σπουδάζει στο Παρίσι (1953-56) όπου μεταξύ άλλων παρακολουθεί μαθήματα χαλκογραφίας στην Ecole des Beaux Arts. Δίδαξε στo Τμήμα Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου (1959-1962) και υπήρξε συνιδρυτής και δάσκαλος του Ελεύθερου Σπουδαστηρίου Καλών Τεχνών (Σχολή Βακαλό) – μαζί με τους Ελένη Βακαλό, Ασαντούρ Μπαχαριάν και Φραντζή Φρατζεσκάκη – (1958-1976). Εκλέχτηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1976), όπου δίδαξε ως το 1991 (πρύτανης από το 1989). Το 1993 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1999 τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος. Είχε και έχει έντονη εκθεσιακή δραστηριότητα: περισσότερες από 90 ατομικές εκθέσεις και πάρα πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.